Σπρέι ευφορίας» για την καταπολέμηση και αντιμετώπιση των αυτοκτονιών στον Αμερικάνικο στρατό!

Όπως έχουμε επισημάνει σε προηγούμενη ανακοίνωση μας που βασίστηκε σε δημοσιεύματα του αμερικανικού τύπου διαπιστώνεται «"Επιδημία" αυτοκτονιών στον Αμερικάνικο στρατό! Σε δημοσίευμα της η εφημερίδα USA Today γράφει ότι τον μήνα Ιούλιο επιβεβαιώθηκαν 38 αυτοκτονίες στον στρατό των ΗΠΑ, δηλαδή περισσότερες από μια αυτοκτονία την ημέρα. 

Σύμφωνα με στοιχεία του στρατού το ποσοστό αυτοκτονίας φέτος ξεπέρασε αυτό της προηγούμενης χρονιάς, ιδιαίτερα μεταξύ των ενεργών στρατιωτών- με μια αύξηση 22%. Το τρέχον ποσοστό αυτοκτονιών στον στρατό των ΗΠΑ τους πρώτους επτά μήνες του 2012 είναι 29 θάνατοι ανά-100, 000, ξεπερνώντας το ποσοστό της προηγούμενης χρονιάς δήλωσε ο Bruce Shahbaz, αναλυτής του Στρατού.

Σύμφωνα με τον Shahbaz, φέτος έχει προκύψει ένα νέο φαινόμενο με τις περισσότερες αυτοκτονίες να είναι μεταξύ των βετεράνων στρατιωτών. Ο στρατός θεωρεί τους νεότερους στρατιώτες ως πιο ευάλωτους αλλά αυτό μάλλον έχει αρχίσει να αλλάζει. Ο Shahbaz λέει ότι μια θεωρία για το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών είναι ότι αφού γυρίσουν από το πεδίο της μάχης οι στρατιώτες περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσαρμοστούν στις συναισθηματικές απαιτήσεις της καθημερινότητας. Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λέον Πανέτα αναγνώρισε ότι "Κάτι δεν πάει καλά" και παρομοίωσε την αύξηση στο ποσοστό των αυτοκτονιών με "επιδημία".

Εντύπωση όμως προκαλεί επίσης ο τρόπος που η αμερικανική κυβέρνηση επιχειρεί να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Πρόκειται για έρευνα που αποσκοπεί στη  παραγωγή ενός αντικαταθλιπτικού ρινικού σπρέι για τους στρατιώτες που παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα και την οποία χρηματοδοτεί ο στρατός των ΗΠΑ. 

Σχετικά δημοσιεύματα αναφέρονται στη παραγωγή του αντικαταθλιπτικού ρινικού σπρέι που έχει ανατεθεί σε επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής της Indiana με το ερευνητικό κόστος να ανέρχεται, σύμφωνα με το RT στα 3 εκατομμύρια δολάρια. Η χρήση του στοχεύει στην αποτροπή αυτοκτονιών των στρατιωτών που παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα. Όπως αναφέρει η ίδια πηγή, ο καθηγητής Michael Kubek και η επιστημονική του ομάδα έχουν τρία χρόνια για να διαπιστώσου την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του εν λόγω φαρμάκου.

Το ρινικό σπρέι, που περιέχει θυρεοτροπίνη (TRH), θα μπορούσε να περιορίσει τις αυτοκτονίες καθώς έχει ηρεμιστική και αντικαταθλιπτική δράση προκαλώντας ευφορία. Η TRH έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τις τάσεις για αυτοκτονία, την κατάθλιψη και τις ψυχολογικές διαταραχές. «Είναι γνωστό από το 1970 ότι η TRH έχει αντικαταθλιπτική και ταχεία δράση», ανέφερε ο Michael Kubek στην Daily. «Το βασικό πρόβλημα είναι πως θα χορηγηθεί απευθείας στον εγκέφαλο», πρόσθεσε. Σημειώνεται πως μέχρι σήμερα η TRH χορηγείται με ένεση στο νωτιαίο μυελό, καθώς η χορήγησή της ενδοφλέβια ή με χάπια δεν έχει αποτέλεσμα. 

Η ομάδα του Kubek εκτιμά πως μέσω της ρινικής κοιλότητας η ουσία μπορεί να μεταφερθεί απευθείας στον εγκέφαλο και να είναι αποτελεσματική. «Αν αυτό ισχύει και είναι ασφαλές τότε η εφαρμογή του νέου φαρμάκου δεν θα χρησιμοποιηθεί μόνο για τους στρατιώτες, αλλά θα μπορούμε να μιλάμε για ένα νέο είδος αντικαταθλιπτικού φαρμάκου», σημείωσε. Αν αποδειχτεί αποτελεσματικό, το ρινικό σπρέι θα μπορεί να χορηγείται σε συνδυασμό με αντικαταθλιπτικά. 

«Η φάση μεταξύ χορήγησης και επίδρασης των αντικαταθλιπτικών είναι πολύ κρίσιμη» αναφέρει ο Ken Duckworth, επικεφαλής της «Εθνικής Συμμαχίας για την Ψυχική Υγεία», σημειώνοντας πως «θα μπορούσε παράλληλα να χορηγηθεί το ρινικό σπρέι που θα σταθεροποιεί άμεσα την ψυχολογική διάθεση του ατόμου μέχρι να δράσουν τα αντικαταθλιπτικά». Σημειώνεται, όπως αναφέρει το RT, πως οι αυτοκτονίες δεν αυξάνονται μόνο στο στρατό αλλά και στις ΗΠΑ, και πλέον αποτελούν την τέταρτη αιτία θανάτου μεταξύ των ηλικιών 18 έως 65 ετών.

Άρα, το πρόβλημα λύθηκε! Οι Μισθοφόροι των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων θα μπορούν να διαπράττουν όποιο έγκλημα απαιτηθεί για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Έπειτα, καθώς θα βουλιάζουν στις τύψεις τους, κατεστραμμένοι ψυχολογικά και συναισθηματικά, μόνοι και έρημοι αφού είναι αδύνατον να επανασυνδεθούν με την ειρηνική ζωή, θα τραβούν μια τζούρα από το σπρέι και θα συνεχίζουν τον απελπισμένο τους βίο..

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ: όμορφος αστικός κόσμος, αγγελικά πλασμένος και με νόμιμη ντόπα ποτισμένος..

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Πέντε παραδείγματα πολιτικής ανυπακοής που έγραψαν ιστορία

Όταν ο Ισπανός δήμαρχος Χουαν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίλο (Juan Manuel Sánchez Gordillo) ηγήθηκε πρόσφατα, στο πλαίσιο του αγώνα του κατά της λιτότητας, μιας επιδρομής αγροτών κατά τοπικών σούπερ μάρκετ, η ασυλία που απολαμβάνει ως τοπικός βουλευτής τον προφύλαξε από την σύλληψη. Τώρα ζητάει κι από άλλους δημάρχους να αγνοήσουν τις εντολές της κεντρικής κυβέρνησης για περικοπές δαπανών και αρνείται να προχωρήσει σε απολύσεις και εξώσεις. 

Σε εποχές λιτότητας, παρόμοιες έκδηλες εκδηλώσεις ανυπακοής θα πρέπει να ενθαρρύνονται. Μερικές φορές, η μεγαλύτερη ισχύς των κινημάτων λαϊκής διαμαρτυρίας είναι η δυνατότητά τους να προκαλούν αναστάτωση. Ιδού πέντε περιπτώσεις πολιτικής ανυπακοής που έγραψαν ιστορία, προς αξιοποίηση από τυχόν ευφάνταστους indignados.

                                                           1. Η «πορεία του άλατος»

                                      Το μνημείο προς τιμή της «πορείας του άλατος» στο Νέο Δελχί

Η προκλητική αδιαφορία του Γκάντι (Gandhi) για τους βρετανικούς αποικιακούς νόμους περί μονοπωλίου στην πώληση άλατος, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1930, πυροδότησε ένα κύμα πολιτικής ανυπακοής που συνέβαλε πολύ στην ανεξαρτητοποίηση από την Βρετανική Αυτοκρατορία. 

Οι νόμοι περί άλατος φορολογούσαν το ινδικό αλάτι, ούτως ώστε η Ινδία να εξαναγκάζεται να εισαγάγει αλάτι από την Βρετανία. Ο Γκάντι και οι οπαδοί του ξεκίνησαν μια μακρά και μαχητική πορεία με σκοπό να παράγουν αλάτι και να το μεταφέρουν στο εσωτερικό της χώρας, χωρίς να καταβάλουν φόρους. Οι Βρετανοί κατέστειλαν άγρια την πορεία, συνέλαβαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και αρνήθηκαν να κάνουν την παραμικρή παραχώρηση. Η επιτυχία της πορείας επίσης περιορίστηκε από το ότι απέτυχε να κερδίσει την υποστήριξη των μουσουλμάνων.

Μολοταύτα, η πορεία είχε μακροπρόθεσμα οφέλη που υπερακόντισαν την αποτυχία της να πετύχει τους άμεσους στόχους της:

• Κατ’ αρχήν ενέπνευσε όσους έλαβαν μέρος, καθώς οι περισσότεροι ανάμεσά τους δεν είχαν λάβει ξανά μέρος σε οργανωμένο πολιτικό αγώνα.
• Δεύτερον, έκανε γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο πως οι μάζες των Ινδών είναι σημαντική πολιτική δύναμη και οι βρετανικές αποικιακές αρχές ήταν υποχρεωμένες να συνδιαλλαγούν με τον ηγέτη τους.
• Τρίτον, προκάλεσε περαιτέρω κύματα πολιτικής ανυπακοής.
• Τέλος η «πορεία του άλατος» επηρέασε φοβερά την σκέψη και την στρατηγική κι άλλων ηγετών, σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (Martin Luther King).

                                    2. Ο αγώνας των ακτημόνων της Εξτρεμαδούρα

Η αναδιανομή της αγροτικής γης ήταν μια από τις προτεραιότητες στην Ισπανία κατά την διάρκεια της ισπανικής αβασίλευτης δημοκρατίας. Η υψηλή ανεργία που μάστιζε την ύπαιθρο είχε συμβάλει καθοριστικά στην εκλογική νίκη του αριστερού «λαϊκού μετώπου» (FP). Εν όψει των εκλογών του 1936, οι υποψήφιοι του FP στην Εξτρεμαδούρα είχαν υποσχεθεί τάχιστη εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης. 

Αντί λοιπόν να περιμένουν από την κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της, αμέσως μετά τις εκλογές ακτήμονες αγρότες άρχισαν να καταλαμβάνουν μεγάλες αγροτικές εκτάσεις, ξεκινώντας από 3,000 περίπου αγροκτήματα στην περιοχή Μπανταγιόζ. Ευρισκόμενη αντιμέτωπη με την λαϊκή κινητοποίηση, η κυβέρνηση νομιμοποίησε τις καταλήψεις αυτές. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες εγκαταστάθηκαν στις νέες τους περιουσίες.

Αλλά το διακύβευμα δεν αφορούσε μόνο την κατοχή της γης. Εξίσου σημαντική ήταν η συζήτηση περί της τύχης των κατασχεμένων χωραφιών, αν δηλαδή έπρεπε να κολεκτιβοποιηθούν ή να αποδοθούν ατομικά στους νέους τους ιδιοκτήτες. Οι καταλήψεις δεν παρείχαν μόνο γη και δουλειά, αλλά και ένα δημοκρατικό φόρουμ όπου συζητήθηκε συνολικά η μελλοντική πορεία της κοινωνίας. Έως ότου οι εκτάσεις αυτές ανακαταλήφθηκαν από τις δυνάμεις του στρατηγού Φράνκο (Franco), που έσφαξαν τους αγρότες και τους αριστερούς τους ηγέτες.

                             3. «Ιπτάμενες» πικετοφορίες και καθιστικές διαμαρτυρίες

Albert Hinson, Ranlo, North Carolina, ηγέτης των «ιπτάμενων μεραρχίων» διαδηλωτών για τη συμπαράσταση στην απεργία

Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργατικοί αγώνες ανέκαθεν ακολουθούσαν ένα συγκρουσιακό σχήμα, εν πολλοίς λόγω της κατά μέτωπον σύγκρουσης μεταξύ κυβέρνησης και εργατών, τουλάχιστον ως την εποχή του «νιου ντιλ». Κατά την διάρκεια της μεγάλης ύφεσης, ένα κύμα εργατικών αγώνων κατόρθωσε για πρώτη φορά να κερδίσει πλατιά λαϊκή απήχηση και να παράγει φιλεργατικούς θεσμούς και νόμους.

Ανοργάνωτοι εργάτες σε υφαντουργεία και μεταλλεία, πληττόμενοι σφοδρά από την ύφεση αλλά και ενθαρρυμένοι από τις υποσχέσεις του Φραγκλίνου Ρούσβελτ (Franklin Roosevelt) πως θα μεριμνούσε υπέρ των εργατών, ξεκίνησαν μια απέλπιδα σειρά αγώνων κατά των απολύσεων και των μισθολογικών περικοπών. Αλλά προκειμένου να κερδίσουν, υποχρεώθηκαν σύντομα να επιλέξουν δυναμικές και βίαιες μορφές αγώνα, αντιδρώντας στην οργανωμένη βία των απεργοσπαστών και της αστυνομίας, αλλά και την επιβολή του στρατιωτικού νόμου σε ορισμένες πολιτείες.

Έτσι δημιουργήθηκαν οι «ιπτάμενες μεραρχίες» διαδηλωτών, που κατά την διάρκεια της απεργίας των υφαντουργών του 1934 πήγαιναν από πόλη σε πόλη προκειμένου να παρακινήσουν τους εργαζόμενους να τους συμπαρασταθούν. Αυτή η τακτική είχε ιδιαίτερη σημασία, διότι συχνά οι εργαζόμενοι απασχολούνταν σε μικρομεσαίες μονάδες με λίγους εργαζόμενους η καθεμιά, και μεμονωμένα δεν διέθεταν μεγάλη διαπραγματευτική ισχύ. 

Εξίσου σημαντική ήταν η εξάπλωση των καθιστικών διαμαρτυριών σε χαλυβουργεία και αυτοκινητοβιομηχανίες: μια ομάδα εργαζομένων απλά επέλεγε ένα στρατηγικό σημείο στην επιχείρηση και καθόταν εκεί, παρενοχλώντας την παραγωγή. Ήταν μια αποτελεσματικότατη μορφή διαμαρτυρίας που επίσης ήταν λιγότερο βίαιη σε σχέση με άλλες, με αποτέλεσμα να αξιοποιηθεί αργότερα από αγωνιστές υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων ή κατά του πολέμου του Βιετνάμ.

                                    4. Κατεδάφιση ανεπιθύμητων επιχειρήσεων

Η αλυσίδα ταχυφαγείων «Μακ Ντόναλντ» έγινε θετικά δεκτή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε όταν άρχισε να επεκτείνεται στην γηραιά ήπειρο, τη δεκαετία του ’70. Αλλά τα πράγματα στην Γαλλία ήταν ανέκαθεν διαφορετικά, καθώς εκεί ήταν διαδεδομένη στην κοινή γνώμη η απέχθεια για την αμερικανική διατροφή («malbouffe»). 

Η προσπάθεια της αλυσίδας να ανοίξει ένα υποκατάστημα στο Μιλό το 1999 προκάλεσε το ενδιαφέρον του Ζοζέ Μποβέ (José Bové) ενός αγροτοσυνδικαλιστή, μέλους της «αγροτικής συνομοσπονδίας». Πριν καν αποπερατωθεί το νέο κατάστημα, ο Μποβέ και οι υποστηρικτές του το επισκέφτηκαν και άρχισαν να το κατεδαφίζουν, τούβλο-τούβλο.

Παρόμοιες δράσεις είναι φυσικά σε μεγάλο βαθμό συμβολικές. Αλλά ο Μποβέ ξεκίνησε μια σειρά ανάλογων διαμαρτυριών κατά της παρουσίας ταχυφαγείων ή επιχειρήσεων που εμπορεύονταν μεταλλαγμένα προϊόντα, που εισέρεαν τότε στην γαλλική αγορά. Οι δράσεις αυτές έφεραν στο προσκήνιο, πέραν του Μποβέ, μια ολόκληρη νέα γενιά ακτιβιστών αγροτών, που αποτέλεσαν μια από τις βασικές συνιστώσες του αντικαπιταλιστικού κινήματος που αργότερα ενώθηκε στον αγώνα κατά της ευρωπαϊκής συνταγματικής συνθήκης και επέβαλε το «όχι» στο σχετικό δημοψήφισμα.

                                     5. ‘Αρνηση πληρωμής «κεφαλικού φόρου»

Η πιο δραματική στιγμή του αγώνα κατά του «κεφαλικού φόρου» ήταν πιθανότατα η σύγκρουση στο κέντρο του Λονδίνου μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών μιας μεγαλειώδους συγκέντρωσης 200,000 ατόμων, την 31η Μαρτίου 1990. Σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συμβαίνει, η αστυνομία έχασε. 

Αλλά η ήττα αυτή, όσο σημαντική κι αν ήταν σε συμβολικό επίπεδο, προήρθε από μια σειρά επιχειρησιακών της λαθών. Οι αρχές μπορεί να αιφνιδιάζονται μια στο τόσο, αλλά μαθαίνουν από τα λάθη τους και διορθώνουν την στρατηγική τους. Πολύ σημαντικότερο από παρόμοια τυχαία γεγονότα είναι να ενθαρρύνονται πιο μακρόβιες μορφές πολιτικής ανυπακοής.

Στην περίπτωση του «κεφαλικού φόρου» είχε αναπτυχθεί σε εθνικό επίπεδο ένα δίκτυο ομάδων που αντιδρούσαν στον φόρο, αρνούμενες να τον καταβάλουν. Στις ομάδες αυτές συμμετείχαν άνθρωποι που ήταν συνήθως απομονωμένοι ή πολιτικά αδρανείς. Στρατηγική τους ήταν η διαρκής αντίσταση: αρνούνταν να απογραφούν στους φορολογικούς καταλόγους, προσέφευγαν κατά της νομιμότητας του φόρου από τα δημοτικά τους συμβούλια (μπλοκάροντας το δικαστικό σύστημα) και τελικά αρνούνταν να καταβάλουν τον φόρο. Η στρατηγική αυτή στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία. Η συλλογή της φορολογίας αποδείχθηκε ανέφικτη και η κοινωνία πολώθηκε, πράγμα εξαιρετικά επιζήμιο για τους κυβερνώντες Συντηρητικούς που αναγκάστηκαν να ανατρέψουν την ηγέτιδά τους και να μην επιμείνουν στην καταβολή του φόρου.

Σε όλα τα παραπάνω παραδείγματα, το σημαντικό δεν είναι αν οι διαμαρτυρίες είναι βίαιες ή μη βίαιες, ούτε αν είναι νόμιμες ή παράνομες. Το σημαντικό είναι αν ενοχλούν αρκετά. Τα λαϊκά κινήματα ακολουθούν τον δρόμο της πολιτικής ανυπακοής όποτε συνειδητοποιούν πόσο εξαρτάται η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας από την συνεργασία τους. Τότε παύουν να συνεργάζονται και παρενοχλούν σκόπιμα την ομαλή κοινωνική λειτουργία. Οι πολιτικοί τρέχουν και δεν φτάνουν -κι έτσι επιτελείται η κοινωνική πρόοδος.

Πηγή

Υποψηφιότητα Μαλά: Επιλογή ήττας σε απαισιόδοξο κλίμα

Τέλος εποχής για το ΑΚΕΛ σηματοδοτεί το χρίσμα που δόθηκε στον «κεντρώο» και τεχνοκράτη Σταύρο Μαλά για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Το Έκτακτο  Παγκύπριο  Συνέδριο του κόμματος υιοθέτησε -όπως αναμενόταν- την πρόταση της ΚΕ να διεκδικήσει τις Προεδρικές του 2013 με υποψήφιο τον νυν υπουργό Υγείας. Το Συνέδριο με ψήφους 1183 υπέρ (92,3%), 81 κατά (6,3%) και 17 (1,3%) αποχή, αποφάσισε να στηρίξει την «ανεξάρτητη»  υποψηφιότητα του Σταύρου Μαλά.

Ελάχιστοι ήταν αυτοί στο ΑΚΕΛ που πίστευαν στην υποψηφιότητα Μαλά, μόλις διέρρευσε το όνομα του. Ακόμα πιο λίγοι ήταν, όμως, και αυτοί που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την επιλογή της ηγεσίας του κόμματος. Το «εθναρχικό» -όπως το χαρακτήρισαν και τα κυπριακά ΜΜΕ- ποσοστό της υποψηφιότητας Μαλά είναι μάλιστα  υψηλότερο και από αυτό που είχε αποσπάσει ο Δημήτρης Χριστόφιας, χαρακτηριστικό της πασοκοποίησης και του ιδεολογικού εκφυλισμού της μεγάλης κυπριακής Αριστεράς.

Η καθολική επιλογή στο πρόσωπο του Μαλά αποτελεί ξεκάθαρη εντολή για συγκρότηση πολιτικών συμμαχιών πολύ πέραν της κοινωνικής βάσης του ΑΚΕΛ. Ο γγ του ΑΚΕΛ Ά. Κυπριανού παρουσίασε την υποψηφιότητα Μαλά ως επιλογή που στηρίχθηκε στη λογική της συγκρότησης συνεργασιών, έστω και στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. 

Την παρουσίασε ως προτιμότερη της όποιας κομματικής υποψηφιότητας που θα συσπείρωνε μεν τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ, αλλά «δεν θα μπορούσε να απευθυνθεί με επιτυχία στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο και θα επέτρεπε στο ΔΗΣΥ και στον Νίκο Αναστασιάδη να ενισχύσει επιπλέον την σκληρή κομματική του υποψηφιότητα». Επικοινωνιακά το ΑΚΕΛ με την επιλογή αυτή αποσκοπεί στην αναβίωση ενός ξεπερασμένου ευρύτερου προοδευτικού μετώπου που να καλύπτει το «μακαρικό» πολιτικό κέντρο, δηλαδή τους ψηφοφόρους του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, δίνοντας και το στίγμα για το πώς κινηθεί προεκλογικά και στη συνέχεια.

Από τη συγκεκριμένη επιλογή προκύπτουν πολλά ερωτηματικά με τον τρόπο που πολιτεύεται το ΑΚΕΛ, με πρώτο και βασικότερο αν η υποψηφιότητα Μαλά αποτελεί συνειδητή επιλογή ήττας, που θα χρεωθεί σε ένα «ανεξάρτητο» υποψήφιο και όχι σε κομματικό. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι ο Χριστόφιας έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας καθότι ήταν η πρώτη φορά που το ΑΚΕΛ κατέβασε υποψήφιο μέσα από τις τάξεις του. Αυτή εξέλιξη είχε ενθουσιάσει τότε τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας συσπειρώνοντας το κυπριακό προοδευτικό χώρο. Κλειδί βέβαια για αυτό τότε ήταν το κλίμα αισιοδοξίας που επικρατούσε για την επίλυση του κυπριακού.

Στους παλαιότερους η τακτική που ακολουθήθηκε για την επιλογή Μαλά από το ΑΚΕΛ θύμισε εν πολλοίς την επιλογή στις εκλογές του 1988 του, παντελώς άγνωστου έως τότε στο ευρύ κοινό, Γιώργου Βασιλείου. Τότε το ΑΚΕΛ κατάφερε να τον εκλέξει και στην Προεδρία της Δημοκρατίας. 

Όπως ήταν αναμενόμενο ο Γ. Βασιλείου δεν παρέμεινε προσκολλημένος στο ΑΚΕΛ, με το οποίο ήρθε αργότερα και σε ρήξη. Και επειδή η ιστορία είναι πολλές φορές ο καθρέφτης του μέλλοντος μία ανάλογη εξέλιξη θεωρείται σχεδόν βέβαιη να συμβεί. Αυτό προϋποθέτει όμως ότι η πλειοψηφία του κυπριακού λαού θα στηρίξει την υποψηφιότητα Μαλά. Τα έως και τώρα προγνωστικά δεν είναι ενθαρρυντικά καθότι τα περισσότερα από αυτά κάνουν λόγο ότι ο Μαλάς δεν θα περάσει ούτε καν στο δεύτερο γύρο.

Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Ά. Κυπριανού ανοίγοντας τις εργασίες του Συνεδρίου του ΑΚΕΛ, άρχισε να μιλά για τις αρετές του υποψηφίου προέδρου εξηγώντας πόσο ικανός επιστήμονας είναι. Ο ίδιος ο Μαλάς μιλώντας στο ΡΙΚ επέλεξε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τεχνοκράτη, παρά ως πολιτικό. Φυσικά θα ήταν μάταιο να επιχειρηματολογήσει προεκλογικά με βάση τη δική του πολιτική εμπειρία με εκείνη των πολιτικών του αντιπάλων. 

Με μία διεισδυτική ματιά η διακυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια ακολούθησε τη συνταγή άλλων κρατών που πλήττονται από την κρίση της ευρωζώνης όπου νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί χώροι της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας και της παραδοσιακής δεξιάς επιλέγουν τεχνοκράτες και όχι πολιτικούς ηγέτες. Τις τύχες της Ιταλία, που αυτή την περίοδο παίζει με τη φωτιά, τις κρατάει ο τεχνοκράτης-τραπεζίτης Μάριο Μόντι. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Η Ελλάδα πειραματίστηκε με τον τεχνοκράτη-τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο. Ο Σαμαράς επικαλέστηκε προεκλογικά πολλές φορές την τεχνοκρατική του κατάρτιση παράλληλα με την ξενοφοβική του ρητορεία και τώρα επικαλείται τις ευλογίες της Παναγίας.

Το τελευταίο διάστημα η διακυβέρνηση ΑΚΕΛ-Χριστόφια συνομιλεί με την Τρόικα για τη διαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου. Οι εξελίξεις αυτές διεξάγονται βέβαια στη σκιά της ευρύτερης συζήτησης στην Ευρώπη για την τύχη της Ισπανίας και της Ελλάδας. Έτσι ηττημένο το ΑΚΕΛ προχωρεί σε υποχώρηση από τη διεκδίκηση της Κυπριακής Προεδρίας. Η τακτική του κομματικού υποψηφίου με τη γραμμή διαχείρισης του καπιταλισμού και της κρίσης του οδήγησε στη μοιραία κατάληξη. Πλέον το αυτοτελές κομμουνιστικό ρεύμα της Κύπρου έχει ραντεβού με την ιστορία προκειμένου το χαμένο όραμα να πάρει σάρκα και οστά.

Πηγή

Εσύ έχεις 10 ευρώ;;;

Βέβαια αυτό εξαρτάται από το ποιος είσαι εσύ, γιατί η Κύπρος δεν έχει Ε.Σ.Υ., δηλαδή Εθνικό Σύστημα Υγείας. Σήμερα, η Κύπρος αποτελεί το μόνο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στερείται ενός ΕΣΥ, το οποίο να καλύπτει ολόκληρο τον πληθυσμό. 

Αν λοιπόν και παρόλα ταύτα είσαι από τους τυχερούς δικαιούχους, κι αν είσαι ακόμα ένας από αυτούς που μπορούν να περιμένουν στις λίστες μέχρι και μήνες για να τύχουν ιατρικής περίθαλψης και δεν καταφεύγεις στον ιδιωτικό τομέα, τότε ετοιμάσου να πληρώσεις 10 ευρώ τέλος για κάθε φορά που θα επισκέπτεσαι τις Πρώτες Βοήθειες.

Αυτό προβλέπει το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας. Και να 'ταν μονάχα αυτό. Προβλέπεται επίσης εισαγωγή τελών για εξετάσεις και συνταγογραφήσεις φαρμάκων. Δηλαδή το επιλεκτικά "Δημόσιο Σύστημα" Υγείας θα λειτουργεί επί πληρωμή. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα νομοσχέδιο - ταφόπλακα, που διαλύει και το τελευταίο ίχνος δημόσιας υγείας στην Κύπρο.

Ο δε Υπουργός Υγείας έχει το θράσος να ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στα νοσοκομεία με τη βούληση της πολιτικής ηγεσίας, δηλώνοντας ότι «έχουμε απαιτήσεις συνεχώς από τους γιατρούς και από το προσωπικό για να διεκπεραιώνουν γρηγορότερα τις υπηρεσίες τους». 

Έχει το θράσος να προσθέσει ότι «αυτά δεν μπορούν να παρέχονται πάντα δωρεάν». Θα πρέπει, είπε, «να γίνει μια πολύ μικρή, συμβολική συνεισφορά όλων μας για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σ’ αυτόν τον τεράστιο φόρτο εργασίας». 

Κι εδώ τίθενται τα εξής ερωτήματα: 1) Για ποιο δωρεάν και για ποιο πάντα συζητάμε, όταν εξ ορισμού το σύστημα υγείας δεν ήταν ούτε και είναι καθολικού χαρακτήρα;

2) Προτίθεται το Υπουργείο Υγείας να κάνει προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, από τα ποσά που θα προκύψουν από τις επιπρόσθετες εισφορές; 

3) Ποιοι όλοι σας κύριε Υπουργέ; Είστε το ίδιο εσείς με τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία; Αυτοί πάντως δεν αποφάσισαν να χαρίσουν τα ποσά - μαμούθ στη Μαρφίν, για να διογκωθεί το δημόσιο χρέος και τώρα να ερχόμαστε στην κατάσταση που είμαστε.

Η επίθεση του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών, Κυβέρνησης - αντιπολίτευσης ΕΕ και ΔΝΤ εντείνεται μέρα με τη μέρα, με απώτερο σκοπό να μη μείνει τίποτα όρθιο στο δημόσιο τομέα και στο ευρύτερο κράτος πρόνοιας. Χρειάζεται διαρκής επαγρύπνηση και άμεση απάντηση για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας σε υγεία, παιδεία και εργασία. Όχι μόνο για να μην περάσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αλλά για το δικαίωμα στην έγκαιρη, καθολική, υψηλής ποιότητας υγειονομική περίθαλψη για όλο το λαό.

Παρακάτω η είδηση όπως δημοσιεύεται χθες στην εφημερίδα Φιλελεύθερος.

Τέλος 10 ευρώ για όσους επισκέπτονται τις Πρώτες Βοήθειες

Την εισαγωγή τέλους ύψους 10 ευρώ για τις Πρώτες Βοήθειες που θα ισχύει για όλους εκτός από τους συνταξιούχους και κάποιες ειδικές ομάδες, αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο.

Σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας, Σταύρο Μαλά, το νομοσχέδιο έχει ήδη πάει στη Βουλή.

Σε ότι αφορά την απόφαση του Υπουργικού, ο κ. Μαλάς τόνισε ότι αυτή πάρθηκε για να αντιμετωπισθούν φαινόμενα κατάχρησης.

Το νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας, προβλέπει επίσης εισαγωγή τελών για εξετάσεις και συνταγογραφήσεις φαρμάκων.

Το τέλος εγγραφής δικαιούχων θα αυξηθεί από 2 σε 5 ευρώ.

Ο κ. Μαλάς επεσήμανε ταυτόχρονα ότι «πρέπει να αντιληφθούμε ότι το σύστημα υγείας στην Κύπρο και εννοώ τα δημόσια νοσηλευτήρια βρίσκονται κάτω από τεράστια πίεση».

Όλοι, πρόσθεσε, «έχουμε απαιτήσεις συνεχώς από τους γιατρούς και από το προσωπικό για να διεκπεραιώνουν γρηγορότερα τις υπηρεσίες τους», αναφέροντας ότι «αυτά δεν μπορούν να παρέχονται πάντα δωρεάν».

Θα πρέπει, είπε, «να γίνει μια πολύ μικρή, συμβολική συνεισφορά όλων μας για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε σ’ αυτόν τον τεράστιο φόρτο εργασίας».

Ερωτηθείς κατά πόσο θα υπάρχουν οποιεσδήποτε άλλες επιβαρύνσεις για εξετάσεις ο Υπουργός ανέφερε ότι «στα εξωτερικά ιατρεία έχουμε αποφασίσει επίσης να μπει ένα πολύ μικρό τέλος των 50 σεντ ανά εξέταση, ειδικά οι αιματολογικές εξετάσεις, έτσι ώστε να περιορίζεται και η κατάχρηση».

Νότια Αφρική: H ιστορία πίσω από τη βάρβαρη σφαγή της αστυνομίας

Είδαμε σοκαριστικές εικόνες με την Νοτιοαφρικανική Αστυνομία να πυροβολεί εναντίον απεργών μεταλλωρύχων στα βορειοδυτικά της χώρας. Περιγράφηκε σαν «την πιο βίαιη μέρα από το τέλος του Απαρτχάιντ». Έχασαν τη ζωή τους 34 άνθρωποι και 78 τραυματίστηκαν.

Η κυβέρνηση του Αφρικάνικου Εθνικού Κογκρέσου κήρυξε την απεργία παράνομη και έδωσε εντολή στην αστυνομία έπειτα από μια βδομάδα βίαιων διαδηλώσεων, να διαλύσει τη συγκέντρωση των απεργών – που διεκδικούσαν αυξήσεις μισθών στο ορυχείο πλατίνας Λονμίν. Το σκηνικό βίας τις τελευταίες επτά μέρες είχε ήδη αφήσει πίσω του 10 νεκρούς, καθώς οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν αντλίες νερού, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου – λάμψης στην προσπάθειά τους να καταστείλουν την απεργία, καλεσμένη από την Εθνική Ένωση Μεταλλωρύχων με στόχο την αύξηση του μηνιάτικου κατά 1000 δολάρια.

Οι αστυνομικοί άνοιξαν πυρ χρησιμοποιώντας αυτόματα όπλα και πιστόλια, «για να προστατέψουν τους εαυτούς τους», όπως περιγράφεται από την Αρχηγό της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας κατά τη δήλωσή της στα διεθνή Μέσα, αφού οι απεργοί έτρεχαν προς τις γραμμές τις αστυνομίες με pangas και knobkerries (παραδοσιακές ματσέτες- μαχαίρια που χρησιμοποιούνται για την κοπή παχιών θάμνων και παραδοσιακά όπλα για αναισθητοποίηση ζώων)

Η Αρχηγός της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας, Μονγκουάσι Βικτώρια Φιγιέγκα, προκειμένου να διατηρήσει τη χώρα ασφαλή, έφτασε να ισχυριστεί πως: «αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να αποδοθούν ευθύνες. Είναι περισσότερο μια περίοδος θρήνου, κατά την οποία πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι».

Πάντως, αυτό δεν είναι με κανένα τρόπο ένα μεμονωμένο περιστατικό αστυνομικής βίας σε βάρος της νοτιοαφρικανικής εργατικής τάξης.

Τον φετινό Μάρτιο, στο ίδιο γεωγραφικό κομμάτι της Νότιας Αφρικής, οι εργάτες του ορυχείου “Aurora” δεν έλαβαν διατεταγμένη από δικαστήριο αποζημίωση 4.3 εκατομμυρίων ραντ για απλήρωτους μισθούς μετά τη χρεοκοπία του ορυχείου, που ανήκε στον εγγονό του Νέλσον Μαντέλα και ανεψιό του Τζέηκομπ Ζούμα. 

Το χρεοκοπημένο ορυχείο χρυσού εξακολουθεί να απογυμνώνεται από όλα του τα περιουσιακά στοιχεία, από τους διευθυντές του ορυχείου “Aurora”, με όλα τα έσοδα να πηγαίνουν κατευθείαν στο λογαριασμό των αφεντικών του ορυχείου την ίδια στιγμή που εκατοντάδες μεταλλωρύχοι λιμοκτονούν.

Οι μεταλλωρύχοι που επηρεάζονται από αυτήν την κατάσταση κατάγονται από τη Μοζαμβίκη, τη Μποτσουάνα, το Λεσότο, τη Ζουαζιλάνδη και τη Νότια Αφρική, ενώ πέντε εξ αυτών αυτοκτόνησαν αμέσως μετά το κλείσιμο του ορυχείου.

Στις 13 Απριλίου 2011, 4000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους και κατευθύνθηκαν προς τα γραφεία των δημοτικών αρχών στο Ficksberg. Η αστυνομία επιχείρησε να διαλύσει τους διαδηλωτές με αντλίες νερού. Ένας διαδηλωτής, ο Andries Tatane, παρενέβη ώστε να διαβεβαιώσει την αστυνομία ότι η διαδήλωση ήταν ειρηνική καθώς η διαφορά των διαδηλωτών ήταν με τις δημοτικές αρχές σχετικά με την παραμέληση των δημοτικών υπηρεσιών για τους κατοίκους του Setsoto, περιοχή του Ficksberg.

Ο Andries Tatane παρασύρθηκε από τους αστυνομικούς μακριά από το πληθός, και αφού ξυλοκοπήθηκε πολλάκις άγρια τον πυροβόλησαν δυο φορές στο στήθος και τον άφησαν να πεθάνει 20 λεπτά αργότερα. Ο Andries Tatane  ανακηρύχθηκε ως ο νέος Steve Biko και Hector Pitersen.

Μονάχα το 2010, υπήρξαν 1769 περιστατικά ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στα χέρια της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας. Τα περιστατικά αυτά διερευνήθηκαν από το Independent Complaints Directorate (υπηρεσία της Αφρικάνικης Αστυνομίας για την διερεύνηση καταγγελιών). Αυτό ήταν το επακόλουθο της έκκλησης του αρχηγού της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας τον Αύγουστο του 2009 για να αλλάξει ο νόμος ώστε να επιτρέπεται στους αστυνομικούς «να πυροβολούν για να σκοτώσουν χωρίς να ανησυχούν για τις συνέπειες».

Το δόγμα «πυροβολώ για να σκοτώνω» ούτε καταργήθηκε ούτε αμφισβητήθηκε από τον τωρινό αρχηγό της αστυνομίας. Στατιστικά στοιχεία που σχετίζονται με τον αριθμό των θανάτων από την Νοτιοαφρικανική Αστυνομία για το 2011 δεν έχουν ακόμη δει το φως της δημοσιότητας.

Σήμερα, Παρασκευή 17 Αυγούστου, έχουν καλεστεί συλλαλητήρια αλληλεγγύης σε όλη την χώρα στις 3μ.μ., με κεντρικά αιτήματα αφενός την παραίτηση του Nathi Mthethwa, υπουργού της Νοτιοαφρικανικής Αστυνομίας, και αφετέρου τη λήξη της αστυνομικής βαρβαρότητας.

Δείτε το βίντεο με τη δολοφονία των απεργών εργατών

Πηγή

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944

Μια μέρα αντιφασιστικής μνήμης...

Κοντά στις 2:30 το πρωί ξεκινά το δράμα της ομαδικής σφαγής που θα ακολουθήσει όταν ανέβει ο ήλιος ψηλά. Δεκάδες γερμανικά καμιόνια περικυκλώνουν τις γύρω περιοχές που περικλείουν την Κοκκινιά, από Κορυδαλλό, Αιγάλεω, Δαφνί και Ρέντη μέχρι Κερατσίνι, Φάληρο και Πειραιά, ο κλοιός σφίγγει. 

Μαζί με τους Ναζί κατακτητές καταφθάνει στην προσφυγούπολη του Πειραιά, τη «Μικρή Μόσχα», όπως είχαν βαπτίσει την Κοκκινιά, και το μηχανοκίνητο τμήμα του δοσίλογου Ν. Μπουραντά. Περί τους 3.000 βαριά οπλισμένους με πολυβόλα, όλμους, μυδράλια, ταχυβόλα, αυτόματα, Γερμανούς και Έλληνες ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την πόλη που εκείνη την ώρα κοιμάται.

Μετά τις 6:00 π.μ. ακούγονται τα «χωνιά» στους δρόμους της Κοκκινιάς. Όχι τα χωνιά της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ που καλούσαν κάθε τόσο τον Κοκκινιώτικο λαό σε αντίσταση και του έδιναν κουράγιο, μα τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή-προσοχή! Σας μιλάνε τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης για έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι πιαστούν στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου». Πανικός σε κάθε σπίτι και σε κάθε δρόμο της πόλης. 

Μερικοί κρύβονται όπως-όπως σε στέγες, καταπακτές, πηγάδια, όπου βρουν. Με υποκόπανους γκρεμίζονται οι πόρτες των φτωχών παραγκόσπιτων και με βρισιές και κλωτσιές σέρνονται κυριολεκτικά προς τον τόπο του Μαρτυρίου, εκατοντάδες συμπολίτες μας αγωνιστές. Αρκετοί ήταν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στην εντολή και εκτελέστηκαν επί τόπου στα σπίτια τους.

Οι γυναίκες με τα παιδιά κλαίνε και οδύρονται ακολουθώντας με αγωνία τους δικούς τους ανθρώπους. Οι Γερμανοί αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Οι ταγματασφαλίτες μπαίνουν στα σπίτια και αρπάζουν ότι βρουν, καταστρέφουν, καίνε, βρίζουν και χτυπούν τα γυναικόπαιδα. Η μικρή αντίσταση που πρόλαβαν να δεχτούν από ομάδες ΕΛΑΣιτών πνίγεται στο αίμα. Οι πρώτοι νεκροί πέφτουν σε διάφορους δρόμους.

Γύρω στις 8.00 π.μ. η πλατεία της Οσίας Ξένης, αλλά και οι γύρω δρόμοι, έχουν γεμίσει από κόσμο. Περίπου 25.000 άτομα. Χωρίζονται κατά ομάδες σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους για να μπορούν οι δήμιοι και να υποδεικνύουν όποιον θέλουν. Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι. Η ζέστη αφόρητη και αρκετοί είναι αυτοί που λιποθυμούν και ζητούν εναγωνίως λίγες σταγόνες νερό. Όσες γυναίκες προσπαθούν να πλησιάσουν τους κρατούμενους προσφέροντάς τους από τις πήλινες στάμνες λίγο νερό, κακοποιούνται μπροστά σε όλους. Οι γερμανοτσολιάδες πιάνουν δουλειά.

Στην πλατεία εμφανίζονται ελάχιστοι Κοκκινιώτες που φορούν μαύρες κουκούλες και έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Ο ρόλος τους είναι συγκεκριμένος, ως γνήσιοι προδότες υποδεικνύουν ποιους να εκτελέσουν. Ο γνωστός χαφιές της Κοκκινιάς, Μπατράνης, διακρίνει μέσα στο πλήθος το λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου και με ειρωνεία τον χαιρετά «τα σέβη μου λοχαγέ» και δίνει το σύνθημα. 

Αφού με την ξιφολόγχη του βγάζουν το μάτι και του σχίζουν τα μάγουλα, τον περιφέρουν ανάμεσα στο πλήθος ζητώντας του να προδώσει. Η απάντηση του ΕΛΑΣίτη λοχαγού ήταν «Ψηλά το κεφάλι, μη φοβάστε. Δεν πρόκειται να προδώσω κανέναν». Σέρνεται για να κρεμαστεί αναίσθητος. Λίγο πριν το τέλος του ψέλλισε. «ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗ»!!!.

Οι κουκουλοφόροι σαν τα φίδια σέρνονται μέσα στο πλήθος και διαλέγουν ..και ο δήμιος εκτελεί. Μέχρι να τους πάνε στον τόπο της εκτέλεσης τους βασανίζουν απάνθρωπα για να προδώσουν. Χαρακτηριστικό της ανδρείας, του υψηλού φρονήματος των εκτελεσθέντων είναι ότι λίγο πριν το θάνατο και με αντάλλαγμα την ίδια τους τη ζωή, κανείς δεν πρόδωσε άλλο συναγωνιστή του. Ενώ πολλοί ήταν αυτοί που πριν πέσουν νεκροί έδιναν θάρρος στους υπόλοιπους προτρέποντάς τους να αγωνιστούν ενάντια στο φασισμό.

Ο τόπος εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης στη μάντρα ενός ταπητουργείου , στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών. Η μάντρα του υφαντουργείου Παγιασλή γεμίζει με παλικάρια. Ο Γερμανός δήμιος που βρίσκεται στο πόστο του μέσα στη Μάντρα πίνει συνέχεια ούζο και με το όπλο του συνεχώς εκτελεί. Πίνει , βρίζει, εκτελεί και συνεχώς αναφωνεί «άλλες κόμουνιστ καπούτ», («Όλοι οι κομμουνιστές θα πεθάνουν»).

Την ώρα των ομαδικών εκτελέσεων μια ομάδα ανταρτών με επικεφαλής τους την ξακουστή αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη κρύβονται στο βόρειο τμήμα της πόλης σε σπίτια συναγωνιστών τους. Ξαφνικά γερμανικά καμιόνια ζώνουν την περιοχή και αρχίζουν να καίνε τα σπίτια. Από τα 90 σπίτια της περιοχής καίγονται τα 80. Για το λόγο αυτό η συνοικία του 4ου Καραβά ονομάστηκε «Καμένα». 

Γύρω στις 11:00 π.μ., οι Γερμανοί πληροφορούνται ότι στη Νεάπολη προδόθηκε το κρησφύγετο μιας ομάδας του εφεδρικού ΕΛΑΣ, στην οποία συμμετείχε η Διαμάντω Κουμπάκη. Η χαρά των Γερμανών ήταν μεγάλη διότι κατάφεραν να την συλλάβουν. Καθώς τη χτυπούσαν κατευθυνόμενοι προς τη Μάντρα η Διαμάντω τους έβριζε και τους απαντούσε «σαν και εσάς προδότες εγώ έφαγα 65!». 

Παρά το άγριο ξυλοδαρμό της με τους υποκόπανους των όπλων, φθάνοντας στη Μάντρα του μαρτυρίου και λίγο πριν την εκτελέσουν βρήκε το κουράγιο να φωνάξει «Μια ζωή τη χρωστάμε, ας μην την πάρουν οι προδότες. Υπάρχουν χιλιάδες λεβέντες. Θα τους εκδικηθούν». Παρόμοια κατάληξη θα έχει και μια άλλη αντάρτισσα, η Αθηνά Μαύρου. Καθώς την έσερναν βίαια στην Οσία Ξένη, για να μαρτυρήσει όσους γνώριζε, φώναξε: «αδέλφια το κεφάλι ψηλά, δε γνωρίζω κανέναν και ας με φάει το βόλι του Γερμανού».

Την ώρα που η Κουμπάκη και η Μαύρου έπεφταν στα χέρια των Γερμανών για να βρουν τραγικό θάνατο στην ίδια περιοχή μια ομάδα ΕΛΑΣιτών με επικεφαλής το Θεόδωρο Μακρή συνεχίζει να δίνει γενναία μάχη. Κάποιοι από αυτούς κατάφεραν να διαφύγουν από το γερμανικό κλοιό. Νεκροί πέφτουν ο Θεόδωρος Μακρής και ο Ιταλός Αντιφασίστας που είχε προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ Νίνο ή Πέτρος.

Στην πλατεία Οσίας Ξένης συνεχίζεται η τραγωδία. Εκατοντάδες γυναίκες προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των αγωνιστών και με στάμνες κουβαλούν λίγο νερό και λίγο ψωμί. Οι δήμιοι σπάνε τις στάμνες, κλωτσάνε τις γυναίκες και βρίζουν.. Τα παιδιά κλαίνε και σπαράζουν: Η ζέστη, η δίψα, ο φόβος έχει σκεπάσει τα πρόσωπα ψυχές όλων. Οι Γερμανοί και οι ντόπιοι συνεργάτες τους χαμογελούν σαρκαστικά. Η αγωνία της διαλογής συνεχίζεται, οι ριπές στη Μάντρα συνεχίζονται, το Μαρτύριο τελειωμό δεν έχει. Τη στιγμή αυτή ξεχωρίζει ο ηρωισμός του αγωνιστή Κώστα Περιβόλα ο οποίος, την ώρα που τον διαλέγουν για εκτέλεση, ορμά πάνω στον χαφιέ Ι.Πλυντζανόπουλο, τον έπιασε από το λαιμό και του βγάζει την κουκούλα. Ο δήμιος προλαβαίνει και τον εκτελεί επί τόπου. Λίγο μετά το μεσημέρι σταματούν οι εκτελέσεις.

Έχουν προηγηθεί κι άλλες ομαδικές εκτελέσεις στα Καμένα, στη συμβολή των οδών Ακροπόλεως και Αρτέμιδος. Εκεί εκτελούνται 46 οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή με καμιόνια από την Οσία Ξένη.

Στο χώρο της Μάντρας η εικόνα είναι αποτρόπαια. Σωρός τα πτώματα, τσουβαλιασμένα το ένα πάνω από το άλλο. Το αίμα δύο πήχες έγλυφε το πάτωμα. Οι Γερμανοί δίνουν διαταγή στους κουκουλοφόρους να σκυλέψουν τους νεκρούς. Τα ανθρωπόμορφα κτήνη ορμούν πάνω στα κουφάρια των ηρώων και αρχίζουν να τους παίρνουν ότι αντικείμενα αξίας είχαν πάνω τους. Ρολόγια, δαχτυλίδια , βέρες κ.α. Δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν το αποτρόπαιο ανοσιούργημά τους και οι ίδιοι οι Γερμανοί εκτέλεσαν κάποιους από αυτούς επί τόπου..

Η αυλαία αυτής της τραγωδίας έκλεισε γύρω στις 6:00 μ.μ. με ένα ξεδιάλεγμα περίπου 8.000 Κοκκινιωτών ομήρων. Ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ξεκίνησε από την Κοκκινιά για το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Οι όμηροι οδηγούνται, σε φάλαγγα ανά τέσσερις, και σ΄ αυτή την απόσταση, περίπου 7 χιλιομέτρων όσοι πέφτουν κάτω από την εξάντληση, τη δίψα ή τη ζέστη, βασανίζονται αμέσως. Σε όλους τους δρόμους της Κοκκινιάς ακούς μόνο κλάματα μανάδων, συζύγων και παιδιών, ενώ από παντού ρέει αίμα και η πόλη μυρίζει θάνατο.

Όπως αναφέρει ο μαχητής του ΕΛΑΣ Αγ. Σοφίας Πειραιά, Μιχάλης Γρηγοράκης, ο οποίος συμμετείχε σ΄ αυτήν την πορεία, ένας από τους ταγματασφαλίτες που τους συνόδευαν, καθ΄ όλη τη διαδρομή φώναζε «Η Κοκκινιά δεν είναι εδώ. Η Γερμανία είναι εδώ. Πάρτε το χαμπάρι και θα πεθάνετε όλοι σας». Από το Χαϊδάρι γύρω στα 1.800 άτομα σέρνονται στα κολαστήρια της Γερμανίας. Κοκκινιώτες κλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο Μανχάϊμ, Νταχάου, Μπούνχεβαλντ, Μπίπλις, Άουσβιτς και αλλού.

*Koκκινιά: το ιστορικό όνομα της περιοχής που περιλαμβάνει την Παλιά Κοκκινιά, Νίκαια, Κορυδαλλό και χωρίστηκε διοικητικά (για εκλογικούς λόγους, πολύ κόκκινη) το 1941.

εδώ μπορείτε να βρείτε το αρχείο της ΕΡΤ για το Μπλόκο της Κοκκινιάς

Πηγή

Η Χούντα ήξερε τα πάντα για την Τουρκική εισβολή αλλά αδράνησε

Τι έχει να πει για όλα αυτά η Ναζιστική Χρυσή αυγή – απολογητής των πραξικοπηματιών;

38 χρόνια μετά το οδυνηρό Πραξικόπημα της Χούντας του Ιωαννίδη κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έδωσε την αφορμή για την Τουρκική Εισβολή, διχοτομώντας για πάντα τον Κυπριακό λαό που έριξε στη προσφυγιά, τη δυστυχία και στην ακατάπαυστη αναπόληση των βιαιοτήτων, αποκαλύπτεται ότι η Ελλαδική Χούντα ήταν ανήμερη για  όλους τους Τουρκικούς σχεδιασμούς. 

Αποδεικνύεται επομένως για ποιο λόγο έπρεπε το ελλαδικό και ελληνοκυπριακό αστικό κατεστημένο να κρατήσει κλεισμένους σε ανήλιαγα υπόγεια τους Φακέλους της Κύπρου, μακριά από τα μάτια των ερευνητών και των πολιτών. 

Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου, Μαρίνος Σιζόπουλος, παρουσίασε συνταρακτικά έγγραφα στον κυπριακό τηλεοπτικό σταθμό Sigma Live. Λόγω της επετείου της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής, τα έγγραφα αυτά κρίνονται ως ιδιαιτέρως σημαντικά.

Το πρώτο έγγραφο είναι πρακτικό της συνάντησης που είχε η Ελλαδική χούντα, με τον Αμερικανό Υφυπουργό Εξωτερικών, Τζόζεφ Σίσκο, στις 19 Ιουλίου 1974. Σε αυτά φαίνεται ξεκάθαρα ότι η αμερικανική πλευρά ανέφερε ότι η Τουρκία επιθυμούσε επέκταση των τουρκοκυπριακών θυλάκων, ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση στη θάλασσα. 

Το γεγονός αυτό δεν το απέτρεψε η χούντα, η οποία συμφώνησε να υπάρξει διευθέτηση του ζητήματος μέσω του ΟΗΕ. Αυτό έρχεται να προστεθεί στα όσα ανέφερε ο Βρετανός Ακόλουθος Άμυνας, της Βρετανικής Ύπατης Αρμοστείας στην Κύπρο. Σε παλαιότερο έγγραφο υπήρχαν οι πληροφορίες για το πως θα υλοποιηθεί η Τουρκική Εισβολή, τι στρατεύματα θα χρησιμοποιηθούν και ποιοι θα είναι οι κύριοι και αντικειμενικοί σκοποί.

Το δεύτερο έγγραφο που παρουσιάζεται στην εκπομπή, είναι μελέτη του 2ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού της Ελλάδας, που υλοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 1974. Σε αυτήν καταγράφονται όλες οι πληροφορίες που είχαν στα χέρια τους οι Ελληνικές Δυνάμεις, πριν την έναρξη της τουρκικής εισβολής. 

Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι στις 23 Μαΐου 1974, Τούρκοι αξιωματικοί είχαν επισκεφθεί την Κύπρο, στο πλαίσιο μελέτης για την ΤΟΥΡΔΥΚ. Όμως, οι πληροφορίες των ελληνικών δυνάμεων ανέφεραν ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί συζήτησαν ζητήματα δικτύου τηλεπικοινωνιών, ενώ εγκαταστάθηκε και σταθμός ασύρματων τηλεπικοινωνιών, που στόχο είχαν να υποβοηθήσουν την τουρκική εισβολή!

Αποδεικνύεται από τα έγγραφα ότι η τουρκική εισβολή προετοιμαζόταν αρκετό καιρό πριν και εν γνώσει των αρχών της Ελλαδικής Χούντας. Οι Ελλαδικές και Κυπριακές δυνάμεις είχαν τις πληροφορίες στα χέρια τους, αλλά η πολιτική ηγεσία προτίμησε να κωφεύσει. 

Παράλληλα, δικαιώνεται επομένως η προσδοκία ότι επιτέλους θα γνωστοποιηθούν τα εγκλήματα του ελληνικού και τουρκικού κράτους εις βάρος του κυπριακού λαού και ελπίζεται να πέσει άπλετο φως στα απόρρητα έγγραφα που κρατούνται ως επτασφράγιστο μυστικό στα αρχεία του Γενικού Επιτελείου της Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ), που τότε ελεγχόταν απόλυτα από τη χούντα των Αθηνών. 

Να επισημάνουμε ότι τα έγγραφα αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας καθώς η Βουλή της Κύπρου παρέλαβε από το ΓΕΕΦ 30.000 απόρρητα έγγραφα που αφορούν την περίοδο 1967-1974 και ως αντάλλαγμα παρέδωσε στο κυπριακό υπουργείο Άμυνας 300 φωτογραφίες της Εθνικής Φρουράς της ίδιας περιόδου. Η κυπριακή Βουλή συνεχίζει τις καταθέσεις για τα αιματηρά γεγονότα του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής και ως τώρα έχουν καταθέσει όλοι σχεδόν αυτοί που διετέλεσαν πρόεδροι της Δημοκρατίας, βουλευτές, στρατιωτικοί και αστυνομικοί, ενώ ζητήθηκε και η συνδρομή της Βουλής των Ελλήνων. 

Τα 30.000 έγγραφα της Εθνοφρουράς παραδόθηκαν και τα επεξεργάζεται μια ομάδα φοιτητών και πανεπιστημιακών του Πανεπιστημίου της Κύπρου, υπό την επίβλεψη της διακομματικής Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας. Η μελέτη του αρχείου του ΓΕΕΦ αναμένεται να ολοκληρωθεί το καλοκαίρι, ενώ από τον Σεπτέμβριο θα αρχίσει η μελέτη του αρχείου της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ) που επίσης αφορά την περίοδο 1967-1974.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ