Προκαταρκτικές σημειώσεις για τον κυπριακό φασισμό

1.     Στην Κύπρο η είδηση για τη σύλληψη του Μιχαλολιάκου και της σπείρας του μόνο στο δελτίο των 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου (28/09/2013) αξιολογήθηκε να παίξει πρώτη από το κρατικό ΡΙΚ. 

2.    Στο ιδιωτικό MEGA Κύπρου όταν ανακοινωνόταν η έφοδος της αστυνομίας στα γραφεία της Χρυσής Αυγής αφου οι μαρτυρίες μιλούσαν για μαυροφορεμένους με στολή παραλλαγής ως εμπλεκόμενους στο έγκλημα, ο δημοσιογράφος έσπευσε να επισημάνει πως «μαύρα φορούν πολλοί και όχι μόνο η Χρυσή Αυγή».

3.    Στο ιδιωτικό ΣΙΓΜΑ ο εκπρόσωπος του ΕΛΑΜ (αδελφής κλίκας της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο) προσκαλείται συχνά πυκνά για να εξηγήσει τις θέσεις του «κόμματος» του.

4.    Σε όλα ανεξαιρέτως τα κυπριακά τηλεοπτικά κανάλια κρατικά και ιδιωτικά, κάθε εθνικό-ρατσιστική δήλωση του Αρχηγού της Κυπριακής Εκκλησίας προβάλλεται καθημερινά ως ευαγγέλιο.

Πηγή

5. Μετά την δολοφονία του Π. Φύσσα ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ εμφανίστηκε 3 φορές στο Σίγμα, 2 φορές στο MEGA, 1 φορά στο Capital με τους δημοσιογράφους να είναι εξαιρετικά επιεικείς, φιλικοί, με κατάλληλες ερωτήσεις-πάσες, χωρίς απαντήσεις στα απαράδεκτα σχόλια του Χρίστου (π.χ. ”Οι εθνικιστές ήταν αυτοί που πολέμησαν εναντίον των καταχτητών στον Β’ Παγκόσμιο στην Ελλάδα”). 

Αποκορύφωμα τα σχόλια του δημοσιογράφου του Σίγμα Π. Δημόπουλου: ”Ο λόγος που έφυγα το 2000 από κει που έμενα, στον Αγιο Παντελεήμονα, και ήρθα Κύπρο, είναι γιατί δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω στην γειτονιά μου” (12.43)…  ”Πριν τις τελευταίες εκλογές, πήγα στην περιοχή…Άλλο πράγμα! Καθάρισε!!.. τι έγινε ρε παιδιά; Χρυσή Αυγή μου λένε…εφάρμοσε τους νόμους” (13.35)

6. Μετά την σύλληψη των στελεχών της Χρυσής Αυγής, η κυπριακή εφημερίδα ”Αλήθεια”κυκλοφόρησε άρθρο με τον εξής τίτλο: ”Προδιαγράφεται μια νύχτα κόλαση-Πληγωμένο θηρίο η Χρυσή Αυγή” παραθέτοντας μας τις ”ηρωικές” δηλώσεις των συλληφθέντων και ενημερώνοντας μας ότι η νύχτα αναμένεται να είναι ”από τις πιο δύσκολες για την χώρα” λόγω των αντιδράσεων των υποστηρικτών της Χ.Α., λες και είναι όντως αλήθεια οι ονειρώξεις των φασιστών ότι αυτό που κατεστάληκε ήταν κάποιο μεγάλο λαικό κίνημα και η οργή του λαού θα πλημμυρίσει τους δρόμους. Η εκτίμηση αυτή είναι της ίδιας της ”Αλήθειας” μιας και δεν έπεσε στη αντίληψη μας παρόμοιο άρθρο από ελληνικά μμε.

7.  Την νύχτα μετά την σύλληψη και ενώ όλα τα ιδιωτικά κανάλια είχαν σαν πρώτη είδηση τα γεγονότα που διαδραματίζονταν σχετικά με την σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, το κρατικό κανάλι αποφάσισε να υποβιβάσει την σημασία του ιεραρχώντας τις ειδήσεις του με πρώτη είδηση τον Πρόεδρο στην Ομογένεια, ακολούθησε  το “Happy birthday Mr President” .

8. Ο υπουργός Εσωτερικών Σ. Χάσικος δηλώνει ότι ”κάθε αλλοδαπός που βρίσκεται στην Κύπρο παράνομα στερεί από έναν Κύπριο πολίτη ένα κομμάτι ψωμί”

9. Το κράτος, χρησιμοποιώντας ρητορικά σαν αφορμή τους αλλοδαπούς, ξηλώνει σταδιακά το δικαίωμα στην δημόσια υγεία.

10. Μια βδομάδα πριν την δολοφονία και πριν το ΕΛΑΜ δηλώσει ”είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου”, ο υπουργός Δικαιοσύνης δηλώνει επίσημα στην βουλή ότι ”δεν υπάρχουν νεοφασιστικές κινήσεις στην Κύπρο, ούτε οργανώσεις που διακατέχονται από άκρατο εθνικισμό ή προωθούν είτε τον ρατσισμό είτε την ξενοφοβία.”

11. Το υπουργείο Παιδείας, επισήμως χέρι χέρι με την αρχιεπισκοπή και πρόθυμους ανθρώπους του πνεύματος, γυρνάνε την παιδεία και τους στόχους της προ 30 ετών, κυρήττουν πόλεμο εναντίον ενός δήθεν ”αφελληνισμού” της κυπριακής κοινωνίας, ζητούν να καταργηθεί ο ”κριτικός εγγραμματισμός” , κρατώντας μόνο τον ”εγγραμματισμό” και αυτόν λειψό και προσαρμοσμένο στις επιδιώξεις τους, μπας και μάθουν οι μαθητές να σκέφτονται κριτικά και να αμφισβητούν τον γύρω τους κόσμο.

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα περιστατικά των τελευταίων μηνών γύρω από το ζήτημα του φασιστικού φαινομένου στην Κύπρο με πολύ πρόσφατη την προσπάθεια των κυπριακών μμε να φανούν βασιλικότεροι του βασιλέως: Την στιγμή που τα εν Ελλάδι μμε το γύρισαν στον αντιφασισμό, τα κυπριακά δίνουν περισσότερο όσο ποτέ βήμα στο Ελάμ να πει ο,τι θέλει. Ο πρόεδρος του Ελαμ ξαφνικά εμφανίζεται καθημερινά στα κανάλια για να “εξηγήσει” τις θέσεις της οργάνωσης του, με χαρακτηριστικά ίδιες ερωτήσεις και απαντήσεις σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια, με εξόφθαλμη μετατόπιση του ζητήματος από πολιτικό και οικονομικό σε ζήτημα ενδυμασίας (στρατιωτικές στολές), κουλτούρας (γυμνασμένοι, ξυρισμένα κεφάλια) και νομικιστικής προσέγγισης όσον αφορά μια αντικοινωνική αποκλίνουσα συμπεριφορά (“με την βία χάνετε το όποιο δίκαιο έχετε” Μυλωνάς – Μέγκα). 

Η ταύτιση μεγάλου μέρους του αστικού τύπου με το δόγμα Δεν Ξεχνώ (Μυλωνάς – Μέγκα) αλλά και η ολοκληρωτική ταύτιση με την οικονομική πολιτική περί ανάπτυξης και ανεργίας δείχνουν τις προθέσεις της αστικής τάξης απέναντι σε φασιστικές ομάδες και την παλινδρόμηση της στην στήριξη τους (Αρχιεπίσκοπος, Ιωνάς) είτε με μορφή Ελαμ είτε με άλλες ποιο συγκεκαλυμμένες μορφές, σε περιόδους όπου υπάρχει το ενδεχόμενο το εργατικό κίνημα να εμφανίσει διάθεση να αγωνιστεί και να συσπειρωθεί.

Αυτό που είναι προφανές δεν είναι μόνο η απροκάλυπτη προώθηση του κυπριακού παραρτήματος της Χρυσής Αυγής από τα μεγάλα κυπριακά μμε και τα στραβά μάτια της κυβέρνησης, αλλά την διάχυση σε ιδεολογικό και πρακτικό επίπεδο του φασισμού από το αστικό κράτος.

Η διάδοση του φασισμού και στοιχείων του (εθνικισμός, ρατσισμός, μισαλλοδοξία, υποταγή στις ανάγκες του κεφαλαίου) δεν γίνεται αποκλειστικά από μια μικρή ακραία πολιτική οργάνωση (βλ. Ελαμ) ούτε από οπισθοδρομικές, αμόρφωτες και επικίνδυνες μάζες όπως ισχυρίζεται συχνά η φιλελεύθερη θεώρηση. 

Συσσίτια ”μόνο για Έλληνες” έχουν κάνει και κάνουν και ΜΚΟ και άλλες οργανώσεις με την αιγίδα επιφανών παραγόντων και υπό τον μανδύα ”συναυλιών αλληλεγγύης”. Την ανάγκη περιορισμού της δημοκρατίας για χάρην της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της ”ανάπτυξης” την έχουν διαλαλήσει πρωτίστως ”δημοκρατικοί φιλελεύθεροι” (βλ. τον φιλελεύθερο ”Στροβολιώτη” να καλεί, ουσιαστικά, σε πραξικόπημα: ”Όταν η δημοκρατία φτάνει στα όρια της”). 

Ήταν ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Χ. Στυλιανίδης που δήλωσε την νύχτα των εκλογών ”ας τολμήσει τώρα κάποιος να απεργήσει”. Ο φασισμός έρχεται από τα πάνω, από την αστική τάξη (οι καπιταλιστές σαν κάτοχοι των μέσων παραγωγής έχουν στα χέρια τους και τα μέσα παραγωγής ιδεών), τα τσιράκια της, τους διανοούμενους της και τους ιδεολογικούς της μηχανισμούς. Οι διάφορες φασιστικές ομάδες πατάνε πάνω σε αυτά που καλλιεργήθηκαν από τα πάνω εδώ και δεκαετίες και συνεχίζουν να καλλιεργούνται ακόμα πιο έντονα, με στόχο την διαίρεση της εργατικής τάξης, την υπόδειξη ενός άλλου ”εχθρού” σαν φταίχτη και όχι του κεφαλαίου, την αποβλάκωση και καθυπόταξη των μαζών. 

Ο φασισμός δεν αρχίζει και δεν τελείωνει με το Ελάμ και δεν περιορίζεται εκεί: είναι πρακτική και ιδεολογία που χρησιμοποιεί η αστική τάξη για να σφίξει την κυριαρχία της και την επιδίωξη τον συμφερόντων της. Για αυτό και ότι λέει το Ελάμ, δεν φαίνεται καθόλου ακραίο στα αυτιά των Κυπρίων, γιατί όντως δεν είναι τίποτα καινούργιο. Ακούγεται απλώς σαν το αυτονόητο με βάση αυτά που μαθαίναμε τόσα χρόνια στα σχολεία, στην τηλεόραση, στις εφημερίδες, στα γήπεδα, κ.ο.κ. σαν επίσημη κρατική πολιτική και σαν μαζική κουλτούρα από πλευράς του ιδιωτικού τομέα.

Για αυτό και το Ελάμ, έχει ένα στρωμένο χαλί στην προσπάθεια του να πείσει την κοινωνία, μιας και δεν χρειάζεται να τους μιλήσει και να τους πείσει για κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που μαθαίνανε, δεν χρειάζεται να τους βοηθήσει να αλλάξουν ο,τι απόψεις είχαν για τον κόσμο και την κοινωνία, για το ποιος είναι φίλος και εχθρός, για το ποιος τους εκμεταλλεύεται, για το ποια είναι τα πραγματικά τους συμφέροντα, εν συντομία δεν χρειάζεται να τους απομακρύνει από την κυρίαρχη ιδεολογία: βρίσκεται ήδη εντός της. Στο ζήτημα της ιδεολογικής δουλειάς, οι φασίστες έχουν να κατέβουν ένα κατήφορο…Εμείς έχουμε να ανέβουμε ένα βουνό.

Πηγή

Ο Μιχαλολιάκος συνελήφθη... στην Κύπρο όμως...

Και ενώ στην Ελλάδα χρειάστηκε να χυθεί και αίμα Έλληνα για να ευαισθητοποιηθεί κυβέρνηση και κοινωνία για το πού οδηγεί ο εθνικισμός (στο αίμα των μεταναστών η ευαισθησία δεν ήταν ιδιαίτερη)... στην Κύπρο ανησυχούμε περισσότερο για τον «ανθελληνισμό» της παιδείας μας που «απειλείται» από τη χρήση της κυπριακής διαλέκτου!

Γιατί εμείς οι Κύπριοι, φαίνεται, δεν υποφέραμε ποτέ από λεγόμενους εθνικισμούς για να τους αντιλαμβανόμαστε όταν μας κτυπούν την πόρτα. Το «Δεν Ξεχνώ» που τόσο φορέθηκε στα χρόνια μετά το 1974 φοριέται και σήμερα αγνοώντας ό,τι θα έπρεπε να θυμάται.

Ενώ στην Ελλάδα, αφού επέτρεψαν σε ένα νεο-ναζιστικό κόμμα να διεκδικήσει θέση στη βουλή, έπρεπε να θρηνήσουν νεκρούς για να κατανοήσουν πως επρόκειτο για εγκληματική κλίκα... στην Κύπρο, που ξεχάσαμε πως από το 1974 θρηνούμε θύμα τη μισή μας πατρίδα από παρόμοια κλίκα, προβάλλουμε τους εκπροσώπους της κυπριακής εκδοχής της Χρυσής Αυγής, του ΕΛΑΜ, και συνομιλούμε μαζί τους «εν ονόματι της δημοκρατίας», αποφεύγοντας επιμελώς να παραδεχτούμε πως αυτήν ακριβώς προσπαθούν να καταλύσουν.

Στην Κύπρο των προσφύγων, της καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως αποτέλεσμα μιας τουρκικής εισβολής, συνέπειας και των δικών μας αφρόνων και εγκληματικών πράξεων, αφήνουμε νεο-ναζιστές που χρησιμοποιούν τον πιο «αποδεχτό» δυστυχώς όρο του εθνικιστή, αφού πολύ βολικά τους αφήσαμε να τον ταυτίζουν με τον όρο του πατριώτη, να δέρνουν μετανάστες στο πλαίσιο «αντι-κατοχικής» εκδήλωσης.

Στη «νήσο των αγίων» ο Αρχηγός-Τραπεζίτης-Φεουδάρχης-Παντογνώστης της Εκκλησίας επικαλείται το ευαγγέλιο αναφερόμενος στους μετανάστες για να πει πως «τους αγαπούμε αυτούς τους παρείσακτους, αυτούς τους παράνομους που ήρθαν, αλλά να πάνε στην πατρίδα τους» και αποκαλεί τους ΕΛΑΜΙΤΕΣ αδελφούς της Χρυσής Αυγής «παιδιά» στα οποία βλέπει «αρκετά θετικά στοιχεία, όπως και αρνητικά».

Στην Κύπρο (όπως και στην Ελλάδα) της συστημικής διαφθοράς αντί να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να τον χαστουκίσουμε για την κατάντια του μήπως και τον συνεφέρουμε επεκτείνουμε το μύθο της ξένης συνωμοσίας, πιστεύοντας πως έτσι ενισχύουμε την εθνική μας περηφάνια και αγνοώντας πως έτσι οπλίζουμε, μεταφορικά και κυριολεκτικά, το χέρι των φασιστών που καμουφλάρονται πίσω από τη μάσκα του εθνικισμού που τους επιτρέψαμε να ταυτίσουν με την αγάπη για την πατρίδα.   

Στην Κύπρο όπου, ως Έλληνες, αρεσκόμαστε να παινευόμαστε πως γεννήσαμε την «Ιστορία» αγνοούμε πως η λέξη προέρχεται από το οίδα που σημαίνει γνωρίζω, άρα σημαίνει γνώση και αναζήτηση της γνώσης, και επιμένουμε στη δογματική διδασκαλία της από το ένα και οπωσδήποτε εγκεκριμένο και από την Εκκλησία «ευλογημένο» μαθητικό εγχειρίδιο. Διότι για μας στην ιστορία δεν έχει θέση η κριτική γνώση αλλά η επιτακτική και επιλεκτική. Έτσι κατευθύνονται καλύτερα τα μυαλά των ανθρώπων... χωρίς να «συγχίζονται». Έτσι αντικαθίσταται η αναζήτηση της γνώσης με το μύθο και προωθείται η έννοια της αλήθειας ως μίας και αδιαίρετης... και όποιος δεν την αποδέχεται ρίχνεται στην πυρά.

‘Ετσι κατασκευάζουμε μια γενιά που «δεν ξεχνά» όσα εμείς της εμφυτεύουμε να θυμάται: τις ξένες συνωμοσίες εναντίον μας, τους ξένους εχθρούς μας, τους ξένους εκμεταλλευτές μας, την εθνική μας υπεροχή, την εθνική μας περηφάνια, την εθνική μας μεγαλοψυχία... και ποτέ και τη δική μας υπεροψία, τη δική μας ευθυνοφοβία, τη δική μας διαφθορά τη δική μας ανοησία. 

Μια γενιά περήφανη για ένα απίστευτα μακρινό παρελθόν που ζει ένα απίστευτα σαθρό παρόν και αγναντεύει ένα απίστευτα αβέβαιο μέλλον. Μια γενιά που μέσα από το τάχα ενδιαφέρον για τη «γαλούχηση» της σύμφωνα με τα λεγόμενα «ελληνο-χριστιανικά» «ιδεώδη» ναρκώνεται για να μην αντιληφθεί ποιοι την κατάντησαν έτσι: Πολιτεία, Εκκλησία, «καθώς-πρέπει» κοινωνία και κυρίως όσοι επέλεξαν το ρατσισμό και το φασισμό ως δήθεν «αντίδραση» στο σύστημα.

Ο Μιχαλολιάκος και η κλίκα του έχουν συλληφθεί. Όσο όμως ζουμάρουμε «ελληνοκεντρικά» και δεν ανοίγουμε το πλάνο τόσο πιο κλειστά θα μένουν τα μυαλά μας και τα φίδια θα συνεχίζουν να γεννούν και να εκκολάπτουν τα αυγά τους.

Υ.Γ.

1.     Στην Κύπρο η είδηση για τη σύλληψη του Μιχαλολιάκου και της σπείρας του μόνο στο δελτίο των 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου (28/09/2013) αξιολογήθηκε να παίξει πρώτη από το κρατικό ΡΙΚ. 

2.    Στο ιδιωτικό MEGA Κύπρου όταν ανακοινωνόταν η έφοδος της αστυνομίας στα γραφεία της Χρυσής Αυγής αφου οι μαρτυρίες μιλούσαν για μαυροφορεμένους με στολή παραλλαγής ως εμπλεκόμενους στο έγκλημα, ο δημοσιογράφος έσπευσε να επισημάνει πως «μαύρα φορούν πολλοί και όχι μόνο η Χρυσή Αυγή».

3.    Στο ιδιωτικό ΣΙΓΜΑ ο εκπρόσωπος του ΕΛΑΜ (αδελφής κλίκας της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο) προσκαλείται συχνά πυκνά για να εξηγήσει τις θέσεις του «κόμματος» του.

4.    Σε όλα ανεξαιρέτως τα κυπριακά τηλεοπτικά κανάλια κρατικά και ιδιωτικά, κάθε εθνικό-ρατσιστική δήλωση του Αρχηγού της Κυπριακής Εκκλησίας προβάλλεται καθημερινά ως ευαγγέλιο.

Μαρία Χρυσάνθου

Πηγή

Τιμούμε τον Παύλο Φύσσα - Οργανώνουμε τον αγώνα

Εκεί θα είμαστε και μεις, σύντροφοι από ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ.

Αναδημοσιεύουμε από την Εργατική Αλληλεγγύη:

Στη μνήμη του δολοφονημένου από τη Ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής Π. Φύσσα θα είναι αφιερωμένη η Διήμερη Αντιφασιστική Συνάντηση που διοργανώνει η Κίνηση Ενωμένοι ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή στις 5 και 6 Οκτώβρη στο Γήπεδο Μπάσκετ του Ρουφ (Πειραιώς και Π. Ράλλη).

Μετά τη μεγαλειώδη αντιφασιστική έκρηξη των τελευταίων ημερών η συζήτηση για το πώς σταματάμε τους φασίστες και την κυβέρνηση που τους κάνει πλάτες έχει ανάψει.

Η πρώτη μέρα της Αντιφασιστικής Συνάντησης αποχτά ιδιαίτερη σημασία καθώς θα βρεθούν μαζί ακτιβιστές, συνδικαλιστές, Άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, κόσμος που μάχεται για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα, κοινότητες μεταναστών, φοιτητές και μαθητές, για να συζητήσουν και να συνδιαμορφώσουν τις επόμενες δράσεις του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος, μετά την μεγάλη αντιφασιστική απεργία στις 25 Σεπτέμβρη.

Αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε το πρόγραμμα της Πανελλαδικής και Διεθνούς Συνάντησης. Την πρώτη μέρα Σάββατο 5 Οκτώβρη θα γίνουν δύο συζητήσεις. Στις 3μμ συζήτηση με θέμα «Πώς παλεύουμε ενάντια στο φασισμό;» με ομιλητές τους: Προκόπη Παπαστράτη, πανεπιστημιακό, Δημήτρη Κουσουρή, ιστορικό, Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρο, Ειρήνη Φωτέλλη, εργαζόμενη ΕΡΤ, Ζαχαρία Τριγάζη, ΔΣ Ομοσπονδίας Διοικητικών Υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ, Κατερίνα Θωΐδου, ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας.

Η δεύτερη συζήτηση το Σάββατο 5 Οκτώβρη στις 5.30μμ, έχει θέμα «Να σταματήσουμε τη ρατσιστική εκστρατεία της κυβέρνησης» και ομιλητές τους: Κώστα Παπαδάκη, δικηγόρος, ΚΕΔΔΕ, Τζαβέντ Ασλάμ, επικεφαλής της Πακιστανικής Κοινότητα Ελλάδος, Θανάση Διαβολάκη, δημοτικό σύμβουλο Πειραιά, Νικόδημο Κίνουα, ASANTE, δεύτερη γενιά μεταναστών, Πέτρο Κωνσταντίνου, συντονιστή ΚΕΕΡΦΑ.

Θα ακολουθήσει συναυλία στις 8μμ στη μνημη του Παύλου Φύσσα από τους Βασίλη Λέκκα, Encardia, Nαταλία Ρασούλη, Νατάσα Παπαδοπούλου, Radio Sol, Περικλή Λορίδα και Εραστές του ονείρου.

Το ίδιο σημαντική είναι η Διεθνής Συνάντηση κατά του Φασισμού και του Ρατσισμού της δευτερης μέρας, την Κυριακή 6 Οκτώβρη. Θα συμμετέχουν αντιπροσωπέιες από αντιφασιστικές κινήσεις του εξωτερικού που οργάνωσαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της Χρυσής Αυγής στις χώρες τους μετά τη δολοφονία του Π. Φυσσα, για να συζητήσουν τις επόμενες συντονισμένες διεθνείς πρωτοβουλίες, για να ηττηθεί η φασιστική απειλή και να δυναμώσει το αντιφασιστικό κίνημα στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο.

Η Διεθνής Συνάντηση ξεκινά στις 11πμ, με εισήγηση από την ΚΕΕΡΦΑ και παρεμβάσεις από εκπροσώπους αντιφασιστικών κινημάτων όπως : Βρετανία, Weyman Bennet, United Against Fascism, Αυστραλία, Αλέξης Κακαφίκας, Όχι στη Χρυσή Αυγή Μελβούρνης, Δανία, Anderes Simundsen, Πολωνία, Andy Zebrowski, Καταλονία-Quim Arrufat βουλευτής CUP-AE, και από Κύπρο, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ.

Η Συνάντηση θα κλείσει με εκδήλωση στη οδό Τσαλδάρη στο Κερατσίνι στις 3μμ, όπου οι διεθνείς αντιπροσωπείες θα τιμήσουν το δολοφονημένο από τη Χρυσή Αυγή Παύλο Φύσσα.

Πηγή

Χρονολόγιο “αντισυστημικότητας” της Χρυσής Αυγής στην βουλή. Πως στηρίζει κυβέρνηση και αφεντικά

Ένα μικρό χρονολόγιο της “αντισυστημικότητας” της Χρυσής Αυγής μέσα στο Κοινοβούλιο, όπως το καταγράψαμε από το 2012 μέσα από αναρτήσεις του LEFTeria-news

  

27 Ιουλ. 2012

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου, η ΚΟ της ΧΑ πιάνει δουλεία. Μπλοκάρει μαζί με ΝΔ-Πασοκ-Δημαρ την συγκληση της Επιτροπης Οικ.Υποθεσεων για την Αγροτικη

23 Αυγ. 2012

Έναν μήνα αργότερα, οι Χρυσαυγίτες μαζί με τους βουλευτές της Συμπολίτευσης , ψηφίζουν  τροπολογία για τα χρέη των ΠΑΕ των γνωστών "αναξιοπαθούντων" εφοπλιστών προέδρων τους.

6 Σεπτ. 2012

Λίγες μέρες μετά .Η Ζαρούλια, σύζυγος Μιχαλολιάκου, κάνει ερώτηση υπέρ επιχειρηματιών. Συγκεκριμένα κατά δωρεαν δημοτικού πάρκινγκ, που ζητάει να κλείσει και τάσσεται υπέρ τοπικού επιχειρηματία, λέγοντας ότι η κοινωνική παροχή δωρεάν πάρκινγκ, είναι αθέμιτος ανταγωνισμός στον ιδιώτη.

5 Δεκ. 2012 

Πέρασε με την ανοχή της ΧΑ που ψήφισε Παρών, το “περίεργο” κυβερνητικό νομοσχέδιοπου έδινε στην Εσθονία την διαχείριση της ελληνικής ηλεκτρονικής διακυβέρνης, των ηλεκτρονικών μέσων και των κονδυλίων αντιμετώπισης διαφθορας.

19 Δεκ. 2012

Ελάχιστες μέρες μετά η Χρυσή Αυγή καταψήφιζε  την συνέχιση των ερευνών για την λίστα Λανγκαρντ

13 Φεβρ. 2013 

Η Χρυσή Αυγή υπερψηφίζει το νομοσχέδιο για πώληση νησίδων και βραχονησίδων, με τον Παναγιώταρο να εκτοξεύει το αμίμητο, ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτοί έθεσαν πρώτοι θέμα πώλησης νησίδων & βραχονησίδων!

 24 Σεπτ. 2013

Απόντες οι βουλευτές της ΧΑ, από την συζήτηση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για το μείζον θέμα της σκανδαλώδους τροπολογίας που προβλέπει ότι οι μετοχές off shore ναυτιλιακών εταιρειών δεν θα δηλώνονται στο «πόθεν έσχες».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ

 ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ.Χρυσή Αυγή."Εμείς θέσαμε πρώτοι θέμα πώλησης νησίδων & βραχονησίδων, υπερψηφίζουμε"

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/02/blog-post_1351.html

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ.Η Ζαρούλια,σύζυγος Μιχαλολιάκου,κάνει ερώτηση υπέρ επιχειρηματιών!

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/09/blog-post_26.html

Οι βουλευτές της Συμπολίτευσης και της Χρυσής Αυγής ψήφισαν τροπολογία για τα χρέη των ΠΑΕ!

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/08/blog-post_993.html

ΝΔ-Πασοκ-Δημαρ-Χρυση Αυγη μπλοκάρουν την συγκληση της Επιτροπης Οικ.Υποθεσεων για την Αγροτικη

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/07/blog-post_28.html

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ. Ένταση με Λαφαζάνη, μαζί με την Εσθονία θα γίνει διαχείριση της ελλην.ηλεκτρον.διακυβερνησης,της διαφθοράς και των μέσων πληροφορίας.

 http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/12/blog-post_15.html

Χρυσή Αυγή.19 Δεκ.Καταψηφίζει την συνέχιση ερευνών λίστας Λανγκαρντ, 5 Δεκ.Στηρίζει με "Παρών" κυβερνητικό νομοσχέδιο

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/12/9-5.html

Χρυσή Αυγή & ΚΑΖΙΝΟ Λουτρακιου χέρι-χέρι;

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/06/blog-post_6564.html

Κρυμμένοι οι βουλευτές της ΧΑ στην συζήτηση περί της σκανδαλώδους ρύθμισης υπέρ των εφοπλιστών.

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/09/blog-post_24.html

2013 Ο ΣΔΟΕ ετοιμάζεται να μπει στην ΧΑ.

2012 Δημιουργική λογιστική: Η Χρυσή Αυγή δήλωσε 80 χιλιάδες ευρώ έξοδα και για τις 2 εκλογές!

http://lefteria-news.blogspot.gr/2013/09/2013-2012-80-2.html

1992-2012: Η ματωμένη 20ετία της Χ.Α.

Τον κατάλογο με την εγκληματική δράση μελών και στελεχών της Χρυσής Αυγής από το 1993 μέχρι το 2012 παρουσιάζει σήμερα η «Εφημερίδα των Συντακτών». Τον κατάλογο είχε παραδώσει ο Μανώλης Γλέζος στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Δένδια.

Το γνωστότερο χτύπημα

16.6.1998: Η πιο γνωστή επίθεση της Χρυσής Αυγής με θύματα τρεις αριστερούς νέους. Με καθυστέρηση πολλών ημερών και μόνο μετά την υποβολή μήνυσης θα διωχθεί ο υπαρχηγός της οργάνωσης Αντώνιος Ανδρουτσόπουλος, αφού όμως του δοθεί ο χρόνος να διαφύγει. Θα παραδοθεί εφτά χρόνια αργότερα. Οι άλλοι 10 συνεργοί του δεν θα ανακαλυφθούν ποτέ.

Οι πρώτες επιθέσεις

30.4.1992 
Επίθεση χρυσαυγιτών σε μέλη της ΟΣΕ.
25.5.1992 
Επίθεση χρυσαυγιτών σε μέλη της ΟΣΕ.
17.3.1993
Είκοσι μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθενται και τραυματίζουν στο Ταύρο τέσσερα μέλη της Μαρξιστικής Κίνησης για το Σοσιαλισμό που εκδίδει την εφημερίδα «Ξεκίνημα».
26.5.1993
Ο μαθητής Δ.Π. ξυλοκοπείται από χρυσαυγίτες.
28.10.1993
Μέλη της Χρυσής Αυγής κακοποιούν αλλοδαπούς στη περιοχή των Αμπελοκήπων. Ανάλογες επιθέσεις καταγγέλλονται σε Γουδή, Καισαριανή.
20.11.1993
Χρυσαυγίτες χαρακώνουν στο χέρι μαθητή στη Πάτρα και επιτίθενται σε μαθητικές καταλήψεις.
20.1.1994 
Χρυσαυγίτες επιτίθενται σε μαθητικές καταλήψεις.
15.1.1995 
Μαθητής, μέλος της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE), δέχεται επίθεση στη Κυψέλη και τραυματίζεται από στέλεχος της Χρυσής Αυγής.
30.1.1995 
Νέα επίθεση στελέχους της Χρυσής Αυγής σε μαθητή του 39ου Γενικού Λυκείου, μέλος της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE).
8.3.1995 
Ο Σ.Κ δέχεται επίθεση από νεαρούς στου Αγίους Αναργύρους, επειδή τον πέρασαν για Αλβανό. Εκείνη τη περίοδο είχε ξεσπάσει ένα πρωτοφανές «αλβανοκυνηγητό» στη περιοχή εξαιτίας της δολοφονίας του Λ.Κ. από έναν Βορειοηπειρώτη. Πρωτοπόρα τα μέλη της Χρυσής Αυγής στη περιοχή.
25.1.1996
Δύο αδέλφια φοιτητές δέχονται επίθεση με μαχαίρια από ομάδα χρυσαυγιτών στον Πειραιά.
8.4.1996
Με πέτρες και ξύλα χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε μέλη της ΟΣΕ στη Φωκίωνος Νέγρη.
22.6.1996
Μέλος της ΚΝΕ και πρόεδρος του 15μελούς του 39^ου Γενικού Λυκείου Κυψέλης πέφτει θύμα επίθεσης χρυσαυγιτών στη Φωκίωνος Νέγρη.
24.6.1996
Αφρικανός μετανάστης ξυλοκοπείται στη μέση της Φωκίωνος Νέγρη από χρυσαυγίτες.
29.6.1996
16χρονος, μέλος της YRE, ξυλοκοπείται από χρυσαυγίτες κοντά στον ηλεκτρικό Κάτω Πατησίων.
12.9.1996
Επίθεση από χρυσαυγίτες δέχτηκαν δύο Ελληνοπόντιοι και ένας Βορειοηπειρώτης στα Χανιά.
17.9.1996
Χρυσαυγίτες επιτίθενται στο Γκάζι στους μειονοτικούς κατοίκους της περιοχής και γεμίζουν τους τοίχους με φασιστικά μηνύματα.
17.9.1996
Στους Στύλους του Ολυμπίου Διός χρυσαυγίτες ξυλοκοπούν μέλη της ΚΝΕ.
31.1.1997
Τα δημοτικά συμβούλια Κερατσινίου και Δραπετσώνας καταγγέλλουν την επίθεση ναζιστών της Χρυσής Αυγής κατά του μαθητή Π.Γ. και του εργάτη Γ.Ι., μελών της ΟΑΚΚΕ.
28.2.1997
Ομάδα μελών της Χρυσής Αυγής ξυλοκοπεί το μαθητή Γ.Χ. έξω από το 15ο Λύκειο Κυψέλης.
Μάρτιος 1997
Στο ΕΠΛ Αθήνας ένας 15χρονος, γιος Ζαϊρινού πρόσφυγα, μέλος της ομάδας μπάσκετ του ΠΑΟ, πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από μέλη της Χρυσής Αυγής.
Μάιος 1997 
Μαθητής του 15ου Γενικού Λυκείου Κυψέλης πέφτει θύμα άγριου ξυλοδαρμού από μέλη της Χρυσής Αυγής.
Μάιος 1997
Στο ΕΠΛ Αθήνας, μέλη της Χρυσής Αυγής δέρνουν δύο μαθητές και κουρεύουν έναν άλλο.
23.5.1997
Ο φοιτητής των ΤΕΙ Αθήνας Κ.Μ. πέφτει θύμα ξυλοδαρμού από 4 μέλη της Χρυσής Αυγής στη πλατεία Κυψέλης.
28.5.1997
Μέλη της Χρυσής Αυγής βάζουν φωτιά σε μηχανές έξω από το κτίριο όπου στεγάζεται το Δίκτυο Κινήσεων για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
27.10.1997 
Χρυσαυγίτες επιτίθενται με σουγιάδες κοντά στη πλατεία Βάθη στη 19χρονη Ν.Φ. μέλος του συντονιστικού της YRE, αλλά και στο 19χρονο Γ.Κ.
24.1.1998 
Eπίθεση τριών χρυσαυγιτών στο μουσικό Α.Κ. Τον εγκαταλείπουν αιμόφυρτο σε μικρή απόσταση από τα κεντρικά γραφεία τους.
27.7.1999 
Το βράδυ επί της Β.Σοφίας στο ύψος του πάρκου Ελευθερίας, μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθενται και τραυματίζουν 4 νέους, μέλη της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (YRE).
15.9.1999
Xρυσαυγίτης επιτίθεται σε Αλβανό μετανάστη στον Ηλεκτρικό πριν από τον αγώνα Ολυμπιακού-Ρεάλ, τον βρίζει τον χτυπά και τον αναγκάζει να κατέβει από το τρένο αφού του κλέβει και 10.000 δρχ.
21.9.1999
Χρυσαυγίτες χτυπούν μέλη του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
26.1.2000 
Ομάδες χρυσαυγιτών επιχειρούν έξω από το Πολυτεχνείο αφισοκόλληση φωνάζοντας συνθήματα όπως «Έξω οι ξένοι, Ζήτω ο εθνικισμός». Προσπαθούν στη συνέχεια να λιντσάρουν έναν από τους δύο φοιτητές που τους είπαν να μη φωνάζουν τέτοια συνθήματα και να μη ρυπαίνουν το χώρο του Πολυτεχνείου. Ακολουθεί το κάψιμο ενός αυτοκινήτου από αναμμένες αφίσες που πετάχτηκαν μέσα από αυτό.
25.3.2000 
Με πρωτοβουλία μελών της Χρυσής Αυγής 25 μαθητές του 2^ου Ε.Λ. Πετρούπολης ανοίγουν μια τεράστια σημαία με το σύμβολο της χούντας, κατά τη διάρκεια σχολικής γιορτής, παρουσία όλων των μαθητών και των καθηγητών του σχολείου.
8.4.2000 
Μέλη της οργάνωσης χτυπούν και μαχαιρώνουν στην οδό Στουρνάρη τον 22χρονο φοιτητή της ΑΣΚΤ Ν.Π. που μεταφέρθηκε σε κρίσιμη κατάσταση στον Ευαγγελισμό. Κίνητρο της επίθεσης ήταν καθώς φαίνεται τα μακριά μαλλιά του θύματος, μια και δεν προηγήθηκε κανένα επεισόδιο και ο φοιτητής ήταν πολιτικά ανένταχτος.
20.4.2000 
Χρυσαυγίτες επιτίθενται και χτυπούν δύο Τούρκους δημοσιογράφους έξω από το χώρο ελληνοτουρκικής επίδειξης μόδας που διεξάγεται στο ξενοδοχείο Intercontinental.
28.5.2000 
Φασίστες βεβηλώνουν 90 τάφους στο νεκροταφείο της Νίκαιας, γράφοντας ναζιστικά συνθήματα και προκαλώντας υλικές ζημιές. Το επεισόδιο γίνεται λίγες ημέρες μετά το μνημόσυνο που πραγματοποιήθηκε στο εβραικό νεκροταφείο της Νίκαιας για τα θύματα του ναζισμού. Η αστυνομία το καταγράφει ως απλό περιστατικό.
18.6.2000 
Περίπου 15 μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθενται σε 4 μέλη της Πρωτοβουλίας «Στοπ Χάιντερ», τα οποία βρίσκονται στη πλατεία Κυψέλης. Τους χτυπούν, τους απειλούν και καταστρέφουν το έντυπο υλικό τους.
20.6.2000 
Στις 2.30 το μεσημέρι, 8 μέλη της Χρυσής Αυγής εισβάλλουν κραυγάζοντας φασιστικά συνθήματα στο «μαρξιστικό βιβλιοπωλείο» του ΣΕΚ, στην οδό Αναξαγόρα στην Ομόνοια. Προκαλούν υλικές ζημιές και απειλούν το ταμία. Στο βιβλιοπωλείο γινόταν έκθεση αντιρατσιστικού βιβλίου.
16.11.2000 
Νέα επίθεση νεοναζί στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο. Αγκυλωτοί σταυροί και συνθήματα όπως οι «Ναζί επιστρέφουν» αναγράφτηκαν στην είσοδο του βιβλιοπωλείου.
18.1.2001 
Η εξώπορτα του Μανώλη Γλέζου σημαδεύεται από ναζιστές με το σύνθημα «Γλέζο πρόσεχε». Η φασιστική ενέργεια αποδίδεται στο γεγονός ότι ο Γλέζος ήταν μάρτυρας υπεράσπισης των θυμάτων των νεοναζί σε πρόσφατη δίκη. «Πρέπει να σταματήσει ο ωχαδερφισμός απέναντι στην ανάπτυξη των νεοναζί, γιατί αυτό είναι οι χρυσαυγίτες», δηλώνει ο Μανώλης Γλέζος.
3.2.2001 
Η οργάνωση πραγματοποιεί τη καθιερωμένη της συγκέντρωση με ρατσιστικά και εθνικιστικά συνθήματα με αφορμή τη συμπλήρωση 5 χρόνων από τη κρίση των Ιμίων.
27.4.2001 
Χρυσαυγίτες πραγματοποιούν εξόρμηση και πορεία από τη πλατεία Φλέμινγκ του Βοτανικού στο Γκάζι προκαλώντας και φωνάζοντας έξω οι Τούρκοι από το Γκάζι.
1.10.2001 
Καταγγελίες για βίαιες επιθέσεις χρυσαυγιτών στο Παγκράτι, στέλνονται στο αρχείο από την αστυνομία.
4.11.2003 
Συμμορία δεκάδων νεαρών από τις περιοχές του Πειραιά, της Νίκαιας και του Ρέντη ξυλοκόπησαν Πακιστανούς κάτοικους της Παλιάς Κοκκινιάς.
7.11.2003 
Σε άρθρα της η εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» εγκωμιάζει το ξυλοδαρμό.
9.11.2003 
Η ίδια συμμορία ξυλοκοπεί εκ νέου Πακιστανούς κατοίκους της Παλιάς Κοκκινιάς εισβάλλοντας στα σπίτια τους. Τα θύματα της επίθεσης αναφέρουν ότι η αστυνομία περευρισκόταν κοντά στο περιστατικό και αδιαφόρησε επιδεικτικά.
4.7.2004 
Το βράδυ της κατάκτησης από την Ελλάδα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου η Χρυσή Αυγή πρωτοστατεί σε πογκρόμ κατά μεταναστών.
4.9.2004 
Νέο πογκρόμ με θύματα Αλβανούς και αφορμή τη νίκη της ομάδας ποδοσφαίρου της Αλβανίας εναντίον της Ελλάδας.
2.2.2008 
Η κάμερα όλων των τηλεοπτικών σταθμών καταγράφει τη κοινή επιδρομή ΜΑΤ και Χρυσής Αυγής εναντίον συγκεντρωμένων αντιφασιστών και αντιεξουσιαστών. Μαχαιρώνονται δύο αντιφασίστες από χρυσαυγίτες.
30.6.2008 
Ομάδα χρυσαυγιτών μαχαιρώνει δύο νέους σε κοινωνικό στέκι στα Πετράλωνα, την ώρα που διεξάγονταν μαθήματα ισπανικών. Συνελήφθησαν δύο, ενώ δέκα διέφυγαν.
17.1.2009 
Επίθεση κρανοφόρων μελών του ακροδεξιού Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου με παλούκια και πέτρες στην Ιατρική Σχολή Λάρισας, εναντίον διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν για τη δίωξη των συλληφθέντων του Δεκεμβρίου με τον «αντιτρομοκρατικό». Επέμβαση των ΜΑΤ για τη προστασία των επιδρομέων.
21.1.2009 
Ενέδρα ακροδεξιών έξω από τη κατάληψη «Anti-Info-Café», στη πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου, κατά τη διάρκεια ρεμπέτικης βραδιάς. Απόκρουσή τους, με σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι ενός απ’τους οργανωτές της εκδήλωσης.
21.1.2009 
Φωτιά στο προσφυγικό καταυλισμό των Αφγανών στη Πάτρα (καταστροφή περίπου 40 παραπηγμάτων και του σχολείου-ιατρείου). Στο σημείο εκδήλωσης της πυρκαγιάς βρέθηκαν γκαζάκια, ενώ περίοικοι παρότρυναν τους πυροσβέστες να μη τη σβήσουν.
28.1.2009 
Ρατσιστική επιδρομή 7 ατόμων σε σπίτι Πακιστανών στη Νίκαια. Ξυλοδαρμός των ενοίκων, αρπαγή χρημάτων και των διαβατηρίων τους.
24.2.2009 
Δολοφονική επίθεση με χειροβομβίδα εναντίον του Στεκιού Μεταναστών και των γραφείων του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. «Θάψιμο» του γεγονότος από τα ΜΜΕ με την ενεργό συμμετοχή «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ», που προσπαθούν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με διάφορα ευφάνταστα σενάρια.
1-5.3.2009 
Τρεις διαδοχικές ρατσιστικές επιθέσεις από ομάδα 10-15 φασιστών κατά ανύποπτων Πακιστανών σε δρόμους του Αιγάλεω, με αποτέλεσμα 4 τραυματίες, εκ των οποίων οι δύο σοβαρά, και τρεις τουλάχιστον ληστείες σε βάρος μεταναστών.
29.3.2009 
Ενέδρα τριών μελών της Οργάνωσης Εθνικιστών Ρεθύμνου (ΟΕΡ, υποπροϊόντος της Χ.Α) στο φοιτητή Γ.Μ. συνδικαλιστή της αριστερής παράταξης ΕΑΑΚ και σοβαρός τραυματισμός του. Με καθυστέρηση κάμποσων ημερών, η ναζιστική οργάνωση «αποποιείται» την ευθύνη για το «θλιβερό περιστατικό», κάνοντας λόγο για «προβοκάτσια».
23.4.2009 
Εκπρόσωποι της πακιστανικής κοινότητας Αθήνας καταγγέλλουν σε συνέντευξη Τύπου πάνω από 30 επιθέσεις εναντίον ομοεθνών τους μεταναστών από δύο μηχανοκίνητες ρατσιστικές συμμορίες μέσα στο τελευταίο 15νθήμερο (Ν. Ιωνία, Καλογρέζα, Γαλάτσι, Περισσός, Ηράκλειο), με τουλάχιστον 19 τραυματίες.
8-9.5.2009 
Κινητοποίηση της «Χρυσής Αυγής» στη Καλαμάτα, εναντίον επετειακής εκδήλωσης της τοπικής αντιεξουσιαστικής κίνησης «Αλάνια του Νέδοντα» για τη πολύνεκρη ιστορική απεργία του 1934. Επίθεση εναντίον ζευγαριού αντιεξουσιαστών σε ουζερί της πόλης, σοβαρός τραυματισμός τους και ξυλοδαρμός σερβιτόρου που επιχείρησε να παρέμβει.
8.5.2009 
Επιδρομή χρυσαυγιτών στο σιδηροδρομικό σταθμό σε αναζήτηση «αναρχικών», επιθέσεις σε εργαζόμενους του ΟΣΕ και τραυματισμός 2 μεταναστών χωρίς τη παραμικρή αντίδραση της ΕΛ.ΑΣ.
9.5.2009 
Επίθεση εκατό περίπου κρανοφόρων χρυσαυγιτών με ασπίδες, ρόπαλα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης (από αυτές που διαθέτει η ΕΛ.ΑΣ.) , υπό τη κάλυψη και προστασία διμοιριών των ΜΑΤ, εναντίον των Ασιατών προσφύγων που στεγάζονται στο χώρο του Παλιού Εφετείου, στην Ομόνοια. Βίαιη διάλυση αντιφασιστών διαδηλωτών που είχαν συγκεντρωθεί για να προστατέψουν τους πρόσφυγες, απόπειρα εισβολής στο κτίριο και δυναμική απόκρουση τους από αντιφασίστες και μετανάστες. Τουλάχιστον 5 μετανάστες τραυματίες.
10.5.2009 
Επίθεση χρυσαυγιτών στη Καλαμάτα, με κατσαβίδια και λοστούς εναντίον εκδήλωσης κατά των παράνομων κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τραυματισμός 3 ατόμων.
10.5.2009 
Επίθεση «αγνώστων» στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου, με υλικές ζημιές.
23.5.2009 
Νυχτερινός εμπρησμός από ομάδα «αγνώστων» ενός υπόγειου μουσουλμανικού χώρου προσευχής στη οδό Αριστομένους . στον Άγιο Παντελεήμονα. Μέσα στο χώρο βρίσκονταν πέντε μετανάστες από το Μπανγκλαντές, που απεγκλωβίστηκαν από τη Πυροσβεστική και μεταφέρθηκαν τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.
26.5.2009
Εμπρησμός από «αγνώστους» του υπογείου της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα, όπου ο (προγεγραμμένος από τους τοπικούς ρατσιστές) παπάς περιέθαλπε το χειμώνα τους πρόσφυγες της περιοχής (8.45 μ.μ.). Ξυλοδαρμοί δημοσιογράφων κι ενός μέλους του ΚΚΕ που διαμαρτυρήθηκε επειδή ακροδεξιοί με μαχαίρια απειλούσαν περαστικούς μετανάστες.
2.6.2009 
Τρομοκρατική επιδρομή της «Χρυσής Αυγής» στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην Αθήνα με σκοπό τη ματαίωση της παρουσίασης του Ελληνο-Μακεδονικού Λεξικού από το «Ουράνιο Τόξο» με συμμετοχή Ελλήνων και ξένων πανεπιστημιακών.
3.6.2009 
Πυρπόληση από «αγνώστους» του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική Βιβλιοθήκη (0.30 π.μ.).
6.6.2009
Ομαδικός δημόσιος ξυλοδαρμός Σύρου μετανάστη στο Ρέθυμνο από 20-25 μέλη της ΟΕΡ.
9.6.2009 
Επίθεση ροπαλοφόρων ακροδεξιών σε πολίτη που πήγε το παιδί του στη παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα την οποία η τοπική «Επιτροπή Κατοίκων» έχει κλείσει διά της βίας. Προσαγωγή του πολίτη από τα ΜΑΤ στο αστυνομικό τμήμα για «προκλητική συμπεριφορά» και πολιορκία του τμήματος από «αγανακτισμένους  πολίτες».
5.7.2009 
Νυχτερινή βομβιστική επίθεση (πυροσωλήνας με μπαρούτι) κατά του αριστερού στεκιού «Σφεντόνα» της φοιτητικής παράταξης «Αγωνιστικές Κινήσεις», στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου και σε σταθμευμένο Ι.Χ.
7.7.2009 
Χρυσαυγίτες επιτίθενται μέσα από τις γραμμές των ΜΑΤ, εκσφενδονίζοντας μολότοφ εναντίον αντιρατσιστικής διαδήλωσης 2.500 ατόμων. Το γεγονός καταγράφεται φωτογραφικά χωρίς τη παραμικρή αντίδραση της «φυσικής και πολιτικής» ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ.
9.7.2009 
Επίθεση 15-20 ακροδεξιών με μολότοφ, φωτοβολίδες και καπνογόνα στη κατάληψη στέγης Βίλα Αμαλία ( 11.30 μ.μ.), μετά το τέλος θεατρικής παράστασης. Ορμητήριο των επιτιθέμενων ήταν η πλατεία Αγ. Παντελεήμονα, όπου μισή ώρα νωρίτερα οι συγκεντρωμένοι ρατσιστές είχαν συνομιλία με τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Χρήστο Μαρκογιαννάκη. Απόκρουση από τους καταληψίες των επιδρομέων που εγκαταλείπουν τσάντα με 3 μολότοφ.
21.7.2009 
Επίθεση «αγνώστων» με 3 μολότοφ σε εγκαταλειμμένο βαγόνι του ΟΣΕ, στη Πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ, που στεγάζει το αντιεξουσιαστικό Radio Revolt.
25.7.2009 
Έκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στη κατάληψη ΥΦΑΝΕΤ  στη Θεσσαλονίκη (5 μ.μ.). Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους, με τη βοήθεια γειτόνων.
1.8.2009 
Επιδρομή 2 κρανοφόρων που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα στη κατάληψη του κτήματος Πραποπούλου στο Χαλάνδρι. Απόπειρα διάρρηξης και σοβαρός τραυματισμός με λοστούς στο κεφάλι ενός αστέγου μετανάστη που βρισκόταν συμπτωματικά εκεί. Οι δράστες φεύγουν εγκαταλείποντας πίσω τους ένα στουπί με βενζίνη.
4.8.2009 
Νέα νυχτερινή επίθεση «αγνώστων» στο βαγόνι του Radio Revolt στο χώρο του ΑΠΘ και πυρπόληση του.
26.8.2009 
Επίθεση «αγνώστων» με κροτίδες στο υπόγειο τζαμί της οδού Αριστομένους, στον Αγ. Παντελεήμονα, ενώ πολλοί μουσουλμάνοι μετανάστες βρίσκονταν μέσα για Ραμαζάνι (8.30 μ.μ.).
13.9.2009 
Επιδρομή περίπου 20 κρανιοφόρων ακροδεξιών με παλούκια στη κατάληψη Rosa Nera, στα Χανιά ενώ σε άλλο σημείο της πόλης πραγματοποιούνταν το ετήσιο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Σπάσιμο της πόρτας και εκτεταμένες φθορές στο εσωτερικό του κτιρίου. «Στην είσοδο χτύπησαν μια μητέρα, το μαθητή γιο της, έναν φίλο του και έναν μετανάστη. Φεύγοντας χτύπησαν έναν ηλικιωμένο και το γιο του, που φιλοξενούνται στη κατάληψη και εκείνη την ώρα επέστρεφαν σε αυτήν». (από την ανακοίνωση της Rosa Nera).
1.10.2009 
Πυρπόλήση του κεντρικού προεκλογικού περιπτέρου του αριστερού σχηματισμού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπροστά από την Εθνική βιβλιοθήκη (1.40 π.μ.). Οι δράστες άφησαν ως “επισκεπτήριο” φέιγ βολάν της “Χρυσής Αυγής. Περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν επίσης καταστραφεί στα Χανιά (17.9), τη Ν. Ιωνία και το Παγκράτι.
1.10.2009 
Επίθεση χρυσαυγιτών κατά της τραγουδίστριας Σοφίας Παπάζογλου με καυστικό σπρέι στο πρόσωπο έξω από το μετρό της Κατεχάκη, όταν αρνήθηκε να πάρει το προεκλογικό υλικό που μοίραζαν. Μεταφορά της κοπέλας στο νοσοκομείο με εγκαύματα. Η ναζιστική οργάνωση διαψεύδει το συμβάν.
29.10.2009 
Επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο του Παλιού Κυλικείου στη Ρόδο τα ξημερώματα. Υλικές φθορές.
30.10.2009
Επίθεση χρυσαυγιτών στον ηθοποιό Πάνο Μουζουράκη με δακρυγόνο σπρέι έξω από το κλαμπ όπου εργάζεται, ως «τιμωρία» για κάποιο «αντεθνικό» βίντεο του. Η Χρυσή Αυγή αρνείται τη πατρότητα της επίθεσης, με το επιχείρημα «δεν είμαστε οργάνωση, άρα δεν έχουμε μέλη».
2.11.2009 
Επίθεση με μολότοφ (4.30 π.μ.) στη κατάληψη στέγης της Λέλας Καραγιάννη 37, λίγες ώρες πριν από την αντιρατσιστική συναυλία στον Αγ. Παντελεήμονα. Σβήσιμο της φωτιάς από τους κατοίκους.
3.11.2009 
Επίθεση τα ξημερώματα με μολότοφ στη κατάληψη στέγης Βίλα Αμαλία.
8.11.2009 
Επίθεση στο Μεσολόγγι 15 ατόμων με λοστούς και καδρόνια εναντίον 4 μεταναστών, σοβαρός τραυματισμός και μεταφορά τους στο νοσοκομείο.
15.11.2009 
Απρόκλητη νυχτερινή επίθεση και ξυλοδαρμός δύο ενεργών πολιτών σε δρόμο των Χανιών από ομάδα 10 ακροδεξιών, που τους αποκαλούν «αναρχικούς» και «κομμούνια».
24.11.2009 
Έκρηξη ισχυρής βόμβας στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Buena Ventura της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Θεσσαλονίκης (3.55 π.μ.). Ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν παρόμοιος με αυτόν που χρησιμοποιήθηκε τον Ιούλιο κατά της «Σφεντόνας».
22.11.2009 
Δημόσιος ξυλοδαρμός δύο παιδιών αραβικής καταγωγής σε κεντρική πλατεία του Άργους από ομάδα νεαρών Ελλήνων που τα καλούσε «να φύγουν από την Ελλάδα».
23.11.2009 
Βραδινή ρατσιστική επιδρομή 40 κουκουλοφόρων ακροδεξιών με σιδερολοστούς, μολότοφ και μαχαίρια εναντίον καταστημάτων Αράβων στο Ν. Κόσμο. Υλικές καταστροφές, αρπαγή των ταμείων και σοβαρός τραυματισμός 3 μεταναστών.
8.12.2009 
Επίθεση ομάδας ακροδεξιών σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστινίου κι ενός Μαροκινού.
11.12.2009 
Επίθεση χρυσαυγιτών με σιδερογροθιές σε δύο νέους στο Σύνταγμα και τραυματισμός τους επειδή είχαν «αναρχίζουσα»εμφάνιση. Σύμφωνα με το επίσημο site της, η ναζιστική οργάνωση πραγματοποιούσε εκείνη την ώρα «πολιτική δράση» στη περιοχή.
15.12.2009 
Μεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ από ισάριθμους επιβάτες μοτοσικλέτας σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων, όπου μένει ο πατέρας ενός από τα δύο θύματα της φασιστικής επίθεσης της 15^ης Νοεμβρίου. Για αυτή τη τελευταία, σύμφωνα με το τοπικό Τύπο, συνελήφθη 20χρονος ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος λόγω παρέλευσης του αυτόφωρου. Από την επίθεση στο σπίτι προκλήθηκαν υλικές ζημιές και κινδύνευσαν 5 άτομα, ανάμεσα τους ένα μικρό παιδί που βρισκόταν μέσα.
16.12.2009 
Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.). Οι δράστες προκάλεσαν υλικές ζημιές κι «υπέγραψαν» στο τοίχο με σβάστικες.
18.12.2009 
Επιδρομή κρανοφόρων ακροδεξιών στο Στέκι της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης. Υλικές ζημιές και δύο τραυματίες.
18.12.2009 
Έκρηξη εμπρηστικού μηχανισμού (γκαζάκια) στη κατάληψη του Βοτανικού Κήπου, στη Πετρούπολη.
23.12.2009 
Εμπρηστική επίθεση «αγνώστων» στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Άγρος», στο πάρκο Τρίτση στο Ίλιον. 

Από τις εκλογές του 2012 και μέσα σε ένα έτος:

6.5.2012 
Ομάδες  μελών της Χρυσής Αυγής επιτίθενται σε περίπτερα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Περιστέρι, στη Πετρούπολη και στα Λιόσια. Προκαλούν φθορές και προπηλακίζουν όσους βρίσκονται εκεί.
10.5.2012 
Ομάδες χρυσαυγιτών σε μηχανές ξυλοκοπούν τέσσερις Αιγυπτίους, από τους οποίους οι τρεις τραυματίζονται σοβαρά.
1.6.2012 
Μηχανοκίνητη πορεία από μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθεται σε μετανάστες στη συμβολή Πειραιώς και Κωνσταντινουπόλεως. Δύο Πολωνοί και ένας Αλβανός μεταφέρονται στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα από αιχμηρά αντικείμενα.
9.6.2012 
Οκτώ μέλη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ αυτών και ο βουλευτής στο Νομό Πέλλας, Ιωάννης Σαχινίδης, επιτίθενται σε αναρχικό στέκι στη Βέροια και τραυματίζουν έξι ανθρώπους. Παρ’όλα αυτά αθωώνονται.
15.6.2012 
Πέντε άνδρες χτυπούν πισώπλατα δύο Ινδούς εργαζόμενους πολυεθνικής εταιρείας έξω από τον χώρο της εργασίας τους στο Πειραιά. Η αστυνομία υποστηρίζει πως το συμβάν δεν συνδέεται με τη κοντινή συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής.
17.6.2012 
Την ημέρα των εκλογών, 15 χρυσαυγίτες επιτίθενται και μαχαιρώνουν μετανάστη στο σταθμό του ΗΣΑΠ, στην Αττική.
17.6.2012 
Ένα δεύτερο συμβάν σημειώνεται την ίδια ημέρα, όταν πενήντα μέλη της Χρυσής Αυγής με μηχανές επιτίθενται στο περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στο Πειραιά και χτυπούν το δημοτικό σύμβουλο Γιάννη Καρδάρα.
24.6.2012 
Καίνε παράγκες μεταναστών στο Κιάτο.
15.7.2012 
Σαράντα άτομα με κράνη, κουκούλες, ρόπαλα και μαχαίρια τραυματίζουν σοβαρά έναν Αρμένιο, έναν Ιρακινό και δύο μετανάστες από τη Συρία στο Νέο Κόσμο.
15.7.2012 
Τρεις χρυσαυγίτες επιτίθενται στο στέκι “Παίρνω Αμπάριζα” στο Γαλάτσι. Πετούν πέτρες και σπάνε τη τζαμαρία του χώρου.
17.7.2012
Χρυσαυγίτες επιτίθενται σε μετανάστες.
28.7.2012 
Είκοσι μέλη της Χρυσής Αυγής, μεταξύ των οποίων βρισκόταν και ο βουλευτής της οργάνωσης Στάθης Μπούκουρας, άσκησαν σωματική βία στο δήμαρχο Κορίνθου, αλλά Αλέκο Πνευματικό, αλλά και σε όσους έσπευσαν να τον βοηθήσουν. Λίγες μέρες νωρίτερα, σύμφωνα με μαρτυρίες του θύματος, φασίστες έριχναν στη θάλασσσα όποιον μετανάστη έβρισκαν μπροστά τους.
4.8.2012 
Επίθεση εναντίον των Τσιγγάνων στο Αιτωλικό της Αιτωλοακαρνανίας.
7.8.2012 
Προσπάθεια να λιντσαριστεί ο κατηγορούμενος για απόπειρα δολοφονίας και το βιασμό 15χρονου κοριτσιού στη Πάρο. Η ΕΛ.ΑΣ και το λιμενικό επιτρέπουν τη μαζική είσοδο των χρυσαυγιτών στο πλοίο.
10.8.2012 
Πρόκληση καταστροφών σε χώρο λατρείας μουσουλμάνων.
27.8.2012 
Στις 27 Αυγούστου δύο μέλη της Χρυσής Αυγής ξυλοκοπούν δύο άνδρες επειδή είναι ομοφυλόφιλοι. Η αστυνομία και πάλι αναζητεί τους δράστες, ενώ αρνείται να συνοδεύσει λίγα μέτρα πιο πέρα τα θύματα που φοβούνται μήπως χτυπηθούν και πάλι.
5.9.2012 
Επίθεση σε όσους μετανάστες καθάριζαν παρμπρίζ αυτοκινήτων στους δρόμους της Καλαμάτας. Η ΕΛ.ΑΣ αδιαφορεί για τον άγριο ξυλοδαρμό.
7.9.2012 
Επίθεση σε μικροπωλητές στη Ραφήνα με επικεφαλής το βουλευτή Γερμένη.
10.9.2012 
Επτά άτομα καταστρέφουν το κομμωτήριο Πακιστανού στη Μεταμόρφωση Αττικής και μαχαιρώνουν Έλληνα πελάτη που αντέδρασε.
14.9.2012
Δέκα φασίστες ληστεύουν μαγαζί Πακιστανού στη πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα.
27.12.2012 
Ρατσιστική επίθεση «ομάδας κρούσης» με ρόπαλα του μπέιζμπολ και σιδερογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα το τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.
2.6.2012 
Είκοσι άτομα επιτίθενται σε πέντε Αιγυπτίους ψαράδες, την ώρα που αυτοί βρίσκονταν στο σπίτι τους στο Πέραμα. Τους τραυματίζουν σοβαρά και προκαλούν σοβαρές ζημιές στο χώρο.
8.9.2012
Επίθεση σε μικροπωλητές στο Μεσολόγγι με επικεφαλής το βουλευτή Μπαρμπαρούση. Συμμετοχή στις επιθέσεις είχε και ο συνοδός αστυνομικός, ο οποίος στη συνέχεια τέθηκε σε διαθεσιμότητα

Ο Μελιγαλάς τάφος των ταγματαλητών

του Γιώργου Μιχαηλίδη

Η μάχη του Μελιγαλά που διήρκεσε τρεις μέρες και τελείωσε στις 15 Σεπτεμβρίου με πρωταγωνιστή τις δυνάμεις της αντίστασης, στρεφόταν εναντίον των συνεργατών των ναζί που είχαν οχυρωθεί στο μικρό αυτό χωριό. Πολλοί ταγματασφαλίτες πέθαναν από τα χέρια χωρικών που τα προηγούμενα χρόνια είχαν υποστεί τα πάνδεινα.

Από τον Μελιγαλά στα Γιαννιτσά

Κανόνας η ατιμωρησία των συνεργατών των Ναζί

Η μάχη του Μελιγαλά υπήρξε η πιο σημαντική κι αιματηρή μάχη κατά την επιχείρηση εκκαθάρισης της Πελοποννήσου από τα ένοπλα δωσιλογικά στοιχεία (Τάγματα Ασφαλείας) την οποία ανέλαβε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του ’44. Όντας μια μάχη με έντονο συμβολισμό, κατέστη σημείο αναφοράς για τους υποστηρικτές των δύο παρατάξεων. 

Για τους μεν συμπαθούντες τα Τάγματα Ασφαλείας, ο Μελιγαλάς αποτελεί μνημείο κομμουνιστικής βαρβαρότητας και δείγμα του τι θα συνέβαινε αν τελικά το ΕΑΜ επικρατούσε. Για τους συμπαθούντες το ΕΑΜ, ο Μελιγαλάς αποτελεί δείγμα της πολεμικής ανωτερότητας του ΕΛΑΣ και «όαση» τιμωρίας των δωσιλόγων μες στη γενικότερη ατιμωρησία τους από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις. 

Σήμερα, η περίπτωση Μελιγαλά διατηρεί το έντονο φορτίο της και αξιοποιείται κυρίαρχα από την ακροδεξιά για να στηρίξει την προπαγάνδα της για το «βάρβαρο χαρακτήρα του κομμουνισμού» και το δίκαιο και αναγκαίο χαρακτήρα των αντικομμουνιστικών διώξεων. Με αποσιωπημένο τον πραγματικό χαρακτήρα της μάχης και αποσπασμένος από το γενικότερο πλαίσιο της εποχής, ο Μελιγαλάς προβάλλεται ως το άκρον άωτον της «κόκκινης τρομοκρατίας». 

Όπως θ’ αποδειχθεί παρακάτω, η τριήμερη μάχη του Μελιγαλά εμφανίζει εντελώς διαφορετικά ποιοτικά στοιχεία και υστερεί σε αθώα θύματα ακόμα κι από απλά περάσματα ένοπλων δωσιλογικών τμημάτων από χωριά, που άφηναν πίσω τους αμέτρητους νεκρούς αμάχους, όπως οι 109 γυναίκες και κορίτσια που είχαν φονευθεί λίγες μέρες πριν κατά την επιδρομή Γερμανών και Ελλήνων συνεργατών τους στο Χορτιάτη της Θεσσαλονίκης. 

Ακόμα πιο χαρακτηριστικά, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944, κι ενώ σύσσωμος ο ΕΛΑΣ της περιοχής Γιαννιτσών καταδίωκε τους Γερμανούς που αποχωρούσαν απ’ την Ελλάδα, ένοπλοι Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών με επικεφαλής τους Πούλο, Σκαπέρδα και Σίαρη εισέβαλαν στην πόλη, συγκέντρωσαν τους άνδρες 12 έως 80 ετών, ανάγκασαν κάποιους εξ αυτών να σκάψουν έναν λάκκο διαστάσεων 4 επί 6 και βάθους 2,5 μέτρων και σφαγίασαν περί τους 100 άοπλους.

Σατανική σύμπτωση. Οι σημερινοί επίγονοι των ταγματασφαλιτών, χρυσαυγίτες, «τίμησαν» φέτος τους νεκρούς των Γιαννιτσών, όπως προσπάθησαν να «τιμήσουν» και πέρυσι τους νεκρούς του Χορτιάτη. Τη μια μέρα στα Γιαννιτσά, την άλλη στο Μελιγαλά. Προφανώς, «καταδικάζουν τη βία του ’44 απ’ όπου κι αν προέρχεται». Πιάνουν τόπο τελικά τα μαθήματα ισοσκελισμού των ευθυνών («κόκκινη» και «μαύρη» βία, πάντως βία) και αποϊδεολογικοποίησης της σύγκρουσης της δεκαετίας του ’40, των καθηγητών Καλύβα και Μαραντζίδη. Χάιδεψαν τους μπλοκαδόρους της Κοκκινιάς και εξέθρεψαν τους μπλοκαδόρους του Κερατσινίου.

Τάγματα Ασφαλείας στην υπηρεσία των Γερμανών  

Εξετάζοντας το κάθε ιστορικό γεγονός, δεν πρέπει να το αποκόβουμε απ’ το ιστορικό πλαίσιο μες στο οποίο εντάσσεται. Ήδη από το ’43 ο διορισμένος από τους Γερμανούς πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ράλλης, είχε εξαγγείλει τη δημιουργία ενόπλων τμημάτων με κύριο στόχο την πάταξη του κομμουνιστικού κινδύνου, όπως αυτός εμφανιζόταν μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ σε όλη την Ελλάδα. 

Οι ίδιοι οι Γερμανοί, εξοπλίζοντας την αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού λαού, πετύχαιναν την υποδαύλιση των εμφύλιων συγκρούσεων και την εξοικονόμηση γερμανικών δυνάμεων, πλήρως απαραίτητων μετά την αρνητική τροπή που λάμβανε γι’ αυτούς ο πόλεμος. Έτσι, τα Τάγματα Ασφαλείας δημιουργούνται την άνοιξη του ’44 και αμέσως ξεκινούν να σκορπούν τον τρόμο στους υποστηρικτές του ΕΑΜ, άλλοτε δρώντας μόνα τους κι άλλοτε ακολουθώντας τις γερμανικές επιχειρήσεις. Ο στενός δεσμός ανάμεσα στα ΤΑ και τους Γερμανούς φαίνεται από τις ευχαριστήριες επιστολές που ανταλλάσσουν καθώς και από πρωτοβουλίες των ΤΑ, όπως η εκτέλεση 40 ΕΑΜιτών από το τάγμα Καλαμών – Μελιγαλά ως αντίποινα για τη δολοφονία του Γερμανού στρατηγού Κρεντς στη Λακωνία από δυνάμεις του ΕΛΑΣ.

Λόγω αυτού τους του ζήλου μάλλον οι Γερμανοί ενέτασσαν στους καταλόγους θυμάτων τους και τους νεκρούς ταγματασφαλίτες… Συγκεκριμένα, στη Μεσσηνία τα ΤΑ διαπράττουν σειρά εκκαθαρίσεων τόσο μέσα στην πόλη της Καλαμάτας όσο και σε ΕΑΜοκρατούμενα χωριά. Είναι η ίδια εποχή που στην Αθήνα και την επαρχία γίνονται τα πιο αιματηρά μπλόκα κι επιδρομές με θύματα εκατοντάδες μέλη του ΕΑΜ και όχι μόνο.

Αλλά από ποιους στελεχώθηκαν, ποια ήταν η δύναμη και πού βασιζόταν η στράτευση στα Τάγματα Ασφαλείας; Τα ίδια τα SS υπολόγιζαν τη δύναμη των ΤΑ στα τέλη Αυγούστου του ’44 σε 16.625 άνδρες. Βέβαια, η πραγματική δύναμή τους μάλλον ξεπερνούσε τις 20.000. 

Πρόκειται δηλαδή για έναν διόλου ευκαταφρόνητο δωσιλογικό στρατό, αν αναλογιστούμε ότι ο ΕΛΑΣ τότε μπορούσε να παρατάξει γύρω στις 53.000 μαχητές (χωρίς τις εφεδρείες). Για να εξηγήσουμε την προθυμία ένταξης σε έναν ένοπλο δωσιλογικό στρατό, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η συνεργασία με τον κατακτητή υπήρξε μειοψηφική μεν, εμφανής δε όψη της εποχής, ενώ επίσης πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η επιρροή του αντικομμουνισμού και των φασιστικών ιδεών σε μια κρίσιμη μάζα Ελλήνων καθ’ όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου (ΕΕΕ, μεταξικό καθεστώς κ.α.). 

Η υπεροχή του ΕΑΜ από το ’43 και τα αντίποινα του ΕΛΑΣ προς τους συνεργάτες των κατακτητών, τοπικές διαφορές και προσωπικές υποθέσεις υπήρξαν επίσης λόγοι στράτευσης στα ΤΑ, όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ικανή εξήγηση για τη μαζικότητα του φαινομένου. 

Αντιθέτως, βασικότερο αίτιο της συνεργασίας με τον κατακτητή ήταν η προσπάθεια μερίδας της ελληνικής κοινωνίας να υπερασπιστεί τα προνόμια (οικονομικά, κοινωνικά) που διατηρούσε ή είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της Κατοχής. 

Ένα μίγμα λοιπόν οικονομικών/ταξικών παραγόντων και προσωπικών εμπειριών/βιωμάτων καθόριζε την πολιτική στάση των υποκειμένων στην Κατοχή. Αυτό που δεν πρέπει να υποτιμούμε, και συχνά υποτιμάται από ιστορικούς, είναι ότι πρόκειται για βαθιά πολιτικές επιλογές που εντάσσονται σε συνολικότερα πολιτικά σχέδια. Έτσι, η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ δεν μπορούσε να παραβλέψει το πολιτικό σχέδιο που εξόφθαλμα εξυφαινόταν εναντίον τους από τις δωσιλογικές αρχές και τον κατακτητή. Πολλώ δε μάλλον, που ως συνεπής αντιστασιακή δύναμη αλλά ακόμα και με βάση τις δεσμεύσεις της απέναντι στους Συμμάχους, όφειλε να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του κατακτητή άρα και τα Τάγματα Ασφαλείας που ήταν εξοπλισμένα από αυτόν και δρούσαν για λογαριασμό του.

Όταν προς το τέλος του καλοκαιριού του ’44 οι Γερμανοί άρχισαν να εγκαταλείπουν την Πελοπόννησο, ο ΕΛΑΣ ενίσχυσε τις δυνάμεις του και οργανώθηκε για να διαλύσει τα Τάγματα Ασφαλείας που πλέον ασκούσαν εξουσία στη θέση των Γερμανών. Έτσι, αφού στις 9 Σεπτεμβρίου ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Καλαμάτα, έστρεψε τις δυνάμεις του στην κωμόπολη του Μελιγαλά, μια κωμόπολη με 2.800 κατοίκους το 1940, η οποία αποτελούσε ορμητήριο των ΤΑ και στην οποία είχαν οχυρωθεί πάνω από χίλιοι ταγματασφαλίτες από όλες τις γύρω περιοχές. 

Η πολιορκία του Μελιγαλά ξεκίνησε με την άρνηση των ταγματασφαλιτών να παραδοθούν, διήρκεσε τρεις μέρες και τελείωσε στις 15 Σεπτεμβρίου 1944 με συντριβή των δυνάμεών τους. Μετά τη λήξη της μάχης, εξαγριωμένοι χωρικοί από τα γύρω χωριά που είχαν υποστεί τη βία των Ταγμάτων Ασφαλείας εισήλθαν στο Μελιγαλά ζητώντας εκδίκηση. Κατά γενική ομολογία σ’ αυτούς οφείλονται οι πιο άγριες δολοφονίες. Οι επικεφαλής των Ταγμάτων και όσοι δικάστηκαν ως συμμετέχοντες ή συνεργάτες, εκτελέστηκαν και πετάχτηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο πηγάδι λίγο έξω απ’ τον Μελιγαλά, μαζί με τους νεκρούς ΕΛΑΣίτες, όπως μαρτυρούν συμμετέχοντες στη μάχη.

Εδώ χρειάζονται λίγα λόγια για τα θύματα. Η επίσημη εκδοχή, αυτή του «Συλλόγου Θυμάτων» Μελιγαλά, αναφέρει 1.144 ονόματα απ’ τα οποία κάτοικοι του Μελιγαλά ήταν οι 108, γυναίκες οι 18, ηλικιωμένοι επίσης οι 18, έφηβος ένας και κανένα παιδί. Τα ονόματα που είναι γραμμένα στο μνημείο είναι 787 από 61 πόλεις και χωριά. Τι σημασία έχουν αυτοί οι αριθμοί; Μα φυσικά στο ότι αποδεικνύουν ότι η επιχείρηση εναντίον του Μελιγαλά δεν ήταν μια τυφλή πράξη εκδίκησης απέναντι σε μια μη κομμουνιστική κωμόπολη, μα αντιστασιακή επιχείρηση, απόλυτα ενταγμένη στα συμμαχικά πλαίσια και οδηγίες, απέναντι στην έδρα ενός πανίσχυρου δωσιλογικού τάγματος της περιοχής.

Ακόμα περισσότερο, η κατηγοριοποίηση των θυμάτων δεν επιτρέπει την υποστήριξη της θέσης ότι υπήρξαν μαζικά αντίποινα εναντίον αμάχων. Αυτή η πραγματικότητα, όπως κι η συνολικότερη πρακτική στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, θα ανάγκαζε Βρετανούς και Εθνική Κυβέρνηση, παρά την ανησυχία τους για το δυνάμωμα του ΕΛΑΣ, να νομιμοποιήσουν και να αποδεχθούν τις δολοφονίες δωσιλόγων και ταγματασφαλιτών. Ώσπου, να τους εντάξουν για τα καλά στο «εθνικό στρατόπεδο» τον Δεκέμβρη του ’44.

Πηγή

Η μέρα με τη νύχτα (ή ο θρίαμβος του Παύλου ενάντια στους δολοφόνους του)

Παναγιώτης Μαυροειδής

Η δολοφονία του νεαρού αντιφασίστα μαχητή  Παύλου Φύσσα, από ένα νέο-ναζιστικό κατακάθι, έφερε στην επιφάνεια, μαζί με τις πληροφορίες για τα Τάγματα Εφόδου των ναζιστών, όλη την βαθύτερη ουσία  και τις  αξίες δύο ολότελα διαφορετικών κόσμων.

Ορισμένοι θέλουν να μιλούν για τα ‘’δύο άκρα’’, θέλοντας είτε να κρύψουν την ταύτιση των συμφερόντων και των αξιών τους με το φασισμό, είτε να αποφύγουν να πάρουν θέση στα σκληρά κοινωνικά ερωτήματα, αναζητώντας μια ‘’μέση’’ λελογισμένη οδό. Έτσι, είναι της μόδας η καταδίκη των ‘’δύο άκρων’’.

Συμπύκνωση αυτής της λογικής,  είναι η φράση ‘’ ε, όχι και μαχαίρια!’’. Αποδοχή της πράξης της φασιστικής απάνθρωπης  βίας, αλλά όχι της αιματηρής θανατηφόρας κατάληξης.

Πολλά εθνικιστικά ρεύματα ποικίλων αποχρώσεων, προσπάθησαν να οριοθετηθούν επίσης από τη ΧΑ αλλά και να πλιατσικολογήσουν πάνω στην όποια φθορά της, επισημαίνοντας την ‘’προσπάθεια της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς να διχάσουν το λαό’’.

Τις προάλλες ο βαστάζος του Σαμαρά Βενιζέλος, καλούσε ο βομβαρδισμός της Συρίας από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους, να έχει ‘’αναλογικά χαρακτηριστικά’’ και να μην είναι ‘’ασύμμετρος’’.

Όλα αυτά τα προπετάσματα καπνού, η καταδίκη των ‘’υπερβολών’’ είναι ο δρόμος όλων όσων θέλουν να μη γίνει η συζήτηση στο απλό:  Ποιο είναι το σωστό; Ποιο είναι το δίκαιο; Εκεί θα φανούν οι αξίες, οι σκοποί, οι διαφορετικοί δρόμοι.

Διαβάζουμε  στο ΕΘΝΟΣ 22/9, σε συνέντευξη μέλους της ΧΑ:

Περί ομορφιάς

‘’Είναι τόσο ανεβασμένη η αδρεναλίνη, που νοιώθεις όμορφα εκείνη τη στιγμή. Όταν πηγαίναμε να πλακώσουμε μετανάστες στο ξύλο, νοιώθαμε όμορφα. Ότι κάνουμε κάτι πολύ καλό.’’

Ο Παύλος όταν τραγουδούσε σίγουρα θα είχε ανεβασμένη αδρεναλίνη και θα αισθανόταν όμορφα. Ο  άλλος ηδονιζόταν όταν έδερνε….

Δουλειά και διασκέδαση

Ο Παύλος δούλευε, όταν έβρισκε μεροκάματο στη Ζώνη, σαν σωληνάς, αλλά έγραφε και στίχους, έγραφε μουσική, τραγουδούσε. Κερνούσε και τους φίλους του, λέγοντας: 

‘’δεν έχω να φάω, αλλά την μπιρίτσα σ’ την κερνάω! Κομπλαν;’’

Δουλειά και διασκέδαση, λοιπόν όπως την καταλάβαινε ο γιός του μάστρο-Τάκη.

Και για  άλλους όμως υπάρχει ο συνδυασμός ‘’δουλειάς και διασκέδασης’’.  Εξομολογείται ο χρυσαυγίτης στο ΕΘΝΟΣ:

‘’Εμείς λέγαμε πρώτα η δουλειά και μετά η διασκέδαση. Η δουλειά είναι να κυνηγάμε αναρχικούς και η διασκέδαση να χτυπάμε Πακιστανούς’’.

Υποχρεούται ο καθένας να ρίξει τα μούτρα του και να συγκρίνει τους δύο κόσμους…

Αγάπη  για τη ζωή ή για το αίμα;

Λέει ένας φίλος του Παύλου κάπου:

‘’ο Παύλος ήταν ιδιαίτερα δημιουργικός και μέσα από τη μουσική του προσπαθούσε να αφυπνίσει την κοινωνία. Παθιασμένος για τη ζωή , ντόμπρος, σκεπτόμενος και πολιτικοποιημένος’’.

Ας δούμε τώρα και τον Χρυσαυγίτη πως σκέφτεται:

‘’διαφωνώ ριζικά με το φόνο ενός έλληνα’’.

Με τους Πακιστανούς είναι αλλιώς….

’’Γιατί τέτοια εμμονή με τους Πακιστανούς;’’, τον ρωτούν και απαντάει αυθόρμητα:

‘’είναι το δέρμα τους. Είναι μαύρο. Δεν είναι άρια φυλή’’

Ο Παύλος λοιπόν αγαπάει τη ζωή, είναι παθιασμένος για τη ζωή, για αυτό ζει για τους άλλους, θέλοντας να την αλλάξει προς το καλύτερο.

Ο Χρυσαυγίτης αγαπά και παθιάζεται για  το φόνο του ‘’άλλου’’. Φωνάζει ‘’αίμα, τιμή, χρυσή αυγή’’. Μισεί τη ζωή ίσως γιατί τρομάζει όταν βλέπει την κακομοιριά και τη μιζέρια με την οποία στέκεται απέναντί της.

Ελευθερία και προσωπικότητα

‘’Ναι, αλλά πως μπορείς κανείς να φτάσει να κάνει φόνο;’’ Ρωτάει ο δημοσιογράφος.

''Πλύση εγκεφάλου. Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτεσαι τίποτα….’’, ‘’Ο Μιχαλολιάκος πάντα μας έλεγε ότι είμαστε στρατιώτες’’, ‘’Μου άρεσε. Υπάρχει τέτοια πλύση εγκεφάλου που δεν υπάρχεις σαν οντότητα. Δεν έχεις προσωπικότητα, δεν έχεις και δεν μπορείς να πεις τη γνώμη σου. Πρέπει να λες πάντα ναι.’’

Ο Παύλος τα έβλεπε αλλιώς τα πράγματα. Ελεύθερο πνεύμα, μαχητικό ενάντια σε κάθε αδικία.  Όχι μόνο δε σκύβει άσκεφτος προσβάλλοντας τον εαυτό του, αλλά δεν ανέχεται την αδικία ούτε για τους άλλους, ακόμη και για αυτούς που δεν ξέρει. Να ένας στίχος του:

‘’Γράφω για εκείνους που δε ζουν στην ησυχία

και την πόλη μας γεμίζουν με χρώμα και υγεία,

για κείνους που κινιούνται μέσα στο βράδυ’’

Ο Παύλος ψάχνει για το χρώμα, τα χρώματα, την ποικιλία, την ομορφιά, τη σύνθεση. Το μαύρο το γνωρίζει, δεν το φοβάται, το πολεμά. Ο φασίστας βλέπει και είναι μόνο το μαύρο, η νύχτα, η καταχνιά. Όχι μόνο δε μπορεί να φανταστεί έξω από αυτά, αλλά αφηνιάζει με όποιον το προσπαθεί, γιατί του υπενθυμίζει την δική του υποταγή και παραίτηση.

Θάρρος, συντροφικότητα, αλληλεγγύη

Η μάνα του Παύλου, οργισμένη για το φόνο, αλλά και περήφανη για το γιό της, λέει:

‘’έδιωξε τα  άλλα παιδιά για να μην τα χτυπήσουν. Και έμεινε να τους αντιμετωπίσει μόνος του’’.  

Έτσι ακριβώς έγινε το βράδυ της δολοφονίας. Να πως το βλέπει ένας φίλος του:

‘’Δεν πήγαινε ποτέ με τη μάζα. Όρθωνε το ανάστημά του απέναντι σε τέτοιες πρακτικές, δε φοβόταν τους τραμπούκους’’

Ας δούμε τώρα και τους άλλους.

‘’Όλο αυτό το αντριλίκι της ΧΑ είναι ψεύτικο’’,

λέει ο ίδιος ο Χρυσαυγίτης. Και εξηγεί:

‘’μόνο ομάδες των 40 ατόμων τα βάζουν με έναν’’.

Ένας φίλος του Παύλου, παρών στην επίθεση των Χρυσαυγιτών λέει:

‘’Τον Παύλο τον μαχαίρωσαν, γιατί ενώ τον βάραγαν τόσοι, αυτός δεν έπεφτε κάτω…’’

Άλλο λοιπόν θάρρος και λεβεντιά που εμπνέεται από το δίκιο και άλλο θρασυδειλία που στηρίζεται στη σιγουριά της αγέλης.

Αλλά η αγέλη δεν προστατεύει πάντοτε καλά.  Η ΧΑ δεν τολμάει να πει ότι ο δολοφόνος Ρουπακιάς είναι μέλος της, τον πουλάει εν ψυχρώ. Πώς να υπερασπίσεις ένα βρώμικο άνθρωπο σε μια βρώμικη και αποτρόπαιη πράξη;

Δεν είναι η πρώτη φορά.

‘’ο Περίανδρος μπήκε φυλακή και η ΧΑ τον άδειασε και ούτε δικηγόρο δεν του είχε’’,

λέει ο Χρυσαυγίτης, που μάλλον ανήκει στην εθνικοσοσιαλιστική ομάδα του υποψήφιου δολοφόνου του Δημήτρη Κουσουρή.

Κατάργηση ή νίκη της δημοκρατίας;

‘’δεν πιστεύουμε στη δημοκρατία’’,  δηλώνει ο Χρυσαυγίτης στο ΕΘΝΟΣ.

Δεν πρόκειται για αποκοτιά. Είναι ταυτότητα του ναζισμού.

‘’Κατ’ εμέ’’, γράφει ο θεωρητικός της Νέας Δεξιάς Αλαίν ντε Μπενουά ‘’ο εχθρός δεν είναι η αριστερά ή ο κομμουνισμός, ή ακόμη η ανατροπή, αλλά ακριβώς η  ιδεολογία της ισότητας’’

Σωστά περιγράφει τον φασιστικό κόσμο.

Και ο Παύλος, πως τα βλέπει; Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αρκετοί, για να τιμήσουν τον δολοφονημένο αγωνιστή, εκφράστηκαν με στίχους και τραγούδια.

Κάποιος από αυτούς έγραψε για τον Παύλο, ανάμεσα στα άλλα:

‘’ήτανε νέος, ήθελε, απλά δικαιοσύνη,
πάλευε για ιδανικά, για κοινοκτημοσύνη,
ήτανε πάντα ελεύθερος, μιλούσε για ειρήνη,
πάλευε για την εργατιά, ισότητα να γίνει’’

Τι όμορφη συμπύκνωση!  Ο Παύλος ήταν πράγματι με αυτό το ‘’άκρο’’.  Ο  Παύλος δε μισεί τη δημοκρατία. Μισεί την υποκρισία περί δημοκρατίας, αγωνίζεται για πραγματική δημοκρατία.

Η πατρίδα μεταξύ Χίτλερ και …Πακιστάν

Ας δούμε και κάτι άλλο. Λέει ο Χρυσαυγίτης:

‘’Είμαι εθνικοσοσιαλιστής. Πρότυπό μου είναι ο Χίτλερ και εξακολουθεί να είναι και δεν το κρύβω’’

Αυτή είναι η …θετική αναφορά στο έθνος και την Πατρίδα. Ας δούμε τώρα και την ..αντιθετική όψη της:

‘’Κυνηγάμε τους Πακιστανούς, τους μαχαιρώνουμε στον ποπό τους’’

Έχει και ο Παύλος όμως αναφορές  στη χώρα του και σε άλλες χώρες, αλλά ας δούμε τη ματιά του, μέσα από το τελευταίο του τραγούδι για τη Μέρκελ:

‘’πώς να στο πω  ελληνικά για να σε πείσω;

άντε γαμήσου, δεν κάνω πίσω’’

Είναι μια ματιά όχι ρατσιστική, όχι φυλετική,  όχι ..αίματος, αλλά πολιτική. Συμπυκνώνει το αίσθημα και τον αγώνα ενάντια στα επιβληθέντα μνημόνια, την ταπείνωση, την ευρωκρατική επιβολή.

Πως σας φαίνονται οι δύο κόσμοι;

Λοιπόν, ας αφήσουμε τον Χρυσαυγίτη στην τρέλα του. Ας ρωτήσουμε τον ''μέσο'' άνθρωπο, του ''μεσαίου'' δρόμου, που δεν του αρέσουν οι ''ακρότητες''.

Ποιο είναι το  κύριο και ουσιαστικό; Οι απόψεις, οι θέσεις ή οι  υπερβολές;

Τι κρατάμε  από το Χρυσαυγίτη; Το μαχαίρι μόνο; (Ε, όχι και μαχαίρια!)

Τι κρατάμε από τον Παύλο; Το ‘’’αντε γαμήσου’’;  (Έ, όχι και σεξισμός/χυδαιότητες!)

Και τα άλλα, τα ουσιώδη, τα πετάξαμε στη θάλασσα; Τόση φτώχεια και κακομοιριά για να πάρει κανείς θέση;

Αλλά το πιο σπουδαίο σε όλη αυτή τη σύγκριση αυτών των δύο κόσμων, αυτό που τα φανερώνει όλα, είναι η απάντηση στην ερώτηση ‘’γιατί όμως τον Φύσσα;’’

Να η απάντηση-ομολογία:

‘’πιστεύω επειδή ο Φύσσας ενοχλούσε με τα τραγούδια του….’’

Αυτό ακριβώς είναι.

Δεν πρόκειται για πολιτικές διαφορές απλά, αλλά είναι  η διαφορά του πολιτισμού. Και ο πολιτισμός του κόσμου του Παύλου, του κάθε δικού μας Παύλου,  δεν μπορεί να νικηθεί με γροθιές, ούτε με μαχαίρια. Ούτε με τη δολοφονία του. Γιατί είναι χιλιάδες αυτοί ''που ζούν για τους άλλους'', ακριβώς επειδή αγαπούν και τη δική τους ζωή και τη θέλουν αξιοπρεπή.

Παύλο, για άλλη μια φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, τους νίκησες κατά κράτος

Σε ευχαριστούμε και ας μη σε ξέραμε.

Πηγή

Σπάρτακος: Η εξέγερση των δούλων

Η κοινωνία αλλάζει με επαναστάσεις

Ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο ξεκλειδώνει την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας σαν πάλη των τάξεων: Δούλος και αφέντης, κολήγος και γεωκτήμονας, εργάτης και καπιταλιστής είναι τα δίπολα των συγκρούσεων που αλλάζουν την κοινωνία φτάνοντας σε κορυφώσεις που καταλήγουν είτε στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας είτε στην «από κοινού καταστροφή των τάξεων που συγκρούονταν».

Στη νέα σειρά άρθρων που ξεκινάει η Εργατική Αλληλεγγύη θυμίζουμε μερικές από αυτές τις κορυφαίες στιγμές, αρχίζοντας από την εξέγερση του Σπάρτακου.

Στις αρχές του καλοκαιριού του 73 π.Χ. μια ομάδα δούλων που είχαν δραπετεύσει στα βουνά της νότιας Ιταλίας κοντά στη σημερινή Νάπολη, κατάφεραν με επικεφαλής τον Σπάρτακο να νικήσουν το ρωμαϊκό στρατό που τους καταδίωκε και να αρχίσουν να ξεσηκώνουν τους δούλους που εργάζονταν στα κτήματα και τις βίλες της περιοχής. Ήταν το ξεκίνημα μιας εξέγερσης που συγκλόνισε την ισχυρότερη δύναμη του αρχαίου κόσμου και έφτασε στα πρόθυρα της κατάκτησης της ίδιας της Ρώμης. Η αρχική ομάδα ήταν 75 περίπου σκληροτράχηλοι μονομάχοι που δραπέτευσαν από ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης σκλάβων, οι οποίοι προορίζονταν να προσφέρουν θέαμα στις αρένες του ρωμαϊκού κόσμου.

Στο απόγειο της εξέγερσης, όμως, έφτασαν να συγκροτήσουν ένα στρατό εβδομήντα χιλιάδων που νίκησε ξανά και ξανά τις λεγεώνες της Ρώμης διασχίζοντας την Ιταλία επί δυο χρόνια από το νότο ως το βορρά και ξανά πίσω. Η καταστολή της εξέγερσης ήρθε στα τέλη του καλοκαιριού του 71 π.Χ. και ήταν θηριώδης. Έξι χιλιάδες εξεγερμένοι σταυρώθηκαν κατά μήκος της Απίας οδού, ενώ τα θύματα της καταστολής μπορεί να έφτασαν τις 100.000. Ο ίδιος ο Σπάρτακος σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης (και όχι πάνω στο σταυρό, όπως παρουσιάζει η θρυλική ταινία του Κιούμπρικ).

Ο Σπάρτακος καταγόταν από τη Θράκη, από ένα από τα θρακικά φύλα που μάχονταν τους Ρωμαίους στην περιοχή του ποταμού Έβρου. Με την κατάκτηση της περιοχής, εντάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό αλλά αργότερα λιποτάκτησε. Όταν τον έπιασαν, οδηγήθηκε σκλάβος πια στο στρατόπεδο εκπαίδευσης μονομάχων όπου αναδείχθηκε σε ηγέτη της δραπέτευσης και στη συνέχεια της εξέγερσης. Το ’73 ήταν περίπου τριάντα χρονών.

Οι διαδρομές και οι μάχες της εξέγερσης φανέρωσαν πολλές φορές τις στρατηγικές ικανότητες του Σπάρτακου που ταπείνωσε τους στρατιωτικούς ηγέτες της Ρώμης επί δυο χρόνια. Άλλοτε με έξυπνους ελιγμούς και άλλοτε με τολμηρούς αιφνιδιασμούς κατόρθωνε συνεχώς να οδηγεί το στρατό των εξεγερμένων σε νίκες απέναντι σε λεγεώνες με πλουσιότερο εξοπλισμό.

Βοσκοί και μαγείρισσες

Πάνω απ’ όλα, όμως, οι απίστευτες επιτυχίες του στρατού των επαναστατημένων δούλων φανέρωσαν το μεγαλείο μιας καταπιεσμένης τάξης όταν ξεσηκώνεται. Χιλιάδες άνθρωποι της δουλειάς, άνδρες και γυναίκες, βοσκοί και μαγείρισσες παρατούσαν τα αφεντικά τους και τον τόπο της σκλαβιάς τους για να πυκνώσουν τις γραμμές των εξεγερμένων και να εκπαιδευτούν να δίνουν μάχες, αρχικά με αυτοσχέδιο οπλισμό. Χιλιάδες ακόμα τους ενίσχυσαν με εφόδια, τρόφιμα, εργαλεία, όπλα και άλογα, ώστε να φτάσουν να επιβιώνουν, να μάχονται και να νικούν επί δυο χρόνια.

Κομμάτι αυτού του επαναστατικού στρατού ήταν γυναίκες και παιδιά με κρίσιμη συμβολή στις επιτυχίες του. Μια από τις τελευταίες νίκες επιτεύχθηκε όταν δυο γυναίκες από την κορυφή ενός λόφου εντόπισαν τις κινήσεις των Ρωμαίων και ειδοποίησαν έγκαιρα τον Σπάρτακο να τους κόψει το δρόμο και να ακυρώσει τα σχέδιά τους.

Κυριολεκτικά κρυμμένη από την ιστορία μένει η συμβολή της συντρόφισσας του Σπάρτακου που δεν είναι γνωστό ούτε το πραγματικό όνομά της. Ο Λιούις Γκράσικ Γκίμπον στο κλασικό μυθιστόρημά του για τον Σπάρτακο της δίνει το όνομα Ελπινίκη. Σύμφωνα με τον Άλντο Σκιαβόνε, καθηγητή του ρωμαϊκού δικαίου στο Ιταλικό Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Σπουδών, ήταν και αυτή θρακικής καταγωγής, ιέρεια της λατρείας του Διόνυσου.

Αυτή της η ιδιότητα πιθανά λειτούργησε ως σύνδεση ανάμεσα στην εξέγερση των δούλων και την αντίσταση των πληθυσμών της ιταλικής χερσονήσου στην ρωμαϊκή καταστολή σε βάρος των βακχικών τελετών. Εκατό χρόνια περίπου πριν από την εξέγερση του Σπάρτακου, μια τέτοια εκστρατεία καταστολής είχε μετρήσει γύρω στα έξι χιλιάδες θύματα. Η καταδίωξη των «βακχικών οργίων» ήταν δεμένη με την χειροτέρευση της θέσης των γυναικών στη Ρώμη όπως περιγράφει γλαφυρά ο νομικός-ιστορικός Έρικ Μπέρκοβιτς στο βιβλίο του «Σεξ και τιμωρία».

Η εξέγερση του 73 π.Χ. δεν ήταν η πρώτη της αρχαιότητας. Είχαν προηγηθεί πολλές στο χώρο και του ελληνιστικού κόσμου και του ρωμαϊκού. Ο Λεκατσάς στο βιβλίο του «Η Πολιτεία του Ήλιου» δίνει την εικόνα της εξέγερσης που συγκλόνισε την Πέργαμο το 133-129 π.Χ. Τα μεταλλεία του Λαυρίου ήταν το κέντρο εξεγέρσεων επίσης στο δεύτερο μισό του δεύτερου αιώνα. Σχεδόν ταυτόχρονα με αυτές είχαν σημειωθεί εξεγέρσεις των δούλων στη Σικελία το 138-132 και το 104-101 π.Χ. Μέσα στην Ιταλία, το 198, το 196 και το 185 η Ρώμη είχε επιδείξει την αγριότητα της καταστολής της σφάζοντας εξεγερμένους δούλους, πολλοί από τους οποίους προέρχονταν από αιχμαλωσία από τους πολέμους της Καρχηδόνας.

Η εξέγερση του Σπάρτακου ήταν η κορύφωση όλων εκείνων των αντιστάσεων μέσα στην καρδιά του δουλοκτητικού τρόπου παραγωγής. Στην ιταλική χερσόνησο στα χρόνια της ακμής της Ρώμης υπήρχε η μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού δούλων. Είχαν προηγηθεί βήματα προς την ανάπτυξη αυτού του τρόπου παραγωγής και στα χρόνια του «Χρυσού Αιώνα» της Αθήνας και στα χρόνια του Μεγαλέξανδρου. Ο Σαιν Κρουά στο βιβλίο του για τους «Ταξικούς Αγώνες στην Αρχαιότητα» υπογραμμίζει ότι η κυριαρχία του Αλέξανδρου στον ελλαδικό χώρο σήμαινε «τη ρητή απαγόρευση του αναδασμού της γης, της διαγραφής των χρεών, της απαλλοτρίωσης ιδιοκτησιών και της απελευθέρωσης των δούλων με στόχο την επανάσταση».

Ωστόσο η κορύφωση ήρθε με την κυριαρχία της Ρώμης. Η εξάπλωση των λεγεώνων της από το ένα άκρο της Μεσογείου μέχρι το άλλο και από την Αίγυπτο μέχρι τη Βρετανία δημιούργησε μια φοβερή στρατιωτική και οικονομική μηχανή. Σύμφωνα με τον Σκιαβόνε, στην Ιταλία συγκεντρώθηκαν δυο με τρία εκατομμύρια σκλάβοι, περίπου το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού. 

Ο πλούτος που έβγαινε από τη δουλειά τους στην αγροτική παραγωγή αλλά και στο εμπόριο και τις γαλέρες που διέσχιζαν τη Μεσόγειο ήταν φανταστικός. Αλλά και η απειλή για την ρωμαϊκή αριστοκρατία που τον καρπωνόταν ήταν τεράστια και αντιμετωπιζόταν με τις πιο απάνθρωπες μεθόδους πειθάρχησης των δούλων. Οι εξεγέρσεις και η σφαγή τους έγιναν αναπόσπαστο τμήμα του ρωμαϊκού πολιτισμού.

Τι έλειπε;

Τι εμπόδισε τον Σπάρτακο να οδηγήσει το στρατό των εξεγερμένων στην ίδια τη Ρώμη και να την κυριεύσει; Κάποιοι ιστορικοί θεωρούν ότι του έλειπαν οι πολιορκητικές μηχανές για να μπορέσει να πάρει μια τόσο μεγάλη πόλη. Χρειαζόταν περισσότερο χρόνο, αλλά χρόνος δεν υπήρχε καθώς επέστρεφαν στην Ιταλία οι στρατοί του Λούκουλου από τη Ανατολή και του Πομπήιου από τη Δύση. 

Ο Κρις Χάρμαν στην «Ιστορία των Λαών του Κόσμου» στέκεται στις αδυναμίες της ίδιας της τάξης των δούλων να μπορέσει να συγκροτήσει εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση της κοινωνίας. Ίσως, γράφει ο Χάρμαν, ο Σπάρτακος «δεν μπορούσε να συλλάβει στη σκέψη του πώς ήταν δυνατό να αναδιοργανωθεί η ρωμαϊκή κοινωνία και δεν ήθελε απλά να καταλήξει να κυβερνάει την παλιά τάξη πραγμάτων».

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, ο Σπάρτακος έμεινε στην ιστορία ως σύμβολο των εξεγερμένων και έδωσε το όνομά του στην οργάνωση των επαναστατών στην καρδιά της Ευρώπης σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα: στην οργάνωση της Ρόζας Λούξεμπουργκ στη Γερμανική Επανάσταση του 1918.

Μπορείτε να διαβάσετε επίσης:

• Δημήτρη Κυρτάτα, «Δούλοι, δουλεία και δουλοκτητικός τρόπος παραγωγής».

• Παναγή Λεκατσά, «Η Πολιτεία του Ήλιου».

Και για όσους διαβάζουν αγγλικά:

• Lewis Grassic Gibbon «Spartacus».

• Aldo Schiavone «Spartacus».

Πηγή

Τα μακριά μαχαίρια της Χρυσής Αυγής

Οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες ομολογούν τον τρόπο δράσης και τα μαχαιρώματα των Ταγμάτων Εφόδου, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισμό της εγκληματικής οργάνωσης

«Πρέπει να έχουμε πρότυπό μας το ωμό κτήνος»
Εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», 3.10.2007

Για ακόμη μία φορά οι φιρερίσκοι της Χρυσής Αυγής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους. Καμιά σχέση δεν έχει η οργάνωσή τους με το έγκλημα στο Κερατσίνι, το οποίο μάλιστα καταδικάζουν! Μάλιστα, ενώ το πρωί της Τετάρτης ο Κασιδιάρης στη Βουλή εκτόξευε ύβρεις και απειλές κατά των «άθλιων συκοφαντών του αντισυνταγματικού τόξου» που τολμούν να πιάσουν στο στόμα τους την άσπιλη Χρυσή Αυγή, το ίδιο βράδυ ο Μιχαλολιάκος ντύθηκε «υπεύθυνος» πολιτικός και καλούσε «όλα τα πολιτικά κόμματα να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μη δημιουργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα δίνοντας πολιτικό χαρακτήρα σε ένα τραγικό συμβάν». Πραγματική καρικατούρα, από τον άνθρωπο που με κάθε ευκαιρία καταγγέλλει όλα τα κόμματα και δηλώνει έτοιμος να ανατρέψει το «σάπιο κοινοβουλευτικό καθεστώς» και να εγκαθιδρύσει το αγνό «εθνικό κράτος».

Το σκηνικό αυτό είναι γνωστό. Κάθε φορά που υποδεικνύονται ως δράστες εγκληματικής ενέργειας κάποιοι χρυσαυγίτες, οι πρώτοι που σπεύδουν να τους αποκηρύξουν είναι οι ίδιοι οι αρχηγοί τους. Κάτι που θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε άλλη πολιτική οργάνωση, για τη Χρυσή Αυγή είναι ο κανόνας. Η εγκατάλειψη δηλαδή του μέλους της που συλλαμβάνεται να διαπράττει κάποια εγκληματική πράξη. Από τη Λατινική Αμερική μέχρι την Ιρλανδία, οι οργανώσεις πολιτικής βίας τιμούσαν πάντοτε τους συλλαμβανόμενους «μαχητές» τους και με κάθε τρόπο επιχειρούσαν να τους σώσουν. Αντίθετα, η Χρυσή Αυγή όχι μόνον αποκηρύσσει τα μέλη της που συλλαμβάνονται, αλλά φτάνει στο σημείο να καταγγείλει μαζί με τους πολιτικούς της αντιπάλους την ίδια την πράξη, επιχειρώντας να την απογυμνώσει από κάθε πολιτικό περιεχόμενο.

Ο λόγος είναι απλός. Η Χρυσή Αυγή δεν λειτουργεί με τους κανόνες μιας πολιτικής οργάνωσης -έστω και ένοπλης-, αλλά ως μια ομάδα καταδρομέων σε ξένο έδαφος, τα μέλη της οποίας όταν συλλαμβάνονται γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ποντάρουν σε καμιά βοήθεια από την οργάνωσή τους και οφείλουν να δηλώνουν ότι έδρασαν μόνα τους. Τα μέλη που μετέχουν στον σκληρό πυρήνα των Ταγμάτων Εφόδου είναι σχετικά λίγα. Είναι οι «μυημένοι», εκείνοι που έχουν υποστεί μια πρώτη «δοκιμασία» και έχουν αποδεχτεί το ρίσκο να τους αδειάσει η οργάνωσή τους αν τυχόν συλληφθούν. Είναι η λογική των μυστικών υπηρεσιών που αναλαμβάνουν «επικίνδυνες αποστολές», αλλά ποτέ δεν αποδέχονται την ευθύνη τους όταν στραβώσει κάποια υπόθεση.

Για ακόμη μία φορά, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή αρνείται την ενοχή της σε μια άνανδρη επίθεση. Και κάνει ότι δεν γνώριζε τον δράστη, παρά τα αποδεικτικά στοιχεία που έχουν ήδη δημοσιευτεί για τη συμμετοχή του στις δραστηριότητες της ναζιστικής ομάδας. Αυτό που θέλει να αποφύγει η Χρυσή Αυγή είναι να φανεί ότι όχι μόνον ο δράστης, αλλά όλη η ομάδα που επιτέθηκε στο Κερατσίνι ήταν ακόμα ένα Τάγμα Εφόδου της οργάνωσης. Γιατί αν η ευθύνη περιοριστεί στον δράστη, τότε μπορεί και ο εκ των υπαρχηγών του Μιχαλολιάκου, Χρήστος Παππάς, να ισχυρίζεται ότι πρόκειται για «ημιπαράφρονα».

Τον προσχηματικό χαρακτήρα των διαψεύσεων της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτει η ίδια η εφημερίδα της, σε παλαιότερο σημείωμα που απευθύνεται σε κάποιον ανώνυμο αναγνώστη: «Η επίσημη θέση της Χρυσής Αυγής, σαν νομίμου πολιτικού κόμματος, που σέβεται τους θεσμούς, πρέπει να είναι κατά της βίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κάθε ομοϊδεάτης δεν μπορεί να ενεργεί κατά συνείδηση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει η επίσημη έγκριση ή υποστήριξη αυτών των ενεργειών. Πιστεύω να έγινα σαφής» (9.12.1994). Η διατύπωση της κομματικής αυτής «εγκυκλίου» είναι όντως σαφής. Τα μέλη δέρνουν ή μαχαιρώνουν «κατά συνείδηση» και η οργάνωση «δεν εγκρίνει επισήμως», διότι έτσι «πρέπει», αλλά την ίδια στιγμή επιτρέπει στους «ομοϊδεάτες» της να δρουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται για μια κυνική ομολογία ενοχής.

Μόνο στις περιπτώσεις που συλλαμβάνονται κάποια ήδη γνωστά στελέχη της οργάνωσης, υποχρεώνεται η ηγεσία της να παραδεχτεί τη σχέση της μαζί τους. Σε όλες όμως αυτές τις περιπτώσεις αρνείται τη συμμετοχή τους στην εγκληματική ενέργεια και επιμένει ότι πρόκειται περί «σκευωρίας», ακόμα και μετά από την οριστική διαλεύκανση της υπόθεσης και τη διερεύνησή της σε όλες τις βαθμίδες της Δικαιοσύνης. 

Η γνωστότερη περίπτωση αυτού του τύπου είναι η υπόθεση του υπαρχηγού της οργάνωσης Αντώνιου Ανδρουτσόπουλου, του «Περίανδρου», ο οποίος επικεφαλής δεκαμελούς Φάλαγγας επιτέθηκε με δολοφονικές προθέσεις κατά τριών αριστερών νέων τον Ιούνιο του 1998. Οταν η υπόθεσή του έφτασε στο δικαστήριο το 2006, ύστερα από εφτά χρόνια φυγοδικίας, η οργάνωση επέλεξε και πάλι την τακτική του «αδειάσματος». Ενώ επισήμως μιλούσε για «σκευωρία» και για «πολιτική δίωξη», δεν υπήρχε ούτε ένα στέλεχός της μεταξύ των μαρτύρων υπεράσπισης προκειμένου να υποστηρίξει τη θεωρία της σκευωρίας. Μάλιστα μετά την αποφυλάκισή του ο Ανδρουτσόπουλος θα καταγγείλει τον Μιχαλολιάκο και τους συνεργάτες του για το «άδειασμα» και θα υπαινιχθεί ότι ο πρώην αρχηγός του γνώριζε κάποια πράγματα για την υπόθεση που όμως σκόπιμα τα απέκρυψε.

Μια άλλη υπόθεση, για την οποία και πάλι μιλούσε για σκευωρία η Χρυσή Αυγή, ήταν το μαχαίρωμα δύο νέων από τον Παναγιώτη Ρουμελιώτη (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Πόρκυ») το 2006. Μετά την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης, η εφημερίδα της οργάνωσης διαμαρτυρόταν για «κόκκινη τρομοκρατία στα δικαστήρια», επειδή επιβλήθηκαν 17 χρόνια φυλακή στον δράστη. Κακώς, κατά την εφημερίδα, η κατηγορία αναφερόταν σε απόπειρες ανθρωποκτονίας, ενώ «σε πάμπολλες δίκες μαχαιρώματα και πυροβολισμοί ακόμη θεωρούνται βαριές σωματικές βλάβες» (20.2.2008).

Η επίθεση στα Πετράλωνα

Αλλά υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις για τις οποίες η οργάνωση κρατά απόλυτη σιωπή. Δεν έχει, λ.χ., πει τίποτα για την υπόθεση που συνέβη το καλοκαίρι του 2008 με μαχαίρωμα δύο ατόμων ύστερα από επιδρομή δεκαμελούς Τάγματος Εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Η υπόθεση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία διότι συνέβη το σπάνιο γεγονός όχι μόνο να συλληφθούν αμέσως μετά την επίθεση δύο από την ομάδα των δραστών, αλλά οι συλληφθέντες προχώρησαν και σε δυο εξαιρετικά διαφωτιστικές ομολογίες. Το κακό είναι ότι ακόμα και σήμερα, ενώ έχουν περάσει πάνω από πέντε χρόνια, η υπόθεση δεν έχει φτάσει στο ακροατήριο του Κακουργιοδικείου, ενώ και οι τότε συλληφθέντες δράστες κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Η δικογραφία της υπόθεσης είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική για την αδυναμία της πολιτείας απέναντι στους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, ακόμα και στις ελάχιστες αυτές περιπτώσεις

Το διαβιβαστικό της αστυνομίας προς την Εισαγγελία για την υποβολή της δικογραφίας εναντίον των συλληφθέντων Σ.Β. (γενν. 1982) και Σ.Α. (γενν. 1976) αναφέρει μεταξύ άλλων: «Την 18.30 ώρα περίπου, χθες, 30.6.2008, δέκα μέλη της οργάνωσης Χρυσή Αυγή, μεταξύ των οποίων ο πρώτος και δεύτερος των συλληφθέντων κατηγορουμένων συναντήθηκαν στην περιοχή του Ρουφ. 

Επιβαίνοντες σε δίκυκλες μοτοσικλέτες και φέροντες κράνη μετέβησαν την 19.30 της ιδίας, στη συμβολή των οδών […] στα Κάτω Πετράλωνα Αθηνών και εισβάλλοντας σε ημιυπόγειο διαμέρισμα της εκεί ευρισκόμενης πολυκατοικίας, επιτέθηκαν σε τέσσερα άτομα, τα οποία εκείνη την ώρα έκαναν μάθημα ισπανικής γλώσσας και τραυμάτισαν με αιχμηρό αντικείμενο τον Μ.Γ. 31 ετών και τον υπήκοο Ισπανίας R.S., 26 ετών και διέφυγαν με τις ως άνω δίκυκλες μοτοσικλέτες, διασκορπιζόμενοι προς διάφορες κατευθύνσεις. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός για την παροχή πρώτων βοηθειών. Την 19.25 ώρα περίπου της 30.6.2008 αστυνομικοί του Τ.Α. Πετραλώνων εντόπισαν τη δίκυκλη μοτοσικλέτα ιδιοκτησίας του πρώτου να κινείται στην οδό Πειραιώς στην οποία επέβαιναν οι κατηγορούμενοι και τους προσήγαγαν στο Τ.Α. Πετραλώνων.

»Σε σωματική έρευνα που ενεργήθηκε, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν στον πρώτο, α) ένα πτυσσόμενο μαχαίρι με μήκος λάμας 8,5 εκατοστά, με χαραγμένο στη λάμα και τη λαβή αυτού τον αγκυλωτό σταυρό, β) ένα σκεπάρνι με ξύλινη λαβή και γ) ένα κράνος, χρώματος λευκού μαύρου με λεπτές ερυθρές ρίγες και στον δεύτερο, α) ένα πτυσσόμενο μαχαίρι με μήκος λάμας 8,5 εκατοστά και β) ένα κράνος μαύρου χρώματος. Εξεταζόμενοι οι κατηγορούμενοι, αποδέχθηκαν την παρουσία τους στη συμβολή των οδών […] στα Κάτω Πετράλωνα Αθηνών, μαζί με τα υπόλοιπα οκτώ άτομα, αρνήθηκαν όμως τη συμμετοχή τους στον τραυματισμό των δύο παθόντων».

Οι αποκαλυπτικές ομολογίες

Οι ομολογίες των δύο χρυσαυγιτών που δόθηκαν στην αστυνομία το ίδιο βράδυ της επίθεσης, προτού δηλαδή μεσολαβήσει το γνωστό διάστημα που απαιτείται για το κουκούλωμα των υποθέσεων, είναι εξαιρετικά διαφωτιστικές. Γιατί μπορεί και οι δύο να αρνούνται την προσωπική συμμετοχή στην πράξη του μαχαιρώματος, αλλά περιγράφουν με λεπτομέρειες τον τρόπο δράσης της Φάλαγγας. Οι δύο περιγραφές συμπίπτουν απολύτως. Ο πρώτος απαντά ως εξής στο ερώτημα των αστυνομικών:

«Εδώ και οκτώ χρόνια είμαι μέλος της οργάνωσης Χρυσή Αυγή και περιστασιακά συμμετέχω σε διάφορες εκδηλώσεις της οργάνωσης αυτής γιατί με εκφράζει. Πριν από ένα χρόνο, μαζί με την κοπελιά μου είχαμε πάει για φαγητό και βρισκόμασταν στην περιοχή των Πετραλώνων. Ξαφνικά και εντελώς απρόκλητα, εγώ και η κοπέλα μου δεχθήκαμε επίθεση από δέκα περίπου άτομα τα οποία μας χτύπησαν με τα κράνη και τα χέρια τους, προκαλώντας μας σωματικές βλάβες. 

Εδώ και πέντε περίπου μήνες γνώριζα ότι υπάρχει ένα στέκι στα Πετράλωνα, στο οποίο συχνάζουν αριστεριστές. Σήμερα και περί ώρα 16.00, από το τηλέφωνό μου πήρα το φίλο μου Σ.Α. [τον συγκατηγορούμενό του], τον οποίο γνωρίζω εδώ και τρία χρόνια από το γήπεδο και από εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής και του είπα να συναντηθούμε στο σούπερ μάρκετ Lidl που βρίσκεται στην οδό Πέτρου Ράλλη, όπου και συναντηθήκαμε περί ώρα 18.30. Εγώ μετέβην εκεί με τη μοτοσικλέτα μου. 

Ο Σ.Α. πήρε ένα κράνος χρώματος μαύρου από το αυτοκίνητό του και με τη μοτοσικλέτα μου μεταβήκαμε στην περιοχή του Ρουφ, όπου συναντηθήκαμε με άλλα δέκα περίπου γνωστά μου άτομα, τα οποία επίσης επέβαιναν σε μοτοσικλέτες και κατευθυνθήκαμε στα Πετράλωνα, χωρίς να γνωρίζω ακριβώς το σημείο, όπως δεν το γνώριζε και ο φίλος μου. Φτάσαμε σε μια πολυκατοικία, της οποίας δεν θυμάμαι τη διεύθυνση και κάποια από τα άτομα που ήταν μαζί μας μπήκαν σε ημιυπόγειο χώρο της παραπάνω πολυκατοικίας και εντός λίγης ώρας εξήλθαν χωρίς να γνωρίζω τι έκαναν εντός του ημιυπογείου. 

Τα άτομα αυτά, όπως κι εγώ με τον Σ.Α., φοράγαμε κράνη και εν συνεχεία αποχωρήσαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Επαναλαμβάνω και πάλι ότι δεν γνωρίζω αν υπήρχαν στο προαναφερθέν ημιυπόγειο άλλα άτομα ούτε γνωρίζω τι συνέβη εκεί. Περί ώρα 19.15 και ενώ βρισκόμουν στην οδό Πειραιώς, κινούμενος με τη μοτοσικλέτα μου με συνεπιβάτη το φίλο μου, μας σταμάτησαν αστυνομικοί με πολιτικά για έλεγχο και εξακρίβωση των στοιχείων της ταυτότητάς μας και μας οδήγησαν στο Τμήμα Ασφαλείας Πετραλώνων. Σε ερώτηση αστυνομικών για το εάν έχω κάτι επάνω μου, έβγαλα και τους παρέδωσα από μόνος μου ένα σουγιά που έχω αγοράσει έναντι 30 ευρώ για σουβενίρ, ο οποίος φέρει χαραγμένο το ναζιστικό σταυρό μαζί με έναν αετό. Το ίδιο έκανε κι ο φίλος μου και παρέδωσε κι αυτός ένα σουγιά που έφερε μαζί του, τον οποίο εγώ έβλεπα για πρώτη φορά και δεν ήξερα ότι τον είχε μαζί του».

Ταυτόσημη ήταν η απολογία και του δεύτερου:

«Εδώ και πέντε χρόνια είμαι φίλος της οργάνωσης Χρυσή Αυγή και περιστασιακά συμμετέχω σε διάφορες εκδηλώσεις της οργάνωσης αυτής γιατί με εκφράζει. Σήμερα και περί ώρα 16.00 δέχτηκα κλήση στο κινητό μου τηλέφωνο από το φίλο μου Σ.Β., τον οποίο γνωρίζω εδώ και τρία χρόνια από το γήπεδο και από εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής και μου είπε να συναντηθούμε στο σούπερ μάρκετ Lidl περί ώρα 18.30. […] Ολα τα άτομα με μοτοσικλέτες κατευθυνθήκαμε προς τα Πετράλωνα χωρίς να γνωρίζω ακριβώς το σημείο, όπως δεν το γνώριζε ούτε ο φίλος μου ο Σ.Β. 

Φθάσαμε σε μια πολυκατοικία, της οποίας δεν θυμάμαι τη διεύθυνση και κάποια από το άτομα που ήταν μαζί μας μπήκαν σε ημιυπόγειο χώρο της παραπάνω πολυκατοικίας και εντός ολίγης ώρας εξήλθαν χωρίς να γνωρίζω τι έκαναν εντός του ημιυπογείου. Τα άτομα αυτά, όπως κι εγώ με τον Σ.Β. φοράγαμε κράνη και εν συνεχεία αποχωρήσαμε προς διάφορες κατευθύνσεις. […] Περί ώρα 19.15 και ενώ βρισκόμασταν εγώ και ο Σ.Β. στην οδό Πειραιώς, μας σταμάτησαν αστυνομικοί με πολιτικά για έλεγχο και εξακρίβωση στοιχείων ταυτότητας και μας οδήγησαν στο Τμήμα Ασφαλείας Πετραλώνων. Σε ερώτηση των αστυνομικών για το εάν έχω κάτι επάνω μου, έβγαλα και τους παρέδωσα μόνος μου ένα σουγιά που αγόρασα 3 ευρώ από ένα σούπερ μάρκετ. Το ίδιο έκανε και ο φίλος μου ο Β. και παρέδωσε και αυτός ένα σουγιά που έφερε μαζί του, τον οποίο εγώ έβλεπα για πρώτη φορά και δεν ήξερα ότι τον είχε μαζί του».

Το δικαστικό δίλημμα

Με δεδομένη την ομολογία των δύο χρυσαυγιτών η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο τον Μάιο του 2011. Οι κατηγορούμενοι αποχώρησαν πριν από την έναρξη της δίκης και ο συνήγορός τους επικαλέστηκε ότι βρέθηκαν σε «καθεστώς πανικού για τη ζωή τους λόγω βίαιων επεισοδίων που προηγήθηκαν».

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών εξέτασε την υπόθεση και από το σύνολο του αποδεικτικού υλικού και τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων προέκυψε ότι «στην Αθήνα, στις 30.6.2008, οι κατηγορούμενοι, αφού συναντήθηκαν με άλλους μοτοσικλετιστές, των οποίων η ταυτότητα δεν κατέστη δυνατόν να εξακριβωθεί εξαιτίας του ότι είχαν καλυμμένες ή είχαν αφαιρέσει τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους και συγκεντρώθηκαν, έτσι, συνολικά δέκα περίπου άτομα, εισέβαλαν σε ημιυπόγειο διαμέρισμα στα Κάτω Πετράλωνα, εντός του οποίου βρίσκονταν [τέσσερα άτομα].

Ειδικότερα, ενώ τα λοιπά άτομα της ομάδας έσπαγαν και κατέστρεφαν αντικείμενα του χώρου, οι κατηγορούμενοι κρατώντας ο μεν Σ.Β. ένα πτυσσόμενο μαχαίρι, συνολικού μήκους 20 εκατοστών και μήκος λάμας 8,5 εκατοστών και ένα σκεπάρνι, ο δε Σ.Α. ένα πτυσσόμενο μαχαίρι συνολικού μήκους 20 εκατοστών και λάμας 8,5 εκατοστών στράφηκαν εναντίον α) του Μ.Γ., ο οποίος δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να αμυνθεί και να διαφύγει και αφού έριξαν στο πρόσωπό του σπρέι κατάφεραν επ’ αυτού χτυπήματα σε πολλαπλά μέρη του σώματός του (μέτωπο, δεξιό γλουτό, δεξιό εξωμηριαίας επιφάνειας, πίσω δεξιά στο ύψος της μέσης όπως κατέθεσε αυτόπτης μάρτυρας) με αποτέλεσμα να πληγεί καίριο σημείο του σώματός του (αρτηρία), να απολέσει μεγάλη ποσότητα αίματος, αφού έλαβε επτά φιάλες αίμα, να πάθει αιμορραγικό σοκ και να χειρουργηθεί προς συρραφή του τραύματος, παραμένοντας νοσηλευόμενος επί εικοσαήμερο και β) του R.S., τον οποίο προσπάθησαν να πλήξουν στο θώρακα και αφού δεν κατάφεραν να καταφέρουν το πρώτο χτύπημα επαναπροσπάθησαν, όμως ο τελευταίος σήκωσε το πόδι σε αμυντική στάση με αποτέλεσμα να πληγεί στον αριστερό μηρό.

Οι ανωτέρω πράξεις των κατηγορουμένων εναντίον των θυμάτων τους τα οποία δεν μπορούσαν να αντιδράσουν αφενός μεν με τον τρόπο που ενεργήθηκαν οι πράξεις αυτές, από κοινού με άλλα άτομα, τα οποία κατέστρεφαν το χώρο με όργανα επικίνδυνα για την ανθρώπινη ζωή (σκεπάρνια) τα οποία χρησιμοποιούσαν με βιαιότητα εντός μικρού χώρου, αφετέρου δε με επανειλημμένα χτυπήματα με χρήση όπλων πρόσφορων να αφαιρέσουν ανθρώπινη ζωή, αποδεικνύουν την ανθρωποκτόνο πρόθεση των κατηγορουμένων.

Εντούτοις, η πρόθεσή τους αυτή δεν ολοκληρώθηκε επειδή ένα από τα άτομα της ομάδας φώναξε “τέλος χρόνου” με αποτέλεσμα την άμεση αποχώρηση όλων των επιτιθέμενων από το χώρο. Συνεπώς, η ανωτέρω ανθρωποκτόνος πρόθεσή τους δεν ολοκληρώθηκε επειδή ξεπεράσθηκαν τα χρονικά όρια της προμελετημένης εναντίον των θυμάτων επίθεσης και όχι από τη θέλησή των κατηγορουμένων» (Απόφαση 3048/2011).

Με αυτό το σκεπτικό το δικαστήριο μετέτρεψε την κατηγορία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή και παρέπεμψε την υπόθεση να εκδικαστεί στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Η ορθή αυτή κρίση οδηγεί, όμως, μέχρι σήμερα στην ατιμωρησία των δραστών, οι οποίοι ουδέποτε προφυλακίστηκαν, ενώ δεν έχει οριστεί ακόμα και η νέα δίκη τους.

Πάντως η διερεύνηση αυτής της υπόθεσης έριξε φως στον τρόπο δράσης των Ταγμάτων Εφόδου της Χρυσής Αυγής: μηχανοκίνητες ομάδες χρυσαυγιτών με καλυμμένους αριθμούς κυκλοφορίας, οπλισμένων με μαχαίρια και τσεκούρια που ειδοποιούνται να συναντηθούν σε προσυνεννοημένο σημείο, με άνωθεν εντολές, εναντίον στόχων που γνωρίζουν μόνο οι ιθύνοντες, δολοφονική επίθεση εναντίον άοπλων θυμάτων, συντεταγμένη αποχώρηση και προσπάθεια διαφυγής.

Ποιο άλλο στοιχείο θα χρειαζόταν για μια συμμορία προκειμένου αυτή να υπαχθεί σε όσα ορίζει για τις εγκληματικές οργανώσεις το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα, το οποίο προβλέπει για τους αρχηγούς αυτών των οργανώσεων αυστηρές ποινές; Και πότε κλήθηκε ο Νίκος Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ για να απολογηθεί μεταξύ άλλων και για το έγκλημα των Πετραλώνων;

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Γιατί μαχαιρώνουν οι ναζιστές;

Ακόμα και τώρα, που όλοι συνομολογούν τον ναζιστικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, κάποιοι εξακολουθούν να μην κατανοούν τον λόγο που η οργάνωση καταφεύγει σε τόσο επιδεικτική άσκηση βίας, από τις στρατιωτικές παρατάξεις του Μελιγαλά μέχρι τη δολοφονία στο Κερατσίνι. Δεν εννοούμε βέβαια το Αβαταρ του πρωθυπουργού, τον Χρύσανθο Λαζαρίδη, ο οποίος ακόμα και την επαύριο της δολοφονίας επιμένει στις μικροκομματικές σκοπιμότητες των «δύο άκρων», αθωώνοντας ουσιαστικά τους ναζιστές. Τη δυσκολία να κατανοηθεί ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής συναντούμε σε μεγάλο μέρος των πολιτικών αναλυτών, οι οποίοι θεωρούν ότι η οργάνωση είναι ένα ακόμα «ακροδεξιό» ή «εθνικιστικό» μόρφωμα, όσο κι αν αναμασούν κι αυτοί τα περί «ναζισμού».

Αλλά ακριβώς ο ναζιστικός χαρακτήρας της οργάνωσης αυτής είναι η αιτία που η δράση της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες. Ο ναζισμός δεν είναι απλώς ένα από τα ποικίλα ρεύματα του πολιτικού ολοκληρωτισμού. Η βία, το αίμα και η δολοφονία δεν είναι το πολιτικό μέσο για τα ναζιστικά κινήματα. Είναι το ίδιο το πολιτικό τους μήνυμα.

Απ’ αυτήν την άποψη ο ναζισμός δεν ταυτίζεται με τον φασισμό, ο οποίος στην πρώτη τουλάχιστον περίοδο της εφαρμογής του δεν στηριζόταν στη φυλετική θεωρία, αλλά στη θεοποίηση του συγκεντρωτικού «συντεχνιακού» κράτους. Ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός δεν αναφέρεται στο κράτος, αλλά στη «λαϊκή φυλετική κοινότητα». Με κάθε ευκαιρία, οι χρυσαυγίτες χρησιμοποιούν αυτή τη διαφορά για να κοροϊδέψουν τους αφελείς. Στα επίσημα κείμενά τους και στις δηλώσεις της ηγεσίας τους επανέρχεται συχνά πυκνά η διαφοροποίησή τους από το φασιστικό κρατικιστικό μοντέλο. Και φυσικά έχουν δίκιο. Αυτό που παραλείπουν να προσθέσουν είναι η απόλυτη ταύτισή τους με τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, η οποία επισφραγίζεται ήδη από την παρουσία στην ονομασία της οργάνωσης του προσδιορισμού «Λαϊκός Σύνδεσμος».

Ως φανατικοί ναζιστές, οι άνθρωποι που συγκεντρώνει γύρω του ο Νίκος Μιχαλολιάκος αποδέχονται ότι όσοι δεν ανήκουν στη «λαϊκή φυλετική κοινότητα» δεν δικαιούνται τον χαρακτηρισμό του ανθρώπου. Είναι οι λεγόμενοι «υπάνθρωποι». Και σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν βέβαια πρώτα απ’ όλα όσοι δεν ανήκουν στη «λευκή φυλή», αλλά και οι μετανάστες (ανεξάρτητα από την καταγωγή τους), οι Εβραίοι, οι ομοφυλόφιλοι, οι «διαφορετικοί» και τελικά το σύνολο των πολιτικών αντιπάλων της οργάνωσης. Στην κατηγορία του «υπανθρώπου» ανήκουν όλα τα θύματα της Χρυσής Αυγής. Και αυτή η ναζιστικής προέλευσης κατάταξη επιτρέπει -αν δεν οδηγεί στις- ακραίες δολοφονικές πράξεις.

«Ο Φανατισμός είναι σπουδαίο συναίσθημα», έγραφε ο Περίανδρος λίγους μήνες πριν αποδείξει τι ακριβώς εννοεί με τη δολοφονική επίθεση της Φάλαγγας τον Ιούνιο του 1998. «Σε τονώνει όταν όλα δείχνουν χαμένα. Μα και σε σπρώχνει στην απληστία της δημιουργίας πολλαπλών χτυπημάτων στον αντίπαλο, εκμηδενίζοντας τον οίκτο, όταν εκείνος ικετεύει τάχα ηττημένος. […] Ο Φανατισμός χαρίζει υπομονή, επιμονή και λύσσα για την εκδίκηση, προσμονή της ημέρας που θα τιμωρήσουμε τους εχθρούς της πατρίδας μας και της φυλής μας. […] Είμαστε εθνικιστές και συνωμότες. Είμαστε γεμάτοι Φανατισμό που θα χαράξουμε με σπαθί και πένα, και θα διαχύσουμε με μελάνι και αίμα».

Η θεωρία των «υπανθρώπων» υπήρξε η βάση και του μεγαλύτερου μαζικού εγκλήματος της σύγχρονης εποχής, του Ολοκαυτώματος. Χωρίς την υπαγωγή των Εβραίων σ’ αυτήν την κατηγορία θα ήταν αδιανόητη η επιχείρηση «τελική λύση», δηλαδή η προετοιμασία της βιομηχανικής εξόντωσης όλων των Εβραίων της ευρωπαϊκής ηπείρου. Τη βιομηχανία αυτή δικαιολογεί, θαυμάζει και θα ήθελε να μιμηθεί η Χρυσή Αυγή. Γι’ αυτό συγκεντρώνει στις τάξεις της ανθρώπους που μπορούν ήδη από σήμερα να δώσουν το δικό τους δείγμα γραφής, με την παραδειγματική εξόντωση έστω και ενός «υπανθρώπου».

Διαβάστε

Κείμενα του «Ιού» στην «Εφ.Συν.» για τη Χρυσή Αυγή:

● «Πιστεύω εις έναν Αδόλφο»

Ο παγανιστικός «χριστιανισμός» της Χρυσής Αυγής (01.12.2012).

http://www.efsyn.gr/?p=4947

● «Γιατί χαιρετά ο κόσμος;

Η γενεαλογία του ναζιστικού χαιρετισμού (6.1.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=12850

● «Το αλφαβητάρι με τη σβάστικα»

Μαθήματα νεοελληνικού ναζισμού (15.3.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=32094

● «Οι “δικές μας” τυφλές βόμβες»

Η άγνωστη κληρονομιά της δικτατορίας (20.4.2013). http://www.efsyn.gr/?p=42906

● «Ο ναζισμός, η βία και ο νόμος»

Οι περιπέτειες του αντιρατσιστικού νόμου

(19.5.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=51527

● «Η “Κρυπτεία” του κυρίου Γενικού»

Τι συνδέει τη Χρυσή Αυγή με τον Π. Μπαλτάκο; (25.5.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=54003

● «Ο φερετζές του φασίστα»

Η βία ως «ελευθερία του λόγου»

(8.6.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=58954

● «Ο μισελληνισμός των Ελληναράδων»

Η Ελλάδα, όπως την «αγάπησαν» οι ναζί κατακτητές (27.7.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=81289

● «Ο αντιφασισμός στο εδώλιο» (2.9.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=103260

● «Η εξαφάνιση της φαιάς κυρίας»

Γιατί απείχε η Χρυσή Αυγή από τη δίκη που η ίδια προκάλεσε (7.9.2013).

http://www.efsyn.gr/?p=107412

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς ios@efsyn.gr

Πηγή