Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Όλη η Γη ένα Γκουαντανάμο…


Έπρεπε να περάσουν τρεις ολόκληρες ημέρες για να διαβάσω έστω και μία φορά σε επίσημο ενημερωτικό site τη λέξη «τρομοκράτης» για τον Νορβηγό που δολοφόνησε 76 ανθρώπους. Το βρίσκω απόλυτα «φυσιολογικό» για την εποχή που ζούμε. Βλέπετε, η Τεκτονική στοά του Όσλο, επιβεβαίωσε ότι ο Anders Behring Breivik ήταν μέλος της. Δηλαδή μασόνος. Και οι μασόνοι είναι πολύ καθώς πρέπει άνθρωποι. Απαγορεύεται να είναι και τρομοκράτες.
Βλέπετε, ο Anders Behring Breivik είναι εθνικιστής, δηλωμένος ακροδεξιός. Οι ακροδεξιοί, όμως, είναι σήμερα εκλεγμένοι στη Βουλή, παίζουν ρόλο, είναι αγαπημένοι συνομιλητές του πρωθυπουργού και ως εκ τούτου δε δύναται να είναι τρομοκράτες.
Βλέπετε, βολεύει πολύ περισσότερο ο Anders Behring Breivik να είναι ένας ψυχοπαθής. Μια ακόμη «άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου». Ένας άνθρωπος «με ψυχολογικά τραύματα από τη διαλυμένη οικογένειά του».
Βλέπετε, δε μπορεί και δεν πρέπει ο Anders Behring Breivik να χαλάσει το δυτικό στερεότυπο του τρομοκράτη που χτίστηκε με τόση προσπάθεια.
Ο τρομοκράτης πρέπει να είναι ισλαμιστής, αριστεριστής, ολίγον ή πολύ ναρκομανής, τσογλάνι, ποινικός και να ζει σε υπόγειο.
Ο Anders Behring Breivik ήταν μασόνος, εθνικιστής, αντιισλαμιστής, ρατσιστής ακροδεξιός. Άρα αν δεν είναι ένας καλός νορβηγός πολίτης τότε θα πρέπει να είναι τρελός. Σε κάθε περίπτωση, η νορβηγική νομοθεσία προβλέπει ως ανώτατη ποινή φυλάκισης τα 21 χρόνια. Ακόμη και για 76 νεκρούς.
Πριν λίγες μέρες η ελληνική Δικαιοσύνη τιμώρησε σε 37 χρόνια κάθειρξη (κατά συγχώνευση, με σύνολο ποινής 77 χρόνια) τον Χάρη Χατζημιχελάκη και τον Παναγιώτη Αργυρού, σε 20 κάθειρξης τον Γιώργο Καραγιαννίδη και σε 11 χρόνια τον Παναγιώτη Μασούρα, την Κωνσταντίνα Καρακατσάνη και τον Αλέξανδρο Μητρούσια ως μέλη της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκαν σε όλα αυτά τα χρόνια φυλάκισης ήταν η τοποθέτηση «βομβών» σε κατσαρόλες έξω από τα σπίτια της Κατσέλη και του Χηνοφώτη καθώς και στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης στη Θεσσαλονίκη. Οι εκρήξεις δεν προκάλεσαν ούτε θύματα, ούτε καν ζημίες. Παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι για κανέναν από τους κατηγορούμενους δεν προκύπτει η αυτοπρόσωπη παρουσία στους χώρους των βομβιστικών επιθέσεων με τις κατσαρόλες… Παρά το γεγονός ότι ο εισαγγελέας πρότεινε μικρότερες ποινές… Το δικαστήριο ρήμαξε 20χρονα παιδιά.
Δεν ήταν μασόνοι. Δεν ήταν εθνικιστές. Δεν ήταν ακροδεξιοί. Άρα βόλευαν το στερεότυπο του τρομοκράτη. Και αυτό το στερεότυπο έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθεί, να τιμωρηθεί και να συνεχίσει να τρομοκρατεί όποιον διαφωνεί.
Αν αυτά τα 20χρονα παιδιά ήταν ρατσιστές και φασίστες, ίσως να τα έβγαζαν ψυχοπαθή και να γλίτωναν με εγκλεισμό λίγων μηνών σε κάποιο ψυχιατρείο. Ίσως, πάλι, να είχαν απολαύσει τις ζεστές φτερούγες της ελληνικής αστυνομίας και του παρακράτους, όπως συχνά αποδεικνύεται ότι συμβαίνει.
Αυτά τα 20χρονα παιδιά με τις κατσαρόλες είναι τρομοκράτες. Ο ακροδεξιός Νορβηγός που δολοφόνησε 76 ανθρώπους είναι «μακελάρης», «ψυχρός φονιάς», «στυγνός εγκληματίας».
Το Σύστημα πάντα προστάτευε τους δικούς του ανθρώπους. Το Σύστημα πάντα τιμωρεί «παραδειγματικά» αυτούς που φοβάται. Τους εξολοθρεύει. Ακόμη κι αν δεν έχουν κάνει τίποτα, τώρα πια τιμωρείται η σκέψη. Αντιμετωπίζεται ως πρόθεση!
Ας μη γελιόμαστε, αυτή η φυλακή δεν έχει σύνορα. Ένα Guantanamo είναι όλη η Γη.
Πηγή:parallhlografos.wordpress

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!


ΣΕ ΔΥΣΧΕΡΕΣΤΑΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟ ΑΚΕΛ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ
Στην υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Κύπρου προχώρησε ο οίκος S&P, επικαλούμενος την πιθανή ''επιδείνωση του δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών'' και την έλλειψη ''πειστικών δημοσιονομικών μέτρων'' από την κυβέρνηση.
 Η S&P μείωσε την αξιολόγηση της Κύπρου σε 'BBB+' από 'Α-', διατηρώντας παράλληλα τις προοπτικές του rating στην 'αρνητική' κατηγορία, κάτι που αποτελεί προάγγελο για περαιτέρω υποβαθμίσεις.
«Κατά τη γνώμη μας, η κυπριακή κυβέρνηση είναι ασταθής στις δεσμεύσεις της για την περικοπή των δημοσίων δαπανών» ανέφερε η S&P σε ανακοίνωσή της. «Μία επιδείνωση του εγχώριου ή ελληνικού δανειακού χαρτοφυλακίου των κυπριακών τραπεζών, παράλληλα με την ενισχυμένη, κατά τη γνώμη μας, πιθανότητα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, ενδέχεται να διογκώσει το δημόσιο χρέος εφόσον δεν μπορέσουν οι εμπορικές τράπεζες να αντλήσουν ιδιωτικά κεφάλαια» συμπλήρωσε ο οίκος στην ανακοίνωσή του.
Η πάλαι ποτέ «κραταιά» οικονομία της Κύπρου μοιάζει να καταρρέει ως πύργος από τραπουλόχαρτα και μαζί της να συμπαρασέρνει το κυβερνητικό σχήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με προκαταρκτικές εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών της Κύπρου, η κυπριακή οικονομία οδηγείται φέτος σε μηδενική οικονομική ανάκαμψη, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να υπάρξουν αρνητικές οικονομικές επιδόσεις.
  Αυτές οι πρωτοφανείς δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις στην Κύπρο δεν οφείλονται μόνο στην καταστροφική έκρηξη στην ναυτική βάση στο Ζύγι, αλλά κυρίως στις νεοφιλελεύθερες επιλογές, για να το γράψουμε πολύ συνοπτικά, που έχουν εφαρμοστεί κλιμακούμενα εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην Κύπρο.


Το κόστος δανεισμού της Κύπρου κινείται όλο και πιο ανοδικά και εξαιτίας της έκθεσης του κυπριακού τραπεζικού συστήματος στο ελληνικό χρέος, πράγμα που επιτάθηκε μετά την ενεργειακή κρίση που προκάλεσε η έκρηξη στο Ζύγι!


Την προηγούμενη Τετάρτη ο οίκος Moody's υποβάθμισε εκ νέου την πιστοληπτική αξιολόγηση της Κύπρου, λίγο πάνω από το χαρακτηρισμό των Κυπριακών ομολόγων σε «σκουπίδια»!


Στο μεταξύ, τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου επέδωσαν τις παραιτήσεις τους στον Πρόεδρο Δημ. Χριστόφια, ο οποίος θα προβεί σε ευρύ ανασχηματισμό.


Η κυβέρνηση της Κύπρου βρίσκεται σε άκρως προβληματική θέση, με αβέβαιο το μέλλον της, ενώ φαίνεται να την εγκαταλείπει και ο τελευταίος εταίρος της, το ΔΗΚΟ, του οποίου η σχέση με το ΑΚΕΛ γίνεται όλο και πιο δύσκολη.


Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων επιλογών της αλλά και της σταδιακής εγκατάλειψης αντιιμπεριαλιστικών θέσεων στο Κυπριακό και όχι μόνο, έχει περιέλθει σε δυσχερέστατη θέση.
Το αποτέλεσμα είναι να κερδίζει έδαφος στην Κύπρο ένα ετερόκλητο μπλοκ δυνάμεων, που με επικεφαλής την Δεξιά κινείται σε άκρως αντιδραστική κατεύθυνση!

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι οι συνεχείς οπισθοχωρήσειςυπαναχωρήσεις και αναδιπλώσεις της Αριστεράς και ειδικότερα του ΑΚΕΛ, στο όνομα ενός άχρωμου ρεαλισμού, στα κυρίαρχα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τις αμερικανοβρεττανικές προτεραιότητες, αντί να κατευνάζουν τη δεξιά αντίδραση, την τροφοδοτούν και την ενδυναμώνουν
Πηγή:iskra.gr

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές και όχι οι εργαζόμενοι!

Δημοσιεύουμε κείμενο που μας έστειλε ένας σύντροφος σχετικά με τη οικονομική κρίση.


«Η κρίση μας χτύπησε τη πόρτα!», «Τώρα πρέπει να σφίξουμε κι εμείς τα ζωνάρια», «τώρα δεν ειναι ώρα για απαιτήσεις..», «τα πάμε καλά, αλλά χρειαζόμαστε παραπάνω ανάπτυξη», «ανάπτυξη ή θάνατος» ... αυτά δεν είναι λόγια μόνο της δεξιάς, αλλά και του Ακέλ και στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της εργατικής τάξης και την υποταγή της στην οικονομία.

Εάν αυτή η καταραμένη οικονομία δεν πάει καλά πρέπει εμείς να κάνουμε θυσίες για να την σώσουμε, εάν πάει καλά πρέπει να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για να την βελτιώσουμε, εάν αγκομαχεί (βλ. Ελλάδα) πρέπει να κάνουμε παραπάνω θυσίες για να την ανακάμψουμε. Αυτή είναι η εντελώς ξεκάθαρη τάξη πραγμάτων του συστήματος στο οποίο είμαστε υποταγμένοι. Αυτό που μας λένε είναι «συνεχίστε να κωπηλατείτε, ειναι αδύνατο να εγκαταλείψετε αυτή την γαλέρα».

Είναι το ίδιο με το να πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη το να ζεις με την ελπίδα ότι μια κυβέρνηση, ένα πολιτικό κόμμα, ένα συνδικάτο ή ένα κανάλι στη τηλεόραση θα ανακοινώσει ποτέ τα καλά νέα ότι τώρα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ζωή όσο το δυνατό, χωρίς πλέον να κάνουμε θυσίες, ότι θα ζήσουμε μια καλύτερη ζωή και ακόμη και οι πιο φτωχοί θα είναι προνομιούχοι, με αυξήσεις στους μισθούς και κοινωνική πρόνοια, όλοι μας να δουλεύουμε λιγότερο και να τρώμε περισσότερα.

Δε θα ακούσεις ποτέ τέτοια λόγια..
Καιρός να τα πούμε εμείς.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΖΩΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
                                                    Αντικράτης

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Η οργή για το “ατύχημα” δεν καταλαγιάζει. Το έγκλημα δεν είναι στιγμιαίο

Του Νίκου Λούντου από την εφημερίδα Εργατική Αλληλεγγύη στην Ελλάδα


Ο Χριστόφιας (στην ένθετη φωτό με τον Νετανιάρχου) συνέχισε την  πολιτική της δεξιάς που οδήγησε στην καταστροφή της 11 Ιούλη.Ο Χριστόφιας (στην ένθετη φωτό με τον Νετανιάρχου) συνέχισε την πολιτική της δεξιάς που οδήγησε στην καταστροφή της 11 Ιούλη.

Η Κύπρος συνεχίζει να κινείται στο ρυθμό της έκρηξης της 11ης του Ιούλη. Οσο πληθαίνουν οι αποκαλύψεις που επιβεβαιώνουν πως το ατύχημα στη ναυτική βάση κάθε άλλο παρά αναπάντεχο ήταν, η οργή δεν καταλαγιάζει.

13 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 60 τραυματίστηκαν, στο βωμό της ασφάλειας του Ισραήλ και της σταθερότητας του ιμπεριαλισμού.

Ενώ, όπως επισημαίνουν οι σύντροφοι της “Εργατικής Δημοκρατίας” από την Κύπρο: “Δεν ξέρουμε ακόμη πόσοι στο τέλος θα χάσουν τη ζωή τους ή θα υποστούν σοβαρές συνέπειες στην υγεία τους ή στην ζωή τους επειδή βρέθηκαν στο τόπο της έκρηξης ή έτρεξαν να προσφέρουν βοήθεια ή σε ατυχήματα που προκαλούνται εξαιτίας των διακοπών ρεύματος ή από θερμοπληξία εξαιτίας της μη λειτουργίας κλιματιστικών.

Αυτή η έκρηξη τίναξε στον αέρα κάθε αξιοπιστία των θεσμών του κράτους, της κυβέρνησης, του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, της Βουλής και των πολιτικών κομμάτων.” Θυμίζουμε πως το ρώσικο πλοίο Μόντσεγκορσκ, με κυπριακή σημαία και ναυλωμένο από ιρανική εταιρεία κατευθυνόταν στις αρχές του 2009 από το Ιράν προς τη Συρία.

Η κυπριακή κυβέρνηση, μετά από σήμα του Ισραήλ και πιέσεις Αμερικάνων και Ισραηλινών ανέλαβε να ελέγξει το πλοίο στο λιμάνι της Λεμεσού. Στα κοντέινερ βρέθηκαν πυρομαχικά, τα οποία δεσμεύτηκαν στο νησί, αφού “παραβιαζόταν το εμπάργκο εξαγωγής όπλων από το Ιράν”.

Η ναυτική βάση βρέθηκε για δυόμισυ χρόνια φορτωμένη με ένα φορτίο ρουκέτες και βλήματα το οποίο κανείς δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να διαχειριστεί ούτε να διώξει. Μικρότερες εκρήξεις είχαν ήδη συμβεί πριν από την τραγική μέρα και οι περισσότεροι από όσους ήξεραν, έβλεπαν το κακό να έρχεται.

Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους αυθόρμητα όταν μαθεύτηκαν τα γεγονότα ξεσπώντας κατά της κυβέρνησης Χριστόφια και όλων των υπεύθυνων.

Πάνω σε αυτή την αγανάκτηση προσπάθησε να ψαρέψει η Δεξιά και η ακροδεξιά της Κύπρου, καταφέρνοντας να καπελώσει και να αποπροσανατολίσει κάποιες από τις κινητοποιήσεις. Πρόκειται για υποκριτές και εγκληματίες που έχουν τεράστιο κομμάτι ευθυνών για τους νεκρούς, όσο και να εμφανίζονται ως “αγανακτισμένοι” με τον Χριστόφια.

Τα παιδιά της Χούντας στην Κύπρο δεν έχουν δικαίωμα να λένε κουβέντα για τις βρόμικες συναλλαγές με τους ιμπεριαλιστές. Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Δεξιά ήταν αυτή που προσπαθούσε να κάνει την Κύπρο κομμάτι των ανταγωνισμών στη Μεσόγειο, να την δέσει στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και να δείξει ότι η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη είναι η πλέον ικανή να διασφαλίσει πως το νησί θα παραμείνει “αβύθιστο αεροπλανοφόρο”.
Οι σφαγές κατά των Τουρκοκύπριων στις δεκαετίας του '50 και του '60 ήταν ενταγμένες σε αυτό τον σχεδιασμό για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην περιοχή.

Η Κύπρος δεν ξεκίνησε το 2008 που βγήκε ο Χριστόφιας να γίνεται αποθήκη για κάθε είδους ιμπεριαλιστική βρομιά. Οι βρετανικές βάσεις στη Δεκέλεια και το Ακρωτήρι παραμένουν ακλόνητες μισό αιώνα τώρα και κανείς δεν ξέρει τι οπλικά συστήματα “φιλοξενούν”. Το διεθνές κατασκοπευτικό σύστημα Έσελον έχει ένα γερό πόδι στη βάση της Δεκέλειας. Μέχρι και τα τηλεοπτικά δίκτυα των Αμερικάνων χριστιανών φονταμενταλιστών στην Κύπρο βρήκαν καταφύγιο το 2000. Μέχρι τότε βρίσκονταν στον κατεχόμενο από το Ισραήλ νότιο Λίβανο, αλλά όταν η λιβανέζικη Αντίσταση απελευθέρωσε τη χώρα έφυγαν κακήν κακώς.

Το 2006 όταν το Ισραήλ βομβάρδισε και εισέβαλε ξανά στο Λίβανο, η ελληνοκυπριακή ηγεσία ήταν πάλι στο πλευρό του σιωνιστικού κράτους. Ανέλαβε δράση για να εγκαταλείψουν 14 χιλιάδες Αμερικάνοι το Λίβανο στη διάρκεια των βομβαρδισμών. Στη συνέχεια τάχτηκε και στήριξε όλη την προσπάθεια καταστολής της λιβανέζικης Αντίστασης με την αποστολή στρατευμάτων του ΟΗΕ και τον ναυτικό αποκλεισμό του Λιβάνου. Όταν συνέβαιναν όλα αυτά δεν ήταν πρόεδρος ο Χριστόφιας , αλλά ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ο Κληρίδης πριν απ'αυτόν.

Το Σεπτέμβρη του 2006 ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος που δέσμευσε το πλοίο Γκρεγκόριο Ι, κατ'εντολή του Ισραήλ. Μάλιστα, δεν περιείχε καν πυρομαχικά, αλλά ραντάρ που πήγαιναν στη Συρία και το Ισραήλ έλεγε ότι υπάρχει κίνδυνος να καταλήξουν στη Χεζμπολάχ. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος έκανε τις πλάτες στους επιτιθέμενους σε βάρος των αμυνόμενων. Ίσα ίσα που όταν εκλέχτηκε ο Χριστόφιας, τα τηλεγραφήματα των πρεσβειών ΗΠΑ και Αγγλίας που έχουν διαρρεύσει δείχνουν ανησυχία για το αν ο νέος πρόεδρος θα σταθεί όσο χρήσιμος ήταν οι προκάτοχοί του.

Το πρόβλημα με τον Χριστόφια είναι ακριβώς ότι διέψευσε αυτές τις ανησυχίες των ιμπεριαλιστών, όπως διέψευσε και τις ελπίδες του κόσμου στην Κύπρο που εξέλεξε τον πρώτο Αριστερό πρόεδρο στην ιστορία της χώρας. Αντί να βάλει φρένο στην προσέγγιση Κύπρου - Ισραήλ, την συνέχισε ακάθεκτος και μάλιστα σε μια περίοδο που το θερμόμετρο στην περιοχή ανέβηκε επικίνδυνα. Το έσχατο σημείο ήταν η εμπλοκή της κυβέρνησης Χριστόφια στο ρεσάλτο κατά του Στόλου της Ελευθερίας που κατευθυνόταν προς τη Γάζα το 2010. Δεν επέτρεψε τον ελλιμενισμό του στόλου σε ελληνοκυπριακά λιμάνια, παρεμπόδισε τους ακτιβιστές και έδωσε άπλετο χώρο για προπαγάνδα στο Ισραήλ. Η αιτιολόγηση τότε ήταν ότι “η Κυπριακή Δημοκρατία δίνει αγώνα επιβίωσης και ότι πρέπει να αποφεύγονται οι οποιεσδήποτε ενέργειες, οι οποίες προκαλούν δυσκολίες, ακόμα και ζημιά σε αυτό τον αγώνα.”

Όμως το αμάρτημα δεν ήταν στιγμιαίο. Το Δεκέμβρη του 2010 η κυβέρνηση Χριστόφια υπέγραψε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, παρά τις αντιδράσεις του Λιβάνου. Και πάλι, η ΑΟΖ είχε προκύψει επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά ο Χριστόφιας τη συνέχισε. Φέτος το Μάρτη, ο Χριστόφιας επισκέφθηκε το Ισραήλ, όντας ο πρώτος ελληνοκύπριος πρόεδρος εκεί τα τελευταία 11 χρόνια. Στο αεροδρόμιο τον υποδέχθηκε ο Υπουργός Εθνικών Υποδομών του Ισραήλ, επισημαίνοντας τη φύση αυτής της συμμαχίας. Στο επίκεντρο βρίσκεται η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που βρίσκονται μεταξύ Κύπρου και της ακτογραμμής Λιβάνου – Παλαιστίνης και ο σχεδιασμός είναι να πεταχτεί απ' έξω τόσο ο Λίβανος όσο και η Τουρκία.

Στα τηλεγραφήματα των πρεσβειών που διέρρευσαν φαίνεται ότι ο Χριστόφιας κατέληξε να κρατάει ακούνητα τα φορτία των πυρομαχικών ισορροπώντας ανάμεσα σε όλων των ειδών τις πιέσεις. Φυσικά δεν θα επέτρεπε την παράδοσή τους στη Συρία, αφού κάτι τέτοιο θα έσπαγε τα ανοίγματα προς το Ισραήλ. Από την άλλη, αν παρέδιδε το φορτίο με κάποιο έμμεσο τρόπο προς τους Αμερικάνους ή τους Ισραηλινούς, θα δυσαρεστούσε και τη Ρωσία και τη Συρία. 

Οι “έξυπνες” ισορροπίες στην κόψη του ξυραφιού οδήγησαν στην καταστροφή. Όποιος νομίζει ότι αυτές οι κινήσεις φέρνουν σταθερότητα, ειρήνη ή οδηγούν σε καλύτερη επίλυση του Κυπριακού, βαδίζει στα χνάρια των πολεμοκάπηλων που προκάλεσαν όλες τις τραγωδίες στην Κύπρο.

Μόνο σαν θλιβερό ανέκδοτο μπορεί να θυμάται κανείς το παλιό σύνθημα του ΑΚΕΛ “Ελλάδα – Κύπρος – Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει”.

Η έκρηξη και οι «αλυσιδωτές αντιδράσεις»

Των Πέτρου Γιαννούλη-Μάνου Μαθιουδάκη από την εφημερίδα Εργατική Αριστερά στην Ελλάδα


Επιτάχυνση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης



Τα ξημερώματα της 11ης Ιουλίου μια ισχυρότατη έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί συγκλόνισε την Κύπρο, σκοτώνοντας δεκατρείς ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες. Η έκρηξη σημειώθηκε σε κιβώτια πυρομαχικών, τα οποία είχαν κατασχεθεί από ιρανικό πλοίο πριν τρία χρόνια και οφείλεται πιθανότατα σε αυτανάφλεξη.

Η ναυτική βάση, όπου φυλάσσονταν τα πυρομαχικά, καταστράφηκε ολοσχερώς, ενώ προκλήθηκαν τεράστιες ζημιές στη μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας του νησιού, που βρίσκεται δίπλα στη βάση, θέτοντάς την εκτός λειτουργίας.
Η έκρηξη, εκτός του ότι σκόρπισε το θάνατο και την καταστροφή, πυροδότησε και μια σειρά από σοβαρές πολιτικές εξελίξεις. Χιλιάδες άνθρωποι γέμισαν τις πλατείες, ασκώντας τεράστιες πιέσεις στην κυβέρνηση. Ο υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός της εθνικής φρουράς (δηλ. του ελληνοκυπριακού στρατού) οδηγήθηκαν αμέσως σε παραίτηση, ενώ λίγες μέρες μετά παραιτήθηκε και ο υπουργός Εξωτερικών. Όμως, η αγανάκτηση που στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης και του ίδιου του Χριστόφια, δεν οφείλεται αποκλειστικά στην εγκληματική αμέλεια που επέδειξαν ο στρατός και κρατική μηχανή στο ζήτημα της φύλαξης των πυρομαχικών. Το γεγονός της έκρηξης φαίνεται ότι λειτούργησε ως καταλύτης στην έντονη δυσαρέσκεια που υπάρχει προς την κυβέρνηση για τη στάση της σε δύο ζητήματα: τους χειρισμούς στο «εθνικό» και την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Κυβέρνηση Χριστόφια
Πριν τρία χρόνια για πρώτη φορά το ΑΚΕΛ (η Αριστερά στην Κύπρο) κατάφερε να εκλέξει πρόεδρο. Αυτή η εκλογική επιτυχία του ΑΚΕΛ ήταν αποτέλεσμα της διάχυτης προσδοκίας της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων να βρεθεί επιτέλους μια λύση στο εθνικό ζήτημα, που κρατάει το νησί χωρισμένο στα δύο εδώ και δεκαετίες. Το ΑΚΕΛ δεν κατάφερε να υλοποιήσει αυτές τις προσδοκίες. Στην πραγματικότητα οι διαπραγματεύσεις αυτή τη στιγμή έχουν παγώσει και το ΑΚΕΛ έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Επέλεξε να κρατήσει «εθνικά υπεύθυνη» στάση και να μην έρθει σε ρήξη με το εθνικιστικό κατεστημένο, που θεωρεί ως μόνη λύση την οικονομικοπολιτική απομόνωση των Τουρκοκυπρίων.

Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον εθνικιστικό συρφετό να συσπειρωθεί και να κηρύξει πόλεμο στον «εθνοπροδότη, κομουνιστή Χριστόφια», χρησιμοποιώντας χυδαία σαν όπλο και τους νεκρούς της έκρηξης. Την ίδια στιγμή οι Ελληνοκύπριοι, που προσδοκούσαν την επανένωση των δύο εθνοτήτων σε μια πραγματικά ισότιμη βάση, είναι απογοητευμένοι από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν φτάσει οι διαπραγματεύσεις. Αν το ΑΚΕΛ λοιπόν αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη γωνία δεν είναι γιατί απείλησε το εθνικιστικό και αστικό κατεστημένο, αλλά ακριβώς επειδή δεν το απείλησε, δίνοντάς του την ευκαιρία να συσπειρωθεί.

Οικονομία
Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα με τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στην οικονομική κρίση, που χτύπησε και την πόρτα της Κύπρου. Η οικονομία μπαίνει σε ύφεση, η ανεργία ανεβαίνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα για το νησί και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας συζητά το ενδεχόμενο υπαγωγής της χώρας στον περίφημο μηχανισμό στήριξης που, μετά την Ελλάδα, θα «σώσει» τώρα και την Κύπρο.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το «κομουνιστικό» ΑΚΕΛ ακολουθεί το δρόμο που ακολούθησε στην Ελλάδα το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ. Τα  μέτρα-φάρμακα είναι ηπιότερα, αλλά η πολιτική συνταγή ίδια: ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση θέσεων και πάγωμα προσλήψεων στο δημόσιο, μείωση μισθών, αύξηση στο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση έμμεσων φόρων, μείωση στις κοινωνικές παροχές και ο κατάλογος συνεχίζεται. Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ υποκύπτει στις πιέσεις του ελληνοκυπριακού και διεθνούς κεφαλαίου και τα συνδικάτα (τόσο αυτά που πρόσκεινται στο ΑΚΕΛ όσο και αυτά που πρόσκεινται στη δεξιά) κρατάνε, προς το παρόν τουλάχιστον, συναινετική στάση. Όλα αυτά προκαλούν κοινωνική οργή.

Το σκηνικό που διαμορφώνεται από την πορεία της κυβέρνησης Χριστόφια και τους πολιτικούς συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό και ιδεολογικό επίπεδο, αποτυπώνεται και στα χαρακτηριστικά του κινήματος των αγανακτισμένων, το οποίο εμφανίστηκε αυθόρμητα αμέσως  μετά τη δολοφονική έκρηξη. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από το προεδρικό Μέγαρο και συνεχίζουν να μαζεύονται εκεί κάθε απόγευμα, με κυρίαρχο αίτημα την παραίτηση του Χριστόφια και την τιμωρία των ενόχων για την καταστροφή. Πρόκειται για μία πρωτοφανή –για τα κυπριακά δεδομένα– κινητοποίηση πολιτών, η οποία αναπαράγει το μοντέλο των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κινημάτων.

Χαρακτηριστικά
των διαδηλώσεων

Τα βασικά χαρακτηριστικά των Αγανακτισμένων της Κύπρου, ως την ώρα, είναι τα εξής:

• Απουσία αριστερών-κινηματικών οργανώσεων. Αντίθετα, σε επίπεδο οργανωμένης παρουσίας είναι εμφανείς ακροδεξιές ομάδες (ΕΛΑΜ-νεοναζιστική οργάνωση αντίστοιχη της χρυσής αυγής, και ακροδεξιοί οπαδοί του ΑΠΟΕΛ-ποδοσφαιρικής ομάδας της Λευκωσίας). Το γεγονός αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο ύφος των συγκεντρώσεων και στη συνθηματολογία που επικρατεί. Κάποιες περιορισμένες απόπειρες παρέμβασης, που έγιναν από αριστερές-αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες, εγκαταλείφθηκαν εξαιτίας του αντι-αριστερού κλίματος που κυριαρχεί και όχι από μία γενικά αντι-κομματική διάθεση (όπως π.χ. στην Ελλάδα τις πρώτες μέρες του κινήματος των πλατειών).

• Τα αιτήματα για απονομή δικαιοσύνης (τιμωρία ενόχων, παραίτηση προέδρου) συνδυάζονται με δεξιές ιδεολογικές αναφορές και συνθήματα (ελληνικός εθνικός ύμνος, η Κύπρος είναι ελληνική κ.λπ.) κυρίως λόγω της μη ανάδειξης ταξικών ζητημάτων (εργασικά, φορολογία κ.λπ.). Αυτό είχε αντίκτυπο στη σύνθεση των αγανακτισμένων. Τις πρώτες μέρες κατέβηκε αυθόρμητα πολύς κόσμος που ήθελε να εκφράσει την ειλικρινή του επιθυμία «να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο» στο νησί. Αν και συνεχίζει να κατεβαίνει κόσμος με προοδευτικές απόψεις, οι έντονες εθνικιστικές αναφορές από τη μια και η συσπείρωση της ΕΔΟΝ (νεολαία ΑΚΕΛ) γύρω από το Χριστόφια σε μια προσπάθεια στήριξης του από την άλλη, έχουν δημιουργήσει συνθήκες πόλωσης, περιορίζοντας τη συμμετοχή «ουδέτερων» ακροατηρίων.

Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα στο νησί αλλάζουν δραματικά και η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ρευστή. Η κοινωνία πολώνεται, παγιωμένες καταστάσεις ανατρέπονται και αυτό ανοίγει τη δυνατότητα συσπείρωσης των αριστερών ανθρώπων, που αποτελούν τη βάση του ΑΚΕΛ, αλλά και αγωνιστών-αγωνιστριών έξω από αυτό, σε μια πραγματικά αντιιμπεριαλιστική βάση. Δηλαδή σε μια βάση ταξική και διεθνιστική που θα αποτελέσει την ελπίδα των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο, τόσο για να αντιμετωπίσουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου εν μέσω κρίσης, όσο και για να ζήσουν ειρηνικά μεταξύ τους.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΑΘΗΤΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ


Λάβαμε μια επιστολή από ανώνυμο μαθητή και τη δημοσιεύουμε.


Σήμερα στο νησί μας βλέπουμε να διαδραματίζονται πολλά γεγονάτα που όλοι μας λυπούμαστε που τα βλέπουμε.
Δυστυχώς πριν λίγες μέρες μερικοί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο Mαρί. Δημιουργούνται πολλά ερωτήματα για το πως και γιατί έγινε αυτό.Δεν θέλω να ασχοληθώ όμως με αυτό διότι πολλά λέγονται και δεν θέλω να γίνω και εγώ κουραστικός.

Θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο,με τον φασισμό που υπάρχει στις πορείες.Καταρχάς οι δρόμοι έπρεπε να ανήκουν σε εμάς και όχι σε φασίστες διότι δεν έχουν θέση σε δρόμους. Οι δρόμοι είναι για τους εξεγερμένους και όχι για τους προσκυνημένους.

Σήμερα στους 'αγανακτισμένους'' συμμετέχουν φασίστες όπως το ελαμ.Όλοι παραπονιόμαστε για το ελαμ πίσω από τους υπολογιστές μας χωρίς να κάνουμε τίποτε.Κανένας μα κανένας δεν τους πολεμά. Kάποτε λέγαμε είναι 10 άτομα τι θα κάνουν?
Σήμερα δεν είναι 10 είναι χίλιοι και βγαίνουν στους δρόμους και πολλαπλασιάζονται συνεχώς εξαιτίας τις αδιαφορίας μας και της ανοχής μας.Μην ελπίζετε πως κάποιο κόμμα θα τους αντικρούσει.

Οι δρόμοι ανήκουν σε εμάς και σε κανένα άλλο.Σε εμάς που πολεμάμε για την ζωή,για ένα καλύτερο αύριο,για ένα καλύτερο κόσμο που θέλουμε να υπάρχει ειρήνη δικαιοσύνη αγάπη και αλληλεγγύη. Σε εμάς που χτυπάμε το σύστημα και δεν ψάχνουμε εχθρούς στους δρόμους.

Στην Kύπρο όμως κοιμόμαστε. Σας ξαναλέω μην περιμένετε από κανένα να τους κόψει την φόρα.Πρέπει εμείς να δράσουμε να συσπειρωθούμε και να τους αντικρούσουμε.Nα ακουστεί και η δική μας φωνή.

Αυτά που γράφω όμως δεν πρέπει να τα διαβάσουμε μόνο αλλά να τα βάλουμε καλά μέσα στο μυαλό μας και να σηκωθούμε από την γαμημένη καρέκλα και να αυτοοργανωθούμε.
Είμαστε πάρα πολλοί αλλά μόνο στα λόγια μένουμε. Δεν πιστεύετε πως ήρθε η ώρα να τους χτυπήσουμε?Δεν νομίζετε πήραν αρκετό αέρα και τους δώσαμε πολλά δικαιώματα? Όλοι το θέλουμε γι αυτό να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό κίνημα και να τους χτυπήσουμε.

Aς γίνουμε πραγματικοί ΑΝΤΑΡΤΕΣ. Όμως αυτό που θα χτίσουμε δεν θα είναι μονο εναντια στο φασισμό.
Θα έχουμε άποψη για όλα τα κοινωνικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία.
Κλείστε τα αυτιά σας σε χαρακτηρισμούς των φασιστών όπως είσαι τούρκος, είσαι ανθέλληνας είσαι προδότης.
Δεν είσαι ανθέλληνας,και αυτοί είναι οι προδότες.To έχει γράψει εξάλλου η ιστορία του νησιού.Ώρα να ακουστεί και η δικη μας άποψη και όλοι μαζί να πολεμήσουμε εναντια στο φασισμό και το σύστημα.

Γιατί πίσω από τον καπιταλισμό υπάρχει ο φασισμός.Πρώτα να γίνουμε δυνατοί να υπάρχουν κινητοποιήσεις και να υπάρξει οργάνωση.Μετά μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας για ένα καλύτερο κόσμο όπως εμείς ονειρευόμαστε και όχι όπως ονειρεύονται κάποιοι άλλοι για μας....
                                                         Ένας μαθητής με ελεύθερο μυαλό...

Ο Νορβηγός δολοφόνος και οι Έλληνες ακροδεξιοί ομοϊδεάτες του



Παρά του ότι η ιδεολογία και οι θεωρίες μίσους του εθνικιστή Νορβηγού δολοφόνου Anders Breivik ταυτίζονται 100% με αυτές του ελληνικού ακροδεξιού συρφετού, οι εφημερίδες, τα μπλογκς και γενικά τα ΜΜΕ του αυτού χώρου έσπευσαν αμέσως να αποστασιοποιηθούν από αυτόν ισχυριζόμενα πως είναι μασόνος και σιωνιστής.

Ακολουθούν μερικοί μόνο από τους τίτλους:



Αυτά που αναφέρει στο βίντεό του και γράφει στο μανιφέστο του δεν μας είναι καθόλου καινούρια. Τα ακούμε και τα διαβάζουμε επί καθημερινής βάσεως στις εκπομπές του Άδωνη, του Καρατζαφέρη και του Βελόπουλου, στις σελίδες της Χρυσής Αυγής και του "Στόχου", στις εφημερίδες Άλφα Ένα, Ελεύθερος Κόσμος και Ελεύθερη Ώρα και όπου αλλού λαλεί νεοφασιστικό πουλί. 

Για παράδειγμα, ποιοί από τους παραπάνω δεν αποκαλούν προδότες τους "κουλτουριάρηδες Μαρξιστές" ("θολοκουλτουριάρηδες" στην εδώ αργκό), ή ποιός από αυτούς δεν αντιτίθεται μετά βδελυγμίας κατά της πολυπολιτισμικότητας και των αλλοθρήσκων, ή ποιός Έλληνας ακροδεξιός δεν θεωρεί τους μετανάστες "επικίνδυνους για το έθνος του" και δεν θέλει να τους απελάσει όπως θα ήθελε και ο Μπρέιβικ;

Από την άλλη, εκεί που γίνονται όλα μαντάρα για την ελληνική ακροδεξιά, μη ξέροντας τι να μαζέψουν και τι να μπαλώσουν, είναι ότι ισχυρισμοί της για τον Breivik έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τις γνωστές ανόητες θεωρίες συνωμοσίας που παπαγαλίζει για τους μασόνους και τους σιωνιστές.
Γιατί ως τώρα τους ακούγαμε συνεχώς να λένε ότι οι μασόνοι και οι εβραίοι σιωνιστές προκαλούν συνωμοτικά τάχα τη "λάθρο"μετανάστευση και την επικείμενη πολυπολιτισμικότητα, για να διαλύσουν τα έθνη και άλλα παρόμοια πράσινα άλογα. 
Με τον Breivik, που ..είναι αφ' ενός μασόνος και σιωνιστής και αφ' ετέρου ακροδεξιό φασιστόμουτρο σαν τους ιδίους, προφανώς χάθηκε τελείως η μπάλα. 

Ο πραγματικός λόγος που τον απαρνήθκαν τόσο μανιασμένα δεν είναι βέβαια το "σιωνιστής και μασόνος" -έννοιες που τα χαρακτηριστικά τους ούτε καν αναφέρονται στη "φιλοσοφία" του- αλλά για να αμυνθούν του εμφανέστατου γεγονότος ότι οι κοινές αρρωστημένες τους ιδέες και το εθνικιστικό και ρατσιστικό μίσος που τρέφουν όλοι αυτοί είναι ικανά να επιφέρουν ένα τέτοιο μακελειό σαν αυτό της Νορβηγίας. 

Ο Μπρέιβικ, πολύ απλά, έκανε στη Νορβηγία πράξη το "κρεμάλα στους προδότες" που ακούμε διαρκώς από την ελληνική ακροδεξιά -οι "προδότες" στην ακροδεξιά ορολογία είναι όσοι δεν εμφορούνται από τα φασιστικά και ρατσιστικά φρονήματά τους.


Το αστείο πάντως στην όλη υπόθεση είναι, ότι παρά τις προσπάθειες της ελληνικής ακροδεξιάς να τον "απομακρύνει" από τον ιδεολογικό της χώρο, ο Breivik, στο κεφάλαιο "3.108 Europe, Anti-immigration parties/orgs – Nationalist parties/orgs" του Μανιφέστου του, και πιο συγκεκριμένα στη σελίδα 1245, αναφέρει τα αγαπημένα του κόμματα και οργανώσεις στην Ελλάδα, τα οποία δεν είναι άλλα από αυτά τις ακροδεξιάς.


Στα αγαπημένα του Νορβηγού δολοφόνου βρίσκονται λοιπόν το "Ελληνικό Μέτωπο" του Μάκη Βορίδη, το Λά.Ο.Σ., η "ΠΑΤΡΙωτική Συμμαχία" (οργάνωση του Μιχαλολιάκου και παρακλάδι της Χρυσής Αυγής), η εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου (τέως υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής και παρ' ολίγον υποψηφίου με το Λά.Ο.Σ.), η Χρυσή Αυγή και το περιοδικό της "Αντεπίθεση".

Ξεφυλλίζοντας το "Μανιφέστο" ανακάλυψα πως οι βλέψεις και τα όνειρα του Breivik ταυτίζονται ακόμα περισσότερο, σε ανατριχιαστικό βαθμό, με αυτά της ελληνικής ακροδεξιάς.

Στο κεφάλαιο "3.143 Creating a New Europe and a new Middle East" (σελ. 1317), όπου αναλύει τα σχέδια του για τη μελλοντική "καθαρισμένη" Ευρώπη και Μέση Ανατολή, δείτε πόσο ευφραίνει την καρδιά του ελληνικού ακροδεξιού χώρου:


Το 20% της Αλβανίας πηγαίνει στην Ελλάδα, το άλλο 20% στο Μαυροβούνιο και το 60% στους χριστιανούς Αλβανούς. Οι μουσουλμάνοι θα μεταφερθούν στην Ανατολία.
Με λίγα λόγια μας δίνει την "πολυπόθητη" βόρεια Ήπειρο.


"Ελλάς Κύπρος Ένωσις" και οι Τουρκοκύπριοι πετιούνται στην Ανατολία κι αυτοί, μαζί με τους Αλβανούς.

Και το καλύτερο:


Παίρνουμε Ίμβρο, Τένεδο, μικρασιατικές ακτές, ανατολική Θράκη, τη Μπόλη και τηνΑγιασοφιά.
Με αυτό μάλιστα εκπληρώνεται και η προφητεία του γερο-Παΐσιου, που αναφέρει πως το ξανθό γένος είναι αυτό που θα μας δώσει πίσω τη Μπόλη, μόνο που αυτό δεν θα είναι τελικά οι Ρώσοι με  τον Πούτιν, όπως ισχυρίζεται ο Λιακόπουλος, αλλά οι Νορβηγοί με τον Breivik...

Ορίστε και ο χάρτης:




Όλα τα παραπάνω  σχέδια αποτελούν, κατά γράμμα, πολυπόθητα όνειρα και φαντασιώσεις του Καρατζαφέρη, του Άδωνη Γεωργιάδη, της συμμορίας "Χρυσή Αυγή" και κάθε άλλου ελληνικού φασιστοειδούς. Όνειρα που εκπληρώνει γενναιόδωρα ο ομοϊδεάτης τους Νορβηγός στα αρρωστημένα του σχέδια για την "καθαρή" Ευρώπη.

Η μόνη τους διαφορά είναι, ότι ο Breivik έκανε και το επόμενο βήμα


Πηγή:JUNGLE-Report

«Ιδιώνυμο»: η πρώτη ποινικοποίηση των κομμουνιστικών ιδεών στην Ελλάδα


«Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών» ή αλλιώς όπως ονομάστηκε χαρακτηριστικά «Ιδιώνυμο». Υπήρξε ο νόμος που εφαρμόστηκε στις 25 Ιουλίου του 1929 και ο οποίος ποινικοποιούσε τις «ανατρεπτικές» ιδέες. Στόχος ήταν η δίωξη των κομμουνιστών και των αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Ο νόμος του οποίου κύριος εκφραστής ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποτέλεσε την αρχή για τους μετέπειτα βασανισμούς, εξορίες, φυλακίσεις αριστερών.

«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος» ήταν τα λόγια του Ελευθέριου Βενιζέλου το 1928 σε προεκλογική του συγκέντρωση.

Λόγια τα οποία κι έκανε πράξη ένα χρόνο αργότερα με την εκλογή του. Ήταν η εποχή των διεκδικητικών αγώνων των εργατών και της ανόδου της κομμουνιστική ιδεολογίας. Η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, που ακολουθούσε τις ανάλογες τάσεις στην υπόλοιπη Ευρώπη με την εξάπλωση των ριζοσπαστικών/κομμουνιστικών ιδεολογιών, η Μικρασιατική Καταστροφή με την άφιξη εκατομμυρίων προσφύγων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πρόσφορο έδαφος για την εξάπλωση των ιδεολογιών αυτών. Η γενικότερη κακή κατάσταση της χώρας αλλά και της οικονομίας λόγω του πολέμου και της πολιτικής αστάθειας των χρόνων εκείνων, οδήγησαν στην ψήφιση του νόμου. Ήταν ουσιαστικά μια προσπάθεια των ισχύοντων θεσμών να διατηρήσουν τα κατεστημένα τους μπροστά στο φόβο της εξάπλωσης των νέων ιδεών.

Ο νόμος προέβλεπε ποινή φυλάκισης πάνω από έξι μήνες για όποιον, κατά το άρθρο 1, «επιδιώκει την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως έκδηλον σκοπόν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος ή την απόσπασιν μέρους εκ του όλου της επικράτειας ή ενέργεια υπέρ της εφαρμογής αυτών προσηλυτισμού».

Οι αντιδράσεις αρχικά δεν ήταν πολλές, μόνο της τότε αντιπολίτευσης με επικεφαλής τους Αλέξανδρο Παπαναστασίου, Γεώργιο Παπανδρέου και Γεώργιο Καφαντάρη, η οποία πρότεινε στον Βενιζέλο να διώκονται και οι φασίστες με το ίδιο νόμο. Ο Βενιζέλος αρνήθηκε. Το νομοσχέδιο τελικά ψηφίζεται στις 15 Ιουλίου και τίθεται σε εφαρμογή στις 25 Ιουλίου.

«Το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώξη τον κομμουνισμόν ως ιδέαν, αλλά τη Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής, αίτινες απέχουν πολύ του ιδεώδους κομμουνισμού. Το νομοσχέδιον επιδιώκει τη δίωξιν των οπαδών της Γ' Διεθνούς. Δε δυνάμεθα να διώξωμεν τον κομμουνισμόν, διότι και ο Χριστός υπήρξε κήρυξ της ιδέας αυτής. Ο Χριστός διεκήρυξε πρώτος τον κομμουνισμόν, αλλά από την υψηλήν ιδεολογίαν του κομμουνισμού μέχρι των ανατρεπτικών ενεργειών των ανθρώπων της Μόσχας, υπάρχει διαφορά» είχε πει στην Βουλή ο Βενιζέλος.

Ο νόμος αργότερα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Την αντίθεσή του εξέφρασε ο νομικός κόσμος της χώρας με αρθρογραφία στα περιοδικά «Θέμις» και «Δικαιοσύνη». Φωνή διαμαρτυρίας ύψωσαν διανοούμενοι, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, η Γαλάτεια Καζαντζάκη, ο Γεώργιος Νιρβάνας, ο Κωνσταντίνος Άμαντος, ο Δημήτρης Γληνός, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν και ο Ανρί Μπαρμπίς.

Από το 1929 έως το 1936 όπου και εφαρμόστηκε περίπου 16.500 πολίτες συνελήφθησαν. Από αυτούς 3031 καταδικάσθηκαν και εξορίστηκαν στα νησιά Φολέγανδρο, Ανάφη, Αμοργό και Σκύρο. Με δικαστικές αποφάσεις διαλύθηκαν πολλές οργανώσεις και σωματεία, που επηρεάζονταν από το ΚΚΕ. Στον νόμο αυτό εξάλλου στηρίχτηκαν και οι μετέπειτα αυστηρότεροι νόμοι όπως από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.



Πηγή: TVXS

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

Επεισόδια και συλλήψεις στα κατεχόμενα κατά την άφιξη Ερντογάν



Οκτώ άτομα συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια επεισοδίων που προκλήθηκαν, όταν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας μπάτσοι διαπληκτίστηκαν με τους διαδηλωτές, απαιτώντας να κατεβάσουν πανό με συνθήματα που θεωρήθηκαν υβριστικά.

Οι διαδηλωτές φώναζαν ''Να πεθάνει ο φασισμός'' και ανήρτησαν πανό που έγραφε ''Αρνούμαστε την πολιορκία του ιμπεριαλιστή. Δεν θέλουμε ούτε τους υπαλλήλους, ούτε τα λεφτά, ούτε το πακέτο του''.

Επίσης, τραυματίστηκαν επτά άτομα, μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρος της συντεχνίας δημοσίων υπαλλήλων KTAMS, Αχμέτ Καπτάν, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Τις διαδηλώσεις οργάνωσαν αριστερά συνδικάτα και εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Δέχθηκαν τη επίθεση μπάτσων και εθνικιστών(μεταξύ των οποίων και οι γκρίζοι λύκοι). Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό με συνθήματα όπως: «Τα σκυλιά του Ερντογάν δεν μας τρομάζουν», «Ayşe γύρνα στο σπίτι σου», «Στο διάβολο φασίστα».

Στα γραφεία της ΚΤΑΜΣ αναρτήθηκε πανό που έγραφε “Μας δίνετε 1, μας παίρνετε 5 και δεν ντρέπεστε να μας αποκαλείτε και παράσιτα”.Οι μπάτσοι είχαν εντολές να μη επιτρέψουν τη ανάρτηση πανό και προσπάθησαν να το κατεβάσουν με αποτέλεσμα να συγκρουστούν με τους διαδηλωτές. Όταν οι διαδηλωτές δεν παρέδωσαν το πανό, εκδόθηκε «δικαστικό διάταγμα έρευνας» και οι μπάτσοι εισήλθαν στο κτίριο και κατάσχεσαν το πανό.

Επεισόδια σημειώθηκαν και στο χώρο του αντίσκηνου της «συντεχνίας υπαλλήλων των τ/κών αερογραμμών» (HAVA SEN) που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο των αερογραμμών όταν μπάτσοι προσπάθησαν να κατάσχουν τα πανό που βρίσκονταν στο αντίσκηνο και συγκρούστηκαν με τους διαδηλωτές. Τέσσερις διαδηλωτές τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος της «KTAMS», Αχμέτ Καπτάν και ο γ.γ. της «KTOEÖS», Μεχμέτ Τασκέρ, ενώ έξι συνελήφθηκαν. Η ΑΦΡΙΚΑ τονίζει ότι η άσκηση βίας της αστυνομίας κατά των διαδηλωτών στο αντίσκηνο, κατευθυνόταν από τον Ανώτερο Αστυνόμο, Ερντάλ Εμανέτ, δολοφόνο του Σολωμού Σολωμού.

46 χρόνια μετά τη δολοφονία του ΣΩΤΗΡΗ ΠΕΤΡΟΥΛΑ

Βρισκόμαστε στον Ιούλη του 1965 στην Ελλάδα. Το παλάτι, έχει ωθήσει σε παραίτηση την κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, μετά την απαίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου να αναλάβει το υπουργείο άμυνας ενώ τα ανάκτορα ήθελαν αυτό το κρίσιμο υπουργείο σε κάποιον «δικό τους», και έχει επιβάλει πραξικοπηματικά την κυβέρνηση των αποστατών (Νόβας, Μητσοτάκης κ.α.), πυροδοτώντας τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση.
Όλη η Ελλάδα συγκλονίζεται από μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Με κάθε τρόπο ο λαός εκδηλώνει την πίστη του στη νόμιμη κυβέρνησή που είχε εκλέξει ενάμιση μόλις χρόνο πριν με 52,7% και 171 έδρες.

Στις 21 Ιούλη η ΕΦΕΕ καλεί τους φοιτητές σε συγκέντρωση στα Προπύλαια με κεντρικά συνθήματα «Να φύγει η αυλόδουλη κυβέρνηση» «Την κυβέρνηση εκλέγει ο λαός και όχι το παλάτι και οι αμερικανοί» κ.α.
Στη συμβολή των οδών Σταδίου και Χρ. Λαδά, η αστυνομία κατόπιν διαταγών του υπουργού δημόσιας τάξης, ναυάρχου Τούμπα, επιτίθεται στους συγκεντρωμένους. Ο 23χρονος αγωνιστής μέλος της νεολαίας ΕΔΑ(Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά)φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, Σωτήρης Πέτρουλας, πέφτει νεκρός, ενώ τραυματίζονται εκατοντάδες και συλλαμβάνονται 258 άτομα στην πλειοψηφία τους νεολαίοι, ανάμεσά τους και 28 μαθητές. Η επίθεση της αστυνομίας και οι ξυλοδαρμοί συνεχίζονται επί πέντε ώρες κατά τη διάρκεια των οποίων νεαροί ξυλοκοπούνται άγρια ακόμα και μέσα στο σταθμό Α΄βοηθειών.
Τις επόμενες ώρες εξελίσσεται μια λυσσαλέα προσπάθεια της αστυνομίας να ταφεί ο Πέτρουλας μυστικά. Ο νεκρός από το νεκροτομείο μεταφέρετε εσπευσμένα στο Γ’ νεκροταφείο Πειραιά το οποίο φρουρείται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Ενώ αναμενόταν η ταφή κατατέθηκε μήνυση εκ μέρους των γονέων του Πέτρουλα κατά των αστυνομικών για ανθρωποκτονία και αίτημα για δεύτερη νεκροψία καθώς υποστήριζαν πως ο Πέτρουλας στραγγαλίστηκε. Κατόπιν της μήνυσης ο εισαγγελέας ανέστειλε τον ενταφιασμό και τελικά η οικογένεια παρέλαβε τη σορό.
Η κηδεία του Πέτρουλα στις 23 Ιούλη, μετατρέπεται σε τεράστια διαδήλωση με μια ανθρωποθάλασσα να ακολουθεί την πένθιμη πομπή από το σπίτι της οικογένειας στον Κολωνό ως το Α’ Νεκροταφείο.

Ο Σωτήρης Πέτρουλας μπήκε στο πάνθεον των ηρώων και μαρτύρων του ελληνικού λαϊκού κινήματος αποτελώντας από τότε σύμβολο για τους αντιιμπεριαλιστικούς και αντιφασιστικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας.

Το 1975 το Δ.Σ. του φοιτητικού συλλόγου της Ανωτάτης Σχολής Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών αποφάσισε να ονομάσει τον σύλλογο φοιτητών "Σωτήρης Πέτρουλας" και να τον ανακηρύξει επίτιμο μέλος του. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε για τον τραγικό θάνατό του το ομώνυμο τραγούδι.


Σωτήρη Πέτρουλα, Σωτήρη Πέτρουλα
σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά ...

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Ο Κάρλο ζει,εσείς είστε νεκροί(βίντεο)




Σαν σήμερα πριν 10 χρόνια ο Carlo Giuliani δολοφονήθηκε απο αστυνομικό κατα την διάρκεια πορείας διαμαρτυρίας για την Σύνοδο G8 στη Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από τη σελίδα του tvxs

Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη. Οι διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων εξελίχθηκαν σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Η σύγχυση που ακολούθησε ήταν μεγάλη και η δραστηριοποίηση των δυνάμεων καταστολής ακόμη μεγαλύτερη απαντώντας δυναμικά στους διαδηλωτές. Δακρυγόνα και χημικά απ'τη μια, ρίψη αντικειμένων και πέτρες, απ’ την άλλη.

Σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας, σε αυτά τα αντικείμενα περιλαμβανόταν και ένας πυροσβεστήρας, τον οποίο φέρεται να κρατούσε στα χέρια του ο Carlo με σκοπό να τον εκτοξεύσει κατά ενός αστυνομικού οχήματος. Σε αυτό το όχημα ήταν επιβιβασμένος και ο αστυνομικός Mario Placanica που, βλέποντας τον νεαρό να πλησιάζει το αυτοκίνητο, σήκωσε το όπλο του και τον πυροβόλησε στο κεφάλι, αφήνοντάς τον νεκρό. Αυτό, όμως που ακολούθησε θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα είτε από την τηλεόρασή τους είτε ζωντανά. Ενώ ο Carlo ήταν ξαπλωμένος στην άσφαλτο, ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος, μετά τον πυροβολισμό, έκανε όπισθεν περνώντας πάνω από το σώμα του τζουλιάνι, ξανακινήθηκε προς τα εμπρός περνώντας για δεύτερη φορά από πάνω του και τελικά σταμάτησε λίγα μέτρα πιο κάτω.

Ο αστυνομικός που πάτησε τη σκανδάλη τέθηκε υπό κράτηση, για να αθωωθεί στη δίκη που ακολούθησε, καθώς ο δικαστής απεφάνθη πως η σφαίρα χτύπησε τον Carlo μετά από εξοστρακισμό(...) Όσο για τον οδηγό που πάτησε το κορμί του, το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη εις βάρος του, γιατί ο Carlo Guiliani ήταν ήδη νεκρός όταν πέρασε με το αυτοκίνητο από πάνω του. Ωστόσο, οι γιατροί που εξέτασαν τη σορό του 23χρονου μετά το θάνατό του, διέγνωσαν ότι η καρδιά του Carlo Giuliani χτυπούσε ακόμα και αφού τον πάτησε το όχημα, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ιατροδικαστής Marco Salvi. Ο ίδιος ιατροδικαστής κατέθεσε σε μια άλλη δίκη διαδηλωτών της Γένοβα ότι η σφαίρα που χτύπησε τον Giuliani κινήθηκε σε ευθεία γραμμή.

Μετά από 8 χρόνια, στις 25 Αυγούστου 2009, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι ο Mario Placanica βρισκόταν σε αυτοάμυνα τη στιγμή που πυροβόλησε, συνεπώς δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας χρησιμοποιώντας υπερβολική βία!!

Ο θάνατος του 23χρονου ακτιβιστή πυροδότησε την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο ενώ αποτέλεσε παράλληλα έμπνευση για πολλούς νέους και καλλιτέχνες. Συνθήματα στους τοίχους υπενθυμίζουν ότι «ο Carlo ζει» ενώ τραγούδια στη μνήμη του από νεανικά πανκ-ροκ και χιπ χοπ συγκροτήματα αποτυπώνουν τον αγώνα ενός ασυμβίβαστου νέου χαράζοντάς τον ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

Ο ΚΑΡΛΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΕΛΕYΘΕΡΙΑ,ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ.ΖΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΠΟΥ ΓΗΣ, ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Εργαζόμενοι στα Applebbe's(Aθήνα) λειτουργούν την επιχείρηση χωρίς τον εργοδότη

Ελπιδοφόρο παράδειγμα αυτοδιαχείρησης από εργαζόμενους στην Ελλάδα!Μακάρι να επεκταθεί και να το δούμε και δω στο μέλλον(αν και φαντάζει άπιαστη ουτοπία).Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρις αφεντικά!


Από το ιστολόγιο βαθύ κόκκινο:


Το είδαμε στην Αργεντινή - θα το δούμε και στην Ελλαδα, όσο η "δημιουργική καταστροφη" βρίσκεται σε φουλ ρυθμούς "καταστροφής", προκειμένου να ρίξει το "εργατικό κόστος" στα τάρταρα, και έτσι να γίνουν οι εργαζόμενοι ελκυστικοί για τον κεφαλαιοκράτη, ώστε να ξαναεπενδύσει σε χώρες όπως η Ελλάδα με αυξημένο κέρδος. 

Το θέμα είναι το πόσο οργανωμένα και μαζικά θα στηριχθούν προσπάθειες όπως αυτή, ώστε να προχωρήσουν. Με το να βγαίνει ο εργοδότης από την εξίσωση σε μερικές επιχειρήσεις δε θα ρίξουμε βέβαια το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ωστόσο 

(α) θα μπορέσουν κάποιες επιχειρήσεις να λειτουργήσουν (διότι δε χρειάζεται να παίρνει μερίδιο από τα κέρδη ο εργοδότης), και άρα να έχουν δουλειά κάποιοι εργάτες που αλλιώς θα έμεναν άνεργοι και 

(β) θα μπορέσουν εμπράκτως να πειστούν οι εργάτες ότι πράγματι είναι εφικτός ένας κόσμος όπου την εξουσία θα την έχουν οι ίδιοι, και όχι μια μικρή ολιγαρχία, ενώ θα αποκτήσουν και μια σχετική πείρα στο να ελέγχουν αυτοί την παραγωγή εντός των στενών έστω ορίων της επιχείρησης τους (μιας και για να πάρουν την κεντρική εξουσία απαιτείται προφανώς πολύ μεγαλύτερη οργάνωση και προσπάθεια).

Εδώ λοιπόν το τελευταίο παράδειγμα (είχαν προηγηθεί κι άλλα) όπου οι εργαζόμενοι σε μια επιχείρηση αναλαμβάνουν μόνοι τους να κουμαντάρουν τη λειτουργία της:



Αναγκαστήκαμε να προβούμε σε επίσχεση εργασίας μετά από δύο μήνες απλήρωτοι, αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία του εργοδότη σε όποιες κινήσεις ή προτάσεις κάναμε για να λυθεί το πρόβλημα της μισθοδοσίας ώστε να εξασφαλιστούν τα συμφέροντά μας αλλά και η εύρυθμη λειτουργία του καταστήματος.

Το μήνα Δεκέμβριο έγινε η πρώτη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, όπως και τον Απρίλιο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Εισπράξαμε εμπαιγμό, ψέματα και ειρωνεία από τη διοίκηση της εταιρίας. Στη συνέχεια προβήκαμε σε κινητοποιήσεις έξω από το κατάστημα και συμμετείχαμε στις Γενικές Απεργίες στις 15, 28 και 29 Ιούνη. Ο εμπαιγμός και η κοροϊδία συνεχίστηκαν και σε τηλεφωνική συνομιλία που είχαμε με την γενική διευθύντρια της εταιρίας, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε μονίμως ανασφαλείς για το μέλλον της επιχείρησης και κατ' επέκταση των θέσεων εργασίας μας (εργαζόμαστε στο κατάστημα στη λεωφόρο Νίκης 15 άτομα και συνολικά στην εταιρία 150).

Στις 15/7 πριν ξεκινήσει η πρωινή βάρδια μας ενημέρωσαν τηλεφωνικά πως η εταιρεία έκλεισε!Στην επιθεώρηση η εργοδοσία δήλωσε πως δεν πρόκειται να πληρώσει τίποτα από δεδουλευμένα, αποζημιώσεις κτλ. Δηλαδή μετά από χρόνια ξεζούμισμα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μας πετάνε απλήρωτους στο δρόμο, αφού μάζεψαν από τον ιδρώτα μας αρκετά εκατομμύρια στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.

Στο δρόμο των συναδέλφων σε Banquet, Πονηρά Μεζεδάκια, Καφεναί κ.α, και των «αγανακτισμένων» στις πλατείες όλης της χώρας, θα αγωνιστούμε για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας και τις ζωές μας.

Ενάντια στην εργοδοτική κοροϊδία, καταλάβαμε το χώρο εργασίας μας για να μην πάρει τίποτα ο εργοδότης μέχρι να πληρωθούμε. Αποφασίσαμε να αυτοδιαχειριστούμε οι εργαζόμενοι το μαγαζί ώστε να μπορέσουμε οικονομικά να συντηρήσουμε τις οικογένειές μας.

Από Δευτέρα 18/7 σερβίρουμε το πρωί καφέδες-ροφήματα και βράδυ μετά τις 8μμ θα λειτουργεί κουζίνα. Όλα σε οικονομικές τιμές, για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων.Καλούμε όλους εσάς να στηρίξετε έμπρακτα την προσπάθειά μας.

Ζητάμε τη συμπαράσταση όλων των εργαζομένων και της νεολαίας στο δίκαιο αγώνα μας. Να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας. Να καταβληθούν οι μισθοί μας άμεσα.

Οι εργαζόμενοι της Εταιρείας«applebee's» στη Λ. Νίκης (45)

Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο κάνουν την εμφάνιση τους όλο και πιο έντονα εθνικιστικές-νεοναζιστικές οργανώσεις. Νοσταλγοί και επίδοξοι συνεχιστές της εόκα β, όπως οι ίδιοι διακηρύττουν, αφού δεν κρύβουν ότι μέλη τους συμμετείχαν στη πραξικοπηματική οργάνωση! Όχι απλά δεν μετανόησαν για τα όσα έκαναν τότε, αλλά εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη δράση της εόκα β, αποκαλώντας τα μέλη της λησμονημένους ήρωες!

Ηγεμονική θέση μεταξύ αυτών των οργανώσεων, κατέχει το ελάμ, το παρακλάδι της χρυσής αυγής στην Κύπρο. Προσπαθούν με διάφορα προπαγανδιστικά μέσα να προσηλυτίσουν μέρος της νεολαίας. Κυρίως μέσα στα γήπεδα, όπου εκμεταλλευόμενοι τον πολιτικό διαχωρισμό και τον τυφλό φανατισμό που πάντα υπήρχε στον κυπριακό αθλητισμό, έχουν βρει ανάμεσα στους οπαδούς των λεγόμενων δεξιών σωματείων(ιδιαίτερα τους οργανωμένους), ένα προνομιακό πεδίο στρατολόγησης.

Οι αντιλήψεις και πρακτικές τους δεν άργησαν να οδηγήσουν σε συμμορίτικα χτυπήματα και ξυλοδαρμούς. Μερικά παραδείγματα ήταν ο ξυλοδαρμός νιγηριανού φοιτητή μετά από πορεία τους και ενός αντιρατσιστή λαχειοπώλη όταν τόλμησε να αμφισβητήσει τη ρατσιστική προπαγάνδα τους. Ακόμα και το μαχαίρωμα τουρκοκύπριου που συμμετείχε σε αντιρατσιστικό φεστιβάλ, το οποίο διέλυσαν με τη βία! Φυσικά κανένας δεν τιμωρήθηκε. Είναι γνωστή η αγαστή συνεργασία της μητρικής τους οργάνωσης με τη αστυνομία, έτσι και εδώ απολαμβάνουν τη σχετική προστασία και κάλυψη, όταν οι επιθέσεις τους γίνονται σε μετανάστες και αντιρατσιστές.

Για να ανιχνεύσουμε την έκταση του προβλήματος είναι σημαντικό να δούμε πρώτα τι είναι ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός και πως συνδέονται. Η πεποίθηση αλλά και η πρακτική που υποδηλώνει ανωτερότητα ενός λαού από ένα άλλο, ή ενέχει στοιχεία μη αποδοχής της διαφορετικότητας μπορεί να ευδοκιμεί και ανά περιόδους να αποκτά διευρυμένα χαρακτηριστικά, χωρίς απαραίτητα να γίνεται συνειδητή ως τέτοια. Για μας, η αναγνώριση της διαφορετικότητας ενός λαού και κάθε ανθρώπου, ο σεβασμός για την καταγωγή, τη γλώσσα και την παράδοσή τους είναι ζητήματα αρχής. Ο φασισμός όπως ιστορικά έχει συγκροτηθεί στη βάση εθνικιστικών και ρατσιστικών θεωριών, διαιωνίζει την εκμετάλλευση των κατώτερων στρωμάτων και μεταναστών, προσβάλει την ανθρώπινη υπόσταση, καταστέλλει την διαφορετικότητα. Έτσι καταλήγει όπλο στα χέρια της κυρίαρχης ιδεολογίας για να διασπά τα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης. Εν τέλει ο χαμένος από την ανάπτυξη των συγκεκριμένων ιδεολογιών είναι ο απλός λαός. 

Ιδιαίτερα στη Κύπρο ο ρόλος του εθνικισμού αλλά και η ανάπτυξη φασιστικών πρακτικών, είχαν ως αποτέλεσμα τον διχασμό των δύο κοινοτήτων και την βίαιη εξόντωση κάθε προσπάθεια κοινής συμβίωσης. Μεγάλο μέρος της ευθύνης για την διαιώνιση του εθνικισμού έχει το εκπαιδευτικό σύστημα στην Κύπρο, που αναδεικνύει  έναν έντονο εθνικό και θρησκευτικό χαρακτήρα, εις βάρος των κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών του. Ακόμη, το γεγονός ότι τα ΜΜΕ, η εκκλησία, η εκπαίδευση, το πολιτικό σκηνικό θέτουν στο προσκήνιο το κυπριακό ως ζήτημα κυρίαρχα εθνικό, καθιστούν προνομιακό το πεδίο για ανάπτυξη και αναπαραγωγή του εθνικισμού και κατ’ επέκταση ρατσιστικών και φασιστικών ιδεών.

Θύματα ρατσιστικών επιθέσεων είναι και οι μετανάστες που βιώνουν ακόμη πιο έντονα τον αποκλεισμό και την εκμετάλλευση. Στην Κύπρο συγκεκριμένα οι μετανάστες εργάζονται με πολύ κατώτερους μισθούς, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με την ανασφάλεια της απόλυσης, και χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες αντίστασης.

Γεγονότα ρατσιστικής βίας καθώς και πρωτοβουλίες αναπαραγωγής φασιστικής ιδεολογίας πρέπει να απαντώνται άμεσα με κινητοποιήσεις στο δρόμο. Η απλή διακηρυχτικού τύπου καταγγελία, τακτική που ακολουθούν η πλειοψηφία των πολιτικών φορέων στην Κύπρο, δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στο βαθμό που δεν συγκροτεί πραγματικές αντιστάσεις. Αντίθετα αφήνουν το πεδίο δράσης ελεύθερο στις ομάδες αυτές να αναπαράγονται αλλά και να τρομοκρατούν. Και τεράστια ευθύνη γι αυτό έχει κυρίως η καθεστωτική αριστερά που σήμερα βρίσκεται στη εξουσία, καθώς όχι μόνο δεν έχει κάνει καμιά κινητοποίηση, αλλά δεν συμμετείχε σε καμιά αντιφασιστική δράση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Η φασιστική ιδεολογία δεν μπορεί με την επίφαση της δημοκρατικότητας να ισχυρίζεται ότι έχει το δικαίωμα λόγου και έκφρασης, όταν έχει στον πυρήνα της όχι μόνο την καταστολή κάθε δημοκρατικού δικαιώματος αλλά και την άρνηση της ανθρώπινης υπόστασης.

Όμως μπαίνει και ένα ζήτημα για τη δική μας στάση. Είναι λάθος να ζητάει κανείς από το αστικό κράτος με αιτιολογικό ότι οι φασίστες έχουν καταδικαστεί για ποινικά αδικήματα, να απαγορεύσει τη λειτουργία τους.
Το να ζητάμε από την Κυβέρνηση, την αστυνομία, την αστική δικαιοσύνη, να προβεί σε αυτές τις ενέργειες, σημαίνει όχι μόνο ότι αναγορεύουμε το κράτος σε διαιτητή της σύγκρουσης ανάμεσα στην εργατική τάξη και τον φασισμό, αλλά ταυτόχρονα ότι δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην δυνατότητα της εργατικής τάξης και των πιο πρωτοπόρων και μαχητικών της κομματιών, για ανεξάρτητη δράση και πολιτική αυτονομία από το αστικό κράτος και τους ιδεολογικούς του μηχανισμούς. Κάθε απαγόρευση για τους φασίστες θα χρησιμοποιηθεί 10 φορές περισσότερο ενάντια στην επαναστατική αριστερά και τους πραγματικούς αντίπαλους του συστήματος. Αυτή είναι η τύχη για όσους ψάχνουν για προστάτες.

Απάντηση σε κάθε φασιστική πραχτική θα πρέπει να είναι οι κοινοί αγώνες των εργαζομένων, ανεξαρτήτως καταγωγής. Πρέπει να είναι μια Αριστερά και ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα που θα παλεύει αδιάλλακτα με κάθε μέσο ενάντια στα φαινόμενα ρατσισμού, εθνικισμού, νεοφασισμού, για την απομόνωση και διάλυση των φασιστικών συμμοριών.