Να βάλουμε τέλος στο εθνικιστικό παραλήρημα

Η εντυπωσιακή εκλογική άνοδος της χρυσής αυγής στην Ελλάδα και γενικά των ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη, ανέδειξε το φαινόμενο του εθνικισμού σε κεντρικό θέμα συζήτησης και στην Κύπρο, με τις ευλογίες βέβαια των ΜΜΕ, όπου προβάλουν και προωθούν συνεχώς τη εθνικιστική προπαγάνδα κομμάτων και οργανώσεων. 

Αυτό έρχεται να κάνει ακόμα πιο έντονο το εθνικό θέατρο παραλόγου που βιώνουμε εδώ και πολλά χρόνια στην Κύπρο σε αντικατοχικές εκδηλώσεις, συνέδρια κομμάτων, αθλητικές διοργανώσεις, σχολικές και εθνικές γιορτές, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές: εθνικιστικά συνθήματα, πλήθος σημαιών, αντιπαραθέσεις για το ποιος είναι περισσότερο πατριώτης και χριστιανός.

Βέβαια η πραγματικότητα αυτή αντικατοπτρίζει την κυρίαρχη αντίληψη που καλλιεργείται συστηματικά και υπάρχει εδώ και χρόνια στο νησί: ο απόλυτος άκρατος εθνικισμός. Ο όρος εθνικισμός – πατριωτισμός εύκολα παρανοείται και ακόμα πιο εύκολα εγείρει αντιστάσεις.

Τι είναι τελικά το έθνος, ο εθνικισμός, ο πατριωτισμός; Μήπως ο πατριωτισμός είναι κι αυτός ένας συγκαλυμμένος εθνικισμός; Καμιά φορά ακόμα και τα πιο δημοκρατικά πνεύματα διολισθαίνουν στην προάσπιση της εθνικής ταυτότητας. Σχολείο, ΜΜΕ, κρατικοί φορείς, πολιτικά κόμματα συστηματικά προπαγανδίζουν την εθνική συνείδηση.

Ως έθνος μπορούμε να θεωρήσουμε μια ομάδα πληθυσμού που έχει και διαμορφώνει κοινές αναπαραστάσεις σ' ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο. Ο κοινωνικές διαδικασίες που τις διαμορφώνουν δεν είναι στατικές αλλά υπάρχουν μέσα σ' ένα πλέγμα συγκρούσεων, αλλοιώσεων και διαφοροποιήσεων όπου αυτά τα κοινά στοιχεία αναφοράς συνεχώς μεταβάλλονται δημιουργώντας νέα δεδομένα και συνθήκες.

Κατά την φεουδαρχία όπως και σε παλαιότερες κοινωνικές οργανώσεις, αν και υπήρχαν εθνολογικά στοιχεία ουσιαστικά αυτά συστηματοποιούνται με την κυριαρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και διαχέονται σαν κυρίαρχη ιδεολογία. Έτσι η εθνική συνείδηση αναπτύσσεται αρκετά πρόσφατα ιστορικά, στην Ευρώπη τον 18ο αιώνα μαζί με την ανάπτυξη του καπιταλισμού. Στις αρχές ύπαρξής του ο καπιταλισμός απαιτούσε για την ανάπτυξή του όσο το δυνατό πιο μεγάλα, όσο το δυνατό πιο συγκεντρωτικά κράτη και ο εθνικισμός ήταν η κατάλληλη ιδεολογία για την εκπλήρωση αυτής της αναγκαιότητας: έτσι δημιουργήθηκαν τα έθνη-κράτη, ως αποτέλεσμα μεγάλων συγκρούσεων μεταξύ της ανερχόμενης αστικής τάξης και της φεουδαρχίας, της τότε κυρίαρχης τάξης.

Είναι γεγονός ότι πριν από την ελληνική επανάσταση στα Βαλκάνια συνυπήρχαν διάσπαρτα διάφορες εθνότητες (Τούρκοι, Αρβανίτες και Αλβανοί, Βλάχοι, Έλληνες, Σλάβοι) παρόλα αυτά η αναγκαιότητα κυριαρχίας της αστικής τάξης εξανάγκασε την δημιουργία αμιγώς εθνικών κρατών. Το εθνικό παραλήρημα των εθνικοφρόνων είναι απόρροια της γαλούχησης του “ελληνοχριστιανικού ιδεώδους”.

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα: ο όρος αυτός εφευρέθηκε με την ύπαρξη του ελληνικού κράτους και δεν ανταποκρίνεται σε κάποια ιστορική πραγματικότητα. Δεν υπήρξε μια ομαλή διαδικασία συνέχειας της ελληνικής αρχαιότητας με την βυζαντινή ορθοδοξία αλλά μια μετωπική σύγκρουση των δύο αντιθέτων πολιτισμών για την επικράτηση του ενός. 

Έτσι σημαίες με την ελληνική σημαία , την Κύπρο και τον Παρθενώνα μπορούν να εκληφθούν μόνο ως ένα κακαίσθητο κολλάζ ανιστόρητης προπαγάνδας. Η εφεύρεση της Μεγάλης Ιδέας – αποτέλεσμα της προηγούμενης διαδικασίας – εξυπηρέτησε τον ελληνικό αστισμό για την επέκταση της πολιτικής του κυριαρχίας στο σύνολο των εδαφών που ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (1912-1922).

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο εθνικισμός ως ιδεολογία υπάρχει εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα επιβολής κυριαρχίας και καθυπόταξης. Το έθνος αποτελεί τον συνεκτικό δεσμό ανωτέρων και κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων, καταπιεστών και καταπιεζομένων. Εξυπηρετεί και διαιωνίζει αυτή τη διάκριση αφού εντοπίζει τον εχθρό σε ένα άλλο έθνος – το οποίο παρεπιπτόντως διαπερνάται από την ίδια αντίφαση. Ένας από τους κυριότερους λόγους επιβολής κυριαρχίας στα κατώτερα στρώματα είναι η αποδοχή από αυτά της εθνικής ενότητας και των κοινών εθνικών συμφερόντων – τα κοινά εθνικά συμφέροντα δεν υπάρχουν είναι μια απάτη. Επικαλούμενη αυτά οι κυβερνήσεις δικαιολογούν και επιβάλλουν την αυταρχική τους πολιτική.

Ιδιαίτερα η ιστορία της Κύπρου δεν μπορεί να μας αφήνει με αυταπάτες. Ο δικός μας εθνικισμός χρησιμοποιήθηκε τελικά από τους ίδιους τους αποικιοκράτες, από τους οποίους πολεμούσαμε να απελευθερωθούμε, ως όπλο ενάντια στον Κυπριακό λαό, για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Ο διαχωρισμός του λαού σε Έλληνες και Τούρκους, η παραγνώριση κοινών  μας πολιτισμικών καταβολών, δημιούργησε ανεπανόρθωτες βλάβες στις μεταξύ μας σχέσεις. Η περιχαράκωση πίσω από εθνικά συμφέροντα, ουσιαστικά αποκρύπτει το πρόβλημα και αρνείται να δει την πραγματικότητα. Μάλιστα ακολουθεί πιστά τους δρόμους του παρελθόντος, εξωθώντας στα ίδια αδιέξοδα και την συντριβή, όπως αμείλικτα έκρινε η ιστορική πραγματικότητα.

Η αναγνώριση της Ελλάδας ως της “μητέρας πατρίδας”, ως της χώρας στην οποία πρέπει με κάθε τρόπο να συγκολληθούμε, αδυνατεί να αντιληφθεί πως Ελλάδα δεν είναι μια ιδέα, μια φαντασιακή έννοια που υπάρχει στο υπερπέραν. Ο ελληνικός κοινωνικός σχηματισμός υπάρχει μέσα στην ιστορική του εξέλιξη όχι ανεξάρτητα από τις κοινωνικές και ταξικές συγκρούσεις αλλά μέσα σ' αυτές και καθοριζόμενος απ' αυτές. Εμείς αναγνωρίζουμε, τιμούμε και διδασκόμαστε από τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού εργατικού κινήματος, όχι γιατί αυτό ήταν ελληνικό αλλά γιατί υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα ταξικά κινήματα της Ευρώπης. Οι ελληνολάγνοι, νοσταλγοί ένδοξων χουντικών καθεστώτων, ήταν αντίθετα απέναντι, με τους “εχθρούς” που ο λαός πολέμησε.

Στη οποιαδήποτε μορφή ο εθνικισμός - ο έρπων φασισμός – θα καταστρέφει τις κοινωνικές και ταξικές προοπτικές αντίστασης. Κι ακόμα περισσότερο, αυτού του τύπου αντιλήψεις και πρακτικές οδηγούν σε συμμορίτικα χτυπήματα, ξυλοδαρμούς, δολοφονίες, σκοτεινές γριβικές αναμνήσεις που η αναβίωσή τους σύντομα θα πρέπει να απαντηθεί.

Στο 11,1% το ποσοστό ανεργίας στην Κύπρο στο α' τρίμηνο του 2012

Στο 11,1% του εργατικού δυναμικού (48.166 άτομα) ανερχόταν το ποσοστό ανεργίας το πρώτο τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού, που διενεργείται σύμφωνα με Ευρωπαϊκό Κανονισμό.

Όπως ανακοίνωσε την Πέμπτη η Στατιστική Υπηρεσία, το ποσοστό ανεργίας των ανδρών ήταν 12,2% ή 27.892 άτομα ενώ για τις γυναίκες το ποσοστό ήταν 9,8% ή 20.275.

Το τέταρτο τρίμηνο του 2011 ο αριθμός των ανέργων ήταν 38.785 άτομα ή 8,9% (άνδρες 9,8% και γυναίκες 8,0%) και το αντίστοιχο ποσοστό για το 1ο τρίμηνο του 2011 ήταν 7,5% ή 32.336 άτομα (άνδρες 7,4% και γυναίκες 7,6%).

Το πρώτο τρίμηνο του 2012, ο αριθμός των εργαζομένων ανερχόταν στις 386,1 χιλιάδες άτομα (άνδρες 200,5 χιλιάδες και γυναίκες 185,6 χιλιάδες) και ο αριθμός των ανέργων στις 48,2 χιλιάδες άτομα (άνδρες 27,9 χιλιάδες και γυναίκες 20,3 χιλιάδες).

Το ποσοστό απασχόλησης των ατόμων ηλικίας 20-64 ετών ήταν στο 70,3% το πρώτο τρίμηνο του 2012 (άνδρες 75,6% και γυναίκες 65,5%) σημειώνοντας μείωση από το προηγούμενο τρίμηνο του 2011, 72,1% (άνδρες 77,5% και γυναίκες 67,2%) καθώς επίσης και από το αντίστοιχο τρίμηνο του 2011, 74,3% (άνδρες 80,6% και γυναίκες 68,5%).

Ανάλυση των ανέργων κατά ηλικία δείχνει, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, ότι το ποσοστό ανεργίας είναι ψηλότερο για τους νέους 15-24 ετών όπου έφθανε στο 26,7% του εργατικού δυναμικού των ηλικιών αυτών (άνδρες 28,0% και γυναίκες 25,1%). Το 4ο τρίμηνο του 2011 το ποσοστό ήταν 26,0% (άνδρες 26,5% και γυναίκες 25,5%) ενώ το 1ο τρίμηνο του 2011 το ποσοστό ήταν 20,7% του εργατικού δυναμικού των ηλικιών αυτών (άνδρες 22,0% και γυναίκες 19,4%).

Όσον αφορά τη διάρκεια της ανεργίας, το 53,2% του συνόλου των ανέργων έψαχνε για εργασία για περίοδο κάτω από 6 μήνες, το 22,3% για περίοδο 6-11 μήνες, ενώ ποσοστό 24,5% έψαχνε για εργασία για ένα χρόνο και άνω. Τα αντίστοιχα ποσοστά για το 4o τρίμηνο του 2011 ήταν (53,7%, 21,7%, 24,6%) ενώ για το 1ο τρίμηνο του 2011 ήταν (70,2%, 12,6% και 17,2%).

Σύμφωνα με την κατανομή της απασχόλησης κατά τομέα, το μεγαλύτερο ποσοστό απασχολουμένων το συγκέντρωναν οι υπηρεσίες με 76,3%, ενώ η βιομηχανία ακολουθούσε με 20,7% και τέλος η γεωργία με μόνο 3,0%. Το 4ο τρίμηνο του 2011 απασχολούνταν στις υπηρεσίες 75,9%, στη βιομηχανία 20,8% και στη γεωργία 3,3%. Το 1ο τρίμηνο του 2011 τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν: υπηρεσίες 74,8%, βιομηχανία 21,0% και γεωργία 4,2%.

Η μερική απασχόληση αποτελούσε το 11,0% της συνολικής απασχόλησης ή 42.405 άτομα (άνδρες 8,3% και γυναίκες 13,9%). Το 4ο τρίμηνο του 2011 το ποσοστό της μερικής απασχόλησης ήταν 10,3% (άνδρες 7,7% και γυναίκες 13,2%) ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το 1ο τρίμηνο του 2011 ήταν 10,8% (άνδρες 8,0% και γυναίκες 13,9%).

Από τους απασχολούμενους το 82,7% ή 319.173 ήταν υπάλληλοι (μισθωτοί), από τους οποίους το 13,4% είχε προσωρινή εργασία. Το αντίστοιχο ποσοστό για το 4ο τρίμηνο του 2011 ήταν 82,6% (με προσωρινή εργασία 14,4%). Το 1ο τρίμηνο του 2011 οι υπάλληλοι αποτελούσαν το 81,5% του συνόλου της απασχόλησης και από αυτούς ποσοστό 13,4% είχε προσωρινή εργασία.

Ο μέσος όρος των κανονικών ωρών εργασίας τη βδομάδα στην κύρια εργασία για τους υπαλλήλους με πλήρη απασχόληση ήταν 41,1 ώρες (άνδρες 41,6 και γυναίκες 40,6 ώρες), ενώ για τους υπαλλήλους με μερική απασχόληση ήταν 20,3 ώρες (άνδρες 20,5 και γυναίκες 20,2 ώρες).

Το 4ο τρίμηνο του 2011 οι αντίστοιχες ώρες για τους υπαλλήλους με πλήρη απασχόληση ήταν 41,1 ώρες (άνδρες 41,7 και γυναίκες 40,4 ώρες), ενώ για τους υπαλλήλους με μερική απασχόληση ήταν 20,3 ώρες (άνδρες 20,3 και γυναίκες 20,3 ώρες).

Το 1ο τρίμηνο του 2011 ο μέσος όρος των κανονικών ωρών εργασίας για τους υπαλλήλους με πλήρη απασχόληση ήταν 41,0 ώρες (άνδρες 41,6 και γυναίκες 40,3 ώρες), ενώ για τους υπαλλήλους με μερική απασχόληση ήταν 20,3 ώρες (άνδρες 19,9 και γυναίκες 20,5 ώρες).

Πηγή

Πώς έκαψαν την Κύπρο οι Βγενόπουλοι

Τα διλήμματα της χρεοκοπίας… α λα Lehman Brothers, χτυπούν την πόρτα της Κύπρου. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση Χριστόφια έκανε τη Δευτέρα επίσημη προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και ετοιμάζεται για το Μνημόνιο. Δεν απέδωσε η απεγνωσμένη αναζήτηση εναλλακτικών «σωσιβίων» δανεισμού σε Ρωσία και Κίνα ώστε να αποφύγει το… μοιραίο.

Η Κύπρος δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού επειδή έχει μεγάλο δημόσιο τομέα, όπως κραυγάζουν οι απολογητές των Μνημονίων στην Ελλάδα, ούτε τεράστιο δημόσιο χρέος (61% του ΑΕΠ), ούτε επειδή έχει «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», ή πολλούς «τεμπέληδες» δημόσιους υπάλληλους.

Έφτασε σε τέλμα επειδή μια χούφτα τεμπέληδες τραπεζίτες και μερικά ακόμη λαμόγια μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι τους (σε άμεση διασύνδεση με τους ομογάλακτούς τους στην Ελλάδα) άφησαν πίσω τους τεράστιες «μαύρες τρύπες» για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας, τις οποίες καλούν τώρα να πληρώσει ο απλός κόσμος. Όπως κάνει το σινάφι τους σε όλη την ευρωζώνη και σε όλο τον πλανήτη, καθώς η παγκόσμια οικονομία κατρακυλά ξανά στην ύφεση.

Οι «μαύρες τρύπες» στο τραπεζικό σύστημα προκαλούν πανικό στις Βρυξέλλες, την ώρα που η Κύπρος -ο αγαπημένος φορο-παράδεισος των τραπεζιτών διεθνώς- αναλαμβάνει από 1 Ιουλίου την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην σκιά της… ισπανικής υποχώρησης. Φανταστείτε το συμβολισμό: Στο τιμόνι της Ε.Ε., το χρεοκοπημένο «Σίτι της ΝΑ Μεσογείου».

Αφορμή για τα ρήγματα ήταν το «κανόνι» που έσκασε στην Κυπριακή Λαϊκή Τράπεζα (Cyprus Popular Bank), πρώην Μαρφίν-Λαϊκή Τράπεζα (Mafin Popular Bank) συμφερόντων Ανδρέα Βγενόπουλου. Η Λαϊκή Τράπεζα επί διοικήσεως Βγενόπουλου, προχώρησε σε αθρόες επενδύσεις ελληνικών ομολόγων και σε μεγάλα πιστωτικά ανοίγματα στην Ελλάδα που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επισφαλή.

Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί μια τεράστια «μαύρη τρύπα» ύψους 1,8 δισ. ευρώ, την οποία χρεώνεται τώρα ο «διασώστης της τελευταίας στιγμής», το κυπριακό δημόσιο. Μέχρι τις 30 Ιουνίου η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ πρέπει να βρει αυτό το ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ για να προχωρήσει στην επανακεφαλαιοποίηση.

Στην Ελλάδα, η τρόικα «με αριστερό πρόσημο» Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, παρέδωσαν το υπουργείο Ανάπτυξης στον Κ. Χατζηδάκη, ώστε να ηγηθεί των φιλοδοξιών για εσπευσμένες ιδιωτικοποιήσεις. Ή με άλλα λόγια, στον κυνηγημένο υπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή, που καυχιέται καθημερινά για το κατόρθωμα να ξεπουλήσει την Ολυμπιακή στον Ανδρέα Βγενόπουλο. Στο αφεντικό του επενδυτικού ομίλου MIG, στον τραπεζίτη με τις πλάτες από το Ντουμπάι, που μοιράζει… αέρα κοπανιστό.

Επικηρυγμένη

Η εκδίκηση της ιστορίας, όμως, είναι μερικές φορές πιο δυνατή ακόμα κι από τον ισχυρό υπουργό ή τραπεζίτη. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, είναι πλέον στην Κύπρο… επικηρυγμένος, ακόμα κι από τους πιο πιστούς του φίλους, στα ανώτατα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής σκακιέρας, που του άνοιξαν τις πύλες του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.

Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια «ιδιαίτερη, μεμονωμένη περίπτωση», όπως προσπαθούν να πείσουν ορισμένοι στα ΜΜΕ. Έτσι ακριβώς λειτουργεί κεντρικά το τραπεζικό κύκλωμα παντού, έτσι περπατάει ο καπιταλισμός συνολικά με τους πολιτικούς του υπηρέτες: στο βούρκο, με σμόκιν και ματωμένα χέρια.

Πριν σχεδόν 4,5 χρόνια ο Α. Βγενόπουλος τάραζε τα νερά του κόσμου του χρήματος, θέτοντας φιλόδοξους στόχους: «Στόχος είναι να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια η εντολή και δέσμευση του στρατηγικού μετόχου του Ντουμπάι και να καταστεί η μεγαλύτερη τράπεζα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης».

“Επέκταση”

Τo διεθνές περιοδικό «The Banker» (ο Τραπεζίτης) των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς είχε επιλέξει τη Marfin Popular Bank ως “Τράπεζα της Xρονιάς” στην Κύπρο για το 2010, ενώ το site της τράπεζας αναφέρει πως «ο νέος Όμιλος Marfin Popular Bank επεκτείνει τη δραστηριότητά του στις αγορές της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας της Μάλτας και της Εσθονίας, εξασφαλίζοντας έτσι παρουσία σε 11 χώρες, με πάνω από 500 καταστήματα».

Τόμπολα! Τώρα, η τράπεζα «θαύμα», έχει μετατραπεί στη Νο1 «προβληματική». Πρόσφατα, μάλιστα, άλλαξε επωνυμία σε Cyprus Popular Bank. Δεν υπάρχει καν η λέξη Marfin, ενώ ο Α. Βγενόπουλος που καυχιόταν το 2007 για τους υψηλούς στόχους, στα τέλη του 2011 πήδηξε από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει. Μαζί του ακολούθησαν και δυο πιο πιστοί του συνεργάτες, ο Ευθύμης Μπουλούτας, τελευταίος διευθύνων σύμβουλος και ο Ηρακλής Κουνάδης, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας.

Ο Μπουλούτας έφυγε, μάλιστα, κατά 2,7 εκατ. ευρώ πλουσιότερος, αφού εκτός από τις ετήσιες απολαβές του ύψους 1,166 εκατ. ευρώ, τσέπωσε επιπλέον ποσό 1,543 εκατ. ευρώ, το οποίο έλαβε με την παραίτησή του ως αποζημίωση(!).

Μέχρι και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters το ρίχνει στο καλαμπούρι με τους φίλους των Σαμαράδων: «Το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει… Το 2010 ο όμιλος Marfin Investment Group (MIG), κατέγραψε ζημιές ύψους 1,8 δισ. ευρώ κι έκτοτε κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο στην Αθήνα. Τα αρχικά MIG αντιπροσωπεύουν πλέον τη φράση Money is Gone (τα χρήματα χάθηκαν)». Και φυσικά δεν ξεχνά κανείς ότι η Marfin Popular Bank ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, με τον Ανδρέα Βγενόπουλο να κάνει το παγώνι.

Το «κανόνι» της Λαϊκής Τράπεζας ήταν ζήτημα χρόνου να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Κύπρο, που διαφημίζονταν ως «καταφύγιο ασφάλειας καταθέσεων» όταν ξέσπαγε πριν 2,5 χρόνια η κρίση στην Ελλάδα. Τώρα η «αριστερή» κυβέρνηση του ΑΚΕΛ για να «σώσει» τους τραπεζίτες και τους φίλους τους και να καλύψει τις αποτυχίες και τις βρομιές τους, ανοίγει το καπάκι για περαιτέρω μέτρα λιτότητας και περικοπές κοινωνικών δαπανών φέρνοντας πιο κοντά την χρεοκοπία.

Αντί η κυβέρνηση Χριστόφια να ψάχνει «διασώστες» τραπεζίτες, είτε από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, είτε από τη Ρωσία (το περασμένο φθινόπωρο πήρε δάνειο 2,5 δισ.) είτε από τη μακρινή Κίνα, με αντάλλαγμα όλο και πιο σκληρούς συμβιβασμούς, θα έπρεπε να έχει άλλη στρατηγική. Όχι πιο βαθιά λιτότητα –με αριστερό πρόσημο- αλλά ρήξη και ανατροπή, διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση των μετόχων.

Πέρσι το καλοκαίρι ένα πρωτοφανές -για τα κυπριακά δεδομένα- κύμα απεργιών και διαδηλώσεων ξεδιπλώθηκε, ενάντια στις άγριες περικοπές, που άγγιξαν το 50% του προϋπολογισμού (σχεδόν 20% του ΑΕΠ), με αφορμή την τραγωδία της ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στο Μαρί που προκάλεσε το θάνατο 13 ανθρώπων. Μέτρα που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η ανεργία ανεβαίνει στο 9,5% και το ΑΕΠ συρρικνώνεται κατά 1,2%, με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να χάνει σε δημοτικότητα δραματικά.

Η πολιτική πόλωση είναι μπροστά μαζί με τις αντιστάσεις καθώς τα νέα «σωσίβια» δημοσιονομικής προσαρμογής που ετοιμάζονται χρειάζονται πέρα από την έγκριση του κυβερνητικού ΑΚΕΛ, και τη συγκατάθεση της αντιπολίτευσης, καθώς ο Χριστόφιας δεν κατέχει τη δεδηλωμένη στη βουλή.

Το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του προέδρου Χριστόφια, η βασική αιτία για την χρεοκοπία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Ο τελευταίος “σφιχτός εναγκαλισμός” με την μητέρα πατρίδα, τον καλοκαίρι του 1974, χάρισε στην Κύπρο το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, την φρίκη του πολέμου και όλα τα φριχτά που ακολούθησαν. Τώρα, σαράντα σχεδόν χρόνια αργότερα, χαρίζει στους “Κύπριους αδελφούς” μας όχι μόνο την οικονομική κρίση αλλά -όπως όλα δείχνουν- και την Τρόικα, τα μνημόνια και την αιώνια λιτότητα.

Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, είναι αλήθεια, δεν χρειάζεται πάντα την δική μας βοήθεια. Τα καταφέρνει πολύ καλά και από μόνη της. Ένα από τα σενάρια που συζητούνταν το τελευταίο διάστημα στα ηγετικά κλιμάκια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι, αντί για την Τρόικα, να αναζητήσουν στήριξη από την Ρωσία και την Κίνα. Φυσικά και αυτή η “βοήθεια” είχε όρους: και οι δυο ζητάνε σαν αντάλλαγμα το δικαίωμα να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις στο νησί.

Η Κύπρος φιλοξενεί ήδη δυο Βρετανικές στρατιωτικές βάσεις -που καλύπτουν και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Με την Ρωσική και την Κινεζική “διάσωση” θα εκπροσωπούνταν όλες οι Μεγάλες Πυρηνικές Δυνάμεις του πλανήτη στο νησί. Με την πρώτη αψιμαχία το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο” θα κινδυνεύει να αφανιστεί κυριολεκτικά από τον χάρτη. Για πάντα.

Τύφλα να έχουν τα subprime

Οι κυπριακές τράπεζες έχουν πολύ μεγάλα επισφαλή πιστωτικά ανοίγματα στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα που περνά τη χειρότερη κρίση.

Η Τράπεζα Κύπρου και η Λαϊκή Τράπεζα, οι δυο μεγαλύτερες τράπεζες στην Κύπρο, έχουν τοποθετήσεις στο ελληνικό χρέος σχεδόν 5,8 δισ. ευρώ (3,4 και 2,4 δισ. αντίστοιχα). Η συνολική δανειακή επέκταση του χρηματοπιστωτικού τομέα ξεπερνά τα 152 δισ. ευρώ, σχεδόν οκτώ φορές το ΑΕΠ της χώρας που μόλις φτάνει στα 17 δισ. ευρώ. Τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι κυπριακές τράπεζες σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην Ελλάδα φτάνουν τα 23 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί κοντά στο 130% του ΑΕΠ.

Ενδεικτικό είναι ότι η Λαϊκή Τράπεζα στο σύνολο του 2011 έκανε αυξημένες προβλέψεις 1,151 δισ. ευρώ έναντι επισφαλειών από χορηγήσεις δανείων, όταν το 2010 οι προβλέψεις για τα λεγόμενα «κακά δάνεια» (δάνεια που καθυστερούν να πληρωθούν, δηλαδή), ήταν μόλις 266 εκατ. ευρώ. Αυτή η επιδείνωση δείχνει ότι η διοίκηση Βγενόπουλου δεν χαρακτήριζε τα δάνεια αυτά ως επισφαλή, αλλά συνέχιζε να παίζει το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες μέχρι που έμεινε στο… κενό, για να έρθει ο «διασώστης».

Τύφλα να έχει η φούσκα των subprime στις ΗΠΑ που έσκασε το 2007.

Ένα από τα κόλπα της Marfin Popular Bank, εκτός από την κερδοσκοπία με το δανεισμό του δημοσίου ήταν να ρισκάρει χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις για να φτιάχνει νέα δάνεια που χρηματοδοτούν εταιρείες οι οποίες συνδέονται με τη MIG. Έγιναν αγορές μετοχών με δάνεια. Τα δάνεια διασφαλίστηκαν με τις ίδιες τις μετοχές. Αλλά αυτό κάνει τις εγγυήσεις αδύναμες, όταν οι τιμές των μετοχών υποχωρούν. Και κυρίως, όταν οι εταιρείες εμπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας μια τρύπα που ρουφάει τα πάντα.

Πηγή

Απεργία στα ξενοδοχεία Τσόκκος

Για εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα στην αλυσίδα ξενοδοχείων Τσόκκος, κάνουν αναφορά οι συντεχνίες ΠΕΟ και ΣΕΚ. Συγκεκριμένα, κατηγορούν τη διεύθυνση της εταιρίας Τσόκκος, ότι χωρίς καμμιά διαβούλευση, έκοψε το Ταμείο Προνοίας από πολλούς εργαζόμενους, αφαίρεσε το επίδομα διακεκομμένου ωραρίου και δεν καταβάλλει αποζημίωση για την κυριακάτικη εργασία και τις γιορτές. Επίσης, η εταιρία εξαναγκάζει τους εργαζόμενους σε εξαήμερη, αντί πενθήμερης εργασίας,  χωρίς αποζημιώσεις και σε 12ωρη εργασία τους κοινοτικούς εργαζόμενους, χωρίς καταβολή υπερωριών.

 Μετά από την γενική συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 22 Ιουνίου και κατόπιν μυστικής ψηφοφορίας, οι εργαζόμενοι εξουσιοδότησαν τις συντεχνίες να προχωρήσουν στη λήψη απεργιακών μέτρων οποιαδήποτε στιγμή κρίνουν ως κατάλληλη, θέτοντας έτσι υπό κατάσταση απεργίας όλα τα ξενοδοχεία της εταιρίας Τσόκκος. 

Οι συντεχνίες καταγγέλουν την παραβίαση των Συλλογικών Συμβάσεων της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας από την εταιρία «CYPROMETAL LTD». Η «CYPROMETAL LTD» είναι υπεργολάβος  σε εργασίες της ΑΗΚ στον Ηλεκτροπαραγωνικό Σταθμό Βασιλικού. Σύμφωνα με τις συντεχνίες, οι κοινοτικοί εργαζόμενοι στην εταιρία, έχουν εξαναγκαστεί να υπογράψουν προσωπικά συμβόλαια και να εργάζονται 66 ώρες τη βδομάδα (7 μέρες) με ωριαίο ακάθαρτο μισθό 4.05 ευρώ. Για την εξεύρεση λύσης, το Υπουργείο Εργασίας κάλεσε τον εργολάβο και τις συντεχνίες σε συνάντηση, σε διαφορετική περίπτωση θα κηρυχθεί αδιέξοδο με πιθανότητα την κήρυξη απεργίας διαρκείας.

Από χτες το πρωί οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία της εταιρείας ΄'Τσόκκος' κατήλθαν σε 24ωρη προειδοποιητική απεργία ένεκα του γεγονότος ότι οι εργοδότες, εντελώς αυθαίρετα και χωρίς να συνεννοηθούν με κανένα προχώρησαν και έκαναν περικοπές στους μισθούς και στα ωφελήματα των εργαζομένων, όπως αναφέρεται πιο πάνω. Στην απεργία συμμετέχουν και οι κοινοτικοί εργαζόμενοι που αντιμετωπίζουν ακόμα χειρότερες συνθήκες και όρους εργασίας.

Η εργοδοσία με το που λήφθηκαν τα απεργιακά μέτρα συνεχώς ενοχλούν τους απεργούς, τους απειλούν ότι θα τους απολύσουν και χρησιμοποιούν απαράδεκτες μεθόδους για να αναγκάσουν το προσωπικό να μπει να δουλέψει». Μάλιστα χειροδίκησαν συνδικαλιστή προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν και με τη βία. Ο εκπρόσωπος της ΠΕΟ δήλωσε ότι εάν η εργοδοτική πλευρά «δεν αποσύρει τις μονομερείς αυτές ενέργειες, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να κάτσει σε διαπραγμάτευση και να συζητήσει οτιδήποτε.

Ελπίζουμε οι εργαζόμενοι να αντέξουν και να συνεχίσουν ανυποχώρητοι τον αγώνα τους και οι συντεχνίες να τους στηρίξουν για όσο χρειαστεί. Εμείς σαν ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ καλούμε σε επαγρύπνηση εργαζομένους, αλλά και συντρόφους και φίλους, δηλώνοντας τη ετοιμότητα μας να εκφράσουμε τη αλληλεγγύη μας με οποιοδήποτε τρόπο στους απεργούς εργάτες.

Αύριο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ στην Λευκωσία

Στηρίζουμε και συμμετέχουμε με δικό μας χώρο και έντυπο υλικό στο αντιφασιστικό φεστιβάλ που διοργανώνει η νεολαία ενάντια στον εθνικισμό.Το φεστιβάλ θα γίνει αύριο Πέμπτη 28 Ιουνίου στην Λευκωσία στη τάφρο κωστάνζα (κάτω από το ΟΧΙ) .Θα αρχίσει γύρω στις 6 το απόγευμα και θα κρατήσει μέχρι τα μεσάνυχτα περίπου. Στο φεστιβάλ συμμετέχουν εκτός από τοπικές οργανώσεις της Αριστεράς, οργανώσεις Τουρκοκυπρίων, Σύριων, Κούρδων και Παλαιστινίων. Ακολουθεί το κείμενο για το φεστιβάλ από την νεολαία ενάντια στον εθνικισμό:

Παρακολουθούμε όλοι την έξαρση του φασισμού μετά τις εκλογές στην Ελλάδα. Η Χρυσή Αυγή με το που πήρε 21 έδρες στο ελληνικό κοινοβούλιο έχει εξαπολύσει μια απίστευτη επίθεση σε όλους, μετανάστες, αριστερούς, εργαζόμενους δείχνοντας το πραγματικό τηςπρόσωπο.

Από την μέρα των ελληνικών εκλογών το ΕΛΑΜ ταυτίστηκε πλέον και επίσημα με την Χρυσή Αυγή. Οι ΕΛΑΜίτες βγήκαν και πανηγύρισαν για τα αποτελέσματα με σημαίες, σβάστικες και μαιάνδρους στην Μακαρίου και μιμούμενοι τους ομοϊδεάτες τους Χρυσαυγήτες, τρομοκρατούσαν απομονωμένους και ταλαίπωρους μετανάστες που τύχαινε να είναι στο δρόμο τους.

Συμμερίζονται πλήρως την δολοφονική δράση της φασιστικής συμμορίας Χρυσής Αυγής, στηρίζοντας τα εγκλήματα του Χίτλερ, μέχρι και τον ξυλοδαρμό της Κανέλλη, βουλευτή του ΚΚΕ και την επίθεση στη Δούρου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το 2010 και μετά έχουμε καθαρές επιθέσεις από το ΕΛΑΜ. Επιτέθηκαν σε Νιγηριανό φοιτητή στις 20 Ιουλίου του 2010, επιτέθηκαν σε ελληνοκύπριους αντιρατσιστές και μετανάστες, μαχαίρωσαν έναν τουρκοκύπριο στο φεστιβάλ Rainbow το Νοέμβρη του 2010, χτυπούν κύπριους που μοιάζουν με μετανάστες έξω από το οίκημα του ΑΠΟΕΛ τον Νοέμβρη του 2010 και τον λαχειοπώλη της Λήδρας τον Μάρτη του 2011. 

Τις τελευταίες μέρες καταγράφηκαν επιθέσεις κατά ενός Αιγυπτίου και Βούλγαρων μεταναστών, στην περιοχή της Λάρνακας οι οποίες από τον τρόπο που έχουν οργανωθεί φωτογραφίζουν την δράση της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες επιθέσεις που έχει κάνει το ΕΛΑΜ στην Κύπρο.

Όσο χειροτερεύει η κρίση τόσο και οι φασίστες/εθνικιστές θα βρίσκουν δικαιολογίες για να προπαγανδίζουν το μίσος τους. Χρησιμοποιούν προβλήματα που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η παγκόσμια οικονομική κρίση του κεφαλαίου δημιουργούν, όπως η ανεργία, η μετανάστευση, η φτώχεια, και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι για όλα φταίνε οι μετανάστες.

Χρησιμοποιούν τις ίδιες φασιστικές – ναζιστικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο Χίτλερ μιλώντας για τους εβραίους.

Τα ΜΜΕ προσπαθούν να “κρατήσουν ισορροπίες” καλώντας στα πάνελ τους το ΕΛΑΜ σαν να αποτελεί απλά μια άλλη άποψη, δίνοντας όμως έτσι βήμα να διαδώσουν το δηλητήριο τους.

Την ίδια στιγμή τους καλούν στα ίδια πάνελ μαζί με “προοδευτικούς πολιτικούς” από την ΕΔΕΚ, ακόμη και από το ΕΥΡΩΚΟ! Κόμματα που την προηγούμενη περίοδο, συμμετείχαν στο ρατσιστικό παραλήρημα για τους δήθεν “λαθρομετανάστες” για να κερδίσουν ψήφους ρίχνοντας με αυτόν τον τρόπο τον κόσμο στην αγκαλιά του ΕΛΑΜ!.

Η προπαγάνδα και η χειραγώγηση από τα δεξιά νεοφιλελεύθερα κόμματα συνοδεύεται με την παράλληλη επίθεση στα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων, στα επιδόματα, στους μισθούς, χαμηλώνοντας έτσι το βιοτικό μας επίπεδο και δημιουργώντας ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες ώστε τα ριψοκίνδυνα μηνύματα που χρησιμοποιούν για να πάρουν την εξουσία, εύκολα να μπορούν να μετατραπούν σε ρατσιστικές και εθνικιστικές μέγαιρες κτυπώντας τους εργαζομένους ξένους και ντόπιους και όλες τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις.

Ο φασισμός και ο εθνικισμός έχει πλήξει το νησί μας ανεπανόρθωτα και τα αποτελέσματά τα βλέπουμε καθημερινά, αφού έφερε τον πόλεμο και την κατοχή.

Οι φασίστες δεν πρέπει να αναβιώσουν, η ανάπτυξη τους θα επιφέρει τραγικές συνέπειες στον τόπο μας για ακόμα μια φορά, όπως και σε όλη την Ευρώπη.

Κάθε χρόνο η Νεολαία Ενάντια στον Εθνικισμό οργανώνει ένα αντιφασιστικό φεστιβάλ όπου συγκεντρώνονται αντιφασιστικές δυνάμεις του τόπου προκειμένου όλοι μαζί να φωνάξουμε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ.

Έτσι και φέτος, την Πέμπτη 28 του Ιούνη, από τις 6 το απόγευμα ως τις 12 το βράδυ οργανώνουμε το 5ο αντιφασιστικό φεστιβάλ και σας καλούμε να συμμετάσχετε.

Η Κύπρος στον μηχανισμό για χάρη των τραπεζών!

Και επίσημα πλέον είμαστε στον μηχανισμό στήριξης αφού από τη Δευτέρα έχει υποβάλει η κυβέρνηση αίτημα για βοήθεια στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«H Κυπριακή Δημοκρατία έχει σήμερα ενημερώσει τις αρμόδιες Ευρωπαϊκές Αρχές για την απόφασή της να υποβάλει αίτηση προς τις χώρες μέλη της ζώνης του ευρώ για οικονομική στήριξη από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας/Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΤΧΣ/ΕΜΣ). Σκοπός του αιτήματος είναι ο περιορισμός των κινδύνων που αντιμετωπίζει η Κυπριακή οικονομία, ιδιαίτερα των αρνητικών επιπτώσεων που προέρχονται από τον τραπεζικό τομέα, λόγω της μεγάλης έκθεσής του στην ελληνική οικονομία».

H Κύπρος προσφεύγει στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία, και την Ισπανία, που την Δευτέρα κατέθεσε επισήμως αίτημα για στήριξη των τραπεζών της.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον κυπριακό τύπο, οι Βρυξέλλες ετοιμάζουν ένα πλήρες Μνημόνιο για την Κύπρο, που θα περιέχει όρους και για τα δημόσια οικονομικά της χώρας. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος», οι όροι του Μνημονίου θα υπερβαίνουν την ανακεφαλαιοποίηση κυπριακών τραπεζών και θα εκτείνονται σε όλο το φάσμα της κυπριακής οικονομίας.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι η προσφυγή της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και εν συνεχεία στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας δεν πρέπει να περιοριστεί στην ανακεφαλαιοποίηση κυπριακών τραπεζών, αλλά θα πρέπει να ενταχθεί σε ένα πλήρες πρόγραμμα.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Eurogroup Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ, η χώρα θα διαπραγματευτεί τους όρους με την ΕΕ και την ΕΚΤ (Ευρωπαική κεντρική τράπεζα) . «Θα περιλαμβάνονται μέτρα για την αντιμετώπιση των κυριότερων προκλήσεων της κυπριακής οικονομίας, κυρίως του χρηματοπιστωτικού τομέα, και ελπίζω ότι η Κύπρος θα δεσμευθεί στις απαραίτητες ενέργειες» τόνισε.

Το Eurogroup ανέθεσε στην τρόικα να ξεκινήσει συζητήσεις με τις κυπριακές αρχές, στη Λευκωσία προκειμένου να εξεταστούν οι όροι της οικονομικής στήριξης προς την Κύπρο και τις πτυχές του οικονομικού προγράμματος που θα εκπονηθεί. Όπως σημείωσε, ο εκπρόσωπος του επίτροπου, το Eurogroup θα κληθεί να λάβει αποφάσεις είτε στις 9 Ιουλίου, κατά την τακτική του συνεδρίαση, είτε νωρίτερα, όπως έχει συμβεί συχνά κατά το παρελθόν με άλλα κράτη, μέσω τηλεδιάσκεψης.

Είπε ακόμη ότι εάν συμφωνηθεί ένα πρόγραμμα που θα αφορά τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τα δημοσιονομικά μεγέθη της Κύπρου, τότε θα ισχύσει ότι έχει αποφασιστεί και με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, δηλαδή ένα πρόγραμμα στο οποίο θα συμμετέχουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Η Κεντρική Τράπεζα Κύπρου στηρίζει το αίτημα της κυβέρνησης για προσφυγή στον ευρωπαϊκό  μηχανισμό στήριξης καθώς εκτιμά πως θα συμβάλει στην αποκατάσταση της ικανότητας των τραπεζών να προωθήσουν την οικονομική ανάπτυξη. Σε ανακοίνωση της αναφέρει ότι «είναι ζωτικής σημασίας να αποκατασταθεί η ικανότητα του τραπεζικού συστήματος για προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης όσο το δυνατόν συντομότερα» και τονίζει την ανάγκη να ληφθούν όλα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να περιοριστούν οι πιθανές μελλοντικές αρνητικές επιδράσεις που προέρχονται από τη δραστηριοποίηση των κυπριακών τραπεζών σε άλλες χώρες.

Η Κύπρος είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές για περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ στα τέλη του 2011 εξασφάλισε δάνειο 2,5 δισ. ευρώ από τη Ρωσία, ποσό που φτάνει όμως να καλύψει τις ανάγκες της χώρας μόνο για το 2012.

Το αίτημα για βοήθεια έρχεται λίγο πριν από την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την χώρα, την 1η Ιουλίου. Ήδη άρχισαν οι προκλήσεις και εκβιασμοί αφού ο επικεφαλής του Οικονομικού Συμβουλίου των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Κουρτ Λάουκ ζήτησε να μην επιτραπεί στην Κύπρο να ασκήσει την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, λόγω της προσφυγής της. Σε σχετική ανακοίνωσή του, ο κ. Λάουκ κάνει λόγο για «ευρωπαϊκό παράδοξο» όταν, όπως λέει, «ο σκύλος τίθεται επικεφαλής των αποθεμάτων λουκάνικων» και ζητεί  να απαγορευτεί στις χώρες οι οποίες έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα οικονομικής στήριξης να ασκούν την εκ περιτροπής προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεσπίζοντας ως κριτήριο «όχι το μέγεθος, αλλά την αξιοπιστία κάθε χώρας».

Από το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών διευκρινίστηκε ότι η Κύπρος, «κατά την διάρκεια της εξάμηνης προεδρίας της, θα έχει το καθήκον να αναλαμβάνει δράσεις προς το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μελών της, όπως κάθε κράτος που έχει ασκήσει την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σε μια άλλη πρόκληση Γερμανός δημοσιογράφος ρώτησε τον πρόεδρο Χριστόφια αν η Κύπρος είναι προς πώληση και αυτός του απάντησε : «Η Κύπρος δεν είναι προς πώληση. Ο κυπριακός λαός έχει αξιοπρέπεια. Μην με προκαλείτε με προβοκατόρικες ερωτήσεις».

Σε σύσκεψη του Χριστόφια με τα κοινοβουλευτικά κόμματα, συζητήθηκε πακέτο μέτρων για την οικονομία.

Σύμφωνα με το ΡΙΚ μεταξύ άλλων προβλέπεται μείωση ή φορολόγηση επιδομάτων 129 κρατικών αξιωματούχων, γενικών διευθυντών, βουλευτών, μελών της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, δικαστών, επιτρόπων και μελών της επιτροπής εκπαιδευτικής υπηρεσίας. Προβλέπονται επίσης αντικίνητρα στην πρόωρη αφυπηρέτηση.

Στα μέτρα περιλαμβάνονται ακόμη πρόσθετες περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό για δαπάνες, οι οποίες δεν επηρεάζουν σύμφωνα με την κυβέρνηση, την ανάπτυξη και τη λειτουργία των υπηρεσιών και οργανισμών. Για τα έσοδα, προβλέπεται αύξηση της έμμεσης φορολογίας για προϊόντα, όπως τα καπνικά, με στόχο την είσπραξη 14,5 εκατομμυρίων ευρώ.

Περιλαμβάνονται επίσης άμεσες φορολογήσεις ακίνητης ιδιοκτησίας, ειδών πολυτελείας, καθώς και βελτίωση της φοροεισπρακτικής πολιτικής του κράτους. Επίσης, προβλέπεται αύξηση των τελών για την έκδοση, μεταξύ άλλων, τίτλων ιδιοκτησίας και αδειών κυκλοφορίας.

Όλα αυτά όμως ακόμα είναι στο στάδιο των συζητήσεων, δεν έχουν διαμορφωθεί η αποφασιστεί συγκεκριμένα μέτρα σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, τα μέτρα που συζητήθηκαν, για να έχει η Κύπρος ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση, θα πρέπει να περάσουν από τη Βουλή μέχρι τις 20 Ιουλίου.

Εμείς δεν πρόκειται να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια να παρακολουθούμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση να μας οδηγούν στην καταστροφή και την εξαθλίωση, ούτε να αποδεχθούμε τα εξοντωτικά μέτρα που θα μας επιβάλουν η ΕΕ και το κυπριακό κράτος. Θα οργανώσουμε άμεσα κινητοποιήσεις και παρεμβάσεις για ενημέρωση, αλλά και οργάνωση του λαού, ώστε να δημιουργηθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις που θα αποτρέψουν τη εφαρμογή των οποιοδήποτε μέτρων εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και των εργαζομένων.

ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ - ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ.

Γράμμα από έναν αστουριανό ανθρακωρύχο

Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18 μου, και θα ήθελα να σας πώ ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.

1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.

Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πώ ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα που δικαιούνται οι οικογένειες των ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξωρυκτικό Ταμείο που υποτίθεται αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχειών.
Ε λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.

Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω, έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία) στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.

2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.

3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε.

4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες, πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαργίες της Ισπανίας, μακριά απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.

5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50% αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα, εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’ αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;

6. Ο λιθάνθρακας που εισάγεται απ’ το εξωτερικό είναι σύμφωνα μ’ εσάς φθηνότερος απ’ τον εγχώριο, προσωπικά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος γι αυτό, όμως ας δεχθούμε ότι έχετε δίκιο. Θέλετε λοιπόν να μας βλέπετε να δουλεύουμε σα σκλάβοι όπως στις χώρες αυτές; Εγώ δεν το θέλω αυτό για κανέναν εργάτη στον κόσμο. Αυτά που θα σας γράψω τώρα είναι πραγματικότητα, έχω δουλέψει με συναδέλφους απ’ την Τσεχία και την Πολωνία, όταν ήρθαν μερικοί στις Αστούριες, κι όταν μπήκαν στα καταστήματα να ψωνίσουν τα είχαν παίξει, επειδή μπορούσαν να αγοράσουν κάποια ψιλοπράγματα που στις χώρες τους ήταν όμως αδιανόητα. Τα πρώτα χριστούγεννα που περάσανε μαζί μας, κρατούσαν στο κάθε χέρι κι από ένα μαντολάτο… Τους ρωτήσαμε γιατί αυτό, και μας εξήγησαν πως στις χώρες τους δεν θα άντεχαν με τίποτα οικονομικά να το αγοράσουν, επειδή οι μισθοί τους τους έφταναν ίσα-ίσα για ένα πιάτο φαί, κι αυτό φτωχικό. Θέλω να πω εδώ ότι αν δεν υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, θα ισχύει σύντομα και για μας το ίδιο.

7. Όσον αφορά τα οδοφράγματα στους αυτοκινητοδρόμους, θα ήθελα να απαντήσω σ’ όλους εκείνους που διαμαρτύρονται επειδή οι ανθρακωρύχοι τους εμποδίζουν να πάνε στη δουλειά ή στη σχολή τους, και λένε πως κι οι ίδιοι αν έχουν προβλήματα στη δουλειά τους, δεν πάνε να “ενοχλούν” άλλους στην εργασία τους. 

Θα πώ ότι κάθε φορά που κάποιοι συνάδελφοι από άλλους χώρους εργασίας μας ζήτησαν βοήθεια για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους, σταματήσαμε τη δουλειά μας για ολόκληρα 24ωρα, στηρίζοντάς τους είτε βρίσκονταν στη χώρα είτε στο εξωτερικό. Όταν απεργούσαν οι Άγγλοι ανθρακωρύχοι, σταματήσαμε την εργασία μας και μαζέψαμε χρήματα για να στείλουμε στις οικογένειές τους για να μην πεινάσουν. 

Αμφιβάλλει κανείς ότι δε θα ενωθούμε με οποιονδήποτε κλάδο βάλλεται; Αλλά φαίνεται πως σήμερα είναι ξεπερασμένο να ζητάς τη βοήθεια των άλλων. Κι όμως, το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον είναι κάτι θεμελιώδες, ενώ το να τρωγόμαστε ο ένας με τον άλλον ως συνήθως, είναι κάτι που οφελεί μόνο αυτούς που βρίσκονται από πάνω μας.

Αν όλοι οι Ισπανοί εργαζόμενοι ήταν τόσο ενωμένοι όσο οι ανθρακωρύχοι, οι κυβερνώντες αυτής της χώρας θα το σκέφτονταν πολύ καλά προτού προχωρήσουν στις περικοπές που τώρα κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι αυτό. Σκεφτείτε λοιπόν ποιός πραγματικά σας εμποδίζει να πάτε στη δουλειά ή στη σχολή σας, ποιός είναι αυτός που απολύει εργαζομένους και πραγματοποιεί περικοπές στην εκπαίδευση, δεν είναι άλλοι απ’ τους πολιτικούς μας.

Θα ήθελα επίσης να πω σ’ αυτύς που λένε ότι πρέπει να πάμε να διαμαρτυρηθούμε στην Μαδρίτη αν θέλουμε, στις πόρτες του υπουργείου και να τους αφήσουμε αυτούς “στην ησυχία τους”, ότι αυτό το έχουμε κάνει προ πολλού, αλλά η λογοκρισία των ΜΜΕ φροντίζει να μην ενημερώνει με διαφάνεια για τίποτα.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας εργαζόμενος που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του δεν είναι τρομοκράτης, όπως μας αποκαλούν σήμερα επειδή αγωνιζόμαστε για τη ζωή των οικογενειών μας.

Σας καλώ όλους να βγείτε απ’ τα σπίτια σας και να υπερασπιστείτε τις ζωές όλων μας. Όσο μας κρατούν κλεισμένους στο σπίτι, τους επιτρέπουμε να μας ρίξουν λίγο-λίγο, μέτρα μετά από άλλα μέτρα, στην πείνα.

Θέλουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας να μείνουν αμμόρφωτα σαν εμάς, που βλέπαμε τους τοίχους των σχολείων περισσότερο απ’ έξω παρά από μέσα, καθώς ένας αμμόρφωτος άνθρωπος είναι πιο εύκολο να υποταχθεί.

Να ενημερώνεστε, να αμφισβητείτε τα πάντα όσα βλέπετε στην τηλεόραση, τώρα που έχετε το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, μπορείτε μ’ αυτά να είστε σε συνεχή επαφή, να οργανώνεστε με όποιον τρόπο επιθυμείτε, ειρηνικά, στα οδοφράγματα απευθείας, όπως και να ‘χει οργανωθείτε!

Θέστε στόχους και πραγματοποιήστε τους γρήγορα. Η κυβέρνηση κινείται κι αυτή πολύ γρήγορα όταν η κατάσταση είναι προς όφελός της, και το ξέρετε. Αφαιρέστε τη λέξη “φόβος” και τη φράση “και τί θα αλλάξει μ αυτό;” απ’ το μυαλό σας και πάρτε το μέλλον σας στα χέρια σας.

Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτιδήποτε απ’ όσα έγραψα ή έχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, ευχαρίστως αν μπορώ να σας απαντήσω.

Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες που μας στηρίζουν από κάθε επαρχία της χώρας και από άλλες χώρες.

Χαιρετισμούς!

Juan Jose Fernandes.
Asturias

Πηγή

Καναδάς 1918: Πογκρόμ κατά Ελλήνων μεταναστών

Τον Αύγουστο του 1918 ένα πλήθος 50.000 καναδών «πατριωτών» επιδόθηκε για μέρες σε ένα ανελέητο πογκρόμ σε βάρος των ελλήνων μεταναστών της πόλης. Το αποτέλεσμα αυτού του ρατσιστικού πογκρόμ ήταν ο θάνατος αρκετών μεταναστών, μεταξύ των οποίων 29 γυναίκες και 6 ανήλικα παιδιά καθώς και υλικές ζημιές 1.000.000 δολαρίων.

Οι αφορμές ήταν πολλές. Για χρόνια οι έλληνες μετανάστες, μικροιδιοκτήτες και εργαζόμενοι κυρίως στον επισιτισμό (Greek restaurants) αποκαλούνταν από τους ντόπιους «slackers», δηλαδή «τεμπελχανάδες» επειδή κατα τους ρατσιστές απέφευγαν τις βαριές δουλειές του φορτοεκφορτωτή, του ξυλοκόπου ή του βιομηχανικού εργάτη και δούλευαν σαν μάγειροι, ψήστες, σερβιτόροι ή υπάλληλοι εμπορικών καταστημάτων.

Μια σειρά από γεγονότα, όπως οι καλές σχέσεις του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου με το γερμανό Κάιζερ, η ουδετερότητα της χώρας προέλευσή τους κατα τις αρχές του Α’ παγκοσμίου πολέμου και η άρνηση των ελλήνων μεταναστών να καταταγούν στον ελληνικό στρατό, θεωρήθηκαν, επίσης, αφορμές.

Επιστρέφοντας οι χιλιάδες των βετεράνων καναδών από τη σφαγή χαρακωμάτων του Α’ παγκοσμίου πολέμου, πολλοί απ’αυτούς ανάπηροι και σε άθλια οικονομική κατάσταση, βρήκαν τους έλληνες μετανάστες που αποτελούσαν το 0,5% του πληθυσμού της πόλης να ευημερούν έχοντας στην κατοχή τους το 35% των μικρομεσαίων καταστημάτων.

Τον Αύγουστο του 1918, 10.000 βετεράνοι διαδήλωσαν στους δρόμους συνεπικουρούμενοι από 40.000 καναδούς πολίτες. Οι πολυήμερες διαδηλώσεις συχνά εξετράπησαν σε πογκρόμ σε βάρος μαγαζιών και σπιτιών μεταναστών με την αστυνομία στην καλύτερη περίπτωση θεατή ενώ δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου καναδοί αστυνομικοί έπαιρναν ενεργά μέρος στο πογκρόμ σε βάρος των ελλήνων.

Οι μνήμες του ρατσιστικού πογκρόμ της πόλης έχουν μετατραπεί σήμερα σε φιέστα όπου «αντι»ρατσιστές συγκεντρώνονται στις συνοικίες των ελληνόφωνων και τρώνε μαζικά ελληνικά και μεσογειακά εδέσματα. Οι συγκρίσεις με τα σημερινά πογκρόμ μεταναστών σε Αθήνα και Πάτρα με την ανάλογη στάση της αστυνομίας και κάποιων «πολιτών» είναι αναπόφευκτες.

Για το γεγονός έχει γυριστεί ντοκυμαντέρ το 2009 από τον John Burry με βίντεο από σκληρές εικόνες της εποχής που κυκλοφορεί σε DVD με υπότιτλους στα ελληνικά με τον τίτλο “Violent August“.

Μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ

Δείτε το trailer του ντοκιμαντέρ:

Ακολουθεί μερική μετάφραση του άρθρου “Hidden history: Hunting Greeks in Toronto” της Athens News. Ολόκληρο το άρθρο (στα αγγλικά) εδώ

Ο βετεράνος ανάπηρος πολέμου στρατιώτης πεζικού, Claude Cludernay ήταν σε άθλια κατάσταση όταν μπήκε στο ελληνικής ιδιοκτησίας White City Cafe στην Yonge Street του Τορόντο το απόγευμα της 1^ης Αυγούστου 1918.

Ο Cludernay, οποίος είχε χάσει το ένα του πόδι στη μάχη, ήταν ένας από τους χιλιάδες απογοητευμένους βετεράνους που επέστρεψαν από τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο, ψάχνοντας υποστήριξη σε μια πόλη που έδειχνε ελάχιστη κατανόηση για αυτά που είχαν περάσει στα πεδία των μαχών της Ευρώπης και προσέφερε τους πολύ λιγότερα μιλώντας με όρους οικονομικής βοήθειας και υποστήριξης.

Αν και τακτικός θαμώνας στο White City Cafe, εκείνο το συγκεκριμένο απόγευμα, ο Cludernay ήταν βίαιος και χτύπησε έναν από τους σερβιτόρους, ο οποίος αναγκάστηκε να τον διώξει από το καφέ και να καλέσει την αστυνομία.

Ο πρώην στρατιώτης συνελήφθη για διατάραξη κοινής ειρήνης και πέρασε το βράδυ του μεθυσμένος στο κελί ενός κοντινού αστυνομικού τμήματος. Την επόμενη μέρα επέστρεψε στο καφέ για να ζητήσει συγνώμη για την συμπεριφορά του το προηγούμενο βράδυ.

Το περιστατικό δεν τελείωσε εκεί..

Ο βετεράνος μπορεί να νόμισε πως η υπόθεση είχε τελειώσει, αλλά δεν γνώριζε πως το σχετικά αδιάφορο περιστατικό θα οδηγούσε σε μια 3μερη εξέγερση στους δρόμους της μεγαλύτερης πόλης του Καναδά, κατά την οποία κάθε ελληνική επιχείρηση θα καταστρεφόταν και με κόστος ζημιών περισσότερο από 1.5 εκατομμύριο Καναδικά δολάρια (περίπου 750.000 ευρώ.)

Το γεγονός ότι ο Cludernay δεν επέστρεψε σπίτι του το προηγούμενο βράδυ, σε συνδυασμό με έντονες φήμες που κυκλοφόρησαν ότι οι «βρωμο-Έλληνες» τον είχαν ξυλοκοπήσει, ξύπνησε το λανθάνον αντί-μεταναστευτικό, αντί-ελληνικό αίσθημα στο Τορόντο.

Για τα επόμενα τέσσερα βράδια οι καλοί πολίτες του Τορόντο «τρελάθηκαν» και πυροδότησαν τις μεγαλύτερες συγκρούσεις στην ιστορία της πόλης και ένα από τα μεγαλύτερα αντί-ελληνικά πογκρόμ στον κόσμο .

Η πρώτη ελληνική επιχείρηση, θύμα της οργής των διαδηλωτών, ήταν το White City Cage, το οποίο άνηκε στον Paul (Απόστολος) Letros, έναν έλληνα μετανάστη που είχε μετακομίσει στην πόλη το 1911 αφού είχε ήδη ζήσει 15 χρόνια στο Σικάγο.

Οι εγκαταστάσεις του μαγαζιού καταστράφηκαν, τα τζάμια του έγιναν γυαλιά καρφιά όπως και οι 32 καθρέφτες που βρίσκονταν παρατεταγμένοι στους τοίχους και τις μαρμάρινες κορυφές.

Οι 50.000 πλήθους, στην συνέχεια ξεκίνησαν ένα ανθρωποκυνηγητό Ελλήνων. Μέχρι τις 3 το βράδυ που το πλήθος διαλύθηκε, δεκάδες επιχειρήσεις στους δρόμους Yonge και Queen, όλες ελληνικές, είχαν δεχτεί επίθεση και είχαν καταστραφεί.

Όλο αυτό το διάστημα, η αστυνομία και η περιφερική εθνοφυλακή απλά κάθονταν και κοιτούσε.

Την δεύτερη νύχτα των ταραχών, το Τορόντο έμοιζε με εμπόλεμη ζώνη, καθώς διαδηλωτές και αστυνομία έδιναν μάχες για περισσότερες από τέσσερεις ώρες και περίπου 50.000 άτομα επιδίδονταν στην δύνη της βίας, αναγκάζοντας  τον δήμαρχο της πόλης να επιβάλει απαγόρευση της κυκλοφορίας και την επέμβαση του στρατού για να καθαρίσει τους δρόμους .

Κατά  τις πρώτες πρωινές ώρες της 6^ης Αυγούστου, ο δήμαρχος κατάφερε να ανακαλέσει την αστυνομία και τον στρατό από τους δρόμους.

Κανένας από τους πληγέντες επιχειρηματίες δεν θα λάμβανε αποζημίωση για τις ζημιές που είχε υποστεί, αφού γενικά υπήρχαν τριβές ανάμεσα στην Καναδική, τη Βρετανική και την Ελληνική κυβέρνηση…

Γιατί τους Έλληνες

Στο βιβλίο του για τα γεγονότα «The 1918 Anti-Greek Riot in Toronto», ο ιστορικός Thomas Gallant  ανασυνθέτει την αφήγηση της εξέγερσης και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η σχετικά μικρή ελληνική κοινότητα της πόλης προσέλκυσε τόσο μίσος από τους κατοίκους.

Όπως δείχνει ο Gallant , οι Έλληνες ήταν μια πολύ «ορατή» μειονότητα: αν και περιελάμβαναν μόνο ένα 0.5% του πληθυσμού της πόλης, τους ανήκαν πάνω από το 35% από τα εστιατόρια και τις καφετέριες.

Η κυρίαρχη αντίληψη μεταξύ του πληθυσμού και των βετεράνων ιδιαίτερα,  ήταν ότι ενώ οι Άγγλο-Καναδοί ήταν απόντες συμμετέχοντας στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο πόλεμο, οι “τεμπελό –  Έλληνες που θα έπρεπε να πολεμούν και αυτοί, κέρδιζαν χρήματα στο Τορόντο”. Ήταν μια απλή περίπτωση «εξιλαστήριου θύματος», η οποία παραμελούσε την περίπλοκη νομική κατάσταση των Ελλήνων στον Καναδά εκείνη την περίοδο.

Η Ελλάδα ήταν επισήμως ουδέτερη για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, και η καναδική κυβέρνηση ήταν εχθρική προς την ιδέα της στρατολόγησης  των Ελλήνων στο στρατό της από φόβο ότι η Ελλάδα θα μπει στον πόλεμο από την πλευρά της Γερμανίας.

Παρόλα αυτά ακόμα και ουσιαστικά αποκλεισμένοι από την ένταξη τους στον πόλεμο, οι Έλληνες του Καναδά δε σταμάτησαν να δίνουν την υποστήριξή τους. Πράγματι, ορισμένοι από τους ιδιοκτήτες καταστημάτων που έχασαν τα μαγαζιά τους κατά τις ταραχές είχαν κάνει μεγάλες δωρεές στο ταμείο του πολέμου, και οι ίδιοι ακόμα ήταν βετεράνοι πολέμου, έχοντας υπηρετήσει στους Βαλκανικούς πολέμους.

Κληροδότημα

Οι ταραχές του 1918 δείχνουν «πόσο μακριά» είχαν φτάσει οι Καναδοί, δήλωσε ο Gallant στην Athens News.

«Ο Καναδάς υπερηφανεύεται για την ανοχή και την πολυπολιτισμικότητά του», είπε. «Έχει το αντίθετο μοντέλο απ’ ότι στις ΗΠΑ – δεν θέλει την ομοιογένεια, θέλει όλες οι μειονότητές του να διατηρήρουν τις διαφορετικές κληρονομιές τους.

“Για τους Καναδούς, πλέον, είναι μια εορταστική ιστορία. Αν κοιτάξουμε όμως  τις ΗΠΑ θα διαπιστώσουμε ότι είναι ακόμα βυθισμένες σε τέτοια θέματα. “

Ο ιστορικός

Για τον Thomas Gallant, συγγραφέα πολλών ακαδημαϊκών βιβλίων πάνω στην ελληνική ιστορία, η εμπειρία της δουλειάς επάνω σε ένα ντοκιμαντέρ με τόσο μεγάλη απήχηση ήταν μια ανταμοιβή.

Μια ελληνίδα ηλικιωμένη τον πήρε τηλέφωνο κλαίγοντας, για να τον ευχαριστήσει για την αφήγηση της ιστορίας των ταραχών. «Θυμόταν πως είχε ακούσει  για το περιστατικό όταν ήταν παιδί, ένιωσα τόσο βαθιά συγκινημένος από το τηλεφώνημά της”, είπε σε αυτή εδώ εφημερίδα κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης του στην Αθήνα.

Το να ερευνεί  για τις ταραχές και να εργάζεται για το ντοκιμαντέρ – που πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί – ήταν κάπως ένα νέο πεδίο για τον καθηγητή του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. “Δεν είμαι ιστορικός της ελληνικής διασποράς”, εξήγησε, “παρόλο που είμαι παιδί της ελληνικής διασποράς”.

Γεννημένος στο New Hampshire, έχει γαλλόφωνες Ακαδικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του, ενώ ο παππούς του από την μεριά της μητέρας καταγόταν από την Ήπειρο. Όταν μεγάλωνε, ο καθένας είχε την ταυτότητά του σύμφωνα με την εθνική καταγωγή του: «Ήμασταν γνωστοί ως « Freeks », ή French-Greeks», αστειεύτηκε. […]

Μετανάστες αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες στην Κύπρο

Εκατοντάδες από τους άνδρες και τις γυναίκες που διαφεύγουν κάθε χρόνο προς την Κύπρο αναζητώντας καταφύγιο και άσυλο λόγω του πολέμου, των διώξεων και της φτώχειας, τίθενται υπό κράτηση από τις Αρχές του νησιού, κατά παράβαση των διεθνών υποχρεώσεών τους, δήλωσε η Διεθνής Αμνηστία σε νέα έκθεση.

Η έκθεση Τιμωρία χωρίς έγκλημα: Κράτηση μεταναστών και αιτούντων άσυλο στην Κύπρο εξετάζει τα κενά στην κυπριακή νομοθεσία και πρακτική, που έχουν ως αποτέλεσμα την παραβίαση των δικαιωμάτων των παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Καλεί τις κυπριακές Αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία τους με τα διεθνή πρότυπα.

«Η κράτηση δεν πρέπει να είναι μέθοδος ρύθμισης της μετανάστευσης. Οι κυπριακές Αρχές εσκεμμένα παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν κρατούν παράτυπους μετανάστες, χωρίς να εξετάζουν εναλλακτικά μέτρα και χωρίς να αποδεικνύουν ότι η κράτησή τους είναι όντως απαραίτητη» δήλωσε η Jezerca Tigani, Αναπληρώτρια Διευθύντρια του προγράμματος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

«Απεναντίας, στερούνται συστηματικά την ελευθερία τους επί μήνες ή χρόνια, όχι επειδή διέπραξαν κάποιο έγκλημα, αλλά απλώς για να πραγματοποιηθεί η απέλασή τους, ακόμα και στις περιπτώσεις όπου αυτό είναι αδύνατο.»

Οι περισσότεροι κρατούνται επί μήνες, ακόμα και χρόνια, συχνά υπό κακές συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε επαρκή ιατρική βοήθεια και συνήθως δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της κράτησής τους λόγω της σπανιότητας δωρεάν νομικής βοήθειας. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κυπριακές Αρχές αρνούνται να ελευθερώσουν ανθρώπους ακόμα και στην περίπτωση όπου το Ανώτατο Δικαστήριο διατάσσει την απελευθέρωσή τους. 

Σε νέα επίσκεψή της στις Πτέρυγες 9 και 10 των Κεντρικών Φυλακών Λευκωσίας και στη Λακατάμια, στα μέσα Ιουνίου 2012, αποστολή της Διεθνούς Αμνηστίας δεν διαπίστωσε καμία ουσιαστική βελτίωση ως προς το συνωστισμό και τις ανθυγιεινές συνθήκες, οι οποίες επιδεινώνονται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της καλοκαιρινής ζέστης.

Κάποιοι αιτούντες άσυλο παραμένουν υπό κράτηση καθόλη την περίοδο εξέτασης των αιτήσεών τους. Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει περιπτώσεις αιτούντων άσυλο που απελάθηκαν, ενόσω η υπόθεσή τους εκκρεμούσε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου.

«Εν αναμονή της απόφασης για την αίτηση ασύλου που έχουν υποβάλει, αιτούντες άσυλο βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτη θέση και δεν πρέπει να υποβάλλονται σε κράτηση, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως ορίζονται από τους διεθνείς και περιφερειακούς κανόνες δικαίου και τα διεθνή πρότυπα» δήλωσε η Jezerca Tigani.

Κάθε απόφαση κράτησης πρέπει αυτόματα και συστηματικά να επανεξετάζεται ως προς τη νομιμότητά της, την αναγκαιότητα και την αναλογικότητά της από δικαστήριο ή παρεμφερές αρμόδιο ανεξάρτητο και αμερόληπτο όργανο, συνοδευόμενη από την επαρκή συνδρομή νομικής βοήθειας.

Καθώς αυτό δεν συμβαίνει, εκατοντάδες άνθρωποι στερούνται επί μήνες την ελευθερία τους παράνομα και χωρίς να είναι αναγκαίο.

Υποθέσεις

Η Κ., μητέρα τριών παιδιών, εγκατέλειψε το 2003 την πατρίδα της, το Ιράν, και κατά την άφιξή της στην Κύπρο τον επόμενο χρόνο, υπέβαλε αμέσως αίτηση για άσυλο, αλλά η αίτησή της απορρίφθηκε. Το 2008, παντρεύτηκε σε τζαμί αναγνωρισμένο πρόσφυγα στην Κύπρο και αργότερα τον ίδιο χρόνο γέννησε την κόρη της. Τον Αύγουστο του 2011, η αστυνομία τη συνέλαβε στη λαϊκή αγορά επειδή δεν είχε τα κατάλληλα έγγραφα. Η Κ. είπε στη Διεθνή Αμνηστία, τον Δεκέμβριο του 2011, από τις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, όπου παρέμεινε επί πέντε μήνες: «Το παιδί μου νομίζει ότι η μητέρα της την εγκατέλειψε και έχει παρουσιάσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα». 

Τον Ιανουάριο του 2012 οι Αρχές την απελευθέρωσαν προσωρινά και της έδωσαν προθεσμία τριών μηνών να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα, προκειμένου να ξαναπαντρευτεί το σύζυγό της στο δημαρχείο. Εντούτοις, υπάλληλοι του δημαρχείου την ενημέρωσαν ότι χρειάζεται έγκυρο διαβατήριο. Προκειμένου να αποκτήσει, η ιρανική πρεσβεία προϋποθέτει την προσκόμιση ενός πιστοποιητικού γεννήσεως, το οποίο δεν μπορούσε να βρει τη δεδομένη στιγμή. Η Κ. είπε: «Την τελευταία φορά που πήγα στις μεταναστευτικές Αρχές, μου είπαν να μην ανησυχώ και ότι μόλις λήξει η υπό όρους απόλυσή μου, θα με κρατήσουν για ακόμη έξι μήνες και μετά θα με αφήσουν για άλλους τρεις μήνες. Πιστεύουν ότι αυτό είναι εντάξει, αλλά δεν είναι. Τι θα απογίνουν τα παιδιά μου;»

Ο Ο., αιτών άσυλο από τη Σιέρα Λεόνε, του οποίου η αίτηση απορρίφθηκε, έφτασε στην Κύπρο το 2001 από τη Σιέρα Λεόνε. Εξήγησε ότι εγκατέλειψε τη Σιέρα Λεόνε λόγω των γεγονότων που προέκυψαν από το δεκαετή πλέον εμφύλιο στη χώρα… Το 2004 οι κυπριακές Αρχές έκλεισαν το φάκελό του, εξηγώντας ότι δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν προκειμένου να εξετάσουν την αίτησή του. Τον Φεβρουάριο του 2005 συνελήφθη και τα επόμενα τρία χρόνια οι Αρχές προσπάθησαν να τον απελάσουν τέσσερις φορές. Ο Ο. αφέθηκε ελεύθερος τον Μάιο του 2009, έπειτα από 39 μήνες συνεχούς κράτησης. 

Στη συνέχεια αναγκάστηκε να εργαστεί παράνομα και συνελήφθη εκ νέου τον Οκτώβριο του 2010 για «παράνομη παραμονή και απασχόληση». Τον Αύγουστο του 2011 αμφισβήτησε τη νομιμότητα της διάρκειας κράτησής του ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου. Κέρδισε το δικαστικό αγώνα και το δικαστήριο διέταξε την άμεση απελευθέρωσή του. Ωστόσο, πριν φύγει από τα κτήρια των δικαστηρίων, συνελήφθη και τέθηκε υπό κράτηση άλλη μια φορά. Το νέο ένταλμα σύλληψης έφερε ημερομηνία μία ημέρα προ της εκδικάσεως της έκδοσης της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου. Ο Ο. απελάθηκε στη Σιέρα Λεόνε τον Φεβρουάριο του 2012, έχοντας περάσει συνολικά περισσότερα από τέσσερα χρόνια κράτησης στις φυλακές της Κύπρου.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων (20/06), ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας θα βρίσκονται την Τετάρτη 20 Ιουνίου, από τις 19:00 έως και τις 23:00, στην έξοδο του ΗΣΑΠ στο Θησείο, όπου θα μοιράζουν ενημερωτικό υλικό και θα συλλέγουν υπογραφές προς τις αρμόδιες Αρχές, ώστε να διασφαλιστεί η προστασία των προσφύγων, αιτούντων άσυλο και μεταναστών στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Πηγή

Οι αστυνομικοί ψήφισαν και πάλι μαζικά «Χρυσή Αυγή»

Ο ένας στους δύο ένστολους, παρά τα κρούσματα βίας, την υποστήριξαν - Τα νέα στοιχεία από τα ειδικά εκλογικά τμήματα. 

Επέμειναν οι αστυνομικοί να ψηφίζουν μαζικά «Χρυσή Αυγή» παρά τα δεκάδες κρούσματα βίας των τελευταίων εβδομάδων.

Όπως συνέβη και στις εκλογές της 6ης Μαΐου, περίπου ο ένας στους δύο αστυνομικούς ψήφισε και πάλι, την Κυριακή, «Χρυσή Αυγή», δημιουργώντας πλήθος ερωτηματικών για τις πολιτικές αντιλήψεις και τις υπηρεσιακές επιλογές των ένστολων.

Στα εκλογικά τμήματα που ψήφισαν αστυνομικοί διατηρήθηκαν σχεδόν αμετάβλητα τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» και σε ύψος ρεκόρ για όλη σχεδόν την επικράτεια. Το νέο αυτό αποτέλεσμα δημιουργεί προβληματισμό στην ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ αφού όπως χαρακτηριστικά λένε «φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό των αστυνομικών που αντιμετωπίζει το ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, των λαϊκών κινητοποιήσεων και άλλα κρίσιμα θέματα για την κοινωνική γαλήνη, με την ματιά της «Χρυσής Αυγής». Σχεδόν η μισή ΕΛ.ΑΣ φαίνεται ακόμη να έχει την ίδια αφοριστική αντίληψη για το πολιτικό σύστημα, με την «Χρυσή Αυγή». Κι αυτό είναι ένα κρίσιμο πρόβλημα...»

Τα νέα αυτά συμπεράσματα για τις κρυφές πολιτικές προτιμήσεις των ένστολων προκύπτουν από την ανάλυση των ψήφων σε 11 εκλογικά τμήματα της Αθήνας στα οποία ψήφισαν, στις 17 Ιουνίου- με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους - χιλιάδες αστυνομικοί που υπηρετούν στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής και σε υπηρεσίες όπως η Άμεση Δράση, η ΔΙΑΣ, η Ασφάλεια Αττικής και άλλες. Τα τμήματα αυτά -από το 806 ως και το 816 εκλογικό τμήμα- , βρίσκονται στα σχολικά συγκροτήματα στην οδό Αμπελακίων 24 και στην οδό Πανόρμου, κοντά στο κτίριο της ΓΑΔΑ, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.

Σε όλα αυτά τα τμήματα η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό από 17,2% έως 23,04% που είναι σχεδόν ίδια με αυτά που είχε λάβει, το ίδιο κόμμα, στα ίδια τμήματα και στις εκλογές του περασμένου Μαΐου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ένα εξ αυτών -στο 809- η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 21,7% ενώ στις εκλογές της 6ης Μαΐου το ποσοστό αυτό ήταν 21,06%. Στα υπόλοιπα τμήματα οι «απώλειες» της «Χρυσής Αυγής» είναι εξαιρετικά μικρές. Στο 811 τμήμα, στις εκλογές της Κυριακής η «Χρυσή Αυγή» έλαβε ποσοστό 23,04% έναντι 23,08% τον Μάιο, στο 814 πήρε 21,58 έναντι 21,88% και στο 806 21,99% έναντι 22,2%.

Για να γίνει αντιληπτή η μαζικότητα της «ψήφου» των αστυνομικών προς την «Χρυσή Αυγή» αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι σε γειτονικά αστυνομικά τμήματα όπως το 804 και το 805 το ποσοστό αντίστοιχα της «Χρυσής Αυγής» είναι 5,35 και 6,57%.

Κατά μέσο όρο σε κάθε ένα από αυτά τα τμήματα, όπως προκύπτει εξάλλου και από τους εκλογικούς καταλόγους, ψηφίζουν περίπου 550-700 άτομα και ο αριθμός των αστυνομικών που ψηφίζουν σε αυτά κυμαίνεται από 20% ως 30% επί του συνόλου των ψηφισάντων. Αν συνυπολογισθεί λοιπόν ότι στα συγκεκριμένα τμήματα που ψηφίζουν οι αστυνομικοί το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» είναι υπερτριπλάσιο του μέσου όρου του συγκεκριμένου κόμματος προκύπτει το συμπέρασμα ότι σε ποσοστό άνω του 50% των αστυνομικών υποστηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα.

Όσον αφορά τις υπόλοιπες πολιτικές προτιμήσεις των αστυνομικών, όπως προκύπτει από τις ίδιες αναλύσεις, φαίνεται να δίνεται μαζικά ψήφος στη Νέα Δημοκρατία. Είναι ενδεικτικό ότι σε ένα από αυτά τα τμήματα - το 814 - με συμμετοχή ένστολων ψηφοφόρων η ΝΔ έλαβε ποσοστό 33,14% έναντι 16,16 τον περασμένο Μάιο και ο ΣΥΡΙΖΑ 14,07% έναντι 10,43% πριν δύο μήνες.

Πηγή

Η σκιά του Μνημονίου πάνω από την Κύπρο

Φωτό: 'Ένας μετά τον άλλο δήμοι και κοινότητες προχωρούν σε κινήσεις "ανακούφισης" των προβλημάτων και των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο, οι οποίες όσο περνά ο καιρός, επηρεάζουν όλο και περισσότερο τους πολίτες και ειδικά τους άνεργους" 

Τις πιο κρίσιμες ώρες της σύντομης ιστορίας της διανύει αυτή την εποχή η κυπριακή οικονομία. Πλέον το εφιαλτικό σενάριο για υπαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε καθεστώς Μνημονίου φαντάζει ολοένα και περισσότερο αληθινό.

Έως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, αυτό που διαφαινόταν ήταν ότι η κυβέρνηση του προέδρου Δ. Χριστόφια δεχόταν ισχυρές πιέσεις από τους ευρωπαίους εταίρους της προκειμένου να εντάξει την Κύπρο στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης. Βασική επιδίωξή τους είναι η χώρα να τεθεί υπό καθεστώς Μνημονίου τις αμέσως επόμενες ημέρες. Δηλαδή πριν από τις 30 Ιουνίου, καθότι την αμέσως επόμενη ημέρα η Κυπριακή Δημοκρατία θα αναλάβει την ευρωπαϊκή προεδρία. 

Φυσικά, αυτός ο θεσμός έχει πλέον εθιμοτυπικό χαρακτήρα και όχι την όποια αίγλη είχε κάποτε. Δεν παύει όμως η Κύπρος να έχει επενδύσει αρκετά σε αυτόν το θεσμό από τη στιγμή που της δίνει την ευκαιρία να προβάλει το εθνικό ζήτημα της Μεγαλονήσου που δεν είναι άλλο από την εισβολή και την κατοχή του βόρειου μέρους της. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονιστεί ότι η Κύπρος θα είναι το πρώτο κράτος της Ευρώπης των «27» που θα αναλάβει την προεδρία με περιορισμένη την εθνική κυριαρχία της, λόγω της ημικατοχής. Η υπαγωγή της σε καθεστώς πολιτικής και οικονομικής υποτέλειας θα αποτελέσει μεγάλο πολιτικό πλήγμα και θα οδηγήσει σε περαιτέρω απαξίωση της διαπραγματευτικής της ισχύος.

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση Χριστόφια προσπαθεί να αποφύγει την προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης και επιδιώκει πάση θυσία να εξασφαλίσει νέο διακρατικό δάνειο από τη Ρωσία ή ακόμα και από την Κίνα. Ταυτόχρονα ωστόσο, αποκαλύπτει και τα όριά της καθώς δεν δείχνει καμία διάθεση να αμφισβητήσει στο ελάχιστο το θέσφατο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ ή να συγκρουστεί με τους μηχανισμούς της.

Αναφορικά με τον δανεισμό από τη Ρωσία, στο τραπέζι μπήκαν και ανταλλάγματα οικονομικά, που επικεντρώνονται στα δικαιώματα επί της κυπριακής ΑΟΖ, στον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Πολίτης με τίτλο «Ρωσία ή Ευρώπη; Αποφάσεις αναλόγως όρων», εκτιμάται ότι η Λευκωσία δείχνει να βρίσκεται πιο κοντά στον μηχανισμό στήριξης, καθώς παρουσιάζεται εμπλοκή της ΕΕ. Αυτό σημαίνει ότι η ΕΕ παρασκηνιακά και λυσσασμένα επιδιώκει πάση θυσία να μη βρει η Κύπρος ξανά διέξοδο σε διακρατικό δάνειο, ώστε να αναγκαστεί να προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τις δηλώσεις του υφυπουργού για Ευρωπαϊκά Θέματα Α. Μαυρογιάννη, που διαβεβαίωνε ότι «στην περίπτωση που οδηγηθεί σε διακρατικό δανεισμό από τη Ρωσία ή την Κίνα, θα υπάρξει εμπλοκή της ΕΕ».

Το ποσό που χρειάζεται άμεσα η Κύπρος αγγίζει τα 4 δισ. ευρώ. Ένα τέτοιο ποσό είναι εντελώς ασήμαντο για τα μεγέθη των μεγάλων κρατών. Στη φάση που βρίσκεται η ευρωζώνη σε καμία περίπτωση τα μεγάλα οικονομικά κέντρα δεν θα άφηναν τη μικρή Κύπρο να σταθεί παράδειγμα για άλλες μικρές χώρες ώστε να διαπραγματεύονται διακρατικά δάνεια με άλλα εκτός Ευρώπης κράτη όπως τη Ρωσία και την Κίνα. Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι το ρωσικό δάνειο ήταν αυτό που απέτρεψε την Κυπριακή Δημοκρατία να υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στους Ευρωπαίους που πάση θυσία θέλουν να την πάνε σε Μνημόνιο.

Το ποσό των 4 δισ. ευρώ προκύπτει από τον συνυπολογισμό του κόστους στήριξης της Λαϊκής Τράπεζας, το οποίο θα ξεπεράσει το 1,8 δισ. ευρώ και του ποσού που απαιτείται για να μπαλωθεί η μαύρη τρύπα που δημιουργείται στα δημόσια οικονομικά από τη διάσωση της τράπεζας. Σύμφωνα με τους ίδιους υπολογισμούς, το ποσό για τις δημοσιονομικές ανάγκες ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ. Όταν ο υπουργός Οικονομικών Β. Σιαρλής δηλώνει ότι «αν η Κύπρος προσφύγει στο μηχανισμό στήριξης δεν θα είναι μόνον για τις τράπεζες, αλλά και για τις μελλοντικές δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας», θα πρέπει να ξεκαθαρίζει ότι αυτές οι ανάγκες είναι άμεσο αποτέλεσμα της διάσωσης του τραπεζικού συστήματος.

Η προοδευτική παραλλαγή της αστικής πολιτικής έχει πλέον αυστηρά όρια και αδυνατεί να αμφισβητήσει το διεφθαρμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με τη διάσωση τραπεζών μπαίνουν έμμεσα πλάτες στο πλιάτσικο που έκαναν τα «γκόλντεν μπόις», μέλη των ΔΣ τους. Είναι αποκαρδιωτικό για μια αριστερή κυβέρνηση να μην τολμά να προτείνει καν αυτό που έγινε στην Ισλανδία: Να αφήσει την ιδιωτική τράπεζα να χρεοκοπήσει και στη συνέχεια να την εθνικοποιήσει, παρέχοντας εγγύηση σε όλες τις καταθέσεις, ώστε κανένας πολίτης να μη χάσει τις αποταμιεύσεις του.

Η νέα αγριότερη φάση της κρίσης, που μαίνεται από το 2008, οδηγεί τις αγορές σε επίθεση κατά του αστικοδημοκρατικού πολιτεύματος καταργώντας το κοινωνικό συμβόλαιο. Η αριστερή κυβέρνηση Χριστόφια εξακολουθεί να επιδιώκει την τακτική της κοινωνικής ειρήνης, έχοντας ωστόσο εγκαταλείψει κάθε σκέψη μετασχηματισμού της κοινωνίας σε προοδευτική, σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ακόμα και αν της αναγνωρίσουμε το ελαφρυντικό των ειδικών συνθηκών που επικρατούν στην Κύπρο, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στη ραγδαία ενσωμάτωσή της στους αστικούς θεσμούς και στην πορεία μετάλλαξή της σε μια δεξιά σοσιαλδημοκρατία.

Πηγή

Άρης Βελουχιώτης: Έζησε και πέθανε ως επαναστάτης

16 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος

O λόγος για τον Θανάση Κλάρα, που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Σήμερα συμπληρώνονται 65 χρόνια από το θάνατο του. Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης. Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. Η πορεία προς τον θάνατο Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και προέβλεπε δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη μοναρχία στην Ελλάδα, διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων, παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μέσα σε δύο εβδομάδες και παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ, ο Άρης καταγγέλλει τη συμφωνία ως προδοτική και αποδοχή της αγγλικής κατοχής.

Ο Βελουχιώτης καλεί τους αγωνιστές να συνεχίσουν την ένοπλη αντίσταση με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να τον αποκηρύξει και να τον απομονώσει. Τότε αρχίζει ένα κυνήγι «κλεφτών κι αστυνόμων» με την Εθνοφυλακή υπό την εποπτεία των Άγγλων να τον καταδιώκει, και τον Άρη, βλέποντας τον κλοιό να στενέυει γύρω του να επιλέγει το δρόμο του θανάτου. «O Άρης ήξερε από την αρχή το τέλος του. Τις παλιές καλές ημέρες στο βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε υπέροχα στο βιολί του κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας. O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα: - Θυμάσαι το τέλος του; - Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα. - Eμένα όμως δε θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο. Κι αυτό έκανε», γράφει για αυτόν ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων».

Μαζί με τους αντάρτες του ο Βελουχιώτης μεταβαίνει στο Ανθηρό όπου ανταλλάσσει ομήρους με όπλα και πυρομαχικά, κι ενώ ο στρατός τον καταδιώκει το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις. Την επομένη, έξω από το χωριό Ελληνικά, σε μια εκκλησία ο Βελουχιώτης μαζεύει τους συντρόφους του και τους ενημερώνει για την επικείμενη συνάντηση του με τον ζαχαριάδη, τον ηγέτη του ΚΚΕ, προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα που έχουν προκύψει μεταξύ τους. Αποχαιρετά τους συντρόφους του και κατευθύνεται προς το Λιάσκοβο, όπου φήμες θέλουν υποστηρικτές του να τον περιμένουν για να συνταχθούν μαζί του. Αντί για συντρόφους συναντά διώκτες... 

Μετά από σκληρή μάχη, κι αφού έχουν καταφέρει να πάρουν 17 ομήρους, οι αντάρτες υποχωρούν προς το Mαυροβούνι. Τετάρτη 14 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης με τους αντάρτες του κατευθύνεται στο Κοθώνι, από όπου και αποφασίζει να επιχειρήσει τη μεγάλη έξοδο παρά το ότι γνωρίζει ότι βρίσκεται περικυκλωμένος. Κλειδώνει τους όμηρους στο σχολείο του χωριού, και μέσω του Χοιρόλακκου επιχειρεί να περάσει τον Αχελώο. Οι μάχες είναι σφοδρές, αλλά ο Άρης είναι αποφασισμένος να περάσει το ποτάμι. Έτσι δίνει εντολή στους 20 άνδρες του που τον ακολουθούν να κρυφτούν στο φαράγγι του Φάγγου. Την επομένη κι αφού πέσει το σκοτάδι ξεκινούν για τη Μεσούντα. Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Παρά τις παραινέσεις να περάσουν πάλι το ποτάμι προς τη Ρούμελη φαίνεται να αδιαφορεί. Είναι μάταιο γιατί είναι πλέον κυκλωμένοι. Δίνει εντολή στους άνδρες του να φύγουν προς το ποτάμι, μα εκείνος παραμένει εκεί.

Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλει να πεθάνει.

Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Η σορός του αποκεφαλίζεται και την επόμενη μέρα το κεφάλι του κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων. «Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.

Πηγή

Συγκρούσεις Ισπανών ανθρακωρύχων με την αστυνομία

Τουλάχιστον επτά άνθρωποι τραυματίστηκαν χθες σε συγκρούσεις στη βόρεια Ισπανία όπου οι ανθρακωρύχοι διαδήλωσαν ενάντια στα μέτρα λιτότητας.

 

Όπως ανέφερε το Υπουργείο Εσωτερικών, απεργοί  ανθρακωρύχοι οπλισμένοι με χειροποίητες ρουκέτες και   σφεντόνες, συγκρούστηκαν με την αστυνομία στη βόρεια Ισπανία  με αποτέλεσμα να τραυματιστούν επτά άτομα, δύο από αυτά σοβαρά.

Η πρόσφατη απεργία είναι η πιο βίαιη από τις πολλές απεργίες που έχουν γίνει τελευταία στην Ισπανία ως αντίδραση στα σκληρά μέτρα λιτότητας που αποσκοπούν να βγάλουν την φορτωμενη με χρέος χώρα από την οικονομική  κρίση.

Οι ανθρακωρύχοι ανησυχούν πως οι  περικοπές της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης των επιδοτήσεων από τις εξορύξεις από 375εκ σε 137εκ το χρόνιο,  θα καταστρέψει τη βιομηχανία τους.

Η Ισπανία εφαρμόζει γενικώς περικοπές, ως μέρος μιας οικονομικής αναθεώρησης με στόχο την περικοπή του μεγάλου ελλείμματος, αλλά αυτό το σχέδιο έρχεται σε μια στιγμή που το ποσοστό ανεργίας της χώρας είναι σχεδόν στο 25 τοις εκατό.

Τέσσερις αστυνομικοί και τρεις δημοσιογράφοι τραυματίστηκαν όταν η αστυνομία προσπάθησε να άρει τα οδοφράγματα από φλεγόμενα ελαστικά που είχαν στηθεί στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας. Οι ανθρακωρύχοι απάντησαν με έναν καταιγισμό πυραύλων,   σύμφωνα με δήλωση που έκανε την Παρασκευή  το περιφερειακό γραφείο του Υπουργείου Εσωτερικών.

Η αστυνομία απάντησε με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα.

Ένας δημοσιογράφος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με τραυματισμό στο στήθος που προκλήθηκε από πλαστική σφαίρα.

Τρεις άλλοι αστυνομικοί έπαθαν εγκαύματα που προκλήθηκαν από ρουκέτες που εκτοξεύθηκαν από σωλήνες που κρατούσαν οι διαδηλωτές στους ώμους και   δύο δημοσιογράφοι τραυματίστηκαν με κοψίματα και μώλωπες, ανέφερε η δήλωση.

"Διαδηλώναμε για να υπερασπιστούμε τις δουλειές μας και όταν η αστυνομία μας επιτέθηκε  οι συντροφοί μου αμύνθηκαν" δήλωσε ο Gerardo Cienfuegos, 39ετών, ο οποίος δήλωσε ότι είναι ανθρακωρύχος από τότε που ήταν 16 ετών.

Ο Cienfuegos, ανέφερε ότι περίπου 4.000 θέσεις εργασίας στα ορυχεία στην περιοχή  απειλούνται με εξαφάνιση, ως αποτέλεσμα των μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης.

Η εξόρυξη είναι αναπόσπαστο μέρος της οικονομίας των βορείων επαρχιών Asturias και Leon από τότε που οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν χρυσό και άνθρακα στην περιοχή, σχεδόν 2.000 χρόνια πριν.

Αρκετές χιλιάδες ανθρακωρύχοι έχουν συγκρουστεί  με την αστυνομία στη Μαδρίτη, από τις αρχές Ιουνίου, κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων εναντίον των μέτρων της κυβέρνησης που θα κάνουν τον τομέα τους  να καταρρεύσει.

Πηγή