Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ Ο ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 29/6 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 18:00-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ


«Τώρα μιλάμε εμείς». Ένας μήνας έχει περάσει και η φωνή του αγωνιζόμενου ελληνικού λαού συνεχίζει, μαζικά και δυναμικά να αντηχεί στις πλατείες της αγανάκτησης, της οργής και του ξεσηκωμού. Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Τώρα πια, φόβο δε νοιώθει ο λαός, απέναντι στις απανωτές απειλές των «από πάνω» για χρεωκοπία της χώρας αλλά η κυβέρνηση, το ΔΝΤ, η ΕΕ και η «αντιπολιτευόμενη» συγκυβέρνηση ΝΔ και ΛΑΟΣ που βλέπουν τα σχέδιά τους για την εξαθλίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας βρίσκουν ισχυρά αναχώματα.

«Δε Χρωστάμε, Δεν Πουλάμε, Δεν Πληρώνουμε», ένα από τα συνθήματα που ακούγεται στο Σύνταγμα και τις υπόλοιπες πλατείες της χώρας. Γιατί ο ελληνικός λαός, όπως και κάθε εργαζόμενος κάθε χώρας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, δε δημιούργησε και δεν ευθύνεται για την  παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Γιατί οι Έλληνες εργαζόμενοι πλήρωσαν ακριβά τη «χρυσή» εποχή της ανάπτυξης και της Ολυμπιάδας. Τον πλούτο που παρήγαγαν, τον καρπώθηκε η εγχώρια ελίτ, η ελληνική αστική τάξη των μεγάλων κατασκευαστικών έργων και των εφοπλιστών. Και τώρα που σημαίνει η ώρα της κρίσης, της βαθειάς πολιτικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης του κεφαλαίου, που το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης δημιούργησε, προσπαθούν να φορτώσουν το λογαριασμό στους εργαζόμενους.

«Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» δηλώνουν οι αγανακτισμένοι. Η κατάσταση στην Ελλάδα θυμίζει πλέον τις πιο μαύρες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βυθίζονται στη φτώχεια, εκατομμύρια στην ανεργία, οι μισθοί δε φτάνουν ούτε για τις βασικές ανάγκες ενώ διαλύεται κάθε έννοια δημόσιας παιδείας, υγείας και ασφάλισης. Η δημόσια περιουσία και επιχειρήσεις ξεπουλιούνται μισοτιμής στις τράπεζες και τους τοκογλύφους της Τρόικας, που χέρι χέρι με την πασοκική κυβέρνηση απομυζούν τον ιδρώτα των εργαζομένων, σε ένα σχέδιο που προβλέπεται να κρατήσει δεκαετίες, χωρίς να διαφαίνεται καθόλου η «σωτηρία» που επικαλούνται. Πλέον, το κράτος δανείζεται, όχι για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις αλλά για να πληρώσει τα χιλιοπληρωμένα μέσω των τόκων προηγούμενα δάνεια, χαρίζοντας συνάμα τα τελευταία δύο χρόνια πάνω από 90 δις ευρώ στις τράπεζες. Ο λαός αγωνίζεται όμως και για δημοκρατία, πραγματική και άμεση. Κόντρα στην κοινοβουλευτική δικτατορία και τα απανωτά μέτρα που ψηφίζει ερήμην του λαού, κόντρα στα ψέματα και την προπαγάνδα των ΜΜΕ, κόντρα στην ωμή βία των δυνάμεων καταστολής.

Αλληλεγγύη: Ιδέα, λέξεις αλλά και πράξεις. Σήμερα, βρισκόμαστε στο πλάι του ελληνικού λαού και όχι στο πλάι των Ελλήνων γενικά. Οι μεγάλοι επιχειρηματίες (πχ Κόκκαλης, Βαρδινογιάννης), το πολιτικό τους προσωπικό  (Παπανδρέου, Σαμαράς,  Καρατζαφέρης και τα κόμματα εξουσίας), χέρι χέρι με τους βαρόνους των ΜΜΕ, είναι κι αυτοί Έλληνες. Αλλά αυτοί δημιούργησαν την κρίση. Εμείς, οι Κύπριοι εργαζόμενοι βρισκόμαστε στο πλευρό των Ελλήνων εργαζόμενων, γιατί είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο. Γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, με διαφορετικό ίσως τρόπο σε κάθε χώρα, καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα της κρίσης που ο καπιταλισμός δημιούργησε. Γιατί όπως οι κυρίαρχοι αστικοί κύκλοι προβλέπουν, στην ίδια μοίρα με την Ελλάδα θα βρεθούν μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια το 60% όλων των κρατών, που θα αντιμετωπίσουν τη χρεωκοπία. Γιατί κανένας εργαζόμενος, κανένας λαός δεν πρέπει να κάνει άλλες θυσίες στο βωμό της κρίσης. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν! Σήμερα διεξάγεται η δεύτερη ημέρα της 48ωρης γενικής απεργίας των εργαζομένων στην Ελλάδα. Στον αγώνα τους για να πέσει η κυβέρνηση, να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο, να φύγει το μνημόνιο και η Τρόικα μαζί με όλους τους αντεργατικούς νόμους, στον αγώνα τους για μία αξιοπρεπή ζωή, φωνάζουμε, με όλη μας τη δύναμη, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!

«Στην βία τους απαντάμε: το όπλο μας είναι η αλληλεγγύη μας και η ψυχή μας και τους λέμε ότι "σιμά στις μπαλωθιές τους υπάρχει και ο λυράρης».
«δε φεύγουμε αν δε φύγουν κυβέρνηση – τρόικα – χρέος».
«Ή εμείς ή αυτοί»!
(αποσπάσματα από ψηφίσματα της Λαϊκής Συνέλευσης του Συντάγματος)

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Το κυπριακό κράτος πάλι γίνεται τσιράκι του ισραήλ και εμποδίζει τη αλληλεγγύη στη παλαιστίνη

Το Κυπριακό κράτος στρέφεται ξανά όπως και πέρσι κατά των κινημάτων διεθνούς αλληλεγγύης στον τίμιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού εκπροσωπώντας τα συμφέροντα του κόσμου του πλούτου, κλείνοντας δουλειές για τους εμπόρους όπλων, την τουριστική βιομηχανία, τους εφοπλιστές και τους «εθνικούς» εργολάβους..
  
Σύμφωνα με άρθρο στη ιστοσελίδα defence-point.gr Και η Κυπριακή Δημοκρατία με ανακοίνωση που εκδόθηκε επιχειρεί να στείλει σαφές μήνυμα ότι η εξωτερική πολιτική της χώρας δεν μπορεί να ασκείται από ιδιώτες, ή τουλάχιστον οι πρωτοβουλίες που έχει δικαίωμα να αναλαμβάνει ο οποιοσδήποτε δεν θα πρέπει να θίγουν τα συμφέροντα του κράτους.
Το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Έργων με ανακοίνωσή του υπενθυμίζει πως η απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας για απαγόρευση απόπλου ή κατάπλου πλοίων και/ή σκαφών οποιουδήποτε τύπου από/προς κυπριακά λιμάνια προς/από Γάζα εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ.
Ακόμη, υπενθυμίζει την κοινή πρωτοβουλία Κύπρου – Ελλάδας για την αποστολή ανθρωπιστικού υλικού στη Γάζα από την Κύπρο, που όπως αναφέρει, επίσης παραμένει σε ισχύ.(Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ) Στην απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης μεταξύ άλλων αναφέρεται πως απαγορεύεται σε πλοία και/ή σκάφη οποιουδήποτε τύπου, ανεξαρτήτως σημαίας να αποπλεύσουν από λιμένα της Κυπριακής Δημοκρατίας με προορισμό τη Γάζα.
Επίσης, απαγορεύεται σε πλοία και/ή σκάφη οποιουδήποτε τύπου, ανεξαρτήτως σημαίας να αποπλεύσουν από λιμένα της Κυπριακής Δημοκρατίας με σκοπό τη μεταφορά ατόμων ή φορτίων και/ή την επιβίβαση ή τη μεταφόρτωσή τους σε άλλα πλοία ή σκάφη οποιουδήποτε τύπου, ανεξαρτήτως σημαίας, που έχουν ως προορισμό τη Γάζα, όταν τέτοια επιβίβαση ή μεταφόρτωση διενεργείται εντός των χωρικών υδάτων και/ή της συνορεύουσας ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ακόμη, απαγορεύεται ο κατάπλους σε πλοία και/ή σκάφη οποιουδήποτε τύπου ξένης σημαίας σε λιμένες της Κυπριακής Δημοκρατίας που έχουν ως τελικό προορισμό τη Γάζα...

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ.Ο ΛΑΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΜΙΑΣ ΜΑΧΙΜΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΓΙΑ ΟΠΟΙΕΣΔΗΠΟΤΕ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ

Ώρα γιά Μαζικό Αγώνα Ενάντια στην Κατοχή

Άρθρο από τον τουρκοκύπριο αριστερό δημοσιογράφο αγωνιστή Σενέρ Λεβέντ:




Μπορεί να μην σας ενδιαφέρουν και πολύ αυτά που θα γράψω σήμερα αγαπητά αδέλφια Ελληνοκύπριοι. Με συγχωρείτε, αλλά είναι πιά αναπόφευκτο να γνωστοποιηθούν αυτά. Στο κάτω-κάτω μοιραζόμαστε αυτό το νησί. Και πρέπει να ξέρετε και εσείς τι συμβαίνει στην κατεχόμενη περιοχή.


Το νότιο τμήμα της Κύπρου είναι ήρεμο, ενώ το βόρειο κοχλάζει. Έχει πολλά προβλήματα ο βορράς. Νομίζω ότι από εδώ θα αρχίσει η λύση του προβλήματος στο νησί. Στο τέλος οι Τουρκοκύπριοι θα λογαριαστούν με την Τουρκία. Μεγαλώνει ο ξεσηκωμός. Ολοένα και εντείνεται.

Τα εντός της Βουλής κόμματα δεν έχουν ενταχθεί ακόμά σε αυτό τον αγώνα. Εκείνα είναι απλώς εναντίον της εδώ κυβέρνησης των συνεργατών, όχι εναντίον της Άγκυρας. Και προσπαθούν να παρεκτρέψουν τον αγώνα από τον στόχο του και να τον κατευθύνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Θεωρούν ως μητέρα των κακών το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση εδώ. Προσπαθούν να πείσουν την κοινότητα ότι θα εξαφανιστούν αυτά τα κακά σε περίπτωση που γίνουν οι ίδιοι κυβέρνηση. Όμως, ο λαός έχει χορτάσει απ' αυτά τα λόγια. Δεν τα πιστεύει. Όλοι έχουν καταλάβει προ πολλού ότι δεν ωφελεί σε τίποτα η αλλαγή ενός κόμματος με άλλο στην κυβέρνηση. Δοκίμασε και είδε όλα ται κόμματα που βρίσκονται μέσα στη Βουλή. Όποιο και αν έγινε κυβέρνηση, δεν μπόρεσε να μην εφαρμόσει τις οδηγίες της Άγκυρας.

Τα δε εκτός Βουλής κόμματα δεν έχουν καμιά πιθανότητα να εκλεγούν. Άλλωστε, αν η Άγκυρα αντιληφθεί πως υπάρχει ένας τέτοιος κίνδυνος, θα πάρει αμέσως μέτρα. Όμως, όπως ανέφερα, δεν έχουν πιθανότητες τα κόμματα αυτά. Γιά να μπορέσει να αποκτήσει κάποιος μιά τέτοια πιθανότητα, πρέπει να εισέλθει στην τροχιά της Άγκυρας. Να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Και έτσι δεν γίνεται εξουσία που κυβερνά, αλλά μόνο εκτελεί διαταγές.

Εδώ και μέρες ζούμε το σύνδρομο του Πανεπιστημίου Ανατολικής Μεσογείου. Το πανεπιστήμιο νοικιάστηκε στο κεφάλαιο της Τουρκίας. Πίσω από αυτό το κεφάλαιο βρίσκεται ο Φετχουλλάχ Γκιουλέν. Ο πνευματικός ηγέτης της κυβέρνησης του ΑΚΡ στην Άγκυρά. Ο ιμάμης, που ζει στην Πενσυλβάνια, άπλωσε τα πλοκάμια του και στην Κύπρο τώρα μόλις πέτυχε τους στόχους του στην Τουρκία. Μέσα στην κοινότητά μας έχει πολλούς υποστηρικτές. Έχουν βαλθεί να τον υπηρετούν εδώ και πολύ καιρό μερικοί γνωστοί επιχειρηματίες μας οι οποίοι ελέγχουν την κοινωνία με τα κεφάλαιά τους. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν και η επίσκεψη πέρσι ενός γνωστού επιχειρηματία μας σε έναν λαθρέμπορο ηρωίνης που βρισκόταν στη φυλακή. Διότι αυτός ο λαθρέμπορος ηρωίνης ήταν οπαδός του Φετχουλλάχ Γκιουλέν. Ένας στρατιώτης του στρατού του ιμάμη. Από τη μιά αφοσιωνόταν στην προσευχή στο τζαμί και από την άλλη ασχολείτο με σκοτεινές υποθέσεις.

Η Αμμόχωστος χθες έζησε μια από τις πιο τεταμένες της μέρες. Κλιμακώθηκαν τα επεισόδια που συνεχίζονταν εδώ και μέρες στο πανεπιστήμιο. Η αστυνομία έκανε χρήση ωμής βίας κατά τη διάρκεια διαδήλωσης που έκαναν οι συντεχνίες με τη στήριξη των πολιτικών κομμάτων. Όπως γίνεται στην Τουρκία, μίλησαν τα ρόπαλα. Ένα κορίτσι 16 χρόνων μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όταν τραυματίστηκε στο κεφάλι από χτυπήματα που δέχτηκε. Βρισκόταν ακόμα στη μονάδα εντατικής παρακολούθησης όταν γραφόταν αυτό το άρθρο.

Αφού ησύχασαν τα πράγματα, η Συνδικαλιστική Πλατφόρμα διοργάνωσε μια διαδήλωση και στη Λευκωσία. Και τοποθέτησε μαύρο στεφάνι μπροστά στην πρεσβεία της Τουρκίας διαμαρτυρόμενη γιά την αστυνομική βία. Άφησε και ένα ελαστικό αυτοκινήτου εκεί. Όποιος κατάλαβε κατάλαβε τι σημαίνει αυτό.

Και ξέρετε τι έκανε η κυβέρνηση την ώρα που συνέβαιναν όλα αυτά τα γεγονότα; Έκατσε και αποφάσισε. Νοίκιασε τα ιδρύματα του πανεπιστημίου στο κεφάλαιο από την Τουρκία. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό εκτός από βενζίνη στη φωτιά; Δεν υποχώρησε. Γιατί; Γιατί αυτή είναι η οδηγία της Άγκυρας. Ποιός τολμά εδώ να απορρίψει κεφάλαιο πίσω υπό το οποίο βρίσκεται ένάς ιμάμης όπως ο Φετχουλλάχ Γκιουλέν; Κι όμως, μια ομάδα επιχειρηματιών μας ξεσηκώθηκε για να μην πέσει το πανεπιστήμιο στα χέρια αυτού του θρησκευτικού κεφαλαίου και υπέβαλε πρόταση στην κυβέρνηση. Και μάλιστα μιά πολύ καλύτερη πρόταση από εκείνη των οπαδών του Φετχουλλάχ. Επιπλέον, υπέβαλε και ο Δήμος Αμμοχώστου αίτηση για να λειτουργήσει τα ιδρύματα του πανεπιστημίου. Παρ' όλα αυτά, το πανεπιστήμιο δόθηκε στους οπαδούς του Φετχουλλάχ. Έτσι, χάθηκε και αυτό. Σύντομα θα χαθούν και η Αρχή Ηλεκτρισμού και η Αρχή Τηλεπικοινωνιών. Και θα επιταχυνθεί περισσότερο ο αφανισμός των Τουρκοκυπρίων.

Το έγραψα και προηγουμένως Δεν μπορούμε να σωθούμε προσπαθώντας να σώσουμε τους θεσμούς έναν-έναν. Πρέπει να διεξάγουμε μαζικό αγώνα εναντίον της κατοχής της Τουρκίας στο νησί. Γελιόμαστε αν νομίζουμε ότι διεξάγουμε έναν δημοκρατικό αγώνα ξεχνώντας ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή. Πρέπει να βροντοφωνάξουμε όλοι μαζί: Σωθήκαμε είπατε; Άι σιχτίρ!

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Κοινό δελτίο τύπου ομάδων για το Δασούδι Λεμεσού

Αν και δεν συμφωνούμε απόλυτα με όσα λέγονται και τις θέσεις των ομάδων που το υπογράφουν,το παραθέτουμε για ενημέρωση γιατί στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις για να σωθεί το δασούδι και αναγνωρίζουμε τον ρόλο αυτών των ομάδων στη ανάδειξη του προβλήματος και τη ανάπτυξη των κινητοποιήσεων.Καλούμε και μεις τον κόσμο να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις υπεράσπισης αυτού του ελεύθερου χώρου που προσπαθεί να καταστρέψει η καπιταλιστική επέλαση



ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΙΤΩΝ SOS – ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΔΑΣΟΥΔΙ,
ΚΙΝΗΣΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ,
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ &
ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΥΠΡΟΥ


ΕΠΕΙΓΟΝ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: ΠΕΜΠΤΗ, 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 – ΕΠΕΙΓΟΝ


ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ:
ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ –
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΟ ΔΑΣΟΥΔΙ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ 


Η ανεξάρτητη και αυθόρμητη ομάδα πολιτών SOS – Σώστε το Δασούδι, η Κίνηση Αρχιτεκτόνων Λεμεσού, η Πρωτοβουλία Πολιτών Λεμεσού και η περιβαλλοντική μη-κυβερνητική οργάνωση Φίλοι της Γης Κύπρου διακηρύσσουν ότι δεν πρόκειται να ανεχθούν τον κατακερματισμό και την υποβάθμιση της περιοχής στο Δασούδι της Λεμεσού, συμπεριλαμβανομένου τόσο του περιφερειακού πάρκου, όσο και της ζώνης προστασίας της παραλίας. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, συνεχίζουν να απαιτούν την προστασία του κρατικού δάσους και της παραλιακής ζώνης στο Δασούδι, τη διασφάλιση του δημόσιου ανοικτού χώρου και των προσφερόμενων κοινωφελών υπηρεσιών, καθώς επίσης και την προώθηση και εφαρμογή δημοκρατικών και διαφανών διαδικασιών δημόσιας διαβούλευσης, οι οποίες θα πρέπει να στηρίζονται στον απόλυτο σεβασμό των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Κινούμενοι ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση, οι τέσσερεις φορείς κατέθεσαν την Παρασκευή, 10 Ιουνίου, δύο επίσημες επιστολές προς τον Επαρχιακό Λειτουργό του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως Λεμεσού. Μέσω των συγκεκριμένων επιστολών, οι τέσσερεις φορείς απαιτούν την άμεση ανάκληση των δύο πολεοδομικών αδειών που έχουν ήδη εγκριθεί και των δύο πρόσθετων αιτήσεων του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (ΚΟΤ), η εξέταση και έγκριση των οποίων ακόμη εκκρεμεί.

Παράλληλα, την Τρίτη, 21 Ιουνίου, οι τέσσερεις φορείς απέστειλαν μία επίσημη επιστολή διαμαρτυρίας προς την Γενική Ελέγκτρια, την Επίτροπο Διοικήσεως και τον Έφορο Εσωτερικού Ελέγχου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω της οποίας ζητούν την άμεση διερεύνηση: i) των όρων σύμβασης μεταξύ του Τμήματος Δασών και του ΚΟΤ, ii) των δικαιωμάτων εκμίσθωσης των κτιριακών εγκαταστάσεων του ΚΟΤ από ιδιώτη επενδυτή και iii) της εφαρμογής των προβλεπόμενων διαδικασιών, όσον αφορά την παραχώρηση των πολεοδομικών αδειών και την εκπόνηση των σχετικών γνωματεύσεων – μελετών από όλες τις εμπλεκόμενες αρμόδιες αρχές.

Οι επιστολές που αφορούν τόσο την ανάκληση – ακύρωση των πολεοδομικών αδειών που δόθηκαν προς τον ΚΟΤ, όσο και τη διερεύνηση της υπόθεσης από τις υπεύθυνες ανεξάρτητες αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχουν κοινοποιηθεί προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού, τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΟΤ, τον Επίτροπο Περιβάλλοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς επίσης και τους Διευθυντές του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, του Τμήματος Περιβάλλοντος, του Τμήματος Δασών και του Τμήματος Δημοσίων Έργων.

Την Τρίτη, 21 Ιουνίου, η ανεξάρτητη και αυθόρμητη ομάδα πολιτών SOS – Σώστε το Δασούδι, η Κίνηση Αρχιτεκτόνων Λεμεσού, η Πρωτοβουλία Πολιτών Λεμεσού και η περιβαλλοντική μη-κυβερνητική οργάνωση Φίλοι της Γης Κύπρου είχαν επίσης συνάντηση με τον Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΟΤ, κ. Αλέκο Ορουντιώτη, κατά τη διάρκεια της οποίας έθεσαν τις θέσεις και τα αιτήματα τους. Οι συγκεκριμένοι φορείς χαιρετίζουν την πρόθεση του ΚΟΤ να ξεκινήσει ένα δημόσιο διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τα ενδιαφερόμενα μέρη. Επιπλέον, εκφράζουν την ικανοποίηση τους προς το γεγονός ότι υπήρξε απόλυτη συμφωνία, όσον αφορά την υιοθέτηση των ακόλουθων βασικών αρχών: i) της ανάγκης σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής, ii) την προώθηση μίας ήπιας μορφής ανάπτυξης σε αυτήν, iii) την πλήρη εφαρμογή των σχετικών προνοιών του Τοπικού Σχεδίου Λεμεσού και την iv) την προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, οι τέσσερεις φορείς καλούν τον ΚΟΤ να προβεί: i) στην ανάκληση των αρχιτεκτονικών σχεδίων που έχουν ήδη υποβληθεί προς έγκριση στο Επαρχιακό Γραφείο Λεμεσού του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ii) στη διατήρηση και συντήρηση των υφιστάμενων κτιριακών εγκαταστάσεων και iii) στην εκπόνηση Σχεδίου Περιοχής για το Δασούδι της Λεμεσού, στο πλαίσιο του οποίου θα πρέπει να διενεργηθεί μία Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, μέσω της οποίας η ανάπτυξη της περιοχής θα εξετάζεται αθροιστικά και όχι διαζευκτικά, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.

Τέλος, η ανεξάρτητη και αυθόρμητη ομάδα πολιτών SOS – Σώστε το Δασούδι, η Κίνηση Αρχιτεκτόνων Λεμεσού, η Πρωτοβουλία Πολιτών Λεμεσού και η περιβαλλοντική μη-κυβερνητική οργάνωση Φίλοι της Γης Κύπρου συγχαίρουν δημόσια τον ΚΟΤ για την αποστολή μίας επίσημης επιστολής διαμαρτυρίας προς τον Έπαρχο Λεμεσού, μέσω της οποίας ζητείται η αποκατάσταση όλων των οικοδομικών αυθαιρεσιών στη ζώνη προστασίας παραλίας της περιοχής και η επιβολή αυστηρών κυρώσεων προς όλους τους παρανομούντες επιχειρηματίες.

Στο πλαίσιο αναβάθμισης της δημόσιας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των Λεμεσιανών πολιτών, η ανεξάρτητη και αυθόρμητη ομάδα πολιτών SOS – Σώστε το Δασούδι, η Κίνηση Αρχιτεκτόνων Λεμεσού, η Πρωτοβουλία Πολιτών Λεμεσού και η περιβαλλοντική μη-κυβερνητική οργάνωση Φίλοι της Γης Κύπρου διοργανώνουν το ερχόμενο Σάββατο, 25 Ιουνίου, μία μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας, η οποία έχει ως αίτημα την προστασία του τελευταίου παραθαλάσσιου Περιφερειακού Πάρκου του αστικού συγκροτήματος της Λεμεσού. Σε αυτό το πλαίσιο, οι τέσσερεις φορείς καλούν όλους τους ενεργούς πολίτες της Λεμεσού και ολόκληρης της Κύπρου να συμμετάσχουν σε μία οργανωμένη ποδηλατοδρομία – πεζοπορία, η οποία θα ξεκινήσει από το χώρο στάθμευσης του Εναερίου στις 18:00 και θα κινηθεί ανατολικά προς το Δασούδι της Λεμεσού. Εκεί θα γίνει μια σύντομη στάση 15-20 λεπτών και στη συνέχεια θα καταλήξει δυτικά προς το κέντρο της Λεμεσού, με τερματισμό στην περιοχή της επίχωσης.





Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Για την υπόθεση Lesley Ramesh Julian

Μήνυμα που πήραμε από τους συντρόφους της ένωσης αναρχικών


Δημοσιοποιούμε την επιστολή του φίλου Julian από τη Σριλάνκα, ο οποίος είναι αιτητής ασύλου και παρουσιάζεται στο δικαστήριο στις 24/6 υπό την υπεράσπιση του συναγωνιστή μας δικηγόρου Μ. Παρασκευά. 



Εγώ ο Lesley Ramesh Julian είμαι Srilankan Ταμίλ που ζω ως αιτητής άσυλου στην
Κύπρο για τα τελευταία 11 χρόνια με τη γυναίκα μου και τα τρία παιδιά. Ήρθα στην
Κύπρο το 2000 με τη γυναίκα μου και με τον μεγαλύτερο γιο μου όταν ήταν 2 χρονών,
λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Srilanka μεταξύ Ταμίλ & Sinhalese. Μετά από αυτό θα
ζήτησα άσυλο στην Κύπρος, αργότερα πήρα άλλα δύο παιδιά που γεννήθηκαν στην Κύπρος.
Όλα τα παιδία μου μαθαίνουν στα ελληνικά . Δεν ξέρουν καμία άλλη γλώσσα εκτός από
ελληνικά. Ο μεγαλύτερος γιος είναι 14 χρονών πηγαίνει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση,
τα άλλα δύο πηγαίνουν στο δημοτικό σχολείο. Σε αυτή την κατάσταση 30/05/2011
περίπτωσή μας αυτή απορρίφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων και η περίπτωσή
μου εφαρμόστηκε στο Ανώτατο δικαστηρίο στις 02.06.11 (αρ. δικής μου υπόθεση :
14/2011) και πρέπει να είμαι παρών στις 24/06/11 για τη δίκη. Δεν ξέρω τι θα συμβεί
στην περίπτωσή μου. Αν με απορρίψουν από το Ανώτατο Δικαστήριο θα πρέπει να
επιστρέψουμε στην Srilanka. Η κατάσταση στην Srilanka τώρα είναι πολύ επικίνδυνη
αφού είμαστε Ταμίλ. Και το μεγάλο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε είναι η εκπαίδευση
των παιδιών μας. Πώς μπορούν να συνεχίσουν τα μαθήματα τους χωρίς να γνωρίζουν
την γλώσσα Ταμίλ. Ξέρουν μόνο Έλληνικά, ακόμη και στο σπίτι μιλούν ελληνικά, 
συνήθισαν την κυπριακή κουλτούρα και εντάχθηκαν στην Κυπριακή Κοινωνία. Επίσης όλοι
οι φίλοι του ζούν στην Κύπρο. Ομεγαλύτερος μου γιός πηγαίνει κατηχητικό στην Ενορία
του Αγ. Γεωργίου. Σε αυτήν την κατάσταση είναι διανοητικά επηρεάζεται, ο
μεγαλύτερος γιος που έζησε σχέδον όλα του τα χρόνια στην Κύπρο και δεν μπορεί να
ενταχθεί στην Σριλανκέζικη κοινωνία . Ως εκ τούτου παρακαλούμε να προσπαθήσετε να
καταλάβετε την κατάστασή μου και να με βοηθήσετε ως ανθρωπιστική βάση πριν απορρίψει
το ανώτατο δικαστήριο την υπόθεση μου. Ελπίζοντας για μια θετική απάντηση σύντομα,
δίοτι το μέλλον των παιδίων μου εξαρτάται από εσάς
σας ευχαριστω, 
Με εκτίμηση, 
Ramesh Julian 

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

«Βροχή» καταγγελιών για εργοδότες που αρνούνται να καταβάλουν τα δεδουλευμένα

..Το θέμα δεν είναι να γίνονται καταγγελίες αλλά ταξικός αγώνας..Όσο οι εργαζόμενοι δεν αυτοοργανώνονται και είναι ανοργάνωτοι ή ενταγμένοι στις ξεπουλημένες συντεχνίες, θα έχουμε χειρότερα ακόμα.ΟΥΤΕ ΣΕΚ ΟΥΤΕ ΠΕΟ ΟΥΤΕ ΠΑΣΥΔΥ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Από φιλελεύθερο
 Λευκωσία: Αυξάνονται οι καταγγελίες εναντίον εργοδοτών, οι οποίοι καταβάλλουν μειωμένους μισθούς ή αρνούνται να καταβάλουν δεδουλευμένα, αποκάλυψε η υπουργός Εργασίας, Σωτηρούλα Χαραλάμπους ενώπιον της αρμόδιας Κοινοβουλευτικής Επιτροπής.

Τόνισε ότι πολλοί από τους παρανομούντες εργοδότες βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με ποινικές διώξεις.

Η κ. Χαραλάμπους είπε ότι για το θέμα επικρατεί προβληματισμός στο υπουργείο Εργασίας και αναζητούνται τρόποι ενίσχυσης των μηχανισμών εφαρμογής της νομοθεσίας.

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

Σαν σήμερα, στις 18/6/1943,δημιουργούνται τα Τάγματα Ασφαλείας, οι υποτακτικοί των ναζί

..Σ αυτά συμμετείχε και ο γρίβας που υπηρέτησε τους ναζί ενάντια στη ελληνική αντίσταση όπου ηγεμόνευε η Αριστερά και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ...

..Ο Άρης Βελουχιώτης και οι αντάρτες έδωσαν πολλές μάχες ενάντια στα τάγματα ασφαλείας με αποκορύφωμα τη ένδοξη μάχη του Μελιγαλά τον σεπτέμβρη του 1944..

..Πολιτικοί απόγονοι των ταγμάτων ασφαλείας είναι σήμερα η χρυσή αυγή και το παράρτημα τους στη κύπρο το ελάμ,όπου άλλωστε οι ίδιοι αποκαλούν τους χίτες του γρίβα αλλά και τους πραξικοπηματίες της εοκα β ως ήρωες και λησμονημένους αγωνιστές!!...

Το άρθρο που ακολουθεί είναι από τη ιστοσελίδα βαθύ κόκκινο



"Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφεδρεία του Ελληνικού Εθνους"
-Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας Χρύσανθος

Ο Oρκος του ταγματασφαλιτη:
"Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισόμενας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων"

Σαν σήμερα, στις 18/06/1943, η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη ιδρύει τα Τάγματα Ασφαλείας. Βέβαια, πολλοί θα αναρωτηθούν, με δυσφορία μάλιστα, το γιατί "σκαλίζουμε" το παρελθόν, και ειδικά τέτοιες ιστορίες που "καλό θα ήταν να ξεχαστούν". Η απάντηση μας είναι ακριβώς διότι ΔΕΝ πρέπει να ξεχαστούν.

Πολλοί πράγματι είναι "κολλημένοι" στο παρελθόν. Εκτός όμως από το "κόλλημα στο παρελθόν", υπάρχει και ένα ακόμα "κόλλημα", που είναι 100 φορές πιο ύπουλο, και άρα και 100 φορές πιο επικίνδυνο: Είναι το "κόλλημα" κάποιων να ξεχάσουν το παρελθόν, να ξεχάσουν την ιστορία τους. Και βέβαια, "όποιος ξεχνά τα λάθη του, είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει". 

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι σε προσπάθειες να ξεχαστεί η ιστορία, και να μείνουν ανιστόρητοι (και άρα πνευματικά ευνούχοι) οι σημερινοί εκμεταλλευόμενοι, προς τέρψη βέβαια των εκμεταλλευτών τους.

Άλλωστε, έχουμε ήδη μπει σε μια "ζόρικη" ιστορική περίοδο - και όταν τα πράγματα είναι "ζόρικα", τότε σαφώς και οι αντιμαχόμενες πλευρές θα χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνατές εφεδρείες που διαθέτουν. Και όπως έλεγε και ο φασίστας αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας επί Κατοχής "Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφεδρεία του Ελληνικού Εθνους". Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, εκεί θα καταφύγουν.

Ίσως να μην τα ονομάσουν "Τάγματα Ασφαλείας", ίσως να μην υπάρχει Χίτλερ, κτλ αλλά η βασική αρχή παραμένει ίδια και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες: Κάθε εκμεταλλευτικό καθεστώς δημιουργεί μια μικρή ομάδα υποτακτικών του, που είναι πρόθυμοι να κάνει τα πάντα προκειμένου να στηρίξει την εξουσία της ολιγαρχίας που κυβερνά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία που την αμφισβητεί.

Για παράδειγμα, ήδη συζητείται στην Ελλάδα η συγκυβέρνηση, και σε όλα λίγο-πολύ τα σενάρια υπάρχει και το ΛΑΟΣ μέσα στα κόμματα που θα συμμετέχουν (αλλοίμονο). Και μέσω του ΛΑΟΣ θα ενισχύεται, με κρατικό πλέον χρήμα και κάλυψη και η "Χρυσή Αυγή", ή άλλοι τραμπούκοι της ακροδεξιάς (είναι προφανές πως το ΛΑΟΣ έχει ένα "ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας" με τους χρυσαυγίτες).

Όταν το "επίσημο κράτος" δυσκολεύεται, προφανώς και θα καταφύγει στο λεγόμενο "παρακράτος". Και, όπως είπαμε και πριν, μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν "τάγματα ασφαλείας", αλλά υπάρχουν "χρυσαυγίτες". Τα ονόματα αλλάζουν, αλλά η ουσία παραμένει.

Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι ακροδεξιοί αυτοί στήριζαν μέχρι και τους ναζί κατακτητές του Χίτλερ, πολεμώντας εναντίον του ΕΑΜ...στο όνομα της πατρίδας και του έθνους! Δηλαδή σκότωναν Έλληνες στηρίζοντας τους χιτλερικούς κατακτητές...στο όνομα της Ελλάδας. Και εδώ βέβαια μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί το τι ακριβώς εννοούν αυτά τα καθάρματα όταν λένε "Πατρίδα", "Ελλάδα", κτλ:

Εννοούν ότι στηρίζουν το υπάρχων καθεστώς, με μια ολιγαρχία να εκμεταλλεύεται την κοινωνία στα όρια κάθε κοινωνικού σχηματισμού, και με τις ολιγαρχίες αυτές να βρίσκονται σε μάχη μεταξύ τους για την παγκόσμια κυριαρχία. Κάθε τέτοια ακροδεξιά ομάδα στηρίζει την "δική της" ολιγαρχία εναντίον του λαού "της", σε σημείο που να δεχτεί την εξουσία ακόμα και μιας ξένης ολιγαρχίας (των ναζί του Χίτλερ) προκειμένου να μην ανατραπεί η ντόπια ολιγαρχία. Εκεί φτάνει ο "πατριωτισμός" τους...


Μερικά ιστορικά στοιχεία:

Με την ονομασία ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έμειναν γνωστές οι μονάδες που συγκροτήθηκαν το 1943-1944 από τις κατοχικές αρχές και την κυβέρνηση Κουϊσλιγκ Ιωάννη Ράλλη για την καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σκοπός της δημιουργίας τους, εκτός από την "εξοικονόμηση γερμανικού αίματος", ήταν, σύμφωνα με τον τότε στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας, Αλεξάντερ Λέερ, "να χρησιμοποιηθεί πλήρως η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού λαού, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Η διεύρυνση, με άλλα λόγια, των κατά τόπους συμμαχιών του κατοχικού μηχανισμού και η μετατροπή του πολέμου κατά της Αντίστασης σε εμφύλιο.

Το εγχείρημα υλοποιήθηκε με την συγκρότηση παραστρατιωτικών ομάδων σε δύο μορφές:
Εννέα (9) Ευζωνικά τάγματα οργανωμένα από την δoσιλογική κυβέρνηση Ράλλη, συνολικής δύναμης 5.725 ανδρών
Είκοσι δύο (22) εθελοντικά τάγματα, αυτοτελώς συγκροτημένα, συνολικής δύναμης 16.625 ανδρών.

Γενικός προϊστάμενος ήταν ο αντιστράτηγος των Waffen SS, Βάλτερ Σιμάνα. Στον ίδιο το Σιμάνα οφείλουμε και τον τελικό απολογισμό της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας, λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Σε αναφορά του προς το Γενικό Επιτελείο των SS (2-11-1944), εκτιμά ότι τα μεν εθελοντικά τάγματα "ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργή καταπολέμηση των συμμοριών" από τη Βέρμαχτ, τα δε ευζωνικά τμήματα "πολέμησαν τον Κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία". Την εκτίμησή του θα συμμεριστεί, στην υπηρεσιακή του απάντηση την 10-11-1944 και ο αρχηγός των SS, Χάϊνριχ Χίμλερ με το εξής τηλεγράφημα:

"Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου, επειδή κατορθώσατε να οργανώσετε τα υγιή και νομοταγή στοιχεία του Ελληνικού λαού στα τμήματα των Ελλήνων εθελοντών καθώς και των Ευζώνων, και να τα οδηγήσετε σε άψογη συνεργασία με τα δικά μας γερμανικά τμήματα στον αγώνα κατά των μπολσεβίκων συνωμοτών μέχρι την τελευταία μέρα".

Οι άντρες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποτελούσαν τα κατακάθια της τότε Ελληνικής κοινωνίας. Βαρυποινίτες κατάδικοι και υπόδικοι, μαυραγορίτες, φανατικοί αντικομμουνιστές, βασανιστές της Μεταξικής περιόδου, συγκρότησαν ομάδες εφόδου εφοδιασμένες με αμιγή Γερμανικό οπλισμό έχοντας στόχο την ΕΑΜική αντίσταση.

Το τραγικό είναι πως ένα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ησαν οι γνωστοί Κουϊσλινγκ που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Κορυζή, Λογοθετόπουλο και Ιωάννη Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), και Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ).

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ταγματασφαλίτες ταυτίσθηκαν με την πιο σκοτεινή πλευρά της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων: Μπλόκα, κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων. Συχνά μάλιστα αποδείχθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως κατηγορώντας λ.χ. τους εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού σαν "τροφοδότες των συμμοριτών" ή διαμαρτυρόμενοι για την "επιείκεια" των Γερμανών απέναντι στους αιχμάλωτους "κομμουνιστές".

Οι ταγματασφαλίτες αφού ντύθηκαν τη γερμανική στολή και προσκύνησαν τη σβάστικα του Χίτλερ ορκίστηκαν πάνω στα όπλα που πήραν πως δεν θα στραφούν κατά των κατακτητών, παρά μόνον κατά εκείνων που ενεργούν κατά των στρατευμάτων κατοχής, δηλαδή κατά των Ελλήνων Αντιστασιακών. Με τον τρόπο αυτό κουρέλιασαν και ποδοπάτησαν κάθε ιερό και όσιο του ελληνικού λαού.

Η εικόνα που αποτυπώθηκε στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων για τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν τέτοια, ώστε η Πολιτεία ουδέποτε τόλμησε να προχωρήσει στην επίσημη πολιτική αποκατάστασή τους. Μολονότι τα επιζήσαντα στελέχη τους τιμήθηκαν ποικιλότροπα από το μεταπολεμικό κράτος των εθνικοφρόνων, αυτό έγινε με κάθε δυνατή διακριτικότητα.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ο Φύρερ και οι άλλοι


Μια σύντομη περιήγηση με τους ... αγέρωχους του νεοναζιστικού σιναφιού. 
Από τον Νίκο Μιχαλολιάκο ιδρυτή της Χρυσής Αυγής, μέχρι της μέρες μας.

Ευτυχώς για την αστυνομία, εκτός από τα δικά της think tanks, που δεν βρήκαν για τη συγκεκριμένη περίπτωση χρόνο και ουσία για να καταναλώσουν, υπάρχουν ακόμη διαθέσιμες οι «αποθήκες» στοιχείων των εφημερίδων αλλά και όσων αριστερών οργανώσεων, είτε αποσπασματικά είτε πιο συστηματικά, καταγράφουν και χαρτογραφούν, πέρα από τις πολιτικού χαρακτήρα νομότυπες εκδηλώσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής, και τις άλλες, τις πολύ πιο εξτρεμιστικές....

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τη σύντομη ιστορική περιήγηση με τους... αγέχορους του νεοναζιστικού σιναφιού. Και να δούμε αυτούς που κατηγορήθηκαν, είτε πριν από τη σύνταξη του καταστατικού ... χάρτη δικαιωμάτων του νεοφασίστα είτε μετά το 1993, όπου η Χρυσή Αυγή έκανε τα πρώτα... σκιρτήματα της στη σκιά του ιδεολογικού σκότους.

Για ευνόητους λόγους η αναφορά σε ονόματα γίνεται με τα αρχικά τους, όμως σε καμία περίπτωση τα γεγονότα που περιγράφονται - όπως βλέπουμε στην εισαγωγή ή στον επίλογο ταινιών - δεν είναι φανταστικά. Δυστυχώς.

Ο επικεφαλής

Το Νούμερο 1 είναι... 1 διαχρονικά και δεν αλλάζει. Γι' αυτόν θα κάνουμε μια εξαίρεση. Δεν έχει άλλωστε νόημα και αξία, όταν αναφέρεσαι στον Φύρερ (ηγέτη, καθοδηγητή στα γερμανικά) του ελληνικού νεοναζισμού, να καλύψεις σε αποχρώσες σκιές το όνομα του γενικού γραμματέα της οργάνωσης Νίκου Μιχαλολιάκου. Του ανθρώπου που κατάφερε να εκλεγεί μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες ως δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας.

1. Ο Μιχαλολιάκος, λοιπόν, δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει και να διαδηλώνει ακόμη και μέσα στο δημαρχείο της πόλης, που ανά τους αιώνες αποτελεί σύμβολο της Δημοκρατίας, την ιερή προσήλωση του στα μαύρα ιδεώδη που αντιπροσωπεύει ο ιδεοληπτικός σκοταδισμός ενός ναζιστικού χαιρετισμού.

Υπήρξε ο ιδρυτής της Χρυσής Αυγής. Τον Δεκέμβριο του 1976 είχε συλληφθεί ωστόσο και κατηγορηθεί για συμμετοχή στην επίθεση σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του βασανιστή της χούντας Μάλιου. Συλλαμβάνεται και κατηγορείται εκ νέου τον Ιούλιο του 1978, αυτή τη φορά ως μέλος ακροδεξιάς τρομοκρατικής ομάδας βομβιστών και τον Οκτώβριο του 1979 καταδικάζεται για κατοχή όπλων και εκρηκτικών. Στη φυλακή λέγεται πως είχε έρθει σε επαφή με τους πρωτεργάτες της χούντας.

Μαύρη είναι η... «νύχτα»

2. Το πιο πρόσφατο και χτυπητό παράδειγμα ενός ταραχοποιού πολιτευτή της οργάνωσης αποτελεί ο Χρήστος Ρ. Υπήρξε υποψήφιος περιφερειάρχης και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής το 2010 στη Δυτική Ελλάδα στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. 'Εχει κατηγορηθεί μεταξύ άλλων ως μπράβος, για συμβόλαια θανάτου ή για διευκόλυνση εκπλήρωσης από άλλους τέτοιων κοντράτων, ενώ πρόσφατα προφυλακίστηκε για υπόθεση διπλής δολοφονίας.

*    Τον Ιούνιο του 2009 παίρνει άδεια λειτουργίας ενός μπαρ στην ταραγμένη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Μάλιστα το συγκεκριμένο στέκι παρουσιάζεται ως ορμητήριο των frei corps, που
σε συχνά χρονικά διαστήματα εξαπολύουν επιθέσεις.
*    Τον Φεβρουάριο του 2010, το ίδιο μάλιστα βράδυ που ακολούθησε ένα αντιρατσιστικό συλλαλητήριο, πιάστηκε επ\ αυτοφώρο με όπλο το οποίο προσπάθησε να κρύψει στο μαγαζί του,
μαζί με μια στοίβα από ναζιστικά φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. Ακολούθησε «έρευνα» στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Ανήκει στην «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα», τους οποίους, όπως είδαμε, επιχείρησε ο Παπουτσής να καταστήσει συνομιλητές του, αλλά δεν βρήκε... ευήκοα ώτα!

Η περίπτωση «Περίανδρου»

3. 0 Αντώνης Α., γνωστός και ως «Περίανδρος» από το όνομα του Κορίνθιου τυράννου, υπήρξε υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής τη δεκαετία του 1990 κι εμφανίζεται να οργανώνει και να συμμετέχει στη δολοφονική επίθεση εις βάρος τριών νεαρών ακριβώς απέναντι από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων στις 16 Ιουνίου του 1998.

Οι... «καταδρομείς» βάζουν στόχο τους φοιτητές Δημήτρη Κουσουρή, Γιάννη Καραμπατσόλη και Ηλία Φωτιάδη, τους οποίους επιχειρούν να περικυκλώσουν. Άρχισαν κινούνται απειλητικά κατά πάνω τους, δείχνοντας τον Κουσουρή και φωνάζοντας «Αυτός είναι!». Οι Καραμπατσόλης και Φωτιάδης καταφέρνουν να ξεφύγουν, αλλά τον Κουσουρή τον εγκλωβίζουν και τον χτυπούν ανελέητα με ρόπαλα στο κεφάλι. Τον εγκαταλείπουν μόνο όταν τον βλέπουν να πέφτει κάτω και να παραμένει ακίνητος!

Ο Κουσουρής, γραμματέας τότε της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ήταν στα δικαστήρια για μία υπόθεση σχετική με το ΑΣΕΠ, που όμως συμπίπτει χρονικά με τη δίκη πέντε μελών της Χρυσής Αυγής για μία άλλη αιματηρή επίθεση σε μέλη της τότε ΟΣΕ (μετέπειτα ΣΕΚ) στη Φωκίωνος Νέγρη περίπου δύο χρόνια νωρίτερα (6 Μαρτίου 1996).

Ο «Περίανδρος», ύστερα απ' αυτή την επίθεση, κρυβόταν για 7 ολόκληρα χρόνια. Παρουσιάστηκε και παραδόθηκε στις... διωκτικές αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 και προφυλακίστηκε για να δικαστεί τον Σεπτέμβριο του 2006.

Βαρύνουσα σημασία στη δίκη που ακολούθησε είχε η κατάθεση του Χρήστου Γεωργόπουλου, του γιατρού που χειρούργησε τον Δ. Κουσουρή το βράδυ της επίθεσης:

«Τον χειρούργησα το ίδιο βράδυ γιατί δεν είχε πολύ χρόνο, θα πέθαινε, σώθηκε γιατί ήταν νεαρός οργανισμός. Τα χτυπήματα στο κρανίο ήταν πολλαπλά, είχαν πρόθεση να τον σκοτώσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς τέτοια βία. Η δύναμη των χτυπημάτων που δέχτηκε ισούνταν με αυτά που ασκούμε σε τριάντα εκατοστά τσιμέντο για να σπάσει! Όλα τα χτυπήματα ήταν στο κεφάλι», είπε χαρακτηριστικά.

Ο βασικός κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21 ετών, τα οποία στο εφετείο κατέπεσαν στα 12. Σύμφωνα με τα «Νέα» στις 17 Μαρτίου του 2004, «η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψη του ενόσω φυγοδικούσε σκόνταψε στις διασυνδέσεις της "Χρυσής Αυγής" και του ίδιου του "Περίανδρου" με αξιωματικούς του Σώματος».

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, που ουδέποτε διαψεύστηκε, τα απόρρητα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας αποκάλυπταν πως «η Αστυνομία προμήθευε στους Χρυσαυγίτες ασυρμάτους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του "αριστερίστικου και αναρχικού χώρου", για να εμφανίζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια».

«Πρωτοφανής ασυλία»!

4. Σ' αυτή τη θέση τοποθετούνται από κοινού οι Δημήτρης Ζ. και Χάρης Κ. Πρόκειται για δύο πρωτοκλασάτα στελέχη της οργάνωσης κι εκ των πρωτοπαλίκαρων τότε του Φύρερ, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί σε έναν χρόνο με αναστολή για την επίθεση στις 6 Μαρτίου του 1996 στη Φωκίωνος Νέγρη σε βάρος μελών της αριστερίστικης οργάνωσης ΟΣΕ και μετέπειτα ΣΕΚ.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Χάρης Κ. καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακή για ληστεία του πρακτορείου διανομής εφημερίδων «Αργός» στην Καλαμάτα και οδηγείται στη φυλακή. Εμφανώς μεταμελημένος, θ' αποσχιστεί από το... «Κόμμα» μετά τη φυλακή και θα γράψει ένα βιβλίο, στο πλαίσιο της έκδοσης του οποίου δίνει αρκετές συνεντεύξεις. Σ' αυτές, μεταξύ πολλών άλλων, αποκαλύπτει ότι:

«Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει φιλοφασιστικό κόμμα που να απολαμβάνει την ασυλία που έχει η Χρυσή Αυγή από το ελληνικό κράτος... Ξέρω ότι το προεκλογικό μας υλικό για τις ευρωεκλογές είχε έρθει με δελτίο αποστολής από τα γραφεία μεγάλου κόμματος... Όταν το κράτος δεν θέλει να εμπλακεί σε συμπλοκές με τους αναρχικούς, ουσιαστικά μας χρησιμοποιεί προκαλώντας μεταξύ μας συγκρούσεις.

Η αστυνομία, για παράδειγμα, πολλές φορές έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι. Με εμάς τηρούσαν μια στάση συμπάθειας. Ήταν φιλικοί, θα έλεγα, τις περισσότερες φορές. Μας έβλεπαν να χτυπιόμαστε με τους άλλους και δεν έκαναν τίποτα... Στις πορείες είχαμε μαχαίρια, κλομπ, ξυράφια. Τις ασπίδες τις φτιάξαμε με μερικούς συναγωνιστές» («Ταχυδρόμος», 27.3.04 και 23.4.05). Ο Δημήτρης Ζ. θα βγει από τη Χρυσή Αυγή και θα επιχειρήσει να εκλεγεί βουλευτής στις τελευταίες εκλογές ως υποψήφιος του ΛΑΟΣ, κόβεται όμως την τελευταία στιγμή από τον Καρατζαφέρη.

Επιθέσεις κατά συρροή

5. Παναγιώτης Ρ., γνωστός και ως «Πόρκυ». Κατηγορήθηκε για επίθεση με μαχαίρι στο Μοναστηράκι στις 19 Οκτωβρίου 2005. Όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ της εποχής:

«Στις 19 Οκτωβρίου 2005 τραμπούκοι νεοναζί, ένας εκ των οποίων είναι ο Π.Ρ., γνωστός με το ψευδώνυμο "Πόρκυ", μαχαίρωσαν δύο αδέλφια. Ο Ρ. χτύπησε τον μικρότερο αδερφό δίνοντας του 13 (!) μαχαιριές, εκ των οποίων η μία στον αυχένα και η άλλη δίπλα στο αυτί, προκαλώντας του σοβαρότατο εγκεφαλικό τραύμα. Νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με κίνδυνο να χάσει τη ζωή του. Ο λόγος για τον οποίο ο νεοναζί χτύπησε το νεαρό φοιτητή ήταν γιατί ο τελευταίος φορούσε μια αντιφασιστική κονκάρδα.

Ο Ρ. καταδικάστηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή, με δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, σε 21 χρόνια και 3 μήνες φυλακή και οδηγήθηκε στις φυλακές (17 στο εφετείο). Πέντε χρόνια νωρίτερα, τον Ιούνιο του 2000, ο Ρ. είχε συμμετάσχει και ήταν κατηγορούμενος για τη συμμετοχή του σε άλλες επιθέσεις στην Πλ. Κυψέλης και το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για τις οποίες επίσης καταδικάστηκε εκ των υστέρων, αφού είχε οδηγηθεί στη φυλακή».

Ύστερα ... έγινε αστυνομικός

6. Γιάννης Α. Καταδικάστηκε τον Φεβρουάριο του 2008 σε έναν χρόνο φυλάκιση με αναστολή, ποινή που επαναβεβαιώθηκε και στο εφετείο. Ο νεοναζί ομαδάρχης της «Χρυσής Αυγής» καταδικάστηκε για την επίθεση στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και καθοδήγησε ενάντια σε μέλη του ΣΕΚ που το καλοκαίρι του 2000 προπαγάνδιζαν με αφισοκόλληση αντιρατσιστικό συλλαλητήριο στην Κυψέλη.

Ο Α., λίγο μετά την επίθεση, προσελήφθη στην... αστυνομία μέσω ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό για ειδικούς φρουρούς, εγείροντας δικαιολογημένα ερωτήματα για την ποιότητα των στοιχείων και των παραστατικών που προσκόμισε, δεδομένου ότι απαιτείται λευκό ποινικό μητρώο.

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, του 200, υποδείχτηκε ως επικεφαλής του frei cops οιτ εκδήλωσε την επίθεση στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, για την οποία έχει καταδικαστεί σε ένα χρόνο φυλάκισης πρωτόδικα! Συνεργάτης του σ' αυτές τις επιθέσεις κατά το κατηγορητήριο ήταν ο "Πόρκυ". Ο Α. εξακολουθεί να προσφέρει τις "καλές" του υπηρεσίες στο ... άσπιλο από νεοφασιστικές επιρροές σώμα της αστυνομίας και πληροφορίες τον φέρουν στο δυναμικό τμήματος των νοτίων προαστίων

Σκοπίμως ατεκμηρίωτες

Πάντως, χωρίς να αναφερόμαστε σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν κι εξακολουθεί ν' αποτελεί ζήτημα, το οποίο κατά καιρούς πολλοί εγείρουν, το ότι κατηγορούμενοι ανήκοντες στη συγκεκριμένη οργάνωση τυγχάνουν πολύ συχνά ευνοϊκής ποινικής μεταχείρισης, ως απότοκο γεγονός, λένε κάποιοι... φιλύποπτοι, των σκόπιμα ατεκμηρίωτων δικογραφιών που υποβάλλουν στη δικαιοσύνη οι κάθε φορά επισπεύδουσες αστυνομικές αρχές. Αυτό έχει ως φυσική συνέπεια κι άμεσο αποτέλεσμα να τους αποθρασύνει η ατιμωρησία, με τις δίκες τους ν' αναβάλλονται και στο μεσοδιάστημα αυτοί να εξακολουθούν με αμείωτη ένταση την κακοποιό τους δράση. Εμμονές προκατειλημμένων, κατά πάσα πιθανότητα...

Πηγή: "Ποντίκι"

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

16 Ιουνη 1943.Οι κύπριοι κομμουνιστές στα όπλα ενάντια στον χιτλεροφασισμό

(Τότε που το ΚΚΚ ήταν ακόμα ζωντανό και το ΑΚΕΛ πραγματικά αριστερό)..

Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια το ΚΚΚ-ΑΚΕΛ (Ακόμα τότε υπήρχε και δρούσε παράλληλα με το ΑΚΕΛ το ΚΚΚ), πήρε την απόφαση να καλέσει τα μέλη του να φορέσουν το χακί και να πολεμήσουν ενάντια στον χιτλεροφασισμό.

Στις 16 Ιουνίου 1943, δόθηκε στη δημοσιότητα η ανακοίνωση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ, η οποία αναφέρει:

«Σήμερον συνήλθεν εις έκτακτον συνεδρίασιν η Κεντρική Επτιροπή του ΑΚΕΛ με κύριον θέμαν: Την ενεργοτέραν συμμετοχήν του Κόμματος εις την πολεμικήν προσπάθειαν. Η Κ.Ε. κατέληξεν ομοφώνως εις τας ακολούθους αποφάσεις:

1. Να γίνει έκκλησις προς όλα τα μέλη του Κόμματος δι’ εθελοντικήν κατάταξιν εις τας ενόπλους δυνάμεις προς ενίσχυσιν του αγώνος δι’ απελευθέρωσιν της Ελλάδος από την χιτλερικήν τυρρανίαν, απελευθέρωσιν των υποδούλων χωρών και εξασφάλισιν του εθνικού πολιτικού και κοινωνικού μέλλοντος της Νήσου.

2. Το ζήτημα να τεθεί εις τας κομματικάς ομάδας, εις τας συνελέυσεις των κομματικών τομέων, εις τας επαρχιακάς συνδιασκέψεις και τέλος εις την παγκύπριον συνδιάσκεψιν, η οποία θα συγκροτηθεί εις Λεμεσόν, την 27ην Ιουνίου 1943, όπου και θα εγκριθεί ο πλήρης κατάλογος των εθελοντών του “Ανορθωτικού Κόμματος του Εργαζομένου Λαού”.

3. Όλα ανεξαιρέτως τα μέλη της Κ.Ε. - 17 τον αριθμόν – προσεφέρθησαν και επέμενον όπως επιτραπεί εις αυτά να καταλάβουν την θέσην εις τας τιμιτικάς γραμμάς των ενόπλων συμμαχικών δυνάμεων

Κατόπιν προσεκτικής εξέτασης εκάστης κεχωρισμένης προτάσεως, απεφασίσθη όπως α) ορισμένα μέλη της Κ.Ε. υποχρεωθούν να παραμείνουν εις τας θέσεις των προς την συνέχισιν της κομματικής εργασίας και β) να επιτραπεί εις τα ακόλουθα μέλη της Κ.Ε. να εγγραφούν εις το Κυπριακόν Σύνταγμα: 1. Κώστας Παρτασίδης, 2. Ανδρέας Φάντης, 3. Μάρκος Μαρκουλλής, 4. Μίνως Περδίος, 5. Γεώργιος Λέρνης, 6. Χρίστος Σαββίδης, 7. Πρόδρομος Παπαβασιλείου, 8. Γεώργιος Λεβέντης, 9. Κώστας Σιακαλλής, 10. Βάσος Βασιλείου, 11. Χρίστος Κατσιαούνης.»

Η ανταπόκριση υπήρξε ενθουσιώδης και μαζική. Οι περισσότεροι, κυρίως νέοι, δήλωσαν πρόθυμοι να καταταγούν στο στρατό. Με βαριά καρδιά έμειναν πίσω ορισμένοι σύντροφοι λόγω κάποιων ιδιαίτερων προσωπικών, οικογενειακών και κομματικών υποχρεώσεων Στις 27 του Ιούνη πραγματοποιήθηκε παγκύπρια συνδιάσκεψη η οποία σε μια πανηγυρική, αντιφασιστική ατμόσφαιρα ενέκρινε τους περίπου χίλιους εθελοντές του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ. Την ίδια μέρα όλοι μαζί, με επικεφαλής τα 11 μέλη της Κ.Ε. βάδισαν στο στρατόπεδο των Πολεμιδιών όπου τελικά έγιναν δεκτοί για να καταταχθούν γύρω στους 800 Κομμουνιστές.

Η ανεξάρτητη εφημερίδα «Χρόνος» που εκδιδόταν στη Λεμεσό, παρουσιάζοντας την απόφαση στις 19.6.1943, τη χαρακτήρισε ως «μια γενναία απόφαση». Σε κατοπινή έκδοσή της, αφού επεξηγούσε ότι η Επαρχιακή Διοίκηση συμφώνησε όπως τη Δευτέρα, 28 του Ιούνη, επιτραπεί στα καταστήματα και στη Δημοτική Αγορά Λεμεσού να παραμείνουν κλειστά για να διευκολυνθούν οι κάτοικοι να παρευρεθούν στην αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση των εθελοντών, έγραψε, κάτω από τον τίτλο: «Το ΑΚΕΛ και η πολεμική προσπάθεια», τα ακόλουθα:

«Το ανακοινωθέν του ΑΚΕΛ της 16ης Ιουνίου, διά του οποίου εκαλούντο τα μέλη του κόμματος όπως εθελοντικώς προσφέρωσι τας υπηρεσίας των εις το Κυπριακό Σύνταγμα, καθ' α πληροφορούμεθα, έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής εκ μέρους όλων των μελών και αθρόαι δηλώσεις υπεβλήθησαν εξ' όλων των μερών της νήσου». υπεβλήθησαν εξ' όλων των μερών της νήσου».

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

ΤΣΕ:Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ



1928: Γέννηση του Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, πρώτου παιδιού του μηχανικού Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρνα (14/6). Ακολουθούν, μέχρι το 1934, άλλα τρία παιδιά.

1947: Γράφεται στην ιατρική σχολή του Μπουένος Αϊρες.

1948: Περνά τις διακοπές του δουλεύοντας στο λεπροκομείο του Σαν Φρανσίσκο ντε Σανάρ, στα ορεινά της Κόρδοβα.

1951-52: Επτάμηνη περιπλάνηση με μοτοσικλέτα και ωτοστόπ στη Λατινική Αμερική (Αργεντινή, Χιλή, Βολιβία, Περού, Κολομβία, Βενεζουέλα) μαζί με το φίλο του Αλμπέρτο Γκρανάδο (29/12-26/7). Επιστροφή στο Μπουένος Αϊρες αεροπορικά, μέσω Μαϊάμι (Σεπτ).
1953: Πτυχιούχος της ιατρικής (12/6). Δεύτερο μεγάλο ταξίδι στη Λατ. Αμερική (7/7): Βολιβία, Περού, Ισημερινός, Παναμάς, Κοσταρίκα, Ονδούρα και Σαλβαδόρ. Άφιξη στη Γουατεμάλα (24/12).


1954: Απορρίπτει πρόταση για ένταξή του στο "Γουατεμαλέζικο Κόμμα Εργασίας" (ΚΚ) σαν προϋπόθεση για εργασιακή του `τακτοποίηση' (Φεβρ). Εισβολή μισθοφόρων της CΙΑ ανατρέπει την προοδευτική κυβέρνηση του Χάκομπο Αρμπενς (27/6). Συμμετοχή του Γκεβάρα στην ένοπλη πολιτοφυλακή της κομμουνιστικής νεολαίας, που επιχειρεί να αντισταθεί στους εισβολείς. Καταζητούμενος από την αστυνομία του νέου καθεστώτος, ζητά άσυλο στην πρεσβεία της Αργεντινής (τέλη Ιουλίου) και φεύγει στο Μεξικό (Σεπτ). Η CIA ανοίγει ατομικό φάκελό του (φθιν).

1955: Διάφορες δουλειές στην Πόλη του Μεξικού: πλανόδιος φωτογράφος, νυχτοφύλακας, φωτορεπόρτερ, βοηθός σε νοσοκομείο. Γνωριμία με τον εξόριστο Φιντέλ Κάστρο και τους συντρόφους του, που του δίνουν το προσωνύμιο "Τσε" (9/7). Γάμος του με την 30χρονη περουβιανή Ιλντα Γκαντέα Ακόστα, με την οποία συνδέεται από τη Γουατεμάλα (18/8). Ταξίδι στο Τσιάπας και το Γιουκατάν (Νοεμβ).

1956: Γεννιέται η κόρη του Ιλντίτα (15/2). Προετοιμασία για ανταρτοπόλεμο στην Κούβα με το "Κίνημα της 26ης Ιουλίου" (Μ26J) του Κάστρο. Σύλληψη του Τσε από τη μεξικανική αστυνομία (24/6), απόλυσή του ύστερα από κράτηση 57 ημερών (10/8). Απόβαση 82 μαχητών, μεταξύ των οποίων οι Γκεβάρα και Κάστρο, στην Κούβα με τη θαλαμηγό "Γκράνμα" (2/12). Αποδεκατισμός τους από το στρατό του Μπατίστα, τραυματισμός του Τσε (5/12). Είκοσι δύο επιζήσαντες καταφεύγουν στη Σιέρα Μαέστρα.

1957: Πρώτες μικρές νίκες των ανταρτών (Γεν). Ο Τσε προβιβάζεται σε κομαντάντε κι αναλαμβάνει τη διοίκηση της δεύτερης επαναστατικής φάλαγγας (22/7).

1958: Οι αντάρτες περνούν στην επίθεση (Ιούλ). Η φάλαγγα του Τσε διασχίζει την ανατολική Κούβα και καταφεύγει στα βουνά του Εσκαμπρέ, στο κέντρο του νησιού (Σεπτ-Οκτ). Τελική νίκη των επαναστατών στη μάχη της Σάντα Κλάρα (28-31/12).

1959: Φυγή του Μπατίστα (1/1), είσοδος της φάλαγγας του Τσε στην Αβάνα (2/1). Ο Γκεβάρα αναλαμβάνει διοικητής της στρατιωτικής ακαδημίας (13/1), αποκτά την κουβανική υπηκοότητα (9/2) και οργανώνει τις δίκες των βασανιστών του παλιού καθεστώτος. Πρώτο του άρθρο για τον ανταρτοπόλεμο, στην εφημερίδα Revoluciόn (19/2). Διαζύγιο (22/5) και δεύτερος γάμος του με την Αλέιδα Μάρτς, στέλεχος του Μ26J στη Σάντα Κλάρα την εποχή του αντάρτικου (2/6). Πρώτη διεθνής περιοδεία του σε Αίγυπτο, Σουδάν, Ινδία, Ινδονησία, Γιουγκοσλαβία και Κεϋλάνη, για τη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στην Κούβα και το Μπλοκ των Αδεσμεύτων (12/6-8/9). Αναλαμβάνει διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αγροτικής Μεταρρύθμισης (7/10) και, παράλληλα, πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας (26/11).

1960: Έκδοση του βιβλίου του "Ο Ανταρτοπόλεμος" (Απρ). Εθνικοποίηση των αμερικανικών εταιρειών στην Κούβα (6/8). Δεύτερη περιοδεία του Τσε σε Τσεχοσλοβακία, ΕΣΣΔ, Κίνα, Β. Κορέα και Αν. Γερμανία (22/10-23/12). Γέννηση του δεύτερου παιδιού του, της Αλέιδα (24/11).

1961: Αναλαμβάνει υπουργός Βιομηχανίας της Κούβας (23/2). Απόβαση μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων, αποκρούεται από τους Κουβανούς (17/4). Ομιλία του Τσε στην οικονομική διάσκεψη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, στην Πούντα ντελ Εστε της Ουρουγουάης: απόρριψη της `Συμμαχίας για την Πρόοδο' που εισηγούνται οι ΗΠΑ για τη Λατινική Αμερική (8/8). Επισκέψεις-αστραπή στην Αργεντινή και τη Βραζιλία (19-20/8).

1962: Εκδίωξη της Κούβας από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (31/1) κι επιβολή πλήρους εμπορικού αποκλεισμού εις βάρος της από τις ΗΠΑ (3/2). "Δεύτερη διακήρυξη της Αβάνας", υπέρ του επαναστατικού αγώνα σε παναμερικανική κλίμακα (4/2). Γέννηση του Καμίλο, τρίτου παιδιού του Γκεβάρα (20/5). Νέα επίσκεψη του Τσε στην ΕΣΣΔ, υπογραφή συμφωνίας για οικονομική συνεργασία (27/8-7/9). Κρίση των πυραύλων (22-28/10), οργή των Κουβανών για το "ξεπούλημά" τους απ' τον Χρουστσόφ.

1963: Σύλληψη της μητέρας του Τσε στην Αργεντινή, κατά την επιστροφή της από ένα ταξίδι στην Κούβα, και φυλάκισή της (Απρ). Γέννηση της Σέλια, τέταρτου παιδιού του Τσε (14/6). Ταξίδι στην Τσεχοσλοβακία και την Αλγερία (Ιουν). Κυκλοφορεί το κείμενό του "Ο ανταρτοπόλεμος: μια μέθοδος", στο οποίο υποστηρίζει την αναγκαιότητα της ένοπλης πάλης σε πανηπειρωτική κλίμακα (Σεπτ). Νέος, ριζοσπαστικότερος νόμος για την αγροτική μεταρρύθμιση (4/10).

1964: Εκπροσωπεί την Κούβα στην παγκόσμια διάσκεψη για το εμπόριο και την ανάπτυξη, στη Γενεύη (25/3). Πανωλεθρία της απόπειρας για δημιουργία αντάρτικης εστίας στην Αργεντινή από το `δεύτερο κομαντάτε' -και φίλο του Γκεβάρα- Χόρχε Μασέτι (18/4). Τρίτη και τελευταία επίσκεψη του Τσε στη Μόσχα, όπου έχει συγκροτηθεί ένα εχθρικό γι' αυτόν λόμπι από τα λατινοαμερικανικά ΚΚ που αντιτίθενται στην ένοπλη πάλη (4-19/11). Σε ομιλία του στο Σαντιάγο της Κούβας, καταγγέλλει την `ηττοπάθεια' των ΚΚ της Λατ. Αμερικής (30/11). Επίσκεψη στη Ν. Υόρκη ( 4-13/12) και ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ υπέρ των απελευθερωτικών κινημάτων του Τρίτου Κόσμου (11/12). Αμέσως μετά, ξεκινά μια τρίμηνη περιοδεία στην Αφρική (Αλγερία, Μαλί, Κονγκό-Μπραζαβίλ, Γουϊνέα, Γκάνα, Δαχομέη, Αίγυπτος, Τανζανία) και την Κίνα, που θα διαρκέσει μέχρι το Μάρτιο του 1965.

1965: Γέννηση του 5ου και τελευταίου παιδιού του, του Ερνέστο (24/2). Τελευταία δημόσια ομιλία του στο Αλγέρι, στο 2ο Οικονομικό Σεμινάριο Αφροασιατικής Αλληλεγγύης: κάλεσμα για ενιαίο αντιιμπεριαλιστικό αγώνα σε παγκόσμια κλίμακα, σκληρή κριτική στις άνισες ανταλλαγές μεταξύ του "σοσιαλιστικού μπλόκ" και του Τρίτου Κόσμου (25/2). Επιστροφή στην Κούβα, τελευταία δημόσια εμφάνισή του στο αεροδρόμιο της Αβάνας (15/3). Επιστολή παραίτησής του από όλα τα επίσημα αξιώματα και την κουβανική υπηκοότητα. Μυστική αναχώρησή του για την Αφρική (1/4). Άφιξη στο Νταρ-Ες- Σαλάμ της Τανζανίας (19/4). Συμμετοχή του Τσε και 150 περίπου κουβανών εθελοντών στο επαναστατικό κίνημα του Κονγκό-Ζαϊρ (Μάιος-Νοέμβριος). Αποχώρηση από το Κονγκό, μετά την ήττα των επαναστατικών δυνάμεων (23/11).

1966: Παραμονή ινκόγκνιτο στο Νταρ-Ες-Σαλάμ. Συγγραφή μιας φιλοσοφικής πραγματείας και μιας οξείας κριτικής του σοβιετικού Εγχειριδίου Πολιτικής Οικονομίας, που μένει αδημοσίευτη μέχρι σήμερα (Γεν. - Μαρτ.). Ταξίδι στην Πράγα, όπου παραμένει επίσης ινκόγκνιτο, προετοιμάζοντας την επικείμενη επιχείρησή του στη Λατ. Αμερική. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες για παραμονή του για ένα διάστημα στην Ανατ. Γερμανία (Μαρτ. - Ιουλ.). Επιλογή της Βολιβίας, ως προνομιακού πεδίου δημιουργίας αντάρτικης εστίας με προοπτική ανταρτοπόλεμο σε παναμερικανική κλίμακα, ύστερα από εισήγηση του Κάστρο (Ιουν.). Επιστροφή στην Κούβα ινκόγκνιτο (21/7) και προετοιμασίες. Άφιξη στη Λα Πας με το ψευδώνυμο Αδόλφο Μένα Γκονσάλες (3/11), εγκατάσταση στην αντάρτικη βάση του Νακαχουασού. Ρήξη με το γενικό γραμματέα του ΚΚ Βολιβίας, Μάριο Μόνχε, για το ζήτημα της καθοδήγησης του ένοπλου αγώνα (31/12).

1967: Καταγγελία του αντάρτικου από το ΚΚΒ και διαγραφή των μελών της νεολαίας του που ακολούθησαν τον Γκεβάρα (8-10/1). Ανακάλυψη της παρουσίας των ανταρτών από το στρατό (11/3) και κατάληψη της βάσης του Νακαχουασού (17/3). Πρώτη επιθετική ενέργεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού (ELN) του Τσε (23/3). Δημοσιεύεται το μήνυμα του Τσε προς την Τριηπειρωτική: `Εμπρός για 2,3, πολλά Βιετνάμ' (16/4). Σύλληψη του γάλλου συγγραφέα Ρεζί Ντεμπρέ κι επιβεβαίωση της παρουσίας του Τσε στη Βολιβία (20/4). Τραυματισμός και σύλληψη του Γκεβάρα σε συμπλοκή με το στρατό στο φαράγγι του Γιούρο (8/10). Εκτέλεσή του την επομένη, με διαταγή της βολιβιανής χούντας.

"Δικτατορία του προλεταριάτου"

Από βαθύ κόκκινο


Ο Λένιν μίλησε για δικτατορία του προλεταριάτου, κάτι που οι εχθροί του διαστρέβλωσαν (και εξακολουθούν να το διαστρεβλώνουν), διαδίδοντας ότι τάχα "οι Λενινιστές θέλουν δικτατορία, όπως ακριβώς και οι χουντικοί".

Αυτό βέβαια που οι κάθε λογής αντίπαλοι των κομμουνιστών "ξεχνούν" πολύ βολικά να αναφέρουν, είναι πως ο Λένιν αποκαλούσε και το σημερινό πολίτευμα, την "αστική δημοκρατία", ως δικτατορία της αστικής τάξης, μιας και είναι το πολίτευμα όπου η ολιγαρχία αυτή των αστών επιβάλλει τα συμφέροντα της στις κατώτερες τάξεις. Και ναι, η επιβολή αυτή γίνεται όχι μόνο με "ωμές" χούντες, αλλά και με πιο "soft' προσεγγίσεις ("κοινοβουλευτική δημοκρατία"). Η σημερινή κατάσταση είναι μια πολύ ξεκάθαρη απόδειξη για αυτή την προσέγγιση του Λένιν.

Απέναντι λοιπόν σε αυτή την κατάσταση, ο λένιν προτείνει ένα πολίτευμα όπου η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της (αγρότες, νεολαία) αναλαμβάνει την εξουσία και επιβάλλει αυτή πλέον τα δικά της συμφέροντα, κάτι που όντως είναι δημοκρατικό (διότι η εργατική τάξη είναι ηπλειοψηφία). Αφού πλέον η τάξη που επιβάλλει τα συμφέροντα της είναι η εργατική, το πολίτευμα αυτό το αποκάλεσεδικτατορία του προλεταριάτου.

Εδώ και ένα σύντομο αλλά σημαντικό κομμάτι από το έργο του Λένιν "Κράτος και επανάσταση" που αλιεύσαμε από το "Radical Desire" 

...ιστορικά πρέπει εξάπαντος να υπάρξει ένα ιδιαίτερο στάδιο ή ιδιαίτερος σταθμός από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

"Ανάμεσα στην κεφαλαιοκρατική και στην κομμουνιστική κοινωνία βρίσκεται η περίοδος της επαναστατικής μετατροπής της μιας στην άλλη. Σε αυτή την περίοδο αντιστοιχεί επίσης μια πολιτική μεταβατική περίοδος, που το κράτος της δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου."

Το συμπέρασμα τούτο ο Μαρξ το στηρίζει στην ανάλυση του ρόλου που παίζει το προλεταριάτο στη σύγχρονη κεφαλαιοκρατική κοινωνία, στα στοιχεία για την εξέλιξη αυτής της κοινωνίας και για το ασυμβίβαστο των αντίθετων συμφερόντων του προλεταριάτου και της αστικής τάξης.

Παλιά το ζήτημα έμπαινε ως εξής: για να πετύχει την απελευθέρωσή του το προλεταριάτο πρέπει να γκρεμίσει την αστική τάξη, να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να εγκαθιδρύσει τη δική του επαναστατική δικτατορία.

Τώρα, το ζήτημα μπαίνει κάπως διαφορετικά: το πέρασμα από την κεφαλαιοκρατική κοινωνία, που εξελίσσεται προς τον κομμουνισμό, στην κομμουνιστκή κοινωνία είναι ακατόρθωτο χωρίς την "πολιτική μεταβατική περίοδο", και το κράτος αυτής της περιόδου δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η επαναστατική δικτατορία του προλεταριάτου.

Ποια λοιπόν είναι η σχέση αυτής της δικτατορίας προς τη δημοκρατία;

Είδαμε ότι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο τοποθετεί δύο έννοιες απλώς τη μια δίπλα στην άλλη: "μετατροπή του προλεταριάτου σε κυρίαρχη τάξη" και "κατάκτηση της δημοκρατίας." Με βάση τα όσα είπαμε παραπάνω μπορούμε να καθορίσουμε πιο ακριβολογημένα πώς αλλάζει η δημοκρατία στο πέρασμά της από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Στην κεφαλαιοκρατική κοινωνία, με προϋπόθεση την πιο ευνοϊκή της ανάπτυξη, έχουμε με τη δημοκρατία λίγο πολύ πλήρη δημοκρατισμό. Αυτός ο δημοκρατισμός συμπιέζεται πάντα από τα στενά πλαίσια της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης και για αυτό μένει πάντα στην ουσία δημοκρατισμός για τη μειοψηφία, μόνο για τις ιδιοκτήτριες τάξεις, μόνο για τους πλούσιους. Η ελευθερία της κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας μένει πάντα πάνω κάτω τέτοια που ήταν και η ελευθερία στις αρχαίες ελληνικές δημοκρατίες: ελευθερία για τους δουλοκτήτες. Οι σημερινοί μισθωτοί δούλοι τσακίζονται τόσο από την ανέχεια και την αθλιότητα "που δεν νοιάζονται για την πολιτική", και μέσα στις συνθήκες της συνηθισμένης ειρηνικής εξέλιξης των γεγονότων η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι παραμερισμένη από τη συμμετοχή στην κοινωνική-πολιτική ζωή.

[...]

Δημοκρατία για τη μηδαμινή μειοψηφία, δημοκρατία για τους πλούσιους, να ποιος είναι ο δημοκρατισμός της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας. [...] [Οι περιορισμοί], οι αποκλεισμοί, οι εξαιρέσεις, τα εμπόδια για τους φτωχούς φαίνονται μικροπράγματα, ιδίως σε κείνον που ποτέ του ο ίδιος δεν είδε την στέρηση και δεν έζησε από κοντά τη μαζική ζωή των καταπιεζόμενων τάξεων (και τέτοιοι είναι τα εννιά δέκατα, αν όχι τα ενενηνταεννιά εκατοστά των αστών δημοσιολόγων και πολιτικών) -- αλλά παρμένοι στο σύνολό τους οι περιορισμοί αυτοί αποκλείουν, απομακρύνουν τη φτωχολογιά από την πολιτική, από την ενεργό συμμετοχή στη δημοκρατία. 

[...]

Η εξέλιξη [...] προς τα μπρος από αυτή την κεφαλαιοκρατική δημοκρατία --που είναι αναπόφευκτα στενή, που σιωπηρά παραμερίζει τη φτωχολογιά και για τούτο είναι πέρα για πέρα υποκριτική και ψεύτικη-- δεν προχωρεί απλά, ίσα και στρωτά, "προς μια ολοένα και μεγαλύτερη δημοκρατία", όπως το φαντάζονται οι φιλελεύθεροι καθηγητές και οι μικροαστοί οπορτουνιστές. Όχι. Η εξέλιξη προς τα μπρος, δηλαδή προς τον κομμουνισμό, περνάει μέσα από τη δικτατορία του προλεταριάτου, και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, επειδή δεν υπάρχει άλλη δύναμη και άλλος τρόπος για να σπάσει την αντίσταση των εκμεταλλευτών καπιταλιστών.

Όμως η δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή η οργάνωση της πρωτοπορίας των καταπιεζόμενων σε κυρίαρχη τάξη για την κατάπνιξη των καταπιεστών, δεν μπορεί να δώσει απλώς μόνο το πλάτεμα της δημοκρατίας. Μαζί με το τεράστιο πλάτεμα του δημοκρατισμού, που για πρώτη φορά γίνεται δημοκρατισμός για τους φτωχούς, δημοκρατισμός για το λαό, και όχι δημοκρατισμός για τους πλούσιους, η δικτατορία του προλεταριάτου επιβάλλει στους καταπιεστές, στους εκμεταλλευτές, στους κεφαλαιοκράτες μια σειρά περιορισμούς της ελευθερίας. Αυτούς πρέπει να καταπνίξουμε για να λευτερώσουμε την ανθρωπότητα από τη μισθωτή δουλεία, αυτών την αντίσταση πρέπει να σπάσουμε με τη δύναμη και είναι φανερό ότι εκεί που υπάρχει καταπίεση υπάρχει βία, δεν υπάρχει λευτεριά, δεν υπάρχει δημοκρατία. 

Ο Ένγκελς το έχει εκφράσει αυτό λαμπρά στο γράμμα του προς τον Μπέμπελ, λέγοντας, όπως θα θυμηθεί ο αναγνώστης, ότι "το προλεταριάτο χρειάζεται ακόμα το κράτος, το χρειάζεται όχι προς το συμφέρον της ελευθερίας, αλλά της κατάπνιξης των αντιπάλων του, και από τη στιγμή που θα μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, παύει και το κράτος να υπάρχει."
...
Δημοκρατία για την τεράστια πλειονότητα του λαού και βίαιη κατάπνιξη, δηλαδή αποκλεισμός από τη δημοκρατία των εκμεταλλευτών, των καταπιεστών του λαού -- να ποια είναι η τροποποίηση της δημοκρατίας στο πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό.

Μόνο στην κομμουνιστική κοινωνία, όταν η αντίσταση των κεφαλαιοκρατών θα έχει τσακιστεί τελικά, όταν οι κεφαλαιοκράτες θα έχουν εξαφανιστεί, όταν δεν θα υπάρχουν τάξεις (δηλαδή δεν θα υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας ανάλογα με τη σχέση τους ως προς τα κοινωνικά μέσα παραγωγής) -- μόνο τότε "εξαφανίζεται το κράτος και μπορούμε να μιλούμε για ελευθερία." Μόνο τότε είναι δυνατή και θα εφαρμοστεί η πραγματικά πλήρης δημοκρατία, πραγματικά δίχως εξαιρέσεις. Και μόνο τότε η δημοκρατία θα αρχίσει να απονεκρώνεται για τον απλούστατο λόγο ότι οι άνθρωποι, λυτρωμένοι από την κεφαλαιοκρατική δουλεία, από τις αναρίθμητες φρίκες, τις αγριότητες, τους παραλογισμούς και τις ατιμίες της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης θα συνηθίσουν σιγά σιγά να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες συμβίωσης, γνωστούς από αιώνες και που χιλιάδες τώρα χρόνια επαναλαμβάνονται σε όλους τους κώδικες, να τους τηρούν δίχως βία, δίχως καταναγκασμό, δίχως υποταγή, δίχως ιδιαίτερο μηχανισμό καταναγκασμού που λέγεται κράτος.

Η έκφραση "το κράτος απονεκρώνεται" έχει επιλεγεί πολύ πετυχημένα γιατί δείχνει και τον βαθμιαίο και τον αυθόρμητο χαρακτήρα αυτής της προρείας. Μόνο η συνήθεια μπορεί να επιδράσει έτσι και ασφαλώς θα επιδράσει, γιατί βλέπουμε γύρω μας εκατομμύρια φορές πόσο εύκολα οι άνθρωποι συνηθίζουν να τηρούν τους απαραίτητους για τον εαυτό τους κανόνες συμβίωσης αν δεν υπάρχει εκμετάλλευση, αν δεν υπάρχει κάτι που να τους κάνει να αγανακτούν, που να προκαλεί τη διαμαρτυρία και το ξεσήκωμά τους, που να προκαλεί την ανάγκη της καταστολής.
[...]
Μόνο ο κομμουνισμός είναι σε θέση να δώσει πραγματικά πλήρη δημοκρατία και όσο πληρέστερη είναι αυτή, τόσο πιο γρήγορα θα γίνει περιττή, θα νεκρωθεί από μόνη της.
[...]
Τέλος μόνο ο κομμουνισμός κάνει ολότελα περιττό το κράτος, γιατί δεν έχει ποιον να καταπνίξει -- "ποιον" με την έννοια της τάξης, με την έννοια της συστηματικής καταπολέμησης ορισμένης μερίδας του πληθυσμού. Δεν είμαστε ουτοπικοί και δεν αρνούμαστε ότι είναι πιθανά και αναπόφευκτα τα έκτροπα ορισμένων ατόμων, όπως και ότι είναι ανάγκη να καταπνίγονται παρόμοια έκτροπα.
[...]
Δεν ξέρουμε με ποια ταχύτητα και με πόσα στάδια θα γίνεται αυτό, αλλά ξέρουμε ότι θα απονεκρώνονται [τα έκτροπα]. Με την απονέκρωσή τους θα απονεκρωθεί και το κράτος.
[...]
δεν μπορεί να νομίζουμε ότι όταν οι άνθρωποι θα έχουν γρκεμίσει τον καπιταλισμό, θα μάθουν μονομιάς να εργάζονται για την κοινωνία δίχως κανένα κανόνα δικαίου, γιατί και οι οικονομικές προϋποθέσεις για μια τέτοια μεταβολή δεν προσφέρονται μεμιάς με την κατάργηση του καπιταλισμού.

Άλλοι όμως κανόνες, εκτός από το "αστικό δίκαιο" δεν υπάρχουν. Στο μέτρο λοιπόν αυτό εξακολουθεί να είναι αναγκαίο και το κράτος, που περιφρουρώντας την κοινή ιδιοκτησία στα μέσα της παραγωγής θα περιφρουρούσε και την ισότητα της εργασία και την ισότητα στη διανομή των προϊόντων.

Το κράτος απονεκρώνεται εφόσον δεν υπάρχουν πια κεφαλαιοκράτες, δεν υπάρχουν πια τάξεις και για αυτό δεν μπορείς πια να καναπνίγεις καμία τάξη.

Δεν έχει όμως απονεκρωθεί ολότελα το κράτος, γιατί θα μείνει η περιφρούρηση του "αστικού δικαίου", που καθιερώνει την πραγματική ισότητα. Για την ολοκληρωτική απονέκρωση του κράτους χρειάζεται ο ολοκληρωμένος κομμουνισμός.
[...]
Η οικονομική βάση για την ολοκληρωτική απονέκρωση του κράτους είναι μια τόσο υψηλή ανάπτυξη του κομμουνισμού, που εξαφανίζει την αντίθεση ανάμεσα στην διανοητική και χειρωνακτική εργασία και συνεπώς εξαφανίζει μια από τις σπουδαιότερες πηγές της σημερινής κοινωνικής ανισότητας και μάλιστα μια τέτοια πηγή, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να εξαλειφθεί μεμιάς, με μόνο το πέρασμα των μέσων της παραγωγής σε κοινωνική ιδιοκτησία, με μόνη την απαλλοτρίωση των κεφαλαιοκρατών.

Η απαλλοτρίωση αυτή θα δημιουργήσει τη δυνατότητα για γιγάντια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. [...] Πόσο γρήγορα όμως θα προχωρήσει πιο πέρα αυτή η ανάπτυξη, πόσο γρήγορα θα οδηγήσει στην κατάργηση του καταμερισμού εργασία, στην εκμηδένιση της αντίθεσης ανάμεσα στην διανοητική και χειρωνακτική εργασία, στη μετατροπή της εργασίας σε "πρώτιστη ανάγκη της ζωής", αυτό δεν το ξέρουμε και ούτε μπορούμε να το ξέρουμε.
[...]
Το κράτος θα μπορέσει να απονεκρωθεί ολοκληρωτικά τότε, όταν η κοινωνία θα εφαρμόσει τον κανόνα: "ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του", δηλαδή όταν οι άνθρωποι θα έχουν σε τέτοιο βαθμό συνηθίσει να τηρούν τους βασικούς κανόνες της συμβίωσης και η εργασία τους θα έχει γίνει τόσο παραγωγική, που προαιρετικά θα δουλεύουν ανάλογα με τις ικανότητές τους. [...] Η διανομή των προϊόντων δεν θα απαιτεί τότε από την κοινωνία να ρυθμίζει το ποσό των προϊόνων που θα παίρνει ο καθένας. Ο κάθε άνθρωπος θα παίρνει ελεύθερα "ανάλογα με τις ανάγκες του."

Από την άποψη την αστική είναι εύκολο να χαρακτηρίσεις "καθαρή ουτοπία" ένα παρόμοιο κοινωνικό σύστημα και να κοροϊδεύεις τους σοσιαλιστές, γιατί υπόσχονται στον καθένα το δικαίωμα να παίρνει από την κοινωνία, δίχως κανένα έλεγχο πάνω στην εργασία του κάθε ξεχωριστού πολίτη, οποιαδήποτε ποσότητα τρούφες, αυτοκίνητα, πιάνα, κλπ. Με τέτοια κορϊδία και σήμερα ακόμα ξεφεύγουν από το ζήτημα οι περισσότεροι αστοί "επιστήμονες" που φανερώνουν και την αμάθειά τους και τη συμφεροντολογική υπεράσπιση της κεφαλαιοκρατίας.

Αμάθεια, γιατί σε κανενός σοσιαλιστή το μυαλό δεν πέρασε "να υποσχεθεί" πως έφτασε η ανώτερη φάση του κομμουνισμού. Και η πρόβλεψη των μεγάλων σοσιαλιστών ότι θα έρθει, προϋποθέτει όχι τη σημερινή παραγωγικότητα της δουλειάς και όχι το σημερινό μικροαστό, που είναι ικανός, όπως οι υπότροφοι του Πομιαλόφκσι, να χαλάει "άσκοπα" τις αποθήκες του κοινωνικού πλούτου και να ζητάει τα αδύνατα.