Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

H απάντηση στα χέρια των εργατών


Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο μπορεί να μην έδωσαν την συντριπτική νίκη από την πρώτη Κυριακή που ήθελε ο Νίκος Αναστασιάδης της Δεξιάς, αλλά επιβεβαίωσαν την πολιτική αποτυχία της “αριστερής” διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο Σταύρος Μαλάς, που χρίστηκε διάδοχος του Δημήτρη Χριστόφια βγήκε δεύτερος με 26,9% παίρνοντας 119 χιλιάδες ψήφους. Έχασε δηλαδή περισσότερες από 40 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με όσες είχε πάρει ο Χριστόφιας στον πρώτο γύρο του 2008. Ένας στους τέσσερις από εκείνους τους ψηφοφόρους δεν ψήφισε ξανά ΑΚΕΛ. Σε σχέση με όσους ψήφισαν Χριστόφια στο δεύτερο γύρο του 2008, μόνο ένας στους δύο ψήφισε Μαλά. Ο Αναστασιάδης πήρε 51 χιλιάδες ψήφους παραπάνω από όσες είχε πάρει ο Κασουλίδης στον πρώτο γύρο του 2008.

Το ΕΛΑΜ, οι Χρυσαυγίτες της Κύπρου δεν είδαν τις ελπίδες τους για ποσοστό έκπληξη να δικαιώνονται και πήραν 0,88% (3900 ψήφους), λιγότερες από όσες είχαν πάρει στις κοινοβουλευτικές του 2011.

Ο Μαλάς πανηγυρίζει ότι πέτυχε έναν από τους “στόχους” της προεκλογικής του καμπάνιας, δηλαδή να περάσει στο δεύτερο γύρο. Είναι ένα δείγμα για το πόσο χαμηλά αναγκάστηκε να ρίξει τον πήχυ το ΑΚΕΛ.

Πριν από πέντε χρόνια, η εκλογή του Χριστόφια εμφανιζόταν η μεγάλη δικαίωση για την Αριστερά στην Κύπρο. Για πρώτη φορά, στέλεχος του ΑΚΕΛ θα έμπαινε στο προεδρικό μέγαρο. Υπήρχαν ελπίδες για επίλυση του Κυπριακού έξω από τις δεσμεύσεις του εθνικισμού, με προσπάθειες επαναπροσέγγισης των Τουρκοκύπριων τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης όσο και από τα κάτω. Ελπίδες για να ανοίξει το ζήτημα των βρετανικών βάσεων και όλης της βρόμικης κληρονομιάς της αποικιοκρατίας. Ελπίδες για οικονομική πολιτική σε κόντρα με τους καπιταλιστές, έξω από το πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας.

Το παράδειγμα της Κύπρου είναι μια δυνατή υπενθύμιση ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν για να υλοποιήσει μια αριστερή κυβέρνηση τις υποσχέσεις της. Ο Χριστόφιας έκανε κάποιες αρχικές κινήσεις, δίνοντας επιδόματα και ρυθμίζοντας χρέη. Όμως, το ερώτημα ποιος θα πληρώσει είχε μείνει ανοιχτό. Τώρα κατηγορεί τον διοικητή της Τράπεζας της Κύπρου για τις κομπίνες του.

Ζεστό χρήμα

Η κυβέρνηση ήταν αυτή που αποφάσισε, ωστόσο, να σώσει τις τράπεζες παρέχοντας ζεστό χρήμα το οποίο κάθε άλλο παρά έγινε “ρευστότητα στην αγορά”. Εξάλλου, οι κατηγορίες του Χριστόφια είναι μια ανοιχτή ομολογία ότι μια αριστερή κυβέρνηση άμα δεν επιλέξει να συγκρουστεί με τους καπιταλιστές, δεν μπορεί να ελέγξει ούτε τον κεντρικό τραπεζίτη.

Μαζί με τις υποχωρήσεις στις τράπεζες, άρχισαν και τα “έξυπνα” ανοίγματα προς το Ισραήλ, για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Ακολούθησαν οι ανοιχτές προδοσίες των Παλαιστίνιων σε βάρος των αποστολών αλληλεγγύης προς τη Γάζα. Ενώ συνεχιζόταν ένα αποπροσανατολιστικό κλείσιμο του ματιού στη “ρώσικη βοήθεια” που θα έσωζε την κυπριακή οικονομία.

Το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα έβαλε την κυπριακή οικονομία σε ακόμη βαθύτερα προβλήματα. Αντί για τους Ρώσους, ο Χριστόφιας έπρεπε να στραφεί στο μηχανισμό βοήθειας και να εφαρμόσει μνημόνιο. “Αριστερή” πολιτική ήταν πλέον όχι τι μπορεί να κερδίσει η εργατική τάξη, αλλά πόσο λιγότερα μπορεί να χάσει.

Η θετική αλλαγή μέσα στην πενταετία του Χριστόφια δεν ήρθε από την κυβέρνηση. Ήρθε από αγώνες που ξέφυγαν από τον έλεγχο της γραφειοκρατίας και έχουν ήδη δώσει μια κατεύθυνση για το είδος των μαχών που υπάρχουν μπροστά μας.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι εισέβαλαν εξοργισμένοι στο κοινοβούλιο. Αποφάσισαν απεργία κόντρα στη θέληση της ηγεσίας τους. Το παράδειγμά της εισβολής στη Βουλή ακολούθησαν τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ενώ πρόσφατα η πολυήμερη απεργία των οικοδόμων ξαναζωντάνεψε την παράδοση των απεργιών διαρκείας.

Ο Χριστόφιας καταγγέλλει τους “κλεφταράδες της υφηλίου” που έβαλαν στο στόχαστρο την Κύπρο. Χωρίς να το θέλει, έδειξε πως η δύναμη που μπορεί να κόψει τα χέρια σε αυτούς τους κλεφταράδες δεν βρίσκεται στα προεδρικά μέγαρα, αλλά στις οικοδομές, τα λιμάνια, τις υπηρεσίες με την εργατική τάξη να παίρνει τον έλεγχο της οικονομίας και της πραγματικής εξουσίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: