Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ OIΚΟΔΟΜΩΝ


Οι Απεργιακές Συνελεύσεις των εργαζομένων στην Οικοδομική Βιομηχανία, που πραγματοποιήθηκαν χτες 25 Ιανουαρίου 2013, αφού ενημερώθηκαν από τα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, για τα τεκτενόμενα στην Οικοδομική Βιομηχανία και για τις ενέργειες που έγιναν την τελευταία περίοδο, για την τροχιοδρόμηση της επίλυσης των πολύ σοβαρών προβλημάτων που εμφανίζονται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης, αποφάσισαν τα ακόλουθα :

  • Να καταγγείλουν την απαράδεκτη στάση που τήρησε η Εργοδοτική Πλευρά, απορρίπτοντας για τρίτη συνεχόμενη φορά την Μεσολαβητική πρόταση της Υπουργού Εργασίας. Η ενέργεια τους αυτή, δείχνει και την πραγματική τους πρόθεση, που δεν είναι άλλη, από την διαιώνιση της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στην Οικοδομική Βιομηχανία, που οδηγεί στην εξαθλίωση χιλιάδες συναδέλφους μας.
  • Να καταδικάσουν την στάση μεγάλης μερίδας εργολάβων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την παρουσία χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών με στόχο να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

  • Να καλέσουν την Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, να αλλάξει την αρνητική και απαράδεκτη στάση που τήρησε σε όλο αυτό το διάστημα των δύο χρόνων που κράτησαν οι διαπραγματεύσεις, γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν ωφελούν και δεν πρόκειται να φέρουν αποτελέσματα για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τον Κλάδο.

  • Να στείλουν μήνυμα ενότητας προς όλους τους Κύπριους Εργαζόμενους, να τους ευχαριστήσουν για την συμπαράσταση και να τους καλέσουν να συνεχίσουν να τηρούν αυτή την στάση, γιατί ο αγώνας που έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό, είναι αγώνας επιβίωσης, που αφορά όλους τους εργαζομένους της Κύπρου.

  • Να επαναλάβουν για ακόμα μια φορά ότι, με τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι, θέλουν να ξεσκεπάσουν τους πραγματικούς ένοχους για τα προβλήματα που εμφανίζονται στον Κλάδο και ιδιαίτερα για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, που δεν είναι άλλοι από την μεγάλη εκείνη μερίδα των εργολάβων που απολύουν καθημερινά τους συναδέλφους μας και τους στέλνουν στα Ταμεία της Ανεργίας αντικαθιστώντας τους με φτηνή εργατική δύναμη.

  • Την συνέχιση της Απεργίας Διαρκείας και παράλληλα την εξουσιοδότηση στα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, να ανταποκριθούν σε οποιονδήποτε κάλεσμα της Υπουργού Εργασίας, με στόχο την επίλυση των προβλημάτων που υφίστανται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης.
Οι Γενικές Συνελεύσεις των Εργαζομένων
Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ


ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ
Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΤΑ ΟΙΚΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ
ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ - ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
- ΝΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΜΑΣ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ

Συνάδελφοι, μέχρι τις 12.00 να βρισκόμαστε στους χώρους δουλειάς για να περιφρουρήσουμε την απεργία μας και στις 1.00 μ.μ θα πραγματοποιηθούν απεργιακές συγκεντρώσεις ως εξής :

ΛΕΥΚΩΣΙΑ , Οίκημα ΠΕΟ
ΛΕΜΕΣΟ , Οίκημα ΣΕΚ
ΛΑΡΝΑΚΑ, Οίκημα ΣΕΚ
ΠΑΦΟΣ, Οίκημα ΠΕΟ
ΠΑΡΑΛΙΜΝΙ, Οίκημα ΣΕΚ
ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Είναι πλέον ολοφάνερο ότι μεγάλη μερίδα εργολάβων έχει αποφασίσει να δώσει το τελειωτικό κτύπημα για τους εργαζόμενους της Οικοδομικής Βιομηχανίας , τις κατακτήσεις τους και τις οικογένειες τους.

Από καιρό τώρα άρχισαν να απολύουν συστηματικά και οργανωμένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων της Οικοδομικής Βιομηχανίας αντικαθιστώντας τους με φτηνό εργατικό δυναμικό, σπρώχνοντας στην μιζέρια και την εξαθλίωση χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων, επικαλούμενοι πάντοτε, το καλό της Βιομηχανίας.

H πραγματικότητα όμως ήταν άλλη. Θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία, εξαιτίας της παρουσίας χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών στην Βιομηχανία, να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο τους Κίνημα.

Ψες βράδυ έβγαλαν εντελώς τις μάσκες και απορρίπτοντας την τρίτη κατά συνέχεια πρόταση του Υπουργείου Εργασίας, έχουν ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και επιχειρούν να δώσουν στους εργαζόμενους το τελειωτικό κτύπημα. Η στάση τους αυτή δείχνει και τις πραγματικές τους προθέσεις.

Θέλουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να προειδοποιήσουμε ότι, αυτό που επιχειρούν συστηματικά εδώ και καιρό, δεν γίνεται ανεκτό από τους εργαζόμενους, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι αν αποδεχτούμε αυτές τις απαράδεκτες απαιτήσεις τους, τότε τόσον εμείς όσο και οι οικογένειες μας δε θα έχουν μέλλον σε αυτό το τόπο.

Ο αγώνας που έχουμε αρχίσει από τον περασμένο χρόνο και συνεχίζεται σήμερα με την απεργία διαρκείας, είναι πλέον αγώνας επιβίωσης και δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά και τους εργαζόμενους ολόκληρης της Κύπρου.

Αν οι συμπεριφορές πολλών εργοδοτών σε όλους τους Βιομηχανικούς Κλάδους, αφεθούν απαρατήρητες και οι εργαζόμενοι ενωμένοι δεν σταματήσουν τα άνομα σχέδια τους, τότε για κανένα εργαζόμενο σε αυτό το τόπο δεν θα υπάρχει μέλλον.

Ο αγώνας που συνεχίζουν οι εργαζόμενοι στην Οικοδομική Βιομηχανία, είναι δίκαιος από όλες τις απόψεις και όσες δυσκολίες και αν περιέχει, με την αποφασιστικότητα, την οργάνωση και την ενότητα, θα τον καταστήσουμε νικηφόρο.

Σε αυτό τον αγώνα ζητούμε την συμπαράσταση ολόκληρης της Εργατικής Τάξης της Κύπρου και του κάθε τίμιου άνθρωπου, γιατί με την φόρα που πήραν τα πράγματα, η μεγάλη μερίδα των εργοδοτών που χρησιμοποιεί αυτές τις απαράδεκτες μεθόδους, δεν θα σταματήσει εδώ, αλλά θα συνεχίσει μέχρι να μας οδηγήσει στην εξαθλίωση και τον αφανισμό.

ΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Μνημόνιο vs Έξοδος από το ευρώ


του Σωτήρη Κάττου


Εισαγωγή-Προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας 2013-Σύντομη ανασκόπηση

Η πολιτική διαχείριση σοβαρών πολιτικών και οικονομικών θεμάτων ιδιαίτερα όταν αυτά αφορούν την ίδια την επιβίωση και ευημερία της κυπριακής πολιτείας επιβάλει την αναγκαιότητα ύπαρξης όχι μόνο πολιτικής αλλά και επιστημονικής επάρκειας για την αντίληψη και πρόβλεψη των συνεπειών συγκεκριμένων αποφάσεων.

Εκτός των άλλων βασικός στόχος της επιστήμης είναι η πρόβλεψη για να καθίσταται εφικτός ο έλεγχος. Για να μπορέσει κανείς να προβλέψει πιθανά αποτελέσματα θα πρέπει πρώτα να είναι σε θέση να αποτυπώσει τις μεταβλητές που καθορίζουν και επηρεάζουν αποτελέσματα καθώς επίσης και να αναλύσει και τις δυναμικές τους. Πιο συγκεκριμένα το πολιτικοοικονομικό περιβάλλον που αντιμετωπίζει η Κύπρος και μέσα στο οποίο κινείται παρουσιάζει τις πιο κάτω κύριες και πολύπλοκες μεταβλητές. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τις πρόσφατες ανακοινώσεις της προβλέπει συρρίκνωση της κυπριακής οικονομίας μέχρι το 2015. Προβλέπει ακόμη αύξηση της ανεργίας στο 14% και του δημόσιου χρέους στο 102,7 % το 2014. Σημειώστε επίσης ότι με την βεβιασμένη και μη σοφή στήριξη της Λαϊκής Τράπεζας με 1.8 δις ευρώ το δημόσιο χρέος από 71.1% το 2011 ξεπέρασε το 86% το 2012 (στοιχεία Ευρωπαϊκής Επιτροπής) και όλα αυτά χωρίς τις συνέπειες του επικείμενου μνημονίου, το οποίο ζητεί μέτρα περιορισμού ύψους που αντιστοιχούν στο 7,25% του ΑΕΠ που αντιστοιχεί περίπου σε πέρα των 1250 εκ. σε περικοπές μέχρι το 2016 αλλά ταυτόχρονα ζητά και πλεονάσματα την ίδια περίοδο ύψους 752 εκ. ευρώ (4% του ΑΕΠ).

Κάποιος εύλογα διερωτάται πως μπορείς να ζητάς τέτοια πλεονάσματα όταν οι προβλέψεις μιλούν για συρρίκνωση του ΑΕΠ χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πολλαπλασιαστές της συρρίκνωσης για τέσσερα χρόνια. Το ΔΝΤ με βάση τα δικά του μοντέλα δημοσιονομικής προσαρμογής θέτει ως όριο το 4,5% του ΑΕΠ στην εφαρμογή περιοριστικής πολιτικής. Επομένως η μόνη λογική απάντηση είναι μέσα από την φτωχοποίηση της κοινωνίας. Περαιτέρω διακυβεύεται και ο εταιρικός φόρος του οποίου απότομη διαφοροποίηση θα προκαλέσει ένα νέο σοκ στην κυπριακή οικονομία καθότι δεν έχει δομικό βάθος.

Ο Αμερικανός καθηγητής Willem Buiter1 στην εμπεριστατωμένη μελέτη του αναφορικά με τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας σημειώνει: «το χάσμα ανάπτυξης του 2012 μεταξύ των ΗΠΑ (+2,2) και της Ευρωζώνης (-0,4) θα αποτυπωθεί στο 2.6%, το μεγαλύτερο από το 1993. Η διαφορά κατά τον καθηγητήBuiter θα διευρυνθεί στο 3.4% το 2014 και συνεχίσει διευρυνόμενο.

Η Ευρώπη θα υστερήσει σημαντικά και κυρίαρχοι παίχτες θα είναι οι ΗΠΑ και η Κίνα (Buiter, 2012). Κατά τον ίδιο το ονομαστικό ΑΕΠ της ευρωζώνης θα πέσει από το 78% σε σχέση με το αμερικάνικο το 2012, και μέχρι το 2025 θα περιοριστεί στο 66%. Η Ινδία, κατά τον ίδιο, θα ξεπεράσει την Γερμανία το 2020. Η Γερμανική ανάπτυξη θα περιοριστεί για το: 2013 (0,5), 2014(0,3), 2015 (0,9) και 2016 (1,1).

Όπως αναφέρει ο ίδιος αυτό αποτελεί μια αργή ασφυξιογόνα διαδικασία μαζί με τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης και προφανώς μεταξύ αυτών και η κυπριακή οικονομία που σε περίπτωση υπογραφής της μνημονιακής σύμβασης μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους. Στην Ευρωζώνη αναμένεται περαιτέρω συρρίκνωση και ύφεση για το 2013-2014 λόγω της προβληματικής αρχιτεκτονικής του ευρώ (Friedman2,Stiglitz3Krugman4Rοubini5) όπου θα οδηγήσει στην περαιτέρω απομόχλευση του ιδιωτικού τομέα, τις εγγενείς αδυναμίες του τραπεζικού συστήματος, την αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα και τις πιέσεις στα χρηματοπιστωτικά, τα οποία όλα μαζί θα περιορίσουν ακόμη περισσότερο την ολική ζήτηση (Buiter, 2012).

Άλλωστε αυτά τα δεδομένα επιβεβαιώνονται από την ανάλυση για την βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους των κρατών μελών (ECB,Monthly BulletinApril 2012, p.69) όπου μεταξύ άλλων σημειώνει ότι ο λόγος (ratio) ΧΡΕΟΣ : ΑΕΠ πρέπει οπωσδήποτε να επιστρέψει στο 60%. Όπως τονίζει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης αυτό θα απαιτήσει μια μακρόχρονη δημοσιονομική προσαρμογή και επιμένει σε αδιαπραγμάτευτη αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα, την δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων 4% του ΑΕΠ και συνεχών διαχρονικά πλεονασμάτων το 2016, όπως υπογραμμίζει. Κατά την ίδια ανάλυση το νέο δημοσιονομικό σύμφωνο απαιτεί την αυστηρή προσήλωση στο «σπάσιμο του χρέους» (Debt break).

Συνεπώς αυτή η επιμονή για περαιτέρω δημοσιονομική προσαρμογή μαθηματικά οδηγεί σε απρόβλεπτες δραματικές κονωνικοοικονομικές και πολιτικές συνέπειες.

Σε σχέση με την βιωσιμότητα του χρέους στην μελέτη τους οι καθηγητές του πανεπιστημίου του Antwerp (Βέλγιο), Van Poeck and Wijffelaars (2012) σημειώνουν ότι για να μπορεί κάποιος να ελπίζει σε ικανοποιητική χρηματοδότηση του δημοσίου χρέους, αυτό δεν πρέπει να ξεπερνά το 85% και ταυτόχρονα να μην διασυνδέεται με οποιαδήποτε επανακεφαλοποίηση του τραπεζικού τομέα.

Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως η Ιαπωνία όπου το δημόσιο της χρέος είναι γύρω στο 200% αλλά λόγω του οικονομικού της εκτοπίσματος το χρηματοδοτεί χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα περισσότερο από εσωτερικούς πόρους. Με βάση τα οικονομετρικά τους μοντέλα η χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους όταν είναι κάτω από 85% οδηγεί σε χαμηλότερο επιτόκιο, σε αντίθεση όταν αυτά συνδέονται με επανακεφαλοποίηση των τραπεζών όπου το επιτόκιο αυξάνεται δραματικά. To δημόσιο χρέος της Κύπρου, σε ένα περιβάλλον παρατεταμένης λιτότητας και οικονομικής συρρίκνωσης, μόνο εκ θαύματος θα είναι βιώσιμο αφού ακόμα και το 2013 εκτιμάται ότι το ΑΕΠ θα υποστεί μια συρρίκνωση του 3.5%.

Ακόμη και η PIMCO εάν καταλήξει στο τέλος στο καλύτερο σενάριο που είναι τα 9,3 δις ευρώ λαμβάνοντας υπόψη και το ρωσικό δάνειο των 2,5 δις που πρέπει να εξοφληθεί το 2016, καθώς και την αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους με 6 δις μέχρι το 2016, την άμεση χρηματοδότηση του δημοσίου με 1,5 δις αυτό σημαίνει ότι το κυπριακό δημόσιο χρέος θα είναι 9,3 δις +2,5 δις+1,5 δις + (14 -1,8 δις)=25,5 δις διαιρετέο κατά 17,5 που είναι το κυπριακό ΑΕΠ το ratio ΧΡΕΟΣ: ΑΕΠ= 146%.

Ήδη το ΔΝΤ ξεκάθαρα δηλώνει ότι το κυπριακό χρέος δεν είναι βιώσιμο ενώ από την άλλη ένα πιθανόν κούρεμα θα ήταν εξίσου καταστροφικό με την υπάρχουσα δανειακή διασύνδεση κράτους-τραπεζών. 

Table 1: Exposure of Bank of Cyprus and Cyprus Popular (Laiki) Bank to Greece (end 2011)

in EUR
billion
in % oftotal
assets
in % Cypriot
GDP
Bank of
Cyprus
Cyprus Popular
(Laiki) Bank
Bank of
Cyprus
Cyprus Popular
(Laiki) Bank
Bank of
Cyprus
Cyprus Popular
(Laiki) Bank
Holdings of Greek Government bonds
0.6
0.7
1.6
2.1
3.5
4
Direct loans to borrowers in Greece
10
11.8
26.4
34.7
57.6
68.1
Total
10.6
12.5
28
36.7
61.1
72.2



Source: Quarterly reports of the reporting banks and own calculations.

Ως ποσοστό του ΑΕΠ η έκθεση αυτή αντιπροσωπεύει το 133% του ΑΕΠ σε ένα οικονομικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από παρατεταμένη αστάθεια και πληθώρα αστάθμητων παραγόντων .

Ως εκ τούτου ο ισχυρισμός περί συστημικού κινδύνου δεν ευσταθεί καθότι ξεπερνά την ίδια την βιωσιμότητα και την συνολική οικονομική δυνατότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για παράδειγμα όταν η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου παρέμβηκε για να διασώσει την Royal Bank of Scotland με 45 δις στερλίνες αυτό αντιπροσωπεύετε το 2,9% του βρετανικού ΑΕΠ. Στην περίπτωση της διάσωσης των κυπριακών τραπεζών από την Κυπριακή Δημοκρατία αυτό προσεγγίζει στην καλυτέρα των περιπτώσεων το 60% του ΑΕΠ, σε συνθήκες απώλειας νομισματικής κυριαρχίας που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την δυνατότητα του κράτους, καθότι το κράτος έχει απολέσει το κυρίαρχο εθνικό οικονομικό εργαλείο της συναλλαγματικής ισοτιμίας, το οποίο επηρεάζει άμεσα και την διαχείριση του δημοσίου χρέους.

Ευρώ και προ-κυκλικές πολιτικές

Ο Stiglitz (2010), μεταξύ άλλων αναφέρει: «περιορισμοί που επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης και σχετίζονται άμεσα με το μέγεθος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και δημοσίου χρέους αποτρέπει τη χρήση αντικυκλικών (αντιϋφεσιακών) δημοσιονομικών πολιτικών για να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στα οικονομικά “shocks»(σελ.16).

Και περαιτέρω σημειώνει ότι: «μια οικονομία μπορεί να είναι σε θέση να απορροφήσει μικρά “shocks” αλλά τα μεγάλα [αυτό που επιβάλλει η Τρόικα στην Κύπρο] έχουν αναντίστοιχες σοβαρές συνέπειες…και υποχρεώνουν τα κράτη σε ανακυκλούμενες υφέσεις» (σελ. 13).

Ακόμη και ο νεοφιλελεύθερος διακεκριμένος νομπελίστας οικονομολόγος Milton Friedman σημείωνε πριν το θάνατο του το 2006 ότι η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης λειτουργεί ως «χειροπέδες σε δύσκολους καιρούς» . Κατά τον ίδιο η συναλλαγματική ισοτιμία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για επαναξιολόγηση του χρέους καθώς επίσης και ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Κατά τον ίδιο η ευρωζωνική αρχιτεκτονική είναι σαν ένα σπίτι που εάν πάρει φωτιά οι ένοικοι του δεν έχουν διέξοδο διαφυγής.

Οι πολιτικές αυτές οδηγούν σε αυτό που ονομάζουν στις ΗΠΑ «δημοσιονομικό γκρεμό» (fiscalcliff), αύξηση φόρων και μείωση δαπανών και που αποτελεί την βασική οικονομική (μνημονιακή) φιλοσοφία στην Ευρώπη. Εάν δεν είχε επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ Ομπάμα-Κογκρέσου, θα μειώνονταν οι δαπάνες κατά 560 δις δολάρια όπως αυτό προκύπτει από προηγούμενη συμφωνία και αυτό θα προκαλούσε μια συρρίκνωση του αμερικανικού ΑΕΠ κατά 4% και αύξηση της ανεργίας κατά 2 εκατομμύρια.

Περαιτέρω κατά τον Friedman ο αποτελεσματικότερος τόπος διαχείρισης του δημοσίου χρέους και ανάπτυξη της οικονομίας εστιάζεται κύρια μέσω της νομισματικής υποτίμησης που κατά τον Paul Volcker, πρώην διοικητή της Fed, η νομισματική κυριαρχία είναι ότι πολυτιμότερο για μια εθνική οικονομία. Όλα αυτά τα εργαλεία δεν τα έχουν στην διάθεση τους τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Ο καθηγητής των οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υορκης, Nouriel Roubini (2012), σχολιάζοντας την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα με τα δεδομένα της τονίζει ότι η έξοδος της από το ευρώ θα είναι λιγότερο επώδυνη από την παραμονή της στο ευρώ.

Κατά την εκτίμηση του η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και η αναμενόμενη υποτίμηση του πολύ πιο γρήγορα από ότι πιστεύεται θα επαναφέρει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη και σημειώνει περαιτέρω «η εμπειρία της Ισλανδίας και άλλων αναδυομένων οικονομιών τα τελευταία 20 χρόνια δείχνουν ότι η ονομαστική υποτίμηση και η συντεταγμένη αναδιάρθρωση και μείωση του εξωτερικού χρέους, μπορούν να επαναφέρουν το χρέος σε διαχειρήσιμη κατάσταση καθώς και την ανταγωνιστικότητα και την μεγέθυνση».

Στην μελέτη τους οιMontecino και Weisbrot (2012) σημειώνουν ότι «για την κατάσταση στην Ελλάδα η πιο σημαντική αποτυχία του προγράμματος αναδιάρθρωσης είναι η προ-κυκλικη δημοσιονομική πολιτική». Με δεδομένο ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ευρώ δεν έχει οποιοδήποτε έλεγχο στην νομισματική και άρα στην συναλλαγματική της πολιτική και οι αρνητικές συνέπειες της προ-κυκλικης πολιτικής ήταν αναπόφευκτες.
Και σημειώνουν όπως και όλοι οι άλλοι έγκριτοι οικονομολόγοι ότι «ο πιο σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης βασίζεται στην ολική ζήτηση η οποία εντός της ευρωζώνης προβλέπεται να συρρικνώνεται συνεχώς. Πρώτον για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας συνεπικουρημένη από την Γερμανία για σπάσιμο του χρέους και από την άλλη για να εξυπηρετούνται οι γερμανικές εξαγωγές. Η Γερμανία το 2011 έχει πετύχει εξαγωγές ύψους 1,4 τρις δολάρια λίγο πιο κάτω από τις ΗΠΑ με 1.51 τρις και με πρώτη την Κίνα με 1.89 τρις δολάρια ενώ την ίδια περίοδο οι εξαγωγές της Γαλλίας την ίδια περίοδο ήταν 588 δις δολάρια, της Ιταλίας 522 δις δολάρια και της Ισπανίας 330 δις δολάρια. Και οι τρεις μαζί μόλις και ξεπερνούν την Γερμανία με 1.43 τρις δολάρια.

Όπως σημειώνουν οι Nordvig και Firoozye (2012), η Γερμανία είναι η μόνη χώρα που έχει αυξήσει το μερίδιο της στο παγκόσμιο εξωτερικό εμπόριο το 2000-2010 κατά 5% ενώ η Αυστρία, το Βέλγιο η Φινλανδία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Ολλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία παρουσιάζουν κάθετη πτώση (NomuraEurostatIMF). Αυτό κατά τους δύο επιστήμονες αντανακλά και στο υπερτιμημένο ευρώ για τον ευρωπαϊκό Νότο που κυμαίνεται από 18,6 στην Ελλάδα και γύρω στο 6% στην Ιταλία ενώ από την άλλη στην Γερμανία παρουσιάζει μια υποτίμηση κατά 1,1%. Η τάση αυτή δεν προβλέπεται να μεταβληθεί καθότι εξυπηρετεί την γερμανική οικονομία. Το ευρώ είναι de facto το γερμανικό μάρκο με άλλη ονομασία.

Είναι λοιπόν βιώσιμο ένα χρέος που ανέρχεται στο 120% ή στο 140% του ΑΕΠ μιας χώρας; Αν δεχτούμε για την περίπτωση της Κύπρου το «αισιόδοξο» σενάριο για χρέος γύρω στο 120%, δανειστικό επιτόκιο στο 3% και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης στο ίδιο επίπεδο, τότε για να παραμείνει σταθερό το χρέος χρειάζεται πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 3,6%. Για την απομείωση του χρέους αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι χρειάζονται ψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα σε μακροχρόνια βάση, κάτι χωρίς ιστορικό προηγούμενο όπως αναφέρει ο Χαράλαμπος Γκότσης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Συντεταγμένη πορεία εξόδου από το ευρώ

Ο οικονομολόγος Andrew Rose (2007) σε σχετική και πρόσφατη έρευνα αναφορικά με εξόδους από νομισματικές ενώσεις υπογραμμίζει ένα σημαντικό του εύρημα «οποιαδήποτε έξοδος χαρακτηρίζεται από απουσία απότομης μεταβλητότητας καθώς επίσης παρουσιάζονται ελάχιστα σημεία δραματικών μακροοικονομικών συνεπειών». Περαιτέρω οι Weisbrot καιMontecino (2012) σημειώνουν ότι «είναι αμφιβόλου αποτελέσματος οι πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης», δηλαδή ότι η κρίση χρέους μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από μειώσεις μισθών ωφελημάτων και συντάξεων καθώς και των τιμών, αφού έρευνες δείχνουν ότι οι τιμές δεν ακολουθούν την ίδια πορεία.
Ιδιαίτερα σε συνθήκες εκτεταμένης φοροδιαφυγής που με στοιχεία της Κομισιόν ανέρχεται στα 5 δις ευρώ (29% του ΑΕΠ) όπως και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο και που λειτουργούν ως τροχοπέδη στην μείωση των τιμών. Ενόψει των πιο πάνω επιβάλλεται η εξέταση συντεταγμένης εξόδου από το ευρώ.

Λαμβάνοντας υπόψη την επιστημονική μαρτυρία {Roubini(2012), Nordvig και Firoozye(2012), Weisbrot καιMontecino(2012) } πολύ συνοπτικά παραθέτω αριθμών βημάτων που η Κύπρος θα μπορούσε να υιοθετήσει για επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα.

  1. Εμπιστευτική ενημέρωση σε ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ για την πρόθεση της Κύπρου.
  2. Δημιουργία του νέου νομίσματος (νέα κυπριακή λίρα), το οποίο θα καθίστατο νομικός προσφοροδότης και όλα τα νομίσματα, καταθέσεις και χρέη εντός των συνόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας θα επαναπροσδιορίζονται στην νέα κυπριακή λίρα. Αντλώντας από την Ισλανδική εμπειρία άμεση συμπερίληψη όλων των καταθέσεων για σκοπούς προστασίας στον κρατικό προϋπολογισμό ως μεταβατικό προσωρινό μέτρο. Σε διαβούλευση με το ΔΝΤ και την ΕΚΤ να επαναπροσδιοριστεί η νέα ισοτιμία για παράδειγμα σε βάση 1:1, π.χ. 1 ευρώ= 1 νέα κυπριακή λίρα. Όλα τα χρέη και καταθέσεις από ντόπιους εκτός συνόρων δεν θα υπόκεινται στο νόμο. 
  3. Θα μπορούσε επίσης με συντονισμένη θεσμική διαδικασία αν καταστεί δυνατή η μεταφορά καταθέσεων και εξυπηρετούμενων δανείων σε άλλα τοπικά υγιή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε συνεργασία με το κράτος. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να τύχουν περαιτέρω εξέτασης αντλώντας από διεθνή εμπειρία.
  4. Η Κεντρική Τράπεζα καθίσταται αυτόνομη, όπως πριν την εισαγωγή του ευρώ με όλες τις αρμοδιότητες για την νομισματική πολιτική, συστήματα πληρωμών , συναλλαγματικά διαθέσιμα ,συναλλαγματικοί έλεγχοι. κ.τ.λ..
  5. Τεχνοκρατικά λόγω του μικρού μεγέθους της κυπριακής οικονομίας (0,2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ) η υποτίμηση του νέου νομίσματος δεν προβλέπεται να είναι υπερβολική. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε συνεργασία με την Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσαν εκ των προτέρων να καθορίσουν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο υποτίμησης ως επιπλέον μέτρο προληπτικής σταθεροποίησης της οικονομίας υπό την νέα κυπριακή λίρα. Μια υποτίμηση 10-15% θα ήταν απολύτως εφικτή αφού προηγουμένως καθοριστεί η νέα συναλλαγματική ισοτιμία. Η ίδια η υποτίμηση θα ήταν βοηθητική, παρέχοντας ένα ισχυρό κίνητρο στην οικονομία καθιστώντας την ανταγωνιστική.
  6. Έναρξη διαπραγματεύσεων για την αναδιάρθρωση και τον επαναπρογραμματισμό του χρέους τόσο με το ΔΝΤ όσο και με την ΕΚΤ.
  7. Η χώρα θα πρέπει να συμπληρώσει την υποτίμηση με μακροπρόθεσμες μεταρρυθμίσεις στις δομές της.
  8. Εξέταση μερικής εκποίησης περιουσιακών τραπεζικών στοιχείων για κάλυψη της ανακεφαλοποίησης τους καθότι τα περιουσιακά στοιχεία των τραπεζών Κύπρου και Λαϊκής ανέρχονται στα 68 δισεκατομμύρια ευρώ.

Καταληκτικά σχόλια

Σε ότι αφορά την νομιμότητα της εξόδου το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισσαβόνας καθώς και η Σύμβαση της Βιέννης για το δίκαιο των συνθηκών μπορούν να αποτελέσουν την νομική πλατφόρμα εξόδου. Με βάση αυτά μπορεί να στηριχθεί μια νέα συνθήκη η οποία θα ξεκαθαρίσει διάφορες προκλήσεις και εκκρεμότητες κατά την διάρκεια και μετά την έξοδο (Scott. 2012).

Όπως τονίζει ο Mauldin (2012), στην βάση οικονομικής έρευνας του καθηγητή Rose (2007), 69 χώρες εγκατέλειψαν νομισματικές ενώσεις με ελάχιστη πτωτική οικονομική μεταβλητότητα. Ο μηχανισμός νομισματικής εξόδου είναι εφικτός και η επιστημονική μαρτυρία προσφέρει τον οδικό χάρτη.

Το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης και ιδιαίτερα της περιφέρειας είναι ότι αντιμετωπίζει σοβαρές μη-διαχειρήσιμες ανισορροπίες σε ότι αφορά πραγματικές συναλλαγματικές ισοτιμίες και επίπεδα εξωτερικού χρέους, τα οποία είναι κατά πολύ υψηλότερα από τις προηγούμενες κρίσεις των αναδυόμενων οικονομιών. Συντεταγμένη στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους συνδυασμένων με την νομισματική υποτίμηση είναι αναπόφευκτα αλλά και επιθυμητά. Εξερχόμενοι από το ευρώ και με μία συμφωνημένη υποτίμηση της κυπριακής λίρας αυτό θα είναι ένα δυνατό εργαλείο πολιτικής μέσα από την ευελιξία της επανάκτησης της νομισματικής μας κυριαρχίας.

Η εμπειρία των αναδυομένων οικονομιών (Μαλαισία, Ταϋλάνδη, Κορέα, Ινδονησία) μετά από στάση πληρωμών και νομισματική υποτίμηση αναδεικνύει ότι παρά την απότομη και βραχυπρόθεσμη δυσκολία, οι χώρες αυτές είναι σε θέση να επιτύχουν μεγέθυνση των οικονομιών τους χωρίς το βαρίδι του υψηλού χρέους και με ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία (Mauldin, 2012).

Οι δε Weisbrot και Montecino (2012) σημειώνουν αναφερόμενοι στην Ελλάδα: «με δεδομένη την πρόγνωση για την Ελλάδα μέσα στο σχετικό πρόγραμμα και με την σχεδόν βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα εγκλωβιστεί σε ανακυκλούμενες κρίσεις οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε μια χαοτική στάση πληρωμών, μια προγραμματισμένη στάση πληρωμών έχοντας ως επιλογή της την έξοδο από το ευρώ ίσως αποτελεί την πιο σοφή επιλογή» .

Τηρουμένων των αναλογιών μια έξοδος της Κύπρου από την ευρωζώνη έστω και εάν βραχυπρόθεσμα παρουσιάσει κάποιες δυσκολίες, μεσοπρόθεσμα δημιουργεί προοπτικές για ανάπτυξη σε αντίθεση με τις ευρωζωνικές πολιτικές όπου η παρατεταμένη ύφεση με ανυπολόγιστες συνέπειες είναι ενδημικά δομική στην ευρωπαϊκή δημοσιονομική και νομισματική πολιτική και επομένως η κυπριακή οικονομία δεν είναι βιώσιμη μέσα στα πλαίσια αυτά.


Επιλεγμένη βιβλιογραφία

Nouriel Roubini, Greece must exit, Project Syndicate May 2012.
Buiter Willem interview in British newspaper Telegraph, 3/12/2012.
Krugman Paul, End this depression now, London 2008.
Stiglitz Joseph, Making Globalization Work, 2006.
Friedman Milton, The Euro: Flawed from the Beginning, in Rich Bryan, It’s Curtains for the Euro: Understanding the crisis and what it means to you, 2012.
Stiglitz Joseph, Mis-measuring our lives: why GDP doesn’t add up, 2010
Stiglitz Joseph, The Stiglitz Report: Reforming the International Monetary and financial Systems in the wake of the Global Crisis 2010.
Rose Andrew, Checking Out: Exit from Currency Unions, The Monetary Authority of Singapore, 2007.
Weisbrot M. and Montecino J.A., More Pain, and Gain for Greece: Is the Euro Worth the Costs of Pro-Cyclical Fiscal Policy and Internal Devaluation?, Center of Economic and Policy Research, 2012.
Mauldin John, A Primer on the Euro Breakup: Default, Exit and Devaluation as the Optimal Solution. 2012
Analyzing Government Debt Sustainability in the Euro Area, ECB, Monthly Bulletin, April 2012.
Nordvig J. and Firoozye, Rethinking the European Monetary Union, 2012.
Van Poeck A. and Wijffelaars M., Banking crises and sovereign debt built up: Implications for debt sustainability, University of Antwerpen, September 2012.
Rich Bryan, It’s Curtains for the Euro: Understanding the crisis and what it means to you, 2012.
Krauth Peter, Iceland Considers Adopting A New Currency: Why It Should Be The Gold Standard, EFT Daily News, 10/03/2012.
Συνέντευξη του Ισλανδού Υπουργού Οικονομικών Στεινγκρι Μουρ Σιγκφουσον,στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
RBS: The guilty men and an affront to every tax paper, Mail Online, 12/12/2011
Baker Dean, The euro alternative to Greek default and the drachma, The Guardian, 7/05/2012.
Dedek Oldrich, The breakup of Czechoslovakia: As in Depth Economic Analysis, January 1996, University of California.
Scott H., When the euro falls apart- A sequel, 2011, Working paper, Program on International Financial Systems, Harvard Law School.
Nomura financial services group report for Eurostat and IMF.
European Economy, Occasional Papers 101, Macroeconomic Imbalances-Cyprus, July 2012

δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πολίτης

1 Καθηγητής Οικονομικών, Επικεφαλής Citigroup.
2 Αμερικανός οικονομολόγος, νομπελίστας, ηγετικό στέλεχος της Σχολής του Σικάγου και των μονεταριστών, υπέρμαχος του νεοφιλελευθερισμού.
3 Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο Columbia.
4 Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος στα Πανεπιστήμια Princeton και LSE.
5 Αμερικανός οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Υπάρχει ελπίδα και στην Κύπρο


Η φωτό είναι από κινητοποίηση Τουρκοκυπρίων για την παγκόσμια αντιφασιστική δράση στις 19/1


Βρισκόμαστε ήδη λιγότερο από ένα μήνα πριν τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο με το μέλλον να προδιαγράφεται δυσοίωνο για τον κυπριακό λαό.

Η υπαγωγή της Κύπρου σε καθεστώς μνημονίου, θέτει σε δεύτερη μοίρα το ποιος θα επικρατήσει στις εκλογές, από την στιγμή που κανένας υποψήφιος δεν είναι διατεθειμένος να καταργήσει το μνημόνιο ή να συγκρουστεί με την τρόικα.

Ο τραγικός απολογισμός της κυβέρνησης Χριστόφια μόνο απογοήτευση και οργή προκαλεί στον κόσμο, ειδικά της Αριστεράς που είχε μεγάλες προσδοκίες απ αυτόν. Ο ίδιος παραδεχόμενος ήττα δεν πρόκειται να επαναδιεκδικήσει την προεδρία, ενώ και το κόμμα του το ΑΚΕΛ προχώρησε σε επιλογή ήττας με τον «κεντρώο» και τεχνοκράτη Σταύρο Μαλά ως υποψήφιο. Ενδεικτικό και αυτό της υποταγής και αστικοποίησης του ΑΚΕΛ που ενσωματώθηκε πλήρως με την απόλυτη στήριξη του στο μνημόνιο, υπερψηφίζοντας όλα τα σχετικά νομοσχέδια στην βουλή, χωρίς καμία διαφωνία.

Ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, ενώ το μεγάλο φαβορί είναι ο υποψήφιος της δεξιάς, Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος πριν μια βδομάδα διοργάνωσε στην Λεμεσό τις εργασίες της Έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. 

Στη σύνοδο παρέστησαν αντιπροσωπείες όλων των δεξιών κομμάτων της Ευρώπης του κεφαλαίου, όπως η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, το προεδρείο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αρχηγοί κομμάτων και ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Όλοι δήλωσαν την υποστήριξη τους στον ομοϊδεάτη τους Αναστασιάδη που έδειξε ότι εκφράζει και επίσημα πλέον τους αντιδραστικούς κύκλους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Πέραν όμως από το αρνητικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, υπάρχει και κάτι που γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία τον κόσμο της αντίστασης. Είναι η συσσωρευμένη πείρα από τους κοινωνικούς αγώνες που έχουν προηγηθεί, όχι μόνο το τελευταίο διάστημα αλλά και καθ όλη την διάρκεια της πενταετούς θητείας του Χριστόφια. 

Αυτοί οι αγώνες όχι μόνο έδωσαν την αυτοπεποίθηση στον κόσμο ότι μπορεί να σταματήσει τις επιθέσεις των καπιταλιστών, αλλά δημιούργησαν τους όρους και προϋποθέσεις ώστε να μπουν οι βάσεις για την συγκρότηση μιας πραγματικά αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που να μπορεί να εμπνεύσει και να οργανώσει τις μάχες της εργατικής τάξης, της νεολαίας και των κοινωνικών κινημάτων και να βάλει την προοπτική ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος.

Σ αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες αξίζει να σταθούμε και να κάνουμε μια μικρή ιστορική αναδρομή από τα τέλη του 2008 μέχρι σήμερα, αφού καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την σύνθεση και δυναμική που παρουσιάζει σήμερα στην Κύπρο ο ευρύτερος ριζοσπαστικός και αντικαπιταλιστικός χώρος στην Κύπρο.

Η φλόγα της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008 στην Ελλάδα, μεταφέρεται και στην Κύπρο σε μια περίοδο που γίνονται οι πρώτες καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα στον χώρο της παλιάς Λευκωσίας όπου συχνάζει ένα κομμάτι της ανυπότακτης νεολαίας και συμμετέχει σε πολιτικές ζυμώσεις κυρίως στον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ταυτόχρονα η συγκρότηση στην Αθήνα για πρώτη φορά, κυπριακού φοιτητικού σχήματος που να τοποθετείται ξεκάθαρα στην ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική αριστερά, μεταφέρει επίσης στην Κύπρο τον ενθουσιασμό και την εμπειρία ώστε να ενταθούν οι διεργασίες στην νεολαία που κινείται στα αριστερά του ΑΚΕΛ και παραπέρα.

Οι πορείες στην Κύπρο εκείνες τις μέρες για την δολοφονία του Αλέξη είναι αρκετά μαζικές και χαρακτηρίζονται από μικροσυγκρούσεις με την αστυνομία και συλλήψεις. Το ΑΚΕΛ και η νεολαία του η ΕΔΟΝ δεν προβαίνουν σε καμιά εκδήλωση αλληλεγγύης για την εξέγερση, ενώ ακόμα και οι οργανωμένοι οπαδοί της Ομόνοιας, η Θυρα9, διοργανώνει πορεία στην οποία συμμετέχουν και αγωνιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.

Τις ίδιες μέρες οργανώνονται δικοινότικες εκδηλώσεις της νεολαίας σε μια προσπάθεια προώθησης της επαναπροσέγγισης Ε/Κ και Τ/Κ από κάτω μακριά από διαμεσολαβητές και με προωθημένο πρόγραμμα πάλης.

Τον Γενάρη του 2009 με την εισβολή και τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στην Γάζα αποφασίζεται να γίνει πορεία με ενιαίο μπλοκ εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς-αντιεξουσιαστικού χώρου-αντιπολεμικών κινήσεων και κοινότητες Παλαιστινίων και Τουρκοκυπρίων. Στην ίδια πορεία θα συμμετείχε και το ΑΚΕΛ. Εκεί φάνηκε έντονα για πρώτη φορά η αντιδραστική στροφή του ΑΚΕΛ σε ότι αφορά την Παλαιστίνη, όχι μόνο στην πολιτική που χάραξε αλλά και στην τακτική του στον δρόμο. 

Όταν διαδηλωτές εμφανίστηκαν με πανό και κείμενα που ασκούσαν κριτική στη κυβέρνηση για το ότι μαζί με τους «ευρωπαίους εταίρους της» δεν αναγνωρίζει την εκλεγμένη κυβέρνηση των Παλαιστίνιων και στηρίζει τον αποκλεισμό της Γάζας, η περιφρούρηση του ΑΚΕΛ επιτέθηκε σ αυτούς με απίστευτη αγριότητα κτυπώντας τους δίνοντας το έναυσμα στην αστυνομία να τους επιτεθεί κι αυτή συλλαμβάνοντας μάλιστα ένα άτομο με ανυπόστατες κατηγορίες!

Λίγους μήνες αργότερα η Κύπρος θα ζούσε τον δικό της μικρό Δεκέμβρη όταν το δικαστήριο με μια προκλητική απόφαση άνευ προηγουμένου, αθώωσε τους 10 αστυνομικούς που ξυλοφόρτωσαν με απίστευτη αγριότητα 2 φοιτητές πριν λίγα χρόνια. Μάλιστα ενώ αυτό είχε καταγραφεί σε βίντεο, το δικαστήριο δεν το δέχθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο!

Το αποτέλεσμα ήταν να ξεσπάσουν μαζικές διαδηλώσεις οργής έξω από δικαστήρια και αστυνομικούς βαθμούς, ενώ οι συνελεύσεις που γίνονταν παράλληλα με τις κινητοποιήσεις έφεραν την δημιουργία μιας πρωτοβουλίας ενάντια στην αστυνομική καταστολή.

Τον Δεκέμβρη του 2009 όταν το παράρτημα της χρυσής αυγής στην Κύπρο, το ΕΛΑΜ, επιχείρησε να πραγματοποιήσει πορεία στην Λευκωσία ενάντια στους μετανάστες, βρήκαν μπροστά τους μια μεγαλειώδη αντιφασιστική πορεία πέραν των χιλίων ατόμων που κατέκλυσε τους δρόμους της Λευκωσίας, ενώ οι νεοναζί περιορίστηκαν κοντά στα γραφεία τους σε μια συγκέντρωση 80 ατόμων! 

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας πολύ καλής κινητοποίησης και συντονισμού ομάδων του εξωκοινοβουλευτικού χώρου, κοινότητες μεταναστών και αντιρατσιστικών οργανώσεων, σε μια πορεία που δεν στήριξε κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα αλλά είχε μαζικότατη συμμετοχή από διάφορους πολιτικούς χώρους και κοινωνικές ομάδες.

Όμως την επόμενη χρονιά έχουμε έξαρση της ρατσιστικής βίας με επίκεντρο την πόλη της Λάρνακας όπου γίνονται επιθέσεις στα σχολεία σε Παλαιστίνιους μαθητές, με αποκορύφωμα την πορεία μιας ακροδεξιάς ομάδας ενάντια σε αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Οι ακροδεξιοί και νεοναζί με την βοήθεια της αστυνομίας επιτέθηκαν και διέλυσαν το φεστιβάλ, μαχαίρωσαν ένα Τουρκοκύπριο μουσικό και μετανάστες, ενώ η αστυνομία συνέλαβε μόνο αντιρατσιστές! Αυτό το γεγονός είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες σε διάφορες πόλεις όπου διοργάνωσαν και πολύμορφες παρεμβάσεις.

Την πρωτομαγιά του 2011 στις εκδηλώσεις για ανεξάρτητη ταξική πρωτομαγιά αλλά και την δικοινοτική πορεία των συνδικάτων και στις δύο πλευρές της Λευκωσίας, παρεμβαίνει για πρώτη φορά η οργάνωση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που μόλις είχε συγκροτηθεί, η ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ ( Αντικαπιταλιστική Αριστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση).

Καλεί τους εργαζομένους σε αγώνα για να ηττηθεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σε σύγκρουση με τις πολιτικές του κεφαλαίου ενάντια στη διαπραγμάτευση απάτη του δήθεν κοινωνικού διαλόγου και προώθηση μαχητικών μορφών πάλης με απεργίες και καταλήψεις επιχειρήσεων. Τάσσεται ξεκάθαρα ενάντια στην ΕΕ, την συνδιαχείρηση και τις αυταπάτες για αριστερή διακυβέρνηση.

Μπορεί μέχρι σήμερα να μην έχει την μεγάλη μαζικότητα, όμως η επιρροή της σε κομμάτια της νεολαίας, μαθητές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους, οι ξεκάθαρες θέσεις της, ο κινηματικός της χαρακτήρας και τα καλά αντανακλαστικά που επέδειξε είχαν σαν αποτέλεσμα να παίξει σημαντικό ρόλο στην διοργάνωση ή συνδιαμόρφωση διαφόρων κινητοποιήσεων και παρεμβάσεων, όπως η πορεία και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό στις διήμερες απεργίες, το αντιρατσιστικό φεστιβάλ, η συμμετοχή σε διεθνείς πρωτοβουλίες ενάντια στον μιλιταρισμό, μετά και το φονικό στην ναυτική βάση στο Μαρί αλλά και σε διεθνή αντιπολεμική εκδήλωση στην Αθήνα ενάντια στην συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας.

Συμμετέχει στην δημιουργία κοινωνικών κέντρων και σε άλλες πόλεις μαζί με συντρόφους από άλλες αριστερές και αντιεξουσιαστικές ομάδες, ανένταχτους αγωνιστές και μετανάστες. Επίσης οργανώνονται αντιρατσιστικές πορείες με σύνθημα «Κύπριοι και ξένοι εργάτες ενωμένοι», παρεμβάσεις σε απεργίες και εργατικές κινητοποιήσεις.

Καταλυτικό ρόλο έπαιξε και στο να γίνει πορεία ενάντια στην επίσκεψη Νετανιάχου στην Κύπρο, κάτι που έσπασε το κλίμα της αστυνομικής τρομοκρατίας που προσπάθησε ανεπιτυχώς να περιορίσει αρχικά την πορεία. 

Ιδιαίτερα σημαντικό και ότι οργάνωσε αντιφασιστικές πορείες το τελευταίο διάστημα ενάντια στις προκλήσεις των νεοναζί, σπάζοντας την ηττοπάθεια και εσωστρέφεια που είχε πέσει το κίνημα τους τελευταίους μήνες. Οργανώθηκαν πορείες σε Λευκωσία και Λεμεσό, με αυτή στην Λευκωσία στις 30/12 ενάντια στην εκδήλωση των ντόπιων νεοναζί και την επίσκεψη του χρυσαυγίτη Κασιδιάρη, να είναι αρκετά μαζική παρόλο που καλέστηκε μόλις την προηγούμενη! 
Αυτό έδωσε την ώθηση και σε άλλα κομμάτια του αντικαπιταλιστικού χώρου να κινητοποιηθούν με αποτέλεσμα προχθές έστω και χωρίς ανοικτό κάλεσμα να μαζευτούν εκατοντάδες αντιφασίστες στην πλατεία Φανερωμένης στην Λευκωσία και να ανακόψουν την πορεία των νεοναζί προς αυτή! Οι δύο τελευταίες κινητοποιήσεις επανέφεραν την αυτοπεποίθηση στο αντιφασιστικό κίνημα και τώρα μπαίνουν οι βάσεις για την δημιουργία ενός μαζικού και ενιαίου αντιφασιστικού φορέα.


Κίνημα Occupy Buffer Zone


Την χρονιά που μας πέρασε είχαμε και την ανάπτυξη πολύμορφων δράσεων από το δικοινοτικό κίνημα επαναπροσέγγισης από τα κάτω, με αποκορύφωμα την κατάληψη στην νεκρή ζώνη ενός άδειου κτιρίου και εγκαταλειμμένου από το 1974 όταν έγινε η τουρκική εισβολή. Το κτίριο μετατράπηκε από το κίνημα σε κέντρο κοινωνικοπολιτικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων, ανοικτό για όλους. Ο χαρακτήρας του κινήματος δεν ήταν απλά υπέρ της ειρήνης και επανένωσης αλλά προωθούσε και το αντικαπιταλιστικό πρόταγμα.

Στις 6 Απρίλη το βράδυ σε μια πρωτοφανή αστυνομική επιχείρηση καταστολής και τρομοκρατίας, πάνοπλοι αστυνομικοί από όλα τα σώματα, σπάζουν πόρτες και παράθυρα και εισβάλλουν στην κατάληψη ξυλοκοπώντας με απίστευτη αγριότητα ακόμα και ανήλικα παιδιά, εκκενώνοντας έτσι και κλείνοντας την κατάληψη. Αποτέλεσμα 30 συλλήψεις και 7 τραυματισμοί χωρίς κανένα λόγο και αφορμή. Οι ευθύνες βαραίνουν την κυβέρνηση που συναίνεσε σ αυτή τη βάρβαρη καταστολή, μια κυβέρνηση μάλιστα που υποτίθεται παλεύει για την επανένωση και την ειρήνη! Ιδιαίτερα προκλητικά ήταν τα δημοσιεύματα στην εφημερίδα εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ, την Χαραυγή όπου έδινε συγχαρητήρια στην αστυνομία αποκαλώντας μάλιστα την επιχείρηση καταστολής αποτελεσματική και αναίμακτη!


Πολιτικές λιτότητας, μνημόνιο και εργατικές αντιστάσεις


Οι περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, εργατικά δικαιώματα αλλά και οι απολύσεις δεν ξεκίνησαν τώρα από την κυβέρνηση και τα αφεντικά με την συμφωνία μνημονίου, αλλά πολύ πιο πριν. Ήδη μέχρι το τέλος του 2011 η κυβέρνηση είχε εφαρμόσει τρία πακέτα λιτότητας με πάγωμα μισθών, αυξήσεις φορολογιών, απολύσεις και μειώσεις στις κοινωνικές παροχές. Ταυτόχρονα οι εργοδότες εντείνοντας τον αυταρχισμό τους επέβαλαν μειώσεις μισθών και απολύσεις. Αυτοί που δέχθηκαν πρώτοι την επίθεση δηλαδή ήταν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα και μετά όλοι οι άλλοι.

Όμως αυτό έφερε και ισχυρές εργατικές αντιστάσεις με πολλές απεργίες και μάλιστα διαρκείας σε πολλούς κλάδους, ιδιαίτερα στους οικοδόμους, στα ξενοδοχεία, στα εργοστάσια. Σημαντικό ήταν το γεγονός ότι αρκετές φορές απεργούσαν μαζί κύπριοι και μετανάστες. Απεργίες έγιναν και στο δημόσιο τομέα με τους δημόσιους υπάλληλους και τους εκπαιδευτικούς να πρωτοστατούν.

Χαρακτηριστικό της αυταρχικής πολιτικής της κυβέρνησης ήταν το νομοσχέδιο που πέρασε(με ψήφους και του ΑΚΕΛ!) για περιορισμό των απεργιών σε όλους τους εργαζομένους στα αεροδρόμια! 

Συγκεκριμένα επιτρέπεται η απεργία μόνο μέχρι δύο ώρες την βδομάδα! Δυστυχώς πλάτες σ αυτά έβαλαν και οι υποταγμένες συντεχνίες. Ιδιαίτερα ντροπιαστική η στάση της ΠΕΟ, συνδικαλιστική παράταξη του ΑΚΕΛ. Σε πολλές απεργίες στον δημόσιο τομέα δεν συμμετείχε και παράλληλα καλούσε τους βουλευτές να συμβάλουν «δημιουργικά» στην μείωση της έντασης και στην ενίσχυση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος!!

Για να ανατραπούν όμως οι πολιτικές κυβέρνησης και κεφαλαίου, να ηττηθεί ο ξεπουλημένος συνδικαλισμός και να έχουν προοπτική νίκης οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες, χρειάζεται η ενδυνάμωση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς ιδιαίτερα στους χώρους εργασίας. Μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς που θα παλεύει ξεκάθαρα για ανατροπή του μνημονίου, για έξοδο από ΕΕ και ευρώ, ενάντια στις αυταπάτες για μια αριστερή διαχείριση του συστήματος, με μόνη προοπτική την επαναστατική αντικαπιταλιστική ανατροπή και την εργατική εξουσία. Γι αυτό παλεύει η ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ και σ αυτή την κατεύθυνση θα προσπαθήσει να σπρώξει και άλλες δυνάμεις.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Αθωώθηκαν οι 6 από τους 8 αστυνομικούς για την υπόθεση της ζαρντινιέρας!

Αυτή η προκλητική απόφαση σίγουρα δεν θα περάσει έτσι! Να ετοιμαζόμαστε για κινητοποίηση εντός των ημερών!

Ποινή φυλάκισης 2,5 ετών επέβαλε πριν από λίγο το Πενταμελές Εφετείο σε δύο αστυνομικούς που κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό του Κύπριου Αυγουστίνου Δημητρίου ο οποίος δέχτηκε επίθεση από αστυνομικούς με πολιτικά ρούχα, μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου το 2006 στη Θεσσαλονίκη.


Αντίθετα το δικαστήριο υιοθέτησε την πρόταση του εισαγγελέα της έδρας στο Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης αθωώνοντας άλλους έξι αστυνομικούς που κάθισαν στο εδώλιο κατηγορούμενοι ότι ξυλοκόπησαν τον Κύπριο Αυγουστίνο Δημητρίου μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου το 2006.

Οι δύο αστυνομικοί κρίθηκαν ένοχοι για επικίνδυνη σωματική βλάβη. Η βίαιη επίθεση των αστυνομικών είχε καταγραφεί και σε βίντεο που δημοσιοποιήθηκε από τους τηλεοπτικούς σταθμούς μετά το περιστατικό, ενώ μάρτυρες υπήρξαν και καθηγητές του ΑΠΘ.

Λίγο νωρίτερα και ο εισαγγελέας της έδρας είχε προτείνει την αθώωση των 6 από τους 8 αστυνομικούς υποστηρίζοντας πως οι αστυνομικοί που κατηγορούνται για συνεργεία σε επικίνδυνη σωματική βλάβη δεν συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή, ενώ και οι ενέργειές τους είχαν μόνο σκοπό απλώς τη σύλληψη.

Ο Κύπριος ήδη έχει δικαιωθεί από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης, το οποίο του επιδίκασε αποζημίωση ύψους 300.000 ευρώ, ενώ πρόσφατα αθωώθηκε και από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, όπου κάθισε ο ίδιος στο εδώλιο, αντιμετωπίζοντας τις κατηγορίες της στάσης, της διατάραξης κοινής ειρήνης, της πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης, φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και αντίστασης.

Στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο οι τέσσερις από τους κατηγορουμένους κρίθηκαν ως φυσικοί αυτουργοί του ξυλοδαρμού, ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις καταδικάστηκαν για απλή συνέργεια σε επικίνδυνη σωματική βλάβη. 

Οι φερόμενοι ως «πρωταγωνιστές» του ξυλοδαρμού καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης τριών χρόνων, μετατρέψιμη προς πέντε ευρώ την ημέρα και στους υπόλοιπους κατηγορούμενους, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για απλή συνέργεια είτε διά παραλείψεων είτε δι' ανεκτικότητας, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή. Επιπλέον, στον έναν από τους φερόμενους ως φυσικούς αυτουργούς του ξυλοδαρμού είχε επιβληθεί και ποινή φυλάκισης τριών μηνών για το αδίκημα της έμπρακτης εξύβρισης, καθώς στο βίντεο φαίνεται να βγάζει το σκούφο από τον Κύπριο και στη συνέχεια να τον ρίχνει στο έδαφος. 

Από τους συνολικά 8 αστυνομικούς που ενεπλάκησαν στην υπόθεση της ζαρντινιέρας οι τέσσερις έχουν αποχωρήσει από την ΕΛ.ΑΣ. ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουν να υπηρετούν κανονικά.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Θύμα εμπορίας προσώπων: Απέλαση αντί προστασίας

Καταγγελία από την ΚΙΣΑ ( (Κίνηση για Ισότητα, Στήριξη, Αντιρατσισμό)

Θύμα εμπορίας προσώπων το οποίο διακινήθηκε μέσω συγκεκριμένου κυκλώματος στην Κύπρο απελάθηκε παράνομα αντί να τύχει της προβλεπόμενης προστασίας από τη Νομοθεσία, τις ευρωπαϊκές και διεθνείς συμβάσεις που έχει κυρώσει η Κύπρος.

Το θύμα  έφθασε στην Κύπρο τον Οκτώβριο του 2011 αφού προηγουμένως κατέβαλε το ποσό των 12000 ευρώ σε κύκλωμα διακίνησης το οποίο λειτουργεί υπό το μανδύα  «ατζέντηδων». Η ΚΙΣΑ  προέβη σε σχετική καταγγελία του εν λόγω κυκλώματος στις διωκτικές αρχές πριν από  ένα περίπου χρόνο χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν ληφθεί  οποιαδήποτε  μέτρα εξάρθρωσης του. Φθάνοντας στην Κύπρο, το θύμα μεταφέρθηκε σε συγκεκριμένη κτηνοτροφική μονάδα όπου αναγκαζόταν να εργάζεται ημερησίως 14-17 ώρες. Μεταξύ άλλων, Ο εργοδότης κατακρατούσε όλα τα έγγραφα του αναφερόμενου και δεν του επέτρεπε να μετακινηθεί εκτός φάρμας. Επίσης ο αναφερόμενος δεν κατείχε τραπεζικό λογαριασμό ή άδεια διαμονής όπως προβλέπεται στην Κυπριακή νομοθεσία.

Το θύμα αποτάθηκε για βοήθεια στο Κέντρο Μεταναστών και Προσφύγων της ΚΙΣΑ αρχές Δεκεμβρίου 2012 όμως λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας δεν μπορέσαμε να τον δούμε άμεσα και να ενημερώσουμε σχετικά τις αρμόδιες αρχές. Ο αναφερόμενος συνελήφθηκε εν τω μεταξύ στις 23.12.2012 από την ΥΑΜ Λευκωσίας και οδηγήθηκε στο Αρχηγείο την ΥΑΜ όπου κρατείτο για σκοπούς απέλασης.

Τη ίδια μέρα, μετά από  ενημέρωσή μας ότι ο αναφερόμενος συνελήφθηκε, ετοιμάσαμε και αποστείλαμε με φαξ επιστολή προς την Προϊστάμενη του Γραφείου Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων στο Αρχηγείο της Αστυνομίας. Αντίγραφο της επιστολής διαβιβάστηκε επίσης την ίδια μέρα δια χειρός στο αρχηγείο της ΥΑΜ όπου κρατείτο ο αναφερόμενος. Επιπρόσθετα, επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με αστυνομικό της ΥΑΜ, ο οποίος αφού ενημερώθηκε σχετικά δεσμεύθηκε  ότι θα διερευνούσε τις καταγγελίες για εμπορία προσώπων πριν προχωρήσουν  σε οποιαδήποτε μέτρα για απέλασή του.

Αντί των πιο πάνω, το θύμα απελάθηκε τελικά στις 28.12.2012. Σε επικοινωνία μας με τον εν λόγω αστυνομικό μας ειπώθηκε ότι το «Γραφείο Καταπολέμησης Εμπορίας Προσώπων» στο αρχηγείο της Αστυνομίας ήταν κλειστό τις ήμερες των εορτών και για αυτό το λόγο είχαν προχωρήσει στην απέλαση χωρίς την εξέταση των καταγγελιών για εμπορία.

Πέραν από τη μη διερεύνηση των καταγγελιών για εμπορία προσώπων η ΥΑΜ δεν έπραξε οτιδήποτε για  να διασφαλιστεί  ότι ο αναφερόμενος θα ανακτήσει τα δεδουλευμένα που του χρωστούσε ο εργοδότης του κατά παράβαση της Οδηγίας για Επιστροφές,  η οποία μεταφέρθηκε στο εθνικό δίκαιο και προβλέπει την υποχρέωση του κράτους για εξασφάλιση των οφειλών του εργοδότη έστω και αν η εργασία ήταν αδήλωτη ή ο μετανάστης δεν είχε  άδεια διαμονής και εργασίας. 

Επιπλέον, το θύμα μας έχει καταγγείλει ότι τόσον ο ίδιος όσο και δεύτερο άτομο που τελούσε υπό κράτηση κακοποιήθηκαν για να εξαναγκαστούν να παραδώσουν τα διαβατήρια τους στην αστυνομία για να προχωρήσουν προς την απέλαση τους.

Η ΚΙΣΑ καταδικάζει την πιο πάνω στάση των αρχών και απαιτεί:

1.        Να εξεταστεί ο όλος χειρισμός της υπόθεσης από την αστυνομία και ειδικά οι λόγοι για τους οποίους η ΥΑΜ προχώρησε στην απέλαση του θύματος χωρίς να μεριμνήσει να μεταφερθεί το θύμα στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας για ενημέρωσή του και χωρίς να ενημερωθεί το αρμόδιο Γραφείο της αστυνομίας.

2.        Να αναπτυχθεί συγκεκριμένη πολιτική  για διασφάλιση αποκλεισμού  παρόμοιας πρακτικής στο μέλλον.

3.        Να αναπτυχθεί συγκεκριμένη πολιτική η οποία να διασφαλίζει την αποτελεσματική εφαρμογή της νομοθεσίας για ανάκτηση των οφειλών του εργοδότη προς το μετανάστη πριν από τυχόν  υποχρεωτική επιστροφή του μετανάστη στη χώρα καταγωγής του. 

4.        Να εξεταστούν οι καταγγελίες του θύματος για κακοποίηση του αναφερόμενου από τα μέλη της ΥΑΜ

Διοικητικό Συμβούλιο ΚΙΣΑ

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Μάχη ενάντια στο φασισμό- Δε φτάνει να έχουμε σωστή γραμμή


Για τη μεγάλη, καθημερινή και ιστορική, μάχη με το φασισμό, θυμόμαστε μερικές εύστοχες συμβουλές του Γκεόργκι Δημητρώφ, που διατηρούν πάντα την επικαιρότητά τους.

Παραπέρα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας, ότι είναι αδύνατο να γίνουν οι αποφάσεις μας χτήμα των πλατειών μαζών, αν εμείς δε μάθουμε να μιλάμε σε μια κατανοητή στις μάζες γλώσσα. Δεν ξέρουμε πάντα να μιλάμε απλά, συγκεκριμένα, με εικόνες, που να είναι γνωστές και κατανοητές στις μάζες. Ακόμη δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από αφηρημένες φόρμουλες που μάθαμε απ’ έξω. 

Πραγματικά, κοιτάξτε τις προκηρύξεις μας, τις εφημερίδες, τις αποφάσεις και θέσεις μας, και θα δείτε, ότι συχνά είναι διατυπωμένες σε μια τέτοια γλώσσα, είναι γραμμένες τόσο δύσκολα, που είναι δυσκολονόητες ακόμη και για στελέχη των κομμάτων μας, για να μη μιλήσουμε για τους απλούς εργάτες.

Αν σκεφτούμε, σύντροφοι, ότι οι εργάτες, που μοιράζουν και διαβάζουν τις προκηρύξεις αυτές, ιδιαίτερα στις φασιστικές χώρες ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους, τότε θα γίνει ακόμη πιο φανερό ,ότι πρέπει να γράφουμε σε μια κατανοητή γλώσσα στις μάζες, ώστε να μην είναι μάταιες οι θυσίες που προσφέρουν.

Σε όχι μικρότερο βαθμό, ισχύει αυτό και για την προφορική αγκιτάτσια και προπαγάνδα. Από αυτή την άποψη, πρέπει να παραδεχτούμε ανοιχτά, ότι συχνά οι φασίστες είναι πιο επιδέξιοι και πιο ευέλικτοι από ό,τι πολλοί από τους συντρόφους μας.

Θυμάμαι για παράδειγμα μια συγκέντρωση ανέργων στο Βερολίνο, πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ήταν την εποχή της δίκης ενάντια στους γνωστούς απατεώνες και τυχοδιώκτες αδελφούς Σκλάρεκ, που τράβαγε αρκετούς μήνες. Ο εθνικοσοσιαλιστής ομιλητής που εμφανίστηκε στη συγκέντρωση, εκμεταλλεύτηκε τη δίκη αυτή για τους δημαγωγικούς σκοπούς του. Επισήμανε την περίπτωση απάτης, τις δωροδοκίες και άλλες παλιοδουλειές, που έκαναν οι αδελφοί Σκλάρεκ. Τόνισε, ότι η δίκη ενάντιά τους κρατάει μήνες, υπολόγισε, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες μάρκα κόστισε ήδη στο γερμανικό λαό, και ανάμεσα στα δυνατά χειροκροτήματα των παρισταμένων, δήλωσε, ότι τέτοιους ληστές, όπως είναι οι Σκλάρεκ, πρέπει να τους εχτελούμε χωρίς πολλά λόγια και τα λεφτά που ξοδεύτηκαν για τη δίκη, να τα δίνουμε στους ανέργους. 

Τότε σηκώνεται πάνω ένας κομμουνιστής και ζητάει το λόγo. Ο πρόεδρος αρνείται στην αρχή, αλλά κάτω από την πίεση των παρισταμένων, που ήθελαν να ακούσουν τον κομμουνιστή, αναγκάζεται να του δώσει το λόγο. Όταν ανέβηκε ο κομμουνιστής στο βήμα, όλοι οι παριστάμενοι ήταν περίεργοι να ακούσουν, τι θα πει ο κομμουνιστής ομιλητής. Και τι είπε λοιπόν;

“Σύντροφοι”, είπε με δυνατή και τρανταχτή φωνή, “μόλις τελείωσε η Ολομέλεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς τη συνεδρίασή της. Αυτή κατέδειξε το δρόμο για τη σωτηρία της εργατικής τάξης. Το κύριο καθήκον που μας θέτει, σύντροφοι, είναι η “κατάχτηση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης”. Η Ολομέλεια τόνισε, ότι το κίνημα των ανέργων πρέπει να πολιτικοποιηθεί. Η Ολομέλεια μας καλεί να το ανεβάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο…” Και πάνω σ’ αυτό το πνεύμα μίλησε ο ομιλητής παραπέρα, προφανώς πιστεύοντας, ότι “εξηγούσε” τις πραγματικές αποφάσεις της Ολομέλειας.

Μπορούσε ένας τέτοιος λόγος να ενθουσιάσει τους άνεργους; Μπορούσε να τους ικανοποιήσει το γεγονός, ότι θέλουμε πρώτα να τους πολιτικοποιήσουμε και ύστερα να τους κινητοποιήσουμε, για να ανεβάσουμε το κίνημά τους σε ένα ανώτερο επίπεδο;

Καθόμουν σε μια γωνιά και παρατηρούσα με θλίψη, πώς οι παριστάμενοι άνεργοι, που τόσο ήθελαν να ακούσουν τον κομμουνιστή, για να μάθουν από αυτόν, τι να κάνουν συγκεκριμένα  άρχισαν να χασμουριώνται και να δείχνουν φανερά την απογοήτευσή τους. Και δεν παραξενεύτηκα καθόλου, όταν ο πρόεδρος αφαίρεσε τελικά βίαια, χωρίς καμιά διαμαρτυρία από την πλευρά των συγκεντρωμένων, το λόγο από τον ομιλητή μας.

(από το βιβλίο Φασισμός. Βρείτε το ολόκληρο εδώ)

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Ο οικονομικός Αττίλας είναι εδώ


Την «τιμητική» της είχε η Λεμεσός την εβδομάδα που πέρασε καθότι φιλοξένησε τις εργασίες της Έκτακτης Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που διοργανώθηκε από το ΔΗΣΥ. Στη σύνοδο παρέστησαν αντιπροσωπείες όλων των δεξιών κομμάτων της Ευρώπης του κεφαλαίου, όπως η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, το προεδρείο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αρχηγοί κομμάτων και ηγέτες κρατών, μεταξύ των οποίων οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε, Γερμανός ηγέτης δεν είχε πατήσει το πόδι του στη μεγαλόνησο. Μέσα σε δύο χρόνια η Μέρκελ το επισκέφθηκε δύο φορές και αυτές ακριβώς την ίδια ημερομηνία (11/1). Η πρώτη επίσκεψη έγινε με φόντο τον ενεργειακό πλούτο και συγκεκριμένα για το οικόπεδο 12. Αυτή τη φορά όμως ο σκοπός της άφιξης Μέρκελ ήταν αναβαθμισμένος. 

Φυσικά –γι’ αυτούς που αγαπούν τους αριθμούς και τα σενάρια συνομωσιολογίας– η ατζέντα της επίσκεψης περιλάμβανε και τον διάλογο που γίνεται για τα οικόπεδα 9 και 10, τα οποία είναι σε διαπραγμάτευση ανάμεσα στην κυβέρνηση και σε εταιρείες. Απώτερος σκοπός είναι η απόκτηση πλήρους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών από μεγάλες επιχειρήσεις –κυρίως του Βορρά– σε επίπεδο ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Το τελευταίο διάστημα η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, καθώς και άλλοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι και στελέχη του ΔΝΤ, έχουν υιοθετήσει τις γνωστές μαξιμαλιστικές θέσεις σε βάρος της Κύπρου. Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτό είναι γιατί πια αποτελούν τον πλέον ισχυρό πόλο στη διαπραγμάτευση για τους όρους συνομολόγησης του κυπριακού Μνημονίου. Αυτή η ισχύς έχει εν πολλοίς να κάνει με την άρνηση της Ρωσίας να χορηγήσει δάνεια, αλλά και με την υποταγή της κυβερνώσας Αριστεράς του νησιού. Με την ίδια λοιπόν συνταγή που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα, έτσι και στην Κύπρο υπάρχει μεθοδευμένη ευρωπαϊκή πίεση.

Οι επιθετικές δηλώσεις της Μέρκελ ότι «η Κύπρος δεν θα πρέπει να περιμένει κανενός είδους ειδική μεταχείριση στις διαπραγματεύσεις για τους όρους του Μνημονίου που την περιμένει» και ότι «οι διαπραγματεύσεις δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν σύντομα», είναι χαρακτηριστικές. 

Από την άλλη ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Όλι Ρεν έκανε σαφείς τις προθέσεις του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης να θέσει υπό την εποπτεία του τις κυπριακές τράπεζες. Με την επιβολή ενός νέου πλαισίου λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Κύπρου, που θα εναρμονίζεται πλήρως με τις ευρωπαϊκές αποφάσεις για τη δανειοδότηση της Λευκωσίας, θα μπει φραγμός στο ρωσικό κεφάλαιο, το οποίο υπολογίζεται ότι ανέρχεται σε 26 δισ. δολάρια. 

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα συνεχίσει να αποτελεί η Κύπρος φορολογικό παράδεισο για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, π.χ. για γερμανικές ναυτιλιακές. Αν ναι, τότε στο επίπεδο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών θα μιλάμε για επικυριαρχία του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης έναντι της Ρωσίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται μεθοδευμένα να δημιουργηθούν συνθήκες ανεξέλεγκτης φιλελευθεροποίησης του ευρωπαϊκού κεφαλαίου με την υποστήριξη ενός συντηρητικού δημόσιου και κρατικού τομέα.

Η σύνοδος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με την επίσκεψη Μέρκελ επέδρασε και στις πολιτικές εξελίξεις της Κύπρου. Στην ουσία επισφραγίζεται η επικυριαρχία της παραδοσιακής Δεξιάς του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, που εκφράζει πλέον και επίσημα τους πιο αντιδραστικούς κύκλους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της αναβολής της μαύρης συνόδου από τις αρχές Δεκεμβρίου στις αρχές Ιανουαρίου, στην καρδιά δηλαδή της προεκλογικής περιόδου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Νίκος Αναστασιάδης, στις δηλώσεις του ανέφερε ότι «η Άνγκελα Μέρκελ δεν θα επιμείνει στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και αυτό μπορεί να αποφευχθεί εφόσον το χρέος της Κύπρου είναι βιώσιμο». Μόνο που το κυπριακό χρέος είναι σίγουρα μη βιώσιμο και άρα η συνταγή που περιλαμβάνει ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου αλλά και του ορυκτού είναι δεδομένη.

«Θα ήθελα να σημειώσω ότι η Κύπρος πρέπει να προχωρήσει γρήγορα σε μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της», ανέφερε η Mέρκελ. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η καθυστέρηση της υπογραφής του Μνημονίου έχει να κάνει με τη μη επίτευξη συμφωνίας στο τομέα των αποκρατικοποιήσεων.

Στα πολύ θετικά καταγράφεται η διοργάνωση διαμαρτυρίας έξω από το ξενοδοχείο που πραγματοποιήθηκε η σύνοδος από νέα πολιτικά ρεύματα που κινούνται αριστερά του ΑΚΕΛ, όπως είναι η ΕΡΑΣ και οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ. Μόνο απογοήτευση προκαλεί η αισθητή απουσία του ΑΚΕΛ και δη του συνδικαλιστικού του οργάνου ΠΕΟ, που δύο μέρες πριν στην ίδια πόλη, τη Λεμεσό, ο κόσμος του κατέκλυζε μαζικά την προεκλογική ομιλία του υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Σταύρου Μαλά.

Η μάχη ενάντια στο μαύρο μέτωπο και την ΕΕ που επιβάλει μνημόνια οδηγώντας τους λαούς στη φτώχεια και στην εξαθλίωση είναι υπόθεση της Αριστεράς των ανατροπών και της νέας εποχής!

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Ανεπιθύμητη η Μέρκελ στην Κύπρο


Η κάθοδος στην Κύπρο της Μέρκελ και του Μπαρόζο για την σύνοδο των ηγετών του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), που διοργανώνει ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) και υποψήφιος για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, αποτελεί πρόκληση για τον λαό. Είναι ανεπιθύμητοι. 

Επικεφαλής μιας ΕΕ που με πρόσχημα τα χρέη και εργαλείο τα μνημόνια θέλουν να καταδικάσουν τους λαούς στην φτώχεια και την εξαθλίωση μετατρέποντας τους σε δούλους του κεφαλαίου. 

Οι ηγέτες του ΕΛΚ μεταξύ αυτών και ο Νίκος Αναστασιάδης εκπροσωπούν την Ευρώπη της πιο αντιλαικης καπιταλιστικης βαρβαρότητας, τις πολυεθνικές που καταληστεύουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι. Είναι αυτοί που επιβάλουν το τσάκισμα κάθε δικαιώματος και ελευθερίας των λαών, που προωθούν το ξεπούλημα των ιδιωτικοποιήσεων και την αφαίμαξη των εισοδημάτων της εργατικής τάξης προς όφελος των τραπεζών. 

Καλούμε τον λαό τους εργαζομένους και την νεολαία να αγωνιστούν ενάντια στα Μνημόνια και την ΕΕ της φτώχειας, του φασισμού, του ρατσισμού και του πολέμου. Να παλέψουμε για ένα μέλλον χωρίς μνημόνια, έξω από το ευρώ και την ΕΕ, με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια των εργαζομένων κι όχι των τραπεζιτών.

Η Κύπρος δεν ξεχνά τον φασισμό


Την Κυριακή 30 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική διαδήλωση στη Λευκωσία σαν απάντηση, στην προκλητική επίσκεψη δύο βουλευτών της Χρυσής Αυγής -Κασιδιάρη και Λαγού.

Βρέθηκαν στο νησί για την προεκλογική εκδήλωση του αδελφού «κόμματος» τους στην Κύπρο, του ΕΛΑΜ όπου, εκείνη την ημέρα θα παρουσίαζαν τον υποψήφιο πρόεδρό τους, σε μία αίθουσα στο Λήδρα Πάλλας.

Παρά το μικρό περιθώριο μπροστά μας στην πορεία συμμετείχαν 200 άτομα. Κόσμος από τους ΑΝΤΑΡΤΕΣ, οι οπαδοί της Ομόνοιας, την ΕΡΑΣ, αντιεξουσιαστές κλπ. Στην αρχή της πορείας βρισκόταν ένα πανώ με σύνθημα «Σπάσαν οι βιτρίνες του καπιταλισμού και φάνηκαν εικόνες φασισμού» και στη συνέχεια το πανώ της ΚΕΕΡΦΑ με σύνθημα «Φασίστες, τραπεζίτες και τροϊκανοί- όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί».

Η πορεία ξεκίνησε στις 3μμ από την πλατεία Ελευθερίας, πορεύτηκε κοντά στο σημείο που ήταν συγκεντρωμένοι οι φασίστες και στη συνέχεια περνώντας μέσα από τη Λήδρας, όπου η υποδοχή του κόσμου ήταν ιδιαίτερα θερμή, κατέληξε στην πλατεία Φανερωμένης. Η πορεία αυτή ήταν μία νίκη γιατί κατάφερε να έχει τόση μαζικότητα μέσα σε λίγες ώρες, έδειξε ποιες είναι πραγματικά οι διαθέσεις του απλού κόσμου ενάντια στους νοσταλγούς της ΕΟΚΑ Β’ του «Χ»ίτη Γρίβα και των Ναζί.

Χαρακτηριστικό ήταν όταν φωνάζαμε το σύνθημα «Ποτέ ξανά Φασισμός» μία γυναίκα φώναξε: “Το ‘72 σιωπήσαμε και μας έσφαξαν, δε θα το ξανακάνουμε!» και φώναζε μαζί μας τα συνθήματα. Είναι επιτακτική ανάγκη να συγκροτήσουμε ένα μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό στην Κύπρο, ο απλός κόσμος έδειξε ότι θα το αγκαλιάσει.

Ας ξεκινήσουμε με αφορμή τις 19 Γενάρη που μετατρέπεται σε πανευρωπαϊκή κινητοποίηση αυτή την προσπάθεια και στην Κύπρο!

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

ΕΛΑΜ όπως Χρυσή Αυγή


Το αυγό του φιδιού έσπασε και στο νησί


Τα μνημόνια κουβαλάνε τους σπόρους του φασισμού, όπως το σύννεφο την καταιγίδα. Είναι γνωστό πλέον ότι στην Ελλάδα το αυγό του φιδιού έχει σπάσει για τα καλά. Στην Κύπρο όμως είναι ένα στάδιο μετά την εκκόλαψη. Στην καρδιά του εορταστικού τριημέρου σημειώθηκε η κάθοδος στην Κύπρο των βουλευτών της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη και Γιάννη Λαγού, σε προεκλογική εκδήλωση του ΕΛΑΜ. Με την εκδήλωση αυτή επισφραγίζεται και επίσημα ο ρόλος του ΕΛΑΜ για το αμέσως επόμενο διάστημα, ο οποίος αποτελεί τον αντίστοιχο νεοναζιστικό φορέα στη Κύπρο.

Διά στόματος Ηλία Κασιδιάρη λέχθηκε ότι «ΕΛΑΜ και Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς αδελφοποιημένα κόμματα, αλλά το ΕΛΑΜ είναι η Χρυσή Αυγή της Κύπρου»! Είναι γεγονός ότι στην Κύπρο όλοι πια γνωρίζουν το ποιόν της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και ότι το ΕΛΑΜ δεν αλλάζει τη συνταγή, παρά μόνο την προσαρμόζει στο βαθμό που απαιτείται στις ιδιομορφίες της κυπριακής κοινωνίας.

Κατά το παρελθόν, ο σημερινός πρόεδρος του ΕΛΑΜ υπήρξε ένας από τους υπαρχηγούς της Χρυσής Αυγής, δίπλα στον Μιχαλολιάκο, με αποστολή από τότε να επιστρέψει στη μεγαλόνησο και να ηγηθεί της κυπριακής θυγατρικής.

Άλλωστε, υπήρξε και επικεφαλής του πυρήνα της Χρυσής Αυγής Κύπρου το 2004. Όπως ο ίδιος αποκάλυψε σε συνέντευξή του, τα μέλη της οργάνωσής του είχαν κάνει αίτηση να εγγραφούν ως κόμμα στην Κύπρο με την ονομασία Χρυσή Αυγή. Όμως αυτό τους απαγορεύτηκε, με αποτέλεσμα να ονομάσουν τη νεοναζιστική οργάνωσή τους Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ).

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια σε εκδήλωση «πολιτικού φορέα» ακούστηκαν τόσο ωμά αποθεωτικές αναφορές για ακροδεξιούς πραξικοπηματίες του παρελθόντος, όπως το όνομα του ηγετίσκου των ταγμάτων ασφαλείας στην κατοχή Γρίβα Διγενή και συνθήματα τύπου «Ελλάς, Κύπρος Ένωσις». Στην εκδήλωση αυτή είχε πλήθος παρατηρητών προχωρημένης ηλικίας που μερικές δεκαετίες πριν είχαν λάβει μέρος στο προδοτικό πραξικόπημα ως μέλη της φασιστικής ΕΟΚΑ Β.

Πριν ένα χρόνο είχε γραφτεί από αυτές τις γραμμές ότι εγκυμονεί ο κίνδυνος να βρεθεί γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί και να αναβιώσει σαν φάρσα ένα είδος μια πιο ανοιχτά αντιδραστικής «ΕΟΚΑ Γ», με νέα χαρακτηριστικά και δεδομένων των αναλογιών πάντα.

Παρουσιάζοντας τις νεοναζιστικές θέσεις του ΕΛΑΜ, ο υποψήφιος στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές Γιώργος Χαραλάμπους μεταξύ άλλων τάχθηκε και κατά του Μνημονίου. Από όλα τα υποψήφια επιτελεία για την Προεδρία της Δημοκρατίας, το μόνο (δήθεν) αντιμνημονιακό είναι αυτό του ΕΛΑΜ! Υπό το πρίσμα φυσικά της κοινωνικής πόλωσης και της ενοχοποίησης Τουρκοκυπρίων και ξένων εργατών.

Ο πολιτικός χάρτης των αστικών κομμάτων της Κύπρου έχει πλέον διαμορφωθεί. Η κυβερνώσα Αριστερά του ΑΚΕΛ επέλεξε τον δρόμο της πλήρους ενσωμάτωσης με τη σφραγίδα του στο Μνημόνιο. Το «μακαριακό» κέντρο και ο ΔΗΣΥ εμφανίζονται ως φανατικά  μνημονιακές δυνάμεις ως κύριοι εκφραστές των κυρίαρχων κύκλων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Περισσότερο από ποτέ σήμερα υπάρχει ανάγκη μιας Αριστεράς που στο πλαίσιο της γενικότερης πάλης για την ανατροπή της σαρωτικής επίθεσης του μνημονίου  χρειάζεται να ξεσκεπάζει με επιμονή και να απομονώνει πολιτικά το ρόλο του ΕΛΑΜ -Χρυσή Αυγή και των συμμάχων τους.  

Ειδική βαρύτητα αποκτά  η ανάγκη να συγκεκριμενοποιηθεί και να διευκρινιστεί η πολιτική της για την  ανατροπή της επίθεσης ειδικά στο ζήτημα των λαϊκών ελευθεριών και του δημοκρατικού ρόλου του μαζικού κινήματος.  Αυτό προϋποθέτει την πλήρη απογαλακτοποίηση της από το  ενσωματωμένο πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου και ταυτόχρονα την επιδίωξη της ευρύτερης δυνατής ενότητας και μαζικής δράσης σε ανατρεπτική κατεύθυνση.