ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΙΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

«Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι καθολικά δικαιώματα που είναι εγγενή στην ανθρωπότητα, που πρέπει να τα απολαμβάνουν όλα τα έθνη και όλα τα ανθρώπινα όντα»

Του Μαργουάν Μπαργκούτι (MARWAN BARGHOUTI), Παλαιστίνιου αγωνιστή και βουλευτή που βρίσκεται στις φυλακές του σιωνιστικού κράτους

Έχοντας περάσει τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής μου σε μια Ισραηλινή φυλακή, έχω υπάρξει μάρτυρας και θύμα του παράνομου συστήματος του Ισραήλ που αφορά τις μαζικές και αυθαίρετες συλλήψεις και την κακομεταχείριση Παλαιστινίων κρατουμένων. Έχοντας εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές , αποφάσισα ότι το μόνο είδος αντίστασης σε αυτή την κακομεταχείριση είναι η απεργία πείνας.

Περίπου 1.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι αποφάσισαν να λάβουν μέρος σε αυτή την απεργία πείνας, η οποία άρχισε σήμερα, την ημέρα που έχει οριστεί ως Ημέρα των Φυλακών. Η απεργία πείνας είναι η πιο ειρηνική μορφή αντίστασης που υπάρχει. Ο πόνος προκύπτει από τους συμμετέχοντες στην απεργία και επηρεάζει τους ίδιους και τους αγαπημένους τους, με την ελπίδα ότι τα άδεια στομάχια και η θυσία τους θα συμβάλλουν ώστε το μήνυμα να αντηχήσει πέρα από τα δικά τους σωματικά όρια.

Δεκαετίες εμπειρίας έχουν αποδείξει ότι το απάνθρωπο σύστημα αποικιοκρατικής και στρατιωτικής κατοχής του Ισραήλ έχει ως στόχο να λυγίσει το πνεύμα των φυλακισμένων και του έθνους στο οποίο ανήκουν, προκαλώντας σωματική ταλαιπωρία, χωρίζοντάς τους από τις οικογένειές και τις κοινότητες τους και χρησιμοποιώντας ταπεινωτικά μέτρα ώστε να τους αναγκάσει να υποταχθούν.

Παρά τα μέτρα που υιοθετούν, δεν θα υποκύψουμε. Το Ισραήλ, η δύναμη κατοχής, παραβιάζει εδώ και 70 χρόνια το Διεθνές Δίκαιο με πολλούς τρόπους, ωστόσο οι ενέργειές του έχουν μείνει ατιμώρητες. Έχει διαπράξει σοβαρές παραβιάσεις των Συμβάσεων της Γενεύης κατά του Παλαιστινιακού λαού. Οι φυλακισμένοι, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών, δεν αποτελούν εξαίρεση.

Ήμουν μόλις 15 όταν φυλακίστηκα για πρώτη φορά. Ήμουν μόλις 18 ετών όταν ένας Ισραηλινός αστυνομικός με ανάγκασε ενώ ήμουν γυμνός στην αίθουσα ανακρίσεων να σταθώ με τα πόδια ανοιχτά , πριν με χτυπήσουν στα γεννητικά μου όργανα. Λιποθύμησα από τον πόνο και από την πτώση προκλήθηκε μια μόνιμη ουλή στο μέτωπό μου. Ο ανακριτής με περιέπαιζε , λέγοντας ότι ποτέ δεν θα τεκνοποιήσω, γιατί άνθρωποι σαν εμένα γεννούν μόνο τρομοκράτες και δολοφόνους.

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν γεννήθηκε ο πρώτος μου γιος ήμουν και πάλι φυλακισμένος σε Ισραηλινή φυλακή, ξεκινώντας απεργία πείνας,. Αντί για γλυκά που συνήθως κερνάμε για να γιορτάσουμε το ευτυχές γεγονός, έδωσα αλάτι στους άλλους κρατούμενους. Ο γιος μου όταν ήταν μόλις 18 ετών, με τη σειρά του συνελήφθη και πέρασε τέσσερα χρόνια στις Ισραηλινές φυλακές. Ο μεγαλύτερος από τα τέσσερα μου παιδιά είναι τώρα ένας άνδρας 31 ετών.

Ωστόσο, είμαι ακόμα εδώ, συνεχίζοντας αυτόν τον αγώνα για ελευθερία μαζί με χιλιάδες φυλακισμένους, εκατομμύρια Παλαιστίνιους μαζί με την υποστήριξη τόσων πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Τι συμβαίνει με την αλαζονεία του κατακτητή-τύραννου και των υποστηρικτών τους που τους κάνει κωφούς σε αυτή την απλή αλήθεια: Θα αποτινάξουμε το ζυγό γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να λαμβάνει υπόψη της το κάλεσμα για ελευθερία ανεξάρτητα από το κόστος. Το Ισραήλ έχει χτίσει σχεδόν όλες τις φυλακές του στο εσωτερικό του Ισραήλ αντί στα κατεχόμενα εδάφη. Με αυτόν τον παράνομο και βίαιο τρόπο, μετέφερε τους Παλαιστίνιους πολίτες αιχμαλώτους και χρησιμοποίησε αυτή την κατάσταση ώστε να περιορίσει τις οικογενειακές επισκέψεις και να ταλαιπωρήσει τους κρατούμενους μέσω από πολύωρες μεταφορές σε αντίξοες συνθήκες. Μετέτρεψε βασικά δικαιώματα που έχουν κατοχυρωθεί από το Διεθνές Δίκαιο – συμπεριλαμβανομένων και κάποιων που κατοχυρώθηκαν μέσα από προηγούμενες απεργίες πείνας – σε προνόμια που οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι αποφασίζουν να μας χορηγήσουν ή να μας στερήσουν.

Οι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι και πολιτικοί κρατούμενοι έχουν υποστεί βασανιστήρια, απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και στέρηση ιατρικής φροντίδας. Ορισμένοι έχουν σκοτωθεί ενώ βρίσκονταν σε κράτηση. Σύμφωνα με τον τελευταίο αριθμό από τον Παλαιστινιακό Σύλλογο Φυλακισμένων, περίπου 200 Παλαιστίνιοι αιχμάλωτοι έχουν χάσει τη ζωή τους από το 1967 εξαιτίας τέτοιων ενεργειών. Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι και οι οικογένειές τους παραμένουν πρωταρχικός στόχος της πολιτικής του Ισραήλ για επιβολή συλλογικών ποινών.

Μέσω της απεργίας πείνας, επιδιώκουμε να σταματήσουμε αυτές τις καταχρήσεις. Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, σύμφωνα με την ομάδα Addameer για τα ανθρώπινα δικαιώματα, περισσότεροι από 800.000 Παλαιστίνιοι φυλακίστηκαν ή κρατήθηκαν από το Ισραήλ – ένας αριθμός που ισούται περίπου με το 40% του αρσενικού πληθυσμού της Παλαιστινιακής επικράτειας. Σήμερα, περίπου 6.500 Παλαιστίνιοι εξακολουθούν να είναι φυλακισμένοι, μεταξύ των οποίων ορισμένοι έχουν τη θλιβερή διάκριση να κατέχουν το παγκόσμιο ρεκόρ για τις μεγαλύτερες περιόδους κράτησης πολιτικών κρατουμένων. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία οικογένεια στην Παλαιστίνη που δεν έχει υποστεί τα δεινά που προκάλεσε η φυλάκιση ενός ή περισσοτέρων μελών της.

Πώς να εξηγήσω αυτή την απίστευτη κατάσταση πραγμάτων; Το Ισραήλ έχει θεσπίσει ένα διπλό νομικό καθεστώς, μια μορφή δικαστικού απαρτχάιντ, που ενώ παρέχει εικονική ατιμωρησία στους Ισραηλινούς που διαπράττουν εγκλήματα κατά των Παλαιστινίων, επιβάλλει ποινές για την Παλαιστινιακή παρουσία και αντίσταση. Τα Ισραηλινά δικαστήρια του Ισραήλ είναι μια παρωδία της δικαιοσύνης, υποχείρια της αποικιοκρατικής και στρατιωτικής κατοχής. Σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, το ποσοστό Παλαιστινίων που καταδικάζονται στα στρατιωτικά δικαστήρια είναι σχεδόν 90%.

Μεταξύ των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που έχουν συλληφθεί από το Ισραήλ είναι παιδιά, γυναίκες, κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, ακτιβιστές, δημοσιογράφοι, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, μαχητές, παρευρισκόμενοι, μέλη οικογενειών των κρατουμένων. Και όλα αυτά με έναν μόνο στόχο: να θάψουν τις νόμιμες επιδιώξεις ενός ολόκληρου έθνους. Αντιθέτως όμως, οι φυλακές του Ισραήλ έχουν γίνει το λίκνο ενός διαρκούς κινήματος αναφορικά με την Παλαιστινιακή αυτοδιάθεση. Αυτή η νέα απεργία πείνας θα καταδείξει για άλλη μια φορά ότι το κίνημα των κρατουμένων είναι η πυξίδα που καθοδηγεί τον αγώνα μας, τον αγώνα για Ελευθερία και Αξιοπρέπεια, το όνομα που έχουμε επιλέξει για αυτό το νέο βήμα στο μακρύ δρόμο προς την ελευθερία.

Το Ισραήλ προσπάθησε να μας χαρακτηρίσει όλους ως τρομοκράτες για να νομιμοποιήσει τις παραβιάσεις του, συμπεριλαμβανομένων των μαζικών αυθαίρετων συλλήψεων, των βασανιστηρίων, των μέτρων τιμωρίας και των αυστηρών περιορισμών. Στο πλαίσιο της προσπάθειας του Ισραήλ να υπονομεύσει τον αγώνα των Παλαιστινίων για ελευθερία, το Ισραηλινό δικαστήριο με καταδίκασε πέντε φορές ισόβια και σε 40 χρόνια φυλακή σε μια δίκη-παρωδία που καταγγέλθηκε από τους διεθνείς παρατηρητές.

Το Ισραήλ δεν είναι η πρώτη δύναμη κατοχής ή αποικιοκρατίας που καταφεύγει σε τέτοιες ενέργειες. Κάθε εθνικό κίνημα απελευθέρωσης στην ιστορία του μπορεί να ανακαλέσει παρόμοιες πρακτικές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι που έχουν αγωνιστεί κατά της καταπίεσης, της αποικιοκρατίας και του απαρτχάιντ στηρίζουν τον αγώνα μας.

Η Διεθνής εκστρατεία για την απελευθέρωση του Marwan Barghouti και όλων των Παλαιστινίων κρατούμενων που εγκαινιάστηκε από τον Νέλσον Μαντέλα το 2013 στο νησί Robben, έχει την υποστήριξη 8 βραβευθέντων με το Νόμπελ Ειρήνης, 120 κυβερνήσεων, εκατοντάδων αρχηγών, βουλευτών , καλλιτεχνών και ακαδημαϊκών από όλο τον κόσμο. Η αλληλεγγύη τους εκθέτει την ηθική και πολιτική αποτυχία του Ισραήλ. Τα δικαιώματα δεν έχουν την εύνοια του τυράννου. Η ελευθερία και η αξιοπρέπεια είναι καθολικά δικαιώματα που είναι εγγενή στην ανθρωπότητα, που πρέπει να τα απολαμβάνουν όλα τα έθνη και όλα τα ανθρώπινα όντα. Οι Παλαιστίνιοι δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση. Μόνο με τον τερματισμό της Ισραηλινής κατοχής θα μπει ένα τέλος στην αδικία και θα σηματοδοτηθεί η έναρξη της ειρήνης.