Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

3 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ.ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/12 19:30 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑ


6  Δεκέμβρη 2008 – 6 Δεκέμβρη 2011

Με το σταμάτημα της καρδιάς του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το βράδυ της έκτης Δεκεμβρίου του 2008, χιλιάδες άλλες στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον κόσμο, χτύπησαν γρηγορότερα. Η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή από τον αστυνομικό ειδικό – φρουρό Κορκονέα και τον συνεργό του Σαραλιώτη, ήρθε να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων αστυνομικής βίας. Ένας κατάλογος που αποδεικνύει πως το γεγονός, καθόλου τυχαίο δεν ήταν. Η είδηση της δολοφονίας εξαπλώθηκε τότε μεμιάς. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι, μαθητές, φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι αλλά και μεγαλύτεροι ξεχύθηκαν στους δρόμους, απαιτώντας την καταδίκη των φυσικών και ηθικών αυτουργών της δολοφονίας, ενάντια στην αστυνομική βία. Πίσω από τη “βία του θεάματος” που εσκεμμένα και επανειλημμένα η πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. παρουσίαζε, βρισκόταν η οργή της νεολαίας, που εκφράστηκε ποικιλοτρόπως εκείνες τις τρεις βδομάδες της “ταραχής”.

Μαθητές και φοιτητές, αποφάσιζαν μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις να καταλάβουν τα ιδρύματά τους, συμμετέχοντας σε πολύωρες καθημερινές κινητοποιήσεις. Η ακύρωση της προκαθορισμένης  πανεργατικής απεργιακής κινητοποίησης από ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν εμπόδισε χιλιάδες εργαζομένων να ενωθούν με το ποτάμι της συσσωρευμένης οργής, που απαιτούσε να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων μαζί με τους νόμους και τις διατάξεις που δολοφονούσαν καθημερινά τη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς. Η μαχητική νεολαιίστικη έκρηξη θα δώσει άλλη πνοή στους αγώνες που θα έρχονταν. Μία ολόκληρη γενιά έμαθε τι σημαίνει να αγωνίζεσαι, να διεκδικείς. Και προ πάντων απέδειξε πως η περιβόητη γενιά του καναπέ ήταν ονείρωξη όσων την ήθελαν υποταγμένη.

Τρία χρόνια μετά και το όνομα του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου συνεχίζει να ξυπνά μνήμες. Τρία χρόνια μετά, και η βαναυσότητα των δυνάμεων καταστολής μεγαλώνει, με στόχο να τρομοκρατηθεί ένας ολόκληρος λαός, που δε σταματά να ζητά Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία. Τρία χρόνια και γενιά του Αλέξη είναι η ίδια η ελληνική κοινωνία. Η νέα χούντα των τραπεζιτών, η χούντα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και των Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ. αποδεικνύει καθημερινά τη λαϊκή ρήση: “όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”. Γιατί όταν ο λαός δε θέλει, δεν υπάρχουν για την αστική τάξη και πολλές επιλογές. Η αστυνομική βία και καταστολή στις κινητοποιήσεις ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Η επιβολή μίας νέας οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας επιβάλλει την επιστράτευση όλων των μέσων καταστολής, με κάθε κόστος, ακόμα και σε ανθρώπινες ψυχές. Και όλα αυτά τη στιγμή που Κορκονέας και Σαραλιώτης πέφτουν “στα μαλακά”(ήδη ο Σαραλιώτης είναι ελεύθερος)..

Τρία χρόνια δεν είναι πολλά. Η Ελλάδα, η Χιλή, η κατειλημμένη Wall Street και τα κινήματα σε χιλιάδες πόλεις του κόσμου, δεν είναι μακριά.

Κι εδώ, στη χώρα μας, το ίδιο παιχνίδι, με διαφορετική ίσως πλοκή παίζεται καθημερινά. Η βία του καπιταλιστικού συστήματος, που εκφράζεται είτε με περιστατικά ωμής αστυνομικής βίας, είτε με την ωμή βία της ανεργίας, της μείωσης του μισθού και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, υπάρχει και εδώ. Στην ”δημοκρατική” μας Κύπρο δέκα αστυνομικοί αθωώθηκαν για τον ξυλοδαρμό 2 φοιτητών και συνεχίζουν ανενόχλητοι το θεάρεστο έργο τους, τη ίδια ώρα που εκατοντάδες μετανάστες σαπίζουν εδώ και χρόνια στις φυλακές, κρατούμενοι ακόμα και κατά παραβίαση των σχετικών νόμων, με σκοπό τη απέλαση τους. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μεσαιωνικού καθεστώτος υπερεκμετάλλευσης που έχουν επιβάλει στους μετανάστες, που πλέον το ζουν και οι κύπριοι εργαζόμενοι στο πετσί τους, με τις απολύσεις, το πάγωμα και τη μείωση των μισθών, τις περικοπές στη ΑΤΑ και τις κοινωνικές παροχές. Όλα αυτά εφαρμόζονται ήδη στα μέτρα για τη δήθεν εξυγίανση της οικονομίας και εμπεριέχονται και στον προϋπολογισμό του κράτους για το 2012.

Φορτώνουν στους εργαζομένους τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τα χρέη και τα ελλείμματα που το κεφάλαιο δημιούργησε. Τη ίδια ώρα το κράτος χαρίζει δις στις τράπεζες που συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Η ανεργία στην Κύπρο έχει φτάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο απάνθρωπες(είχαμε και φέτος δεκάδες εργατικά ατυχήματα-δολοφονίες).

Η φονική έκρηξη στο Μαρί ανέδειξε ακόμα μια όψη της δολοφονικής πολιτικής του συστήματος, που μπροστά στο κέρδος και τις στρατηγικές συμμαχίες με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή. Μια πολιτική που στήριξαν όλες οι δυνάμεις που υπηρετούν το σύστημα γι αυτό και αυτή η έκρηξη τίναξε στον αέρα κάθε αξιοπιστία των θεσμών του κράτους, της κυβέρνησης, του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, της βουλής και των πολιτικών κομμάτων. Τώρα μάλιστα καλούν πάλι τον λαό να πληρώσει τα σπασμένα, ετοιμάζοντας σκληρά μέτρα όπως αυτά που προαναφέραμε, με πρόσχημα το τραγικό γεγονός. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά συνεχίζουν και εντείνουν τη καταστροφική πολιτική τους, με τη στρατηγική συμμαχία με το κράτος στρατοκράτη, το Ισραήλ. Μια συμμαχία που δεν πρόκειται να φέρει κέρδη για τους λαούς, αλλά περισσότερα χρέη. Η αρπαγή και εκμετάλλευση των ΑΟΖ και του φυσικού αερίου, θα γίνει με τους όρους που επιβάλει το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Από τη άλλη, όποιος νομίζει ότι αυτές οι κινήσεις φέρνουν σταθερότητα, ειρήνη ή οδηγούν σε καλύτερη επίλυση του Κυπριακού, βαδίζει στα χνάρια των πολεμοκάπηλων που προκάλεσαν όλες τις τραγωδίες στην Κύπρο.

Τον Αλέξη λοιπόν δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε. Όπως δεν θα ξεχάσουμε τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Καλτεζά και τόσους άλλους νεκρούς του κινήματος. Δε θα ξεχάσουμε μέχρι να καταδικαστεί η πολιτική που οπλίζει το χέρι του δολοφόνου, η πιο βάρβαρη πολιτική που προωθούν οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα, Κύπρο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολιτική που έχει εσωτερικό της στοιχείο την κρατική βία και καταστολή σε βάρος του κινήματος και των αγωνιστών του. Που στοχεύει να ξεπετάξει στον τέταρτο κόσμο της φτώχειας και της ανέχειας τους εργαζόμενους, να λεηλατήσει κατακτήσεις και δικαιώματα, να εμπορευματοποιήσει – ιδιωτικοποιήσει – ξεπουλήσει ότι υπάρχει, κινείται και αναπνέει. Δε θα ξεχάσουμε έως ότου δοθεί απάντηση από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, που θα μπορεί να διεκδικεί μία άλλη ζωή και ένα άλλη κοινωνία, που θα μπορεί να νικά.
                                 
                                     Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
                        ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/12 19:30 ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Δείτε τις ομιλίες από την Διεθνιστική εκδήλωση για τις εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου



Στις 11 Νοεμβρίου στην Αθήνα στο Πολυτεχνείο (αίθουσα Γκίνη) πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με θέμα τις εξελίξεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου όπου συμμετείχαμε εμείς και συντροφοι από Ελλάδα και Τουρκία. Συντονιστής της συζήτησης ήταν ο Τάσος Κωστόπουλος.
Την εκδήλωση διοργάνωσαν:
Αντιεθνικιστική-Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία.
Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση.
Αριστερές Οργανώσεις και Συλλογικότητες.

Πέρετς Κιντρόν, Yesh Gvul («Υπάρχει ένα όριο») Ισραήλ
Χουλιά Γκιουλές, Δημοσιογράφος, Γερμανία
Χασιμέ Ακπακίς, Κόμμα Εργασίας, Τουρκία
Γιάννης Σωκράτους, «Αντάρτες» Κύπρος
Μουράτ Κανατλί, Νέα Κύπρος Tουρκοκύπριος
Παρέμβαση στη συζήτηση του Τάσου Κωστόπουλου

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Κάτω τα χέρια από τον αρνητή στράτευσης Μουράτ Κανατλί


Για μια ακόμη φορά, χτες θα δικαζόταν σε στρατοδικείο της βόρειας Κατεχόμενης Κύπρου ο αντιρρησίας συνείδησης Μουράτ Κανατλί έπειτα από τρεις αναβολές, βιώνοντας ένα ακόμη επεισόδιο της πολύχρονης ομηρείας του.

Το μακρύ αντιμιλιταριστικό, αντιπολεμικό και αντικατοχικό χρονικό της απευθείας σύγκρουσης του με το Τουρκικό κράτος και τις αρχές της λεγόμενης ΤΔΒΚ, του ιδιαίτερου αυτού κατοχικού μορφώματος, αρχίζει το 2009 όταν αρνήθηκε να καταταχθεί στον στρατό ως έφεδρος.

 Οι κλήσεις του Κανατλί να παρουσιαστεί στον τ/κ στρατό ως έφεδρος είναι ετήσιες και θα συνεχίζονται μέχρι να συμπληρώσει τα 40 του χρόνια, τον Μάρτιο του 2013. H πρώτη δίκη του από το στρατοδικείο είχε προγραμματιστεί στις 14 Ιουνίου του 2011. Την ημέρα εκείνη ο Μουράτ είχε δηλώσει πως στόχος του είναι να στερέψει ο στρατιωτικός μηχανισμός από ανθρώπινο δυναμικό και πως ο ίδιος δεν θα συμμετάσχει σε κανένα πόλεμο.  Συγχαίρουμε και χαιρετίζουμε αυτή τη δήλωση του Τουρκοκύπριου αντιρρησία συνείδησης. Οι στόχοι του αποτελούν και θα πρέπει να αποτελούν στόχους κάθε αντιμιλιταριστή.

Ο 38χρονος Κανατλί είναι μέλος του Ευρωπαϊκού γραφείου για την αντίρρηση συνείδησης και γραμματέας του δικοινοτικού κόμματος Νέα Κύπρος. Πρόσφατα βρέθηκε στην Αθήνα, όπου διακήρυξε την πίστη του στα κοινά συμφέροντα Ε/Κ-Τ/Κ εργαζομένων, την καταδίκη του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Τουρκίας που δημιουργεί τον κίνδυνο θερμού πολεμικού επεισοδίου και την ανάγκη οικοδόμησης ενός αντιπολεμικού-αντιμιλιταριστικού-αντιεθνικιστικού κινήματος  καλεσμένος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης,
της Αντιεθνικιστικής-Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλία, Αριστερών Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων.

Να σταματήσει η δικαστική ομηρία του Murat Kanatli και κάθε δίωξη του.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον συναγωνιστή Μουράτ Κανατλί. Δεν αναγνωρίζουμε καμιά αρμοδιότητα στην στρατιωτική δικαιοσύνη σε Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρο να δικάσει τα φρονήματα μας και φυσικά αρνούμαστε στην αστική δικαιοσύνη να δικάσει την πίστη μας στον άνθρωπο, στην ειρήνη και την συμφιλίωση των λαών.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Ακούστε τη συνέντευξη-συζήτηση με τη συμμετοχή μέλους μας και συντρόφων του διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος στον διαδικτυακό σταθμό Βαθύ Κόκκινο


Όπως είπαμε στη προηγούμενη ανάρτηση μας, χτες στις 9 το βράδυ έγινε συζήτηση στο διαδικτυακό ραδιοσταθμό βαθύ κόκκινο με τη συμμετοχή ενός από μας και άλλων συντρόφων για τις ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής αλλά και των Βαλκανίων, με πυροδότη το μοίρασμα των ΑΟΖ και τη σκληρή γεωπολιτική μάχη ανάμεσα σε Ελλάδα-Κύπρο-Τουρκία-Ισραήλ, αλλά και τη συνολική ιμπεριαλιστική διαμάχη στην οποία εμπλέκονται οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία και η Κίνα. Η συνέντευξη - συζήτηση αυτή έγινε ανάμεσα σε ένα μέλος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης στην Ελλάδα, ένα μέλος της οργάνωσης μας και ένα μέλος της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Κίνησης επίσης στην Ελλάδα. Όσοι δεν είχατε την ευκαιρία να τη ακούσετε χτες, μπορείτε να τη ακούσετε ή να κατεβάσετε το αρχείο στον πάρακατω σύνδεσμο


Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Σήμερα στις 21.00 μέλος μας σε συζήτηση στο διαδυκτιακό ραδιοσταθμό βαθύ κόκκινο


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αρχικά, η δημόσια συζήτηση για την επεξεργασία των θέσεων της αριστεράς και – συνολικά – του εργατικού κινήματος ξεκίνησε στις 11/11 με την, εξαιρετικά πετυχημένη, διεθνιστική εκδήλωση για τις ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής αλλά και των Βαλκανίων, με πυροδότη το μοίρασμα των ΑΟΖ και τη σκληρή γεωπολιτική μάχη ανάμεσα σε Ελλάδα-Κύπρο-Τουρκία-Ισραήλ, αλλά και τη συνολική ιμπεριαλιστική διαμάχη στην οποία εμπλέκονται οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία και η Κίνα.

Αυτή η πρωτοβουλία για έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο ανάμεσα σε συνιστώσες του εργατικού κινήματος στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (μια πρωτοβουλία που θέλει να αγκαλιάσει τις πολύμορφες εκφράσεις των κοινωνικών κινημάτων που ριζοσπαστικοποιούνται από τη μια άκρη στην άλλη σε όλη την περιοχή), βρίσκεται φυσικά στην αρχή της και όχι στο τέλος της.

Για την εμβάθυνση, λοιπόν, της συζήτησης αυτής, παρουσιάζουμε σήμερα στις 21.00 μια αρχική συζήτηση ανάμεσα σε ένα μέλος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης, ένα μέλος της οργάνωσης ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ. στην Κύπρο, και ένα μέλος της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Κίνησης. Οι σύντομες τοποθετήσεις των συντρόφων και της συντρόφισσας βασίζονται σε μια πεντάδα ερωτημάτων, που αφορούν στην συγκυρία των κοινωνικών συγκρούσεων σε κάθε κράτος ή περιφερειακή ολοκλήρωση που εμπλέκεται στις τρέχουσες εξελίξεις και στην συνολική γεωπολιτική αντιπαράθεση και τον ιδιαίτερο ρόλο τους.

Γίνεται προσπάθεια να ψηλαφηθούν απαντήσεις στο ζήτημα τη έντασης των πολεμικών εξοπλισμών, στην άνοδο του μιλιταρισμού αλλά και του εθνικισμού στο πλαίσιο των κρατικών πολιτικών, στο φλέγον ζήτημα των μεταναστών. Τέλος, αναδεικνύεται η ανάγκη για μια διεθνιστική εργατική απάντησης στην κρίση και την επέλαση της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και των πολεμικών του αναμετρήσεων, με τη ματιά στραμμένη στον αρχικό γύρο των ταξικών συγκρούσεων στην περιοχή αλλά και παγκόσμια.

Φιλοδοξία μας είναι αυτή η πλούσια κουβέντα να συνεχιστεί, ανοίγοντας ένα νέο κύκλο θεωρητικής αναζήτησης αλλά και κινηματικής πρακτικής και κοινής διεθνιστικής, αντιπολεμικής και εργατικής δράσης.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/11/blog-post_6720.html

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ: Εγχειρήματα λαϊκής αυτό-οργάνωσης

του Κώστα Παλούκη (πηγή Αναιρέσεις)


ο λαός συγκρατημένος σε ενιαίο σώμα «μεταβάλλεται μέσα στο ειδικό κλίμα της ομάδας, της κοινότητας, του συνόλου, του ΕΜΕΙΣ, αν όχι σε σοφό, … οπωσδήποτε όμως σε ποιο έξυπνο … απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα ο καθένας που παίρνει μέρος στην Γενική Συνέλευση»

Οι όροι «άμεση δημοκρατία», «γενική συνέλευση» ή «λαϊκή συνέλευση» επανήλθαν πολύ έντονα στο προσκήνιο την περίοδο του κινήματος των Αγαναχτισμένων Πολιτών. Εάν μέχρι τώρα απέναντι στην αμφισβήτηση και την οφθαλμοφανή χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού προβαλλόταν ένα είδος «βοναπαρτισμού», δηλαδή η λύση της αρχής ενός ενάρετου ανδρός, για πρώτη φορά από την περίοδο της έναρξης της κρίσης (και ίσως για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και έπειτα) αναζητείται, προβάλλεται ή ακόμη και επιχειρείται να εφαρμοστεί μια άλλου τύπου δημοκρατία σε σχέση με την κοινοβουλευτική.  Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων και των πειραματισμών είναι ανάγκη να μελετήσουμε την ιστορία και να διδαχθούμε την από την εμπειρία του ελληνικού χειραφετητικού κινήματος.

Την περίοδο της Κατοχής στα χωριά των βουνών της Ρούμελης, αλλά και όλης της Ελεύθερης Ελλάδας, αντικαθίσταται η παραδοσιακή αντιπροσωπευτική δημοκρατία με μια πρωτόλεια μορφή λαϊκής εξουσίας. Πρόκειται για μια πραγματικά προοδευτική επαναστατική τομή στον τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας των αγροτικών στρωμάτων, διαχείρισης των καθημερινών τους προβλημάτων και συλλογικής δημοκρατικής έκφρασης. Στοιχείο δυναμικής ολοκλήρωσης αυτής της διαδικασίας είναι η διενέργεια εκλογών και η συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου της Ελεύθερης Ελλάδας στις 30 Απρίλη 1944.

Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο του Γεωργούλα Μπέικου «Η λαϊκή εξουσία στην Ελεύθερη Ελλάδα» παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία της δημιουργίας των δομών «λαϊκής αυτοδιοίκησης» μέσα από τη γραφή ενός εκ των πρωταγωνιστών. Το πρώτο ίσως και το βασικότερο ερώτημα είναι πως και γιατί κοινότητες βαθειά συντηρητικές και για δεκαετίες εξαρτημένες από τις παλαιοκομματικές κοινοβουλευτικές πελατειακές σχέσεις κατάφεραν να πετύχουν με μια ιστορική πρωτοτυπία ένα τέτοιο εγχείρημα λαϊκής αυτό-οργάνωσης. Τόσο ο Μπέικος όσο και η Ρίκα Μπουσχότεν στο βιβλίο της «Ανάποδα χρόνια, συλλογική μνήμη και ιστορία στο Ζιάκα Γρεβενών (1900-1950)» υποστηρίζουν ότι οι ιδέες του Αγροτικού Κόμματος και διεκδικητικά κινήματα του μεσοπολέμου μπόλιασαν με ριζοσπαστισμό τις ορεινές περιοχές και τις αγροτικές κοινότητες. 

Εξάλλου, μια περιήγηση στις μεσοπολεμικές εφημερίδες Ριζοσπάστης και Ελεύθερος Άνθρωπος μπορούν να πιστοποιήσουν την κινηματική δυναμική των αγροτικών στρωμάτων – αν και κυρίως πεδινών – πριν την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά. Ωστόσο, στα 1940 ένα πλειοψηφικό κομμάτι του ανδρικού αγροτικού κόσμου ήταν σε θέση να διαβάζει εφημερίδες και διέθετε εμπειρία πολιτική ζωής, δηλαδή συμμετείχε ενεργά στην πολιτική κοινότητα. Σε κάθε περίπτωση η εμπειρία της ΕΑΜικής λαϊκής εξουσίας αποτελεί παράδειγμα ότι δεν είναι η σχολική ή η πανεπιστημιακή μόρφωση ή η προϋπάρχουσα πολιτικοποίηση οι καθοριστικοί παράγοντες για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας.

                                            Η σύσταση της Επιτροπής Επίλυσης


Η κατάρρευση του αστικού κράτους με την έλευση των Ιταλών δημιούργησε ένα κενό εξουσίας το οποίο αυθόρμητα οι κάτοικοι σε κάποιες περιπτώσεις κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους. Στα 1941 ο Μπέικος περιγράφει πως μέσα από μια ιδιότυπη γενική συνέλευση συστήθηκε στο χωριό του μια Επιτροπή Επίλυσης όλων των προβλημάτων υποκαθιστώντας την κοινοτική διοίκηση, αν και ο διορισμένος πρόεδρος της κοινότητας συμμετείχε σε αυτή ώστε να μετατρέπει τις αποφάσεις της Επιτροπής σε νόμιμες, όπου αυτό χρειαζόταν στις σχέσεις με τις κρατικές υπηρεσίες. 

Η Επιτροπή αναλαμβάνοντας την επίλυση του επισιτιστικού προβλήματος συγκέντρωνε τις οικονομίες του χωριού σε εθελοντική βάση και τις μοίραζε με βάση τις ανάγκες. Πολύ σημαντική τομή ήταν η υπέρβαση πατριαρχικών εθιμικών παραδόσεων. Το συμφωνητικό της επιτροπής δεν υπογράφτηκε από τους «αρχηγούς των οικογενειών», αλλά από όλους τους άντρες άνω των 18 ετών. Το δικαίωμα των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών τέθηκε για πρώτη φορά με οικονομικούς όρους. Προτάθηκε η υπογραφή από γυναίκες «αρχηγούς» οικογενειών, δηλαδή από όσες έλειπαν οι άντρες ενήλικες, εφόσον καλούνταν να συμβάλλουν και αυτές οικονομικά ή και να λάβουν οφέλη. Έτσι, για πρώτη φορά γυναίκες, χωρίς οι ίδιες να το διεκδικήσουν, συμμετείχαν σε μια πολιτική διαδικασία.

Σύμφωνα, με τον Μπέικο η Επιτροπή αυτή αποτέλεσε πρόδρομο της κατοπινής Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης προσφέροντας πολύτιμη πείρα για τη συνέχεια. Δεν είχε προορισμό την αντικατάσταση της υπάρχουσας κρατικής μηχανής. «Η εξουσία της στηριζότανε στην πειθώ, στον συμβιβασμό, τη διαιτησία και το κοινό συμφέρο ν’ αντιμετωπιστούνε τα κοινά προβλήματα», καθώς δεν είχανε ωριμάσει οι συνθήκες για μια τέτοια σκέψη. Όταν πλέον ο ΕΛΑΣ είχε διαλύσει όλα τα όργανα της αστικής εξουσίας τότε μπήκε ανοιχτά το ερώτημα. Ο ίδιος ο Άρης στους λόγους του στην περιοχή της Ευρυτανίας προσέδιδε στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κοινωνικό περιεχόμενο. Ο Μπέικος τότε ανέλαβε να συγγράψει τους κανόνες που θα ρύθμιζαν τους νέους θεσμούς της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης. Πρόκειται για δύο κείμενα. 

Το πρώτο ήταν νομοθετικού περιεχομένου και είχε τίτλο «Εντολαί δια την Λαϊκήν Αυτοδιοίκησιν και την Λαϊκή Δικαιοσύνη» και μια εγκύκλιο για την εφαρμογή των εντολών.
Όμως στην πράξη συγκεντρώνουν την μέχρι τότε εμπειρία σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις και συγκροτούν ένα ενιαίο μοντέλο λειτουργίας της λαϊκής εξουσίας.
                                              
                                               Όλη η εξουσία στη Γενική Συνέλευση

Συνεδρίαση λαϊκής αυτοδιοίκησης στο χωριό Βλάσι Αγράφων, 1943. Φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή

Ο δικηγόρος Μπέικος προσπάθησε να συνθέσει έναν κώδικα βασισμένος στις αποφάσεις της 4ης Ολομέλειας του ΚΚΕ στα 1934, στα διαβάσματά του για τη λειτουργία της Αθηναϊκής Εκκλησίας του Δήμου και στο μοντέλο των Σοβιέτ με ουσιαστικές προσαρμογές στο παραδοσιακό εθιμικό δίκαιο των αγροτικών περιοχών, αλλά και στις δεδομένες συνθήκες του πολέμου και της μέχρι τότε εμπειρίας. 

Οι Εντολές έμειναν γνωστές ως «Κώδικας Ποσειδών». Σε κάθε χωριό όλοι οι ενήλικοι πολίτες αποτελούσαν την Γενική Συνέλευση που ήταν ο μοναδικός φορέας και εκφραστής της Εξουσίας του. Από την Γενική Συνέλευση εκλεγόταν η Πενταμελής Επιτροπή Λαϊκής Αυτοδιοίκησης η οποία ήταν ταυτόχρονα και Επιτροπή Λαϊκής Δικαιοσύνης. Η Επιτροπή εκλέγει τον πρόεδρο, ενώ το κάθε ένα από τα υπόλοιπα μέλη είναι πρόεδρος σε 4 υποεπιτροπές, την επισιτιστική, την σχολική, την εκκλησιαστική και την Λαϊκής Ασφάλειας. 

Ο Μπέικος υποστηρίζει – προφανώς εμπνευσμένος από τους πλατωνικούς διαλόγους – ότι έδωσαν στη Γενική Συνέλευση όλη την εξουσία, όχι μόνο εξαιτίας της κομματικής τους αντίληψης, αλλά και επειδή είχαν πειστεί πως ο λαός συγκρατημένος σε ενιαίο σώμα «μεταβάλλεται μέσα στο ειδικό κλίμα της ομάδας, της κοινότητας, του συνόλου, του ΕΜΕΙΣ, αν όχι σε σοφό, … οπωσδήποτε όμως σε ποιο έξυπνο … απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα ο καθένας που παίρνει μέρος στην Γενική Συνέλευση». Θεωρεί πως, παρότι στο χωριό του ήταν ο πιο μορφωμένος και ο παραδεδεγμένα ηγέτης του, «η σκέψη της Συνέλευσης δείχτηκε πιο προωθημένη, άρα πιο έξυπνη» σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, ακόμα και σε εκείνα που ο ίδιος θεωρούσε ότι το σώμα θα αντιδρούσε συντηρητικά ή θα διασπώταν με βάση τα επιμέρους ατομικά του συμφέροντα. 

Ουσιαστικό δικαίωμα της Γενικής Συνέλευσης ήταν η ανάκληση των εκλεγμένων της Επιτροπής. Όλες οι αποφάσεις των Λαϊκών Επιτροπών κυρώνονταν από τη Γενική Συνέλευση. Η Λαϊκή Επιτροπή έθετε ως κριτήριο όχι την εκδίκηση, αλλά τον συμβιβασμό στις αντιδικίες. Δεν αφορούσε ζητήματα οικογενειακά, τα οποία ανέθετε σε κλειστή ομάδα κάτι που αναεφαρμοζόταν ήδη εθιμικά στην ύπαιθρο, ώστε να μην δημοσιοποιεί οικογενειακά θέματα. Παρέπεμπε ζητήματα που αφορούσαν τον πόλεμο στο ανταρτοδικείο, ώστε να μην προκληθούν διχαστικές μνήμες εντός του χωριού. Τέλος, η Λαϊκή Δικαιοσύνη λειτουργούσε δωρεάν και χωρίς δικηγόρους, ενώ οι θέσεις στις Επιτροπές ορίζονταν ως «τιμητικές».

                                           Οικοδομώντας θεσμούς λαϊκής εξουσίας

Οι «Εντολές» εφαρμόστηκαν στην πράξη ως τον Απρίλη του 1943 και μόνο στον περιορισμένο χώρο των μεσοπολεμικών Δήμων Κτημενίων και Δολόπων. Η Εγκύκλιος 4 της ΠΕΦΦΕ του ΚΚΕ αντικατέστησε τις Ένοπλες εφαρμόζοντας τους δύο θεσμούς σ’ όλο τον απελευθερωμένο από τους Αντάρτες χώρο των νομών Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευρυτανίας. Στις 8 Αυγούστου συγκροτήθηκε ο «Κώδικας Αυτοδιοίκησης και Λαϊκής Δικαιοσύνης για τη Στερεά Ελλάδα», ο οποίος δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά καθώς μπήκαν σε ισχύ τα 15 άρθρα της Απόφασης 6 του «Κοινού Γενικού Στρατηγείου Εθνικών Ομάδων Ανταρτών» που διεύρυνε τους Λαϊκούς Θεσμούς σε όλη την απελευθερωμένη Ελλάδα, ακόμα και από τις δυνάμεις του ΕΔΕΣ και της ΕΚΚΑ. Οι νέοι αυτοί κώδικες, παρότι ήταν βασισμένοι στις αρχικές «Εντολές», διαφοροποιούνταν σε διάφορα σημεία κάποια από τα οποία ήταν ουσιαστικά. 

Το πιο αδύνατο σημείο ήταν ο περιορισμός του δικαιώματος της ανακλητότητας με την δυνατότητα παρέμβασης ενός αναθεωρητικού δικαστηρίου και η επί πληρωμή εκδίκαση στα αναθεωρητικά δικαστήρια. Το πιο δυνατό σημείο ήταν η απόδοση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις γυναίκες. Όμως στην πράξη συγκεντρώνουν την μέχρι τότε εμπειρία σε χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις και συγκροτούν ένα ενιαίο μοντέλο λειτουργίας της λαϊκής εξουσίας. Στις πόλεις θεσπίστηκε η δυνατότητα των δημοψηφισμάτων. Η μεγαλύτερη αδυναμία όλων αυτών των κωδίκων ήταν ότι δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν δευτεροβάθμια όργανα «Λαϊκής Εξουσίας».

Οι θεσμοί της Λαϊκής Εξουσίας ενσάρκωσαν τέλεια την ιδέα της λαϊκής κυριαρχίας με την πλατειά σύμπραξη του λαού στη διαχείριση της τοπικής εξουσίας. Όταν λοιπόν το Φθινόπωρο του 1944 το αίτημα για «Λαοκρατία» έσειε όλη την Ελλάδα, δεν ήταν ένα απλό όραμα, αλλά μια πραγματικότητα που οι λαϊκές τάξεις δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν, αλλά να διευρύνουν. Σωστά ο Θόδωρος Κουτσουμπός στο βιβλίο του «Πόλεμος των Χωρικών και Κοινωνική Επανάσταση» συγκρίνει την Λαϊκή Εξουσία στην ελληνική ύπαιθρο με τις δομές δυαδικής εξουσίας. Όμως το ΕΑΜ του 1944 και συγκεκριμένα το ΚΚΕ δεν ήταν σε θέση εξαιτίας στρατηγικούς ελλείμματος να κάνει το επόμενο αποφασιστικό βήμα. Η «Λαϊκή Εξουσία» και η «Λαϊκή Δικαιοσύνη» εφαρμόστηκαν στην Ελεύθερη Ελλάδα μέχρι την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ στην Βάρκιζα. Με αυτόν τον τρόπο η Βάρκιζα συνιστά την ήττα όλων των κατακτήσεων της λαϊκής αυτοδιοίκησης.

Αφύπνιση των Ναζί στη Γερμανία

H γερμανική ΕΥΠ κατηγορείται ότι εδώ και χρόνια ότι «είναι τυφλές από το δεξιό μάτι», εξαντλώντας τη δράση της στην καταστολή των αριστερών κινημάτων και της δήθεν «ισλαμικής τρομοκρατίας».

Σοκαρισμένη είναι η γερμανική κοινωνία από τις αποκαλύψεις τρομοκρατικών επιθέσεων που εκπορεύονται από πυρήνες νεοναζιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Μέσα σε 13 χρόνια εκτυλίχθηκε μια ιστορία αποτρόπαιων δολοφονιών. Αυτοί οι φασιστικοί αποτροπιασμοί πέρασαν στη συλλογική μνήμη ως «φόνοι του κεμπάπ». Δράστες ήταν ένας νεοναζιστικός πυρήνας από την οργάνωση «Προστασία της Πατρίδας» που λειτουργεί υπό την ομπρέλα της μεγαλύτερης ένωσης νεοναζιστών που έχει γνωρίσει η Γερμανία από την πτώση του Χίτλερ, το «Εθνικοσιαλιστικό Υπόγειο». Η εν λόγω οργάνωση δολοφόνησε, μεταξύ άλλων, επτά Τούρκους και έναν Έλληνα μαγαζάτορα τον Θόδωρο Βουλγαρίδη στο Μόναχο. 

Παράλληλα, ανακαλύφθηκε από τις αρχές ένας «κατάλογος θανάτου» 88 υποψήφιων θυμάτων των ακροδεξιών εκτελεστών. Ο κατάλογος περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, εκπροσώπους ισλαμικών και τουρκικών οργανώσεων και δύο μέλη της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας. Όπως αναφέρουν τα γερμανικά ειδησεογραφικά πρακτορεία το νούμερο 88 δεν είναι καθόλου τυχαίο νούμερο. Θεωρείται μυστικός αριθμός-κώδικας μεταξύ των νεοναζί επειδή αντιπροσωπεύει το χαιρετισμό «Χαίρε Χίτλερ» («Heil Hitler» όπου το Η είναι το όγδοο γράμμα του αλφαβήτου, άρα 88).

Το γεγονός ότι όλα αυτά τα 13 χρόνια δεν αντιμετωπίστηκε η νεοναζιστική τρομοκρατία, είναι γιατί η γερμανική αστυνομία έκανε σκοπίμως τα «στραβά μάτια» στη δράση της. Το ξετύλιγμα του κουβαριού ήταν εντελώς τυχαία από τις αρχές αφού έγινε περίπου κατά λάθος. Καθόλου τυχαίο δεν ήταν όμως η αποκάλυψη της συμμετοχής ενός στελέχους της αστυνομίας της Έσσης που ήταν παρόν σε μία τουλάχιστον δολοφονική επίθεση κατά Τούρκου μετανάστη. Άλλα γερμανικά μέσα αναφέρουν συμμετοχή σε ακόμη τρεις δολοφονίες. Ο αστυνομικός αυτός, γνωστός για τις ακροδεξιές θέσεις του, στα νεανικά του χρόνια αυτοαποκαλούταν «Μικρός Αδόλφος». Τώρα η γερμανική ΕΥΠ κατηγορείται ότι εδώ και χρόνια ότι «είναι τυφλές από το δεξιό μάτι», εξαντλώντας τη δράση της στην καταστολή κατά των αριστερών κινημάτων και της δήθεν «ισλαμικής τρομοκρατίας».

Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση Μέρκελ για υποβάθμιση του ακροδεξιού κινδύνου. Μετά τους Σοσιαλδημοκράτες, βουλευτές του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Μέρκελ ζήτησαν να τεθεί εκτός νόμου το ακροδεξιό γερμανικό Εθνικιστικό Κόμμα. Για πρώτη φορά εδώ και καιρό η Μέρκελ εμφανίστηκε στη γερμανική τηλεόραση με χαμηλό το βλέμμα, μην έχοντας διάθεση να μιλήσει για την πειθήνια συμμόρφωση του Νότου στους όρους της Ευρωζώνης, δηλώνοντας ότι «πρέπει να ντρεπόμαστε γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας»…

Πέτρος Κοσμάς (Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 20/11/2011)

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Με λένε εξέγερση


Με λένε εξέγερση.
Η ηλικία μου απροσδιόριστη. Πρέπει να γεννήθηκα τότε που φύτρωσε το παράπονο στο στήθος του σκλάβου και η αδικία έγινε το καθημερινό ψωμί στα τραπέζια του κόσμου. Το σώμα μου τράφηκε με ποτάμια αίματος, με αλυσίδες, με θυσίες με ανισότητες.

Με λένε εξέγερση.
Απόκτησα χίλια πρόσωπα, πότε γροθιά, πότε κραυγή, πότε παράπονο, πότε οδόφραγμα, πότε ντουφέκι, πότε πλακάτ και πύρινος λόγος, μα πάντα παρούσα και καλπάζουσα στα σταυροδρόμια της ιστορίας.

Με λένε εξέγερση.
Έγινα τραγούδι στα χείλη των κυνηγημένων, σημαία στους ιστούς των καταπιεσμένων, συνείδηση των θυμάτων και υποσυνείδητο των θυτών. Έθνος μου όλα τα έθνη της γης και χώμα μου το σώμα των μυριάδων σκοτωμένων στο όνομά μου.

Με λένε εξέγερση.
Αφουγκράστηκα τους μύχιους πόθους της ανθρώπινης δυστυχίας και έγινα αποκούμπι, λυτρωτής και φωτοδότης σε καθημερινούς Γολγοθάδες που γίνονταν Αναστάσεις και Λυτρώσεις. Έγινα αμέτρητες φορές το καθαρτήριο της ανθρώπινης συνείδησης, η νέα αυγή σ’ έναν κόσμο σκοτεινό και απάνθρωπο.

Με λένε εξέγερση.
Γύρισα όλα τα μέρη του κόσμου. Άλλοτε στη Ναζαρέτ, άλλοτε στην Αγία Πετρούπολη κι άλλοτε στην Τιεν Αν Μεν. Έγινα έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα, κατάληψη στο κάστρο της Βαστίλης. Μάης παριζιάνικος, άνοιξη της Πράγας, ροβόλημα στους δρόμους της Αβάνας. Πότε σπαθί στα χέρια του Σπάρτακου, πότε βόλι στο καριοφίλι του Καραΐσκάκη, πότε λόγος θεϊκός στης Ιερουσαλήμ τα τείχη, πότε αντάριασμα στου Βιετνάμ τους ορυζώνες, πότε σφεντόνα παιδική στης Παλαιστίνης την Ιντιφάντα και πότε ανοιγμένο κεφάλι στου Σιάτλ το μετερίζι.

Με λένε εξέγερση.
Αδίκησα και αδικήθηκα, εμπιστεύτηκα και απογοητεύτηκα, ξεκίνησα μα δεν τερμάτισα, κοιλοπόνεσα μα δεν γέννησα, γονάτισα μα σηκώθηκα, γιατί ταυτίστηκα με τους ανθρώπους, γιατί είμαι δικό τους έργο.

Με λένε εξέγερση.
Κι ήμουνα πάντα κοντά σας, έγινα σύντροφός και ιδρώτας στην πονεμένη πορεία σας στο χρόνο. Ήμουνα πύρινα λόγια Βελεστινλήδων στα Βαλκάνια, τα ματωμένα στάρια στα Κιλελέρ, τα νεκρά κορμιά των καπνεργατών στη Σαλονίκη του ’36. Κι έπειτα έγινα ΟΧΙ βροντερό στα χείλη τους και αντάρτικο τραγούδι στα θρυλικά βουνά τους. Αργότερα πυρπόλησα τις καρδιές τους στη Λευκωσία και την Κερύνεια, κι έγινα αγώνας ανένδοτος και βήμα γοργό στα πόδια του Λαμπράκη και 1-1-4 στις διαδηλώσεις της ψυχής τους.

Με λένε εξέγερση.
Με φυγάδευσαν στη σιωπή και στο βόλεμα τα σκοτεινά χρόνια των αμερικανόδουλων πρακτόρων. Χώθηκα και πλαδάρεψα εφτά χρόνια μαζί με τους Έλληνες στις πολυθρόνες της ντροπής και της υποταγής. Μου ρούφηξε το αίμα η αντιπαροχή, το θαλασσοδάνειο, ο άγνωστος πόλεμος της τηλεόρασης και η αποβλάκωση των γηπέδων. Έκανα πως δεν άκουγα τις κραυγές αυτών των λίγων που σάπιζαν στις Γυάρους και τις Μακρονήσους…

Με λένε εξέγερση.
Και ξανάνιωσα στις φλογισμένες ψυχές των φοιτητών. Ξανάδα τον ήλιο στην ταράτσα της Νομικής, ξαναγεννήθηκα στα αμφιθέατρα και στους δρόμους του Πολυτεχνείου το ’73.

Με λένε εξέγερση, με λένε “Εδώ πολυτεχνείο – εδώ πολυτεχνείο, σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων”.
Τρεις μέρες γιόρτασα την άνοιξη μου και ήταν Νοέμβρης.
Έκλεισα τις τηλεοράσεις, έκλεισα τα ραδιόφωνα, άνοιξα τις πόρτες, βγήκα στους δρόμους. Έγινα πλακάτ, φέιγ βολάν, γραμμένο σύνθημα με μαρκαδόρο στους τοίχους της ιστορίας. “Κάτω η χούντα”, “Έξω οι Αμερικάνοι”, “Θάνατος στον φασισμό”. Έγινα “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία”.

Με λένε εξέγερση.
Δεν μ’ έλιωσε η ερπύστρια του τανκ. Δεν μ’ έσβησε η σιωπή των κρατητηρίων. Κάθε σπίτι έγινε κι ένα μου κρησφύγετο, κάθε ψυχή κι ένα μου εικονοστάσι.

Με λένε εξέγερση.
Έσφιξα τα δόντια και χαμογέλασα στην μεταπολίτευση και πριν προλάβω να ξαποστάσω είδα φίλους χθεσινούς να με εξαργυρώνουν, πολιτικάντηδες να μου κάνουν στριπτίζ στα μπαλκόνια, χθεσινούς εραστές να μ’ απατάν στην αγκαλιά της εξουσίας. Έγινα εμπόρευμα και φανφάρες, κόκκινα παχιά χαλιά επισήμων, λόγοι δεκάρικοι σε καλοταϊσμένα στόματα ψευδεπίγραφων αγωνιστών. Ασέλγησαν στο κορμί μου, με έκαναν γιορτή καθεστωτική και με αποστέωσαν αυτοί που στην ουσία ποτέ δεν μύρισαν το άρωμά μου.

Με λένε εξέγερση.
Λένε πως τώρα πια δεν έχω χώρο ζωτικό στα όνειρά σας.
Τώρα η ζωή σας έγινε εικονική πραγματικότητα, φαστ φουντ, κινητή ψευδαιμονία, τζόγος χρηματιστηριακός και πασαρέλα μιας ομορφιάς επίπλαστης, ντυμένης με τα σινιέ ρούχα της μοναξιάς σας.

Κι όμως εγώ είμαι πάντα εδώ, κρυμμένη σε κάποια σκοτεινή γωνιά σας. Όταν θα τελειώσετε με τα “limit up” σας, όταν θα σας λιώσει το ελαστικό ωράριό σας, όταν θα σας πνίξει πια η μπόχα των απόβλητων του τεχνικού πολιτισμού σας, όταν χτυπήσει και τη δικιά σας πόρτα ο ρατσισμός και ο αποκλεισμός για τον οποίο τώρα αδιαφορείτε, όταν θα γίνεται και σεις θύματα τούτης της παγκοσμιοποίησης που τώρα θεοποιείτε, όταν συνειδητοποιήσετε ότι είστε τα αναλώσιμα υλικά στην κρεατομηχανή των πολυεθνικών, τότε θα με θυμηθείτε.

Γιατί με λένε εξέγερση και είμαι η συνείδησή σας.
Γιατί πάντα θα σας φλογίζω τις ψυχές με τα λόγια του Τσε:
“Μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί ήμασταν γονατιστοί…Ας εγερθούμε”.
Νίκος Π.

το κείμενο δημοσιεύτηκε σε καθημερινή εφημερίδα στις 17 Νοέμβρη 2000 
Πηγή: ilesxi.wordpress

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 10 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ! Τα πρώτα αποτελέσματα του αγώνα των κρατουμένων μεταναστών και αλληλέγγυων!

Από http://osr55.wordpress.com
Update:
Ο Majid από το Ιράν που κρατείται 4 ολόκληρα χρόνια άδικα των αδίκων  αν και αρχικά είχε αναθαρήσει από την απελευθέρωση των συγκρατουμένων του στην συνέχεια δυστυχώς και υπό την τεράστια ψυχική πίεση ανασφάλειας και αβεβαιότητας που νοιώθει και μη μπορώντας να αντιληφθεί γιατί αυτός που κρατείται 4 χρόνια  και άλλοι που κρατούνται πολύ περαν του ενός έτους, δεν αφέθηκε ελεύθερος ακόμα

όπως ενημέρωσε την αστυνομία επαναρχίζει την απεργία πείνας παρά τις εισηγήσεις να κάνει υπομονή τουλάχιστον μέχρι την δευτέρα που θα ξεκαθαρίσουν περισσότερο τα πράγματα μετά και την σημερινή πολύ σημαντική θετική εξέλιξη

Είναι αυτό δυστυχώς που δεν συνειδητοποιούμε και δεν αντιλαμβανόμαστε όλοι μας που και να θέλουμε δεν μπορούμε ούτε καν να διανοηθούμε σε τι κατάσταση βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι αφού εμείς μπορούμε από την άνεση του υπολογιστή μας της πολυθρόνας και του καναπέ να μένουμε κολλημένοι στον εγωιστικό μας μικρόκοσμο και στην βολή μας
Μιλάμε για ανθρώπους και όχι για πράγματα ούτε για ζώα, κανένας δεν τους κάνει χάρη να τους συμπεριφέρεται με αξιοπρέπεια
Αν το καταλάβουμε αυτό τότε ίσως τούτος ο άθλιος κόσμος γίνει λίγο καλύτερος

Πριν 20 περίπου λεπτά 10 μετανάστες αφέθηκαν ελεύθεροι από τα κρατητήρια του block 10 των Κεντρικών Φυλακών!
Μια πρώτη νίκη δικαίωσης του αγώνα των κρατούμενων μεταναστών και των αλληλέγγυων!!
Αναμένουμε και ελπίζουμε για την συνέχεια!!!

ΕΛΔΥΚ: ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ, ΕΞΑΓΟΡΑ ΦΤΩΧΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ!

Μεγάλος είναι και σε αυτή την Σειρά Κατάταξης ο αριθμός των νεοσύλλεκτων φαντάρων που αρνούνται να μετατεθούν στην ΕΛΔΥΚ.

Η Τετάρτη ήταν για τα περισσότερα ΚΕΝ η μέρα που τα επισκέφτηκαν τα κλιμάκια του ΓΕΣ για να πείσουν τους συναδέλφους φαντάρους να δηλώσουν Εθελοντικά τη μετακίνηση τους στην Κύπρο.

Δύο όμως γεγονότα, κοινά στην πλειοψηφία των μονάδων, αξίζουν της προσοχής μας: οι καταγγελίες των φαντάρων που έφτασαν στην ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ κάνουν λόγο για μεγάλο αριθμό στρατιωτών που είχαν Προεπιλεγεί. Ενδεικτικά, στο ΚΕΝ Μεσολογγίου κάνουν λόγο για 160 προεπιλεγμένους φαντάρους.

Άλλο ένα στοιχείο που μας καταγγέλθηκε από το 239 Στρατόπεδο στο Μεσολόγγι, αλλά και από επιπλέον ΚΕΝ είναι το εξής: στις περισσότερες περιπτώσεις η Συνέντευξη είναι Προσχηματική. Παρουσία του Υπολοχαγού ψυχολόγου, που δεν έπαιξε κανέναν ρόλο, ο επικεφαλής Αντισυνταγματάρχης του κλιμακίου του ΓΕΣ συμπλήρωσε τις σχετικές λίστες όσων δήλωσαν εθελοντικά και όσων αρνήθηκαν, δίνοντας βεβιασμένα τέλος στη διαδικασία.

Αυτό που έχει όμως μεγάλη σημασία να αναδείξουμε είναι το εξής: η ΕΛΔΥΚ είναι επί της ουσίας ένας Μισθοφορικός Στρατός. Τα κλιμάκια του ΓΕΣ στην πραγματικότητα προεπιλέγουν και απευθύνονται κυρίως στα παιδιά που κατάγονται από φτωχές οικογένειες. Γνωρίζοντας την οικογενειακή τους κατάσταση και τι επιπλέον οικονομικά βάρη φορτώνει στις αδύναμες πλάτες τους η Υποχρεωτική Στράτευση, επιχειρούν να τα Εξαγοράσουν με δέλεαρ τα 270 ευρώ!

Τα μεγάλα εθνικιστικά λόγια για τον Ελληνισμό και την Ελληνική Κύπρο είναι Φούμαρα. Η ΕΛΔΥΚ συγκροτείται με ταξικούς όρους, από τους πιο φτωχούς φαντάρους και τους πιο αδύναμους κοινωνικά. Πάντα όμως θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, εθελοντών φαντάρων από μικροαστικά και αστικά στρώματα, για να συγκαλύπτουν την οδυνηρή και ακραία ταξική τακτική του ΓΕΣ και του ΥΕΘΑ!

Πλέον υπάρχει μεγάλη δυσπιστία για το ΓΕΣ και τους αξιωματικούς, που παραπληροφορούν και παραπλανούν. Δεν έλειψαν οι καταγγελίες για τα κλιμάκια του ΓΕΣ που επισκέφτηκαν Κέντρα Κατάταξης Νεοσυλλέκτων για να ενημερώσουν όσους έχουν προεπιλεγεί για τα «προνόμια» της ΕΛΔΥΚ, πιέζοντας τους να υπογράψουν ότι αποδέχονται τη μετακίνηση στην Κύπρο, λέγοντας ψέματα ότι «η μετάθεση στην Κύπρο είναι καταρχήν εθελοντική, αλλά αν δε συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός η Μετάθεση γίνεται Υποχρεωτικά».

Βεβαίως δεν υπάρχει κανένας νόμος και διαταγή που να προβλέπει κάτι τέτοιο. Οι συνάδελφοι το ξέρουν και το επικαλούνται για να ακούσουν νέα ψέματα ότι «ψηφίστηκε νόμος πρόσφατα που προβλέπει υποχρεωτική μετάθεση στην Κύπρο».

Ταυτόχρονα, το ΓΕΣ-ΥΠΕΘΑ παραβιάζουν το προεδρικό διάταγμα του πρώην υπουργού Άμυνας της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, Γ.Παπαντωνίου, που απαγόρευε ρητά την αποστολή εφέδρων στο εξωτερικό.
Ενημερώνουμε υπεύθυνα τους συναδέλφους φαντάρους και τους γονείς τους ότι σύμφωνα με απόρρητη διαταγή, οι προϋποθέσεις μετάθεσης στην ΕΛΔΥΚ είναι οι εξής:
* Ο Φαντάρος πρέπει να είναι έως 25 ετών.
* Να μην κατάγεται από την παραμεθόριο.
* Να μην είναι παιδί χωρισμένων παιδιών και προστάτης οικογένειας.
* Η Σωματική του Ικανότητα να είναι Ι1-Ι2.
Και διάφορα άλλα κοινωνικά κριτήρια.

Παράλληλα, η κυβέρνηση περιέκοψε το μισθό του ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΥ (30%), μείωσε τα δωρεάν εισιτήρια. Η ΕΛΔΥΚ βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη και είναι συνέχεια σε Επιφυλακή, με αλλεπάλληλες ασκήσεις και πολλές πειθαρχικές ποινές.

Εμείς επαναλαμβάνουμε ότι ο μοναδικός όρκος που υποχρεώθηκαν να δώσουν οι συνάδελφοι όριζε ότι οφείλουν να φυλάνε την Άμυνας της χώρας, το Σύνταγμα και τους Νόμους. Ούτε να βγαίνουν εκτός ελληνικής επικράτειας, ούτε να κυνηγάνε μετανάστες, ούτε να κάνουν αστυνόμευση των συνόρων απέναντι σε εγκληματίες λαθρεμπόρους. Αυτό είναι καθήκον των Διωκτικών Αρχών.
Οι συνάδελφοι έχουν κάθε δικαίωμα να αρνηθούν τη μετάθεση στην ΕΛΔΥΚ. ΕΛΔΥΚ-ΤΟΥΡΔΥΚ αποτέλεσαν όργανα ξένης πολιτικής επικυριαρχίας, παραβίασαν βάρβαρα την νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και έχουν παράνομα υπέρμετρες δυνάμεις καταστρατηγώντας κάθε συμφωνία (40.000 Τουρκικός στρατός κατοχής, παράνομο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα και ελληνικές βάσεις).
Δε θα γίνουμε Αναλώσιμοι για τις ΑΟΖ και τα πετρέλαια τους.

Καλούμε τους συναδέλφους να βγουν στην αναφορά και να ζητήσουν ακρόαση από το διοικητή του Κέντρου Εκπαίδευσης. Αν δεν δικαιωθούν, να ζητήσουν ακρόαση απ’ τα ανώτερα κλιμάκια και από το ΓΕΣ.
Επίσης οι γονείς έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν και να υπερασπίσουν τα δικαιώματα των παιδιών τους. Δύναμη μας η Δημοσίευση των αυθαιρεσιών και των παρανομιών.
Καλούμε ΓΕΣ και Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να δημοσιεύσουν το νόμο και τη διαταγή που επικαλούνται.
Ας μην ψάχνουν:
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΔΥΚ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Mόνιμοι και αρχιλοχίας βασάνισαν άγρια 18χρονο στρατιώτη επείδη ζωγράφισε τριφύλλι σε ένα χαρτί!

Σύμφωνα με καταγγελία που έγινε από πατέρα 18χρονου εθνοφρουρού, 3 στελέχη της ΕΦ σε στρατόπεδο της επαρχίας Λευκωσίας, τον κακοποίησαν επειδή ζωγράφισε τριφύλλι σε ένα χαρτί! (Να αναφέρουμε κυρίως για τους φίλους και συντρόφους που μας διαβάζουν από το εξωτερικό, ότι εδώ μιλάμε προφανώς για το έμβλημα του σωματείου ΟΜΟΝΟΙΑ).

Η είδηση δημοσιεύεται σε διάφορες ιστοσελίδες των ΜΜΕ, ενώ και υπάρχει και άρθρο στη σημερινή έκδοση της εφημερίδας Χαραυγή. Σύμφωνα μ αυτό  ο 18χρονος εθνοφρουρός βασανίστηκε άγρια από έναν αρχιλοχία και δύο μόνιμους (ΕΠΥ) επειδή την ώρα της ξεκούρασής του ζωγράφισε πάνω σε χαρτί ένα τριφύλλι. Μόλις το είδαν οι τρεις αξιωματικοί ο ένας από αυτούς του είπε: «εννά σου δείξουν π…κομμουνιστούιν», ενώ όλοι μαζί τον άρπαξαν, τον τύλιξαν με πλαστική ταινία σε όλο του το σώμα. Αργότερα τον έδεσαν πάνω σε καρέκλα και τον έβαλαν ανάποδα μέσα σε ένα βαρέλι, ενώ φρόντισαν να βάλουν στο ένα του αυτί αναμμένο τσιγάρο λέγοντάς του: «Οταν ξεδεθείς κάπνισε το τσιγάρο στην υγεία μας…».

Ούτε το γεγονός πως ο 18χρονος εθνοφρουρός ήταν εγχειρισμένος στη σπλήνα και με πρόβλημα κοίλης δεν εμπόδισε τους τρεις μόνιμους της Εθνικής Φρουράς να τον βασανίσουν μέχρι λιποθυμίας. Αντίθετα στις παρακλήσεις του εθνοφρουρού να μην τον δέσουν στα σημεία που ήταν εγχειρισμένος αυτοί αρνήθηκαν και γελούσαν με τα βογγητά του.

Ο πατέρας του εθνοφρουρού το κατήγγειλε στον διοικητή της μονάδας του. Ωστόσο οι τρεις βασανιστές του αρνήθηκαν πως έγινε τέτοιο περιστατικό και με θράσος ισχυρίστηκαν πως ο 18χρονος είπε ψέματα.

Οι γονείς του νεαρού όμως δεν έμειναν ως εκεί. Κατήγγειλαν το βασανισμό του γιου τους στο Υπουργείο Άμυνας και στο ΓΕΕΦ, ενώ δεν αποκλείεται η υπόθεση να φτάσει μέχρι και σε στρατοδικείο.

 Το περιστατικό επιβεβαίωσε και ο Υπουργός Άμυνας Δημήτρης Ηλιάδης ο οποίος καταδίκασε το περιστατικό ενώ σε αυτό το σημείο δεν θέλησε να προβεί σε περεταίρω δηλώσεις αφού αυτή τη στιγμή διεξάγεται έρευνα από τις στρατιωτικές αρχές.
«Παρόμοια περιστατικά δεν έχουν καμία θέση στην Εθνική μας Φρουρά, έστω και αν είναι εντελώς μεμονωμένα. Το σχετικό επεισόδιο βρίσκεται υπό διερεύνηση, ασκείται ποινική ανάκριση και εκείνοι οι οποίοι ευθύνονται θα παραπεμφθούν και θα τιμωρηθούν με κάθε αυστηρότητα επειδή παρόμοια φαινόμενα- επαναλαμβάνω- δεν έχουν θέση σε έναν ανθρώπινο στρατό όπως είναι η κυπριακή εθνοφρουρά.»(?!!) Τέλος ο Υπουργός είπε ότι θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία εκεί όπου υπάρχουν ευθύνες.

Είναι όμως τουλάχιστον κοροιδία και εμπαιγμός να μιλάει ο υπουργός για ανθρώπινο στρατό όταν ξέρουμε πολύ καλά τον χαρακτήρα και τον ρόλο που είχε ο στρατός ανέκαθεν στην Κύπρο. Μόλις πριν 4 μήνες είχαμε τον θάνατο 13 ατόμων που υπηρετούσαν στον στρατό, από τη φονική έκρηξη στο Μαρί, εξαιτίας εγκληματικών χειρισμών και παραλήψεων της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας.

Είναι ο στρατός που υπό τη καθοδήγηση της πολιτικής ηγεσίας κατέσχεσε τα πυρομαχικά κατόπιν απαίτησης των ΗΠΑ και του Ισραήλ και ακολούθως δεν πήρε τα αναγκαία μέτρα φύλαξης. Πολλοί είναι αυτοί που από τότε μέχρι σήμερα θέλησαν να απαλλάξουν τον στρατό από τις ευθύνες του για το φονικό, ρίχνοντας ευθύνη αποκλειστικά στη πολιτική ηγεσία.

Αυτό δεν είναι τυχαίο. Συμβαίνει γιατί πάντα ο στρατός ήταν προνομιακός χώρος έκφρασης της δεξιάς και ακροδεξιάς.  Είναι αυτός ο στρατός που το 1974 συνεργάστηκε με το χουντικό καθεστώς στην Ελλάδα στο πραξικόπημα ενάντια στον πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο. Είναι ίσως ο μοναδικός στρατός παγκόσμια που ο αρχηγός του είναι πολίτης άλλου κράτους!

Σ αυτό τον στρατό λοιπόν ουδέποτε επικρατούσαν δημοκρατικές δυνάμεις ανεξαρτήτως ποιος βρισκόταν στην εξουσία. Οι βασανισμοί αριστερών στρατιωτών τη περίοδο πραξικοπήματος και εισβολής ήταν σύνηθες φαινόμενο, ενώ μέχρι σήμερα το εθνικιστικό κήρυγμα είναι στην ημερήσια διάταξη. Είναι αυτός ο στρατός που έχει προκαλέσει δεκάδες αυτοκτονίες που πάντα αποκρύπτονται από τα στελέχη του αλλά και τα ΜΜΕ.

Είναι γι αυτό που σε μας το περιστατικό δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη, παρά μόνο οργή και αποτροπιασμό. Γιατί εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα απλό περιστατικό αντιπαράθεσης σε οπαδικές προτιμήσεις που οδήγησε σε βασανισμό, αλλά έχει ευρύτερες διαστάσεις καθώς πρόκειται ξεκάθαρα για ιδεολογική τρομοκράτηση και τραμπουκισμό.

Είναι γνωστό πως τα στελέχη της ΕΦ εκμεταλλεύονται τη πολιτικοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου για να ασκήσουν προπαγάνδα και εκφοβισμό. Μόλις πριν λίγους μήνες είχαμε ένα παρόμοιο περιστατικό στην ΕΛΔΥΚ, όπου σύμφωνα με μαρτυρία έλληνα στρατιώτη, η στρατιωτική ηγεσία της ΕΛΔΥΚ τους ανάγκασε να παραστούν στη ποδοσφαιρική φιέστα του ΑΠΟΕΛ, απειλώντας με τιμωρία όποιον δεν πειθαρχήσει!

Απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη από τη δημιουργία μαζικού κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό για την εκδημοκρατικοποίηση του. 

Οι φαντάροι είναι πολίτες με στολή που έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους, είτε είναι μέσα στο στρατό είτε είναι έξω. Η δημοκρατία και οι ελευθερίες δε σταματάνε έξω από τα στρατόπεδα. Υποστηρίζουμε ότι οι στρατευμένοι πρέπει να έχουν δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα εντός του στρατού, δικαιώματα όπως η συνδικαλιστική ελευθερία, η οργάνωση και συμμετοχή σε διαδηλώσεις, η ελευθερία της έκφρασης. 

Τα εθνικιστικά στοιχεία μέσα και έξω από τον στρατό, πρέπει να απομονωθούν και να διαλυθούν με τη ανατρεπτική κοινωνική πάλη. Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά και το ευρύτερο λαικό κίνημα, πρέπει με τη δράση τους να κόψουν τα χέρια, όχι μόνο όσων προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις, αλλά και σε όσους υποκινούν αυτές τις ενέργειες. 

Μόνο έτσι θα μπορέσει να πετύχει ο αγώνας μας για μια Κύπρο ελεύθερη, κυρίαρχη, ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα και βάσεις, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις. Για τη δημιουργία μιας Κύπρου αποστρατικοποιημένης, στην οποία θα ζουν ειρηνικά και αδελφωμένα όλοι οι κάτοικοί της, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, θρησκεία ή γλώσσα, σε μια άλλη ελεύθερη κοινωνία, σοσιαλιστική.

Οι εταιρίες που κυβερνούν την Eυρώπη

aristeroblog.wordpress
Αναδημοσίευση από το «Πράσινο Ποντίκι»
Έκθεση-αποκάλυψη για τις 15 πανίσχυρες ομάδες συμφερόντων που αποφασίζουν για το μέλλον των Ευρωπαίων πολιτών στους τομείς της οικονομίας και της ενέργειας
Η μεγάλη πλειονότητα των συμβούλων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προέρχεται από πολυεθνικές. Με αυτόν τον τρόπο η Επιτροπή αναθέτει μεγάλο μέρος της συγγραφής των νομοθετημάτων στις εταιρίες αυτές
Δυστυχώς, δεν πρόκειται για θεωρίες συνωμοσίας, αλλά για την τραγική πραγματικότητα που χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι δομικές, οι θεσμικές αποφάσεις σε όλους τους κρίσιμους τομείς λαμβάνονται κάτω από την ισχυρή πίεση-καθοδήγηση των συμφερόντων που εκπροσωπούν τους μετρημένους στα δάχτυλα μεγάλους παίκτες των αγορών. Τα λόμπι των μεγάλων συμφερόντων είναι πανίσχυρα στις Βρυξέλλες και οριοθετούν χειρουργικά το πλαίσιο και τους ευρωπαϊκούς νόμους που διέπουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τους τομείς της ενέργειας και του πετρελαίου. Τομείς που χαρακτηρίζονται είτε από την έλλειψη κανόνων και διαφάνειας είτε από την υιοθέτηση μέτρων που ευνοούν, σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, τις πολυεθνικές, τις πανίσχυρες τράπεζες επενδύσεων και γενικά αυτό που τελευταία προσδιορίζεται γενικά και αόριστα ως «αγορές». Είναι χαρακτηριστικό ότι το χρηματοπιστωτικό λόμπι έχει καταφέρει να οδηγήσει την Κομισιόν στη μη λήψη κανόνων διαφάνειας για τη ρύθμιση των αγορών, ενώ το λόμπι του άνθρακα έχει υποχρεώσει την Κομισιόν σε δειλά βήματα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και στη δημιουργία μιας ακόμα κερδοσκοπικής αγοράς σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, αυτήν της εμπορίας των ρύπων. Τη λειτουργία των λόμπι παρακολουθεί εδώ και χρόνια η οργάνωση Corporate Europe Observatory (CEO) ―Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών―, ένα ερευνητικό παρατηρητήριο που στόχο έχει να εκθέσει και να αμφισβητήσει την προνομιακή πρόσβαση που απολαμβάνουν και την επιρροή που ασκούν συγκεκριμένες εταιρείες στη χάραξη της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Το «Πράσινο Ποντίκι» παρουσιάζει την τελευταία έκθεση της CEO με τίτλο «Ο πλανήτης του λόμπι», έκθεση που, όπως μας επισήμανε ο Γιώργος Βασσάλος εκ μέρους της CEO, «πρόκειται για έναν καινούργιο οδηγό, συνέχεια του πετυχημένου πρώτου που είχε εκδοθεί το 2004 και αποτέλεσε ένα εύχρηστο εργαλείο για την κατανόηση του κόσμου των λόμπι στις Βρυξέλλες για δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, ΜΚΟ και το ευρύ κοινό. Στη νέα έκδοση έχουν προστεθεί θεματικά τουρ για την επιρροή των πολυεθνικών στη ρύθμιση του τραπεζικού τομέα, στις κλιματικές πολιτικές και στη Βιοτεχνολογία». Στην έκθεση αποκαλύπτονται ονομαστικά οι ισχυρότερες ομάδες συμφερόντων καθώς και οι θέσεις και οι τακτικές τους στον υπόγειο αγώνα που διεξάγουν, δυστυχώς, με επιτυχία για τη χειραγώγηση των οργάνων της Ε.Ε. και την υιοθέτηση φιλικών προς τα συμφέροντα τους πολιτικών.
Ο παράδεισος του λόμπι
Η δράση των ομάδων συμφερόντων στις Βρυξέλλες είναι νόμιμη και θεσμοθετημένη τόσο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το πρόβλημα έγκειται, όμως, στο γεγονός ότι επί της ουσίας δεν υπάρχουν όροι και κανόνες για το πλαίσιο λειτουργίας των ομάδων συμφερόντων, για το πού σταματούν τα όρια τους, ποιες ενέργειες μπορούν να θεωρηθούν θεμιτές και ποιες όχι για την ανάδειξη των στόχων τους και την επίτευξη των επιδιώξεων τους. Η πρακτική έχει δείξει ότι οι ισχυρές ομάδες συμφερόντων που παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία διαμόρφωσης της ευρωπαϊκής πολιτικής, δρουν χωρίς κανόνες, στο παρασκήνιο και χρησιμοποιούν κάθε μέσο για την επίτευξη των πολιτικών τους.
Όπως μας επισήμανε ο Γιώργος Βασσάλος εκ μέρους του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών, «γύρω στο 70% των 15.000 με 30.000 λομπιστών που εδρεύουν στις Βρυξέλλες εκπροσωπεί τα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών. Οι άνθρωποι αυτοί συγγράφουν την πλειονότητα ίσως των τροπολογιών που καταθέτουν οι ευρωβουλευτές στα διάφορα νομοθετήματα. Προσλαμβάνουν πρώην επιτρόπους και αξιωματούχους με παχυλούς μισθούς (300 με 500 ευρώ την ώρα) και πραγματοποιούν παραπλανητικές καμπάνιες χρηματοδοτώντας οργανώσεις-βιτρίνες».
Οι σχέσεις… στοργής των εκπροσώπων των εταιρικών λόμπι με ανώτατα στελέχη της Κομισιον αλλά ακόμα και με εκλεγμένους αντιπροσώπους των Ευρωπαίων πολιτών, έχουν καταγγελθεί κατά το παρελθόν, χωρίς όμως αυτές οι καταγγελίες να μπορέσουν να επηρεάσουν το πανίσχυρο σύστημα που δρα στο παρασκήνιο έχοντας εξέχοντες κρυφούς συνεργάτες σε θέσεις – κλειδιά της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης.
Ο πρωταρχικός στόχος των ομάδων συμφερόντων είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που χαράσσει την ευρωπαϊκή πολιτική και αποφασίζει για την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Όπως μας υπογράμμισε ο Γιώργος Βασσάλος, «η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξαρτάται από τις ομάδες εμπειρογνωμόνων (expert groups) ώστε να συλλέξει τις αναγκαίες πληροφορίες για τη σύνταξη των νομοθετημάτων. Αν εξαιρέσουμε τις εθνικές κυβερνήσεις, η μεγάλη πλειονότητα των συμβούλων της προέρχεται από πολυεθνικές. Με αυτόν τον τρόπο η Επιτροπή αναθέτει μεγάλο μέρος της συγγραφής των νομοθετημάτων στις εταιρείες αυτές».
Η δύναμη του χρήματος σε συνδυασμό με τις πολύπλοκες διαδικασίες και την απουσία οποιουδήποτε πραγματικού ελέγχου, έχουν δημιουργήσει το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη των ομάδων συμφερόντων που μπορούν να επιβάλλουν την πολιτική ατζέντα με αποτέλεσμα οι Βρυξέλλες να θεωρούνται ο παράδεισος του λόμπινγκ.

Στιγμιότυπο από εκδήλωση διαμαρτυρίας ομάδας πολιτών που ζητά να σταματήσουν τα στελέχη των πολυεθνικών να διατυπώνουν τους ευρωπαϊκούς νόμους.
ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΛΟΜΠΙ
Το ισχυρό λόμπι της βιομηχανίας και των αγορών έχει παίξει τον πιο καθοριστικό ρόλο τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην προσπάθεια να μην περάσουν ρυθμίσεις διαφάνειας για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, ρυθμίσεις που ίσως είχαν αποτρέψει την οικονομική κατάρρευση το 2008. Παρά τις καταστροφικές επιπτώσεις της κρίσης, οι μεγάλες τράπεζες, τα hedge funds και άλλα επενδυτικά κεφάλαια συνεχίζουν τις πιέσεις για να μην υιοθετηθούν κανόνες για τη ρύθμιση των δραστηριοτήτων τους. Οι κυρίαρχοι λομπίστες στον οικονομικό και χρηματοπιστωτικό τομέα που δρουν στις Βρυξέλλες είναι, σύμφωνα με τη νέα έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, οι εξής:
1. City of London
Οι λομπίστες της City of London δρουν για λογαριασμό εκατοντάδων τραπεζών και επενδυτικών κεφαλαίων που κινούν τα νήματα παγκοσμίως από το οικονομικό κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσα. Η ομάδα πίεσης που κατοικοεδρεύει στις Βρυξέλλες, έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο να μην υιοθετηθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ρυθμίσεις για τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια. Η City of London δεν έχει εγγραφεί και δεν προσδιορίζει τις δραστηριότητές της στο Μητρώο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διαφάνεια των λόμπι.
2. European Financial Services Roundtable (EFSR)
Η EFSR έχει στηθεί στο πρότυπο της European Roundtable of Industrialists (ERΤ) και αποτελεί ένα πολύ κλειστό κλαμπ, στο οποίο δεν συμμετέχουν εταιρείες, αλλά ως πρόσωπα μόνο πρόεδροι και γενικοί διευθυντές από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, βιομηχανίες και τράπεζες της Ευρώπης. Η EFSR έχει 18 μέλη και συνεργάζεται στενά με το αδελφό κλειστό κλαμπ των Αμερικανών της ελίτ του λόμπι, τη Financial Services Roundtable. Η κρεμ ντε λα κρεμ των λομπιστών έχει δραστηριοποιηθεί ενεργά στη δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς για τις ιδιωτικές συντάξεις μέσω της πλήρους απελευθέρωσης του ασφαλιστικού τομέα.
3. DG Internal Market
Η Γενική Διεύθυνση Εσωτερικής Αγοράς και Υπηρεσιών της Ε.Ε. διατηρεί στενούς δεσμούς με τον χρηματοπιστωτικό τομέα, μεταξύ άλλων, μέσω διαφόρων συμβουλευτικών ομάδων που συστάθηκαν με σκοπό την παροχή συμβουλών στην Επιτροπή σχετικά με τη νομοθεσία. Οι περισσότερες από τις λεγόμενες «ομάδες εμπειρογνωμόνων» που συμβουλεύουν την Επιτροπή στην υιοθέτηση νομοθεσιών για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, συγκροτούνται από εκπροσώπους συμφερόντων του ιδιωτικού τομέα. Ο αριθμός των λομπιστών που συμβουλεύουν την Επιτροπή ως μέλη των «ομάδων εμπειρογνωμόνων» είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των υπαλλήλων της Επιτροπής που έχουν την ευθύνη για τη χάραξη της ευρωπαϊκής πολιτικής.
4. Alternative Investment Management Association (ΑΙΜΑ)
Η ΑΙΜΑ είναι μια οργάνωση λόμπι που εκπροσωπεί τα συμφέροντα της «βιομηχανίας» του κλάδου των αμοιβαίων κεφαλαίων και συνεργάζεται στενά με το μεγαλύτερο λόμπι των hedge funds στις ΗΠΑ, τη Managed Funds Association. Κύριος στόχος της ΑΙΜΑ είναι να υπάρξουν επιδερμικές και «αθώες» ρυθμίσεις στον τομέα των αμοιβαίων κεφαλαίων γι’ αυτό και πολέμησε λυσσαλέα το σχέδιο Οδηγίας για τα επενδυτικά κεφάλαια. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αν και το σχέδιο Οδηγίας είχε επικριθεί ως εξαιρετικά αδύναμο, οι λομπίστες πολέμησαν ακόμα και αυτές τις μέτριες ρυθμίσεις διαφάνειας που προωθούσε η Επιτροπή.
5. European Banking Federation
Η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Ομοσπονδία αντιπροσωπεύει 5.000 τράπεζες από 31 ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα τους την ελίτ των ευρωπαϊκών τραπεζών όπως η HSBC, η ΒΝΡ Paribas, η Deutsche Bank, η Barclay’s, η Royal Bank of Scotland και η Credit Agricole.

Τα λόμπι των μεγάλων συμφερόντων έχουν πετύχει να μη ληφθούν κανόνες για τη διαφάνεια στον χρηματοπιστωτικό τομέα αλλά και να υιοθετηθούν μέτρα που ευνοούν, σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, τις πολυεθνικές και τις πανίσχυρες τράπεζες επενδύσεων
Τον Ιούλιο του 2009 το EBF μαζί με άλλες ομάδες πίεσης ζήτησε από την Ε.Ε. να συντονίσει και να βελτιστοποιηθεί το σχέδιο για τη διάσωση των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών που είχαν φθάσει σε σημείο κατάρρευσης. Την ίδια στιγμή, όμως, πίεζαν για τη λήψη μέτρων λιτότητας και απορρύθμιοης της αγοράς εργασίας ως απάντηση στην κρίση που δημιουργήθηκε από τα μέλη της. Επίσης έχει ασκήσει πιέσεις για την καθυστέρηση της υιοθέτησης ευρωπαϊκής νομοθεσίας για την καταπολέμηση των φορολογικών παραδείσων. Πολλά από τα μέλη της EBF είναι επίσης μέλη του σκιώδους συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας («Shadow ECB Council»), ενός σώματος που απαρτίζεται από εκπροσώπους συμφερόντων τραπεζών που πριν από κάθε συνεδρίαση ΕΚΤ ασχολείται με τα δικά τους ζητήματα. Οι μεγάλες τράπεζες ασκούσαν πιέσεις από τον Μάιο του 2009 για να διατηρήσουν το προνομιακό επιτόκιο του 1% που είχαν για τον δανεισμό τους από την ΕΚΤ. Όταν η ΕΚΤ άρχισε να δανείζει στα τέλη του 2010 τις χώρες που είχαν πρόβλημα, οι μεγάλες τράπεζες είχαν τη δυνατότητα για τεράστια κέρδη αφού δανείζονταν με 1% και δάνειζαν με πολύ υψηλότερο επιτόκιο τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
6. European Parliamentary Financial Services Forum (EPFSF)
To Ευρωπαϊκό Κοινοβουλευτικό Φόρουμ για τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες αυτοπαρουσιάζεται ως ένας οργανισμός που συστάθηκε για να διευκολύνει και να ενισχύει την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κλάδου και των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μέλη του μπορούν να γίνουν όλοι οι ευρωβουλευτές όπως επίσης επιχειρήσεις και ομάδες συμφερόντων. Σύμφωνα με την οργάνωση Corporate Europe Observatory, ενώ στη θεωρία πρόκειται για ένα φόρουμ διαλόγου μεταξύ του κλάδου της βιομηχανίας, τα μέλη του φόρουμ επί της ουσίας στόχο έχουν να επηρεάζουν τη γνώμη των ευρωβουλευτών υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων.
7. International Swaps and Derivatives Association (ISDA)
Η Διεθνής Ένωση Swaps και Παραγώγων κέρδισε το 2010 από μεγάλες διεθνείς οργανώσεις που μάχονται το λόμπινγκ το βραβείο της χειρότερης ομάδας συμφερόντων στον χρηματοοικονομικό τομέα για το πιο επικίνδυνο λόμπινγκ που ασκεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και η έλλειψη διαφάνειας και οι σχεδόν ανύπαρκτες ρυθμίσεις στον τομέα της αγοράς παραγώγων είχαν προκαλέσει έντονες επικρίσεις μετά την οικονομική κρίση, η ISDA, εξέχων μέλος της οποίας είναι η Goldman Sachs, πίεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να μην αναλάβει πρωτοβουλίες για υιοθέτηση σκληρών κανόνων με το επιχείρημα ότι αυτό θα ήταν κακό για τις επιχειρήσεις. Η ISDA αποτελεί έναν οργανισμό – «κλειδί» και στον κόσμο των CDS, μεταξύ άλλων επειδή καθορίζει όλους τους συμβατικούς τους όρους, που περιέχονται σε κοινά αποδεκτό κείμενο, γνωστό ως ISDA Master Agreement Επισημαίνεται ότι η ISDA έχει συστήσει, επίσης, την ευρωπαϊκή επιτροπή ΕΜΕΑ Credit Derivatives Determination Committee, στην οποία συμμετέχουν ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες και επενδυτικοί φορείς, όπως η Deutsche Bank, η Goldman Sachs και η Merrill Lynch.
Στην περίπτωση της Ελλάδας η επιτροπή αυτή είναι αποκλειστικά αρμόδια για να κρίνει εάν στη χώρα μας έχει συμβεί «πιστωτικό γεγονός» (credit event) και θα πρέπει να ενεργοποιηθεί η καταβολή της προβλεπόμενης αποζημίωσης στους κατόχους συμβολαίων ασφάλισης κινδύνου κατά χρεοκοπίας, γνωστών και ως CDS.

Ειρωνικό πλακάτ με τον πρόεδρο της Κομισιόν να καλεί σε βοήθεια γιατί το γραφείο του έχει κατακλυστεί από ομάδες συμφερόντων...
8. Deutsche Bank
Ο τραπεζικός κολοσσός της Γερμανίας είναι από τους πιο ενεργούς παίκτες στο τραπεζικό λόμπινγκ στις Βρυξέλλες, με πολλούς εκπροσώπους σε πολλές συμβουλευτικές ομάδες της Κομισιόν. Είναι επίσης μια από τις τράπεζες που ενεπλάκη στην κερδοσκοπία με τις τιμές των τροφίμων, διαφημίζοντας ειδικό fund που είχε συστήσει κατά την περίοδο της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης το 2007-2008 και προσφέροντας στους επενδυτές τη δυνατότητα να κερδοσκοπήσουν από την αύξηση της τιμής των τροφίμων, που οδήγησε περισσότερα από 100 εκατομμύρια πολίτες στις υπό ανάπτυξη χώρες κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι κερδοσκόποι στην παγκόσμια αγορά τροφίμων χρησιμοποιούν τα ίδια αμφιλεγόμενα οικονομικά εργαλεία που οδήγησαν στην κατάρρευση τις οικονομικές αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Σύμφωνα με την έκθεση της οργάνωσης Corporate Europe Observatory, τα κερδοσκοπικά εργαλεία προωθήθηκαν στις Βρυξέλλες από τη Διεθνή Ένωση Swaps και Παραγώγων και τη «Futures and Options Association», ένωση επιχειρηματικών συμφερόντων, που και οι δυο έχουν ως μέλος στις τάξεις τους την Deutsche Bank.
9. European Venture Capital Association
Οργανισμός που μάχεται κατά της υιοθέτησης ρυθμιστικών κανόνων για τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και τα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια, υποστηρίζοντας ότι ένας αυστηρότερος κανονισμός θα έβλαπτε την ανταγωνιστικότητα της Ε.Ε. Διαθέτει, περίπου, 30 στελέχη που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μεγαλύτερων επενδυτικών οίκων και κινούν τα νήματα πίσω από τις κουρτίνες.
ΤΟ ΛΟΜΠΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ
Το λόμπι της βιομηχανίας του άνθρακα έχει αποδειχθεί ότι έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αποδυνάμωση και στην υπονόμευση της αποτελεσματικότητας των πολιτικών για το κλίμα της Ε.Ε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η πολιτική της Ε.Ε. να Βασίζεται σε έναν συνδυασμό αδύναμων μέτρων για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα, του μηχανισμού της εμπορίας ρύπων και άλλων επικίνδυνων ψευδο-λύσεων, μέτρα που επί της ουσίας επέτρεψαν στις εταιρείες-κολοσσούς και να συνεχίσουν να εκπέμπουν αλλά και να επωφελούνται από μια νέα αγορά.
1.ΒΡ
Ο πετρελαϊκός κολοσσός άσκησε ισχυρές πιέσεις για να χειραγωγήσει τις προσπάθειες της Ε.Ε. για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, προωθώντας ως βέλτιστη λύση την υιοθέτηση του μηχανισμού εμπορίας των ρύπων. Με τη συμπαράσταση της βρετανικής κυβέρνησης, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Εμπορίας Ρύπων (ETS) και στη μετατροπή σε βασικό παράγοντα της ευρωπαϊκής πολιτικής για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.
Μετά την υιοθέτηση του συστήματος εμπορίας εκπομπών ρύπων, η ΒΡ πιέζει για να εξασφαλιστούν δωρεάν άδειες για τα διυλιστήρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2007 ο τότε πρόεδρος της ΒΡ Peter Sutherland διορίστηκε σύμβουλος για την Ενέργεια και την Αλλαγή του Κλίματος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο.
2. Shell
Η μεγαλύτερη ίσως πετρελαϊκή εταιρεία στον κόσμο απέκτησε πρόσφατα γραφεία στις Βρυξέλλες για να προωθεί τα συμφέροντά της.
Η πολιτική της χαρακτηρίζεται από την επαναλαμβανόμενη άρνηση της να αναλαμβάνει τις ευθύνες της για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που έχει διαπράξει, για τη διείσδυση της σε κυβερνήσεις, με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Νιγηρίας.
Ο πετρελαϊκός κολοσσός έχει ρόλο – «κλειδί» στο Παγκόσμιο Επιχειρηματικό Συμβούλιο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (World Business Council for Sustainable Development), στο Global Climate Coalition ―οργανισμός που είχε συσταθεί από αμερικάνικες επιχειρήσεις που ήταν αντίθετες με τη λήψη μέτρων για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και είναι ανενεργός από το 2002― και στο Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (Centre for European Policy Studies). Η Shell ασκεί πιέσεις για να υιοθετηθούν χαμηλότεροι στόχοι μείωσης των επικίνδυνων αερίων και για την υιοθέτηση επιδοτήσεων για την τεχνολογία αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί τη λύση για το πρόβλημα υπερθέρμανσης του πλανήτη.
3. Vattenfall
Η σουηδική εταιρεία ενέργειας είναι μια από τις τέσσερις μεγαλύτερες στην Ευρώπη, εκπέμπει περισσότερους από 83 εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα (με στοιχεία του 2008) και έχει κατηγορηθεί για πρακτικές «πράσινου ξεπλύματος» (greenwash). Στο παρελθόν είχε χρησιμοποιήσει εντυπωσιακές επικοινωνιακές πρακτικές για να προωθήσει το λεγόμενο «Μανιφέστο για το Κλίμα», σχέδιο που είχε χαρακτηριστεί ως προσπάθεια «πράσινου ξεπλύματος» του προφίλ της εταιρείας, που είναι από τους μεγαλύτερους παίκτες στο λόμπι του άνθρακα. Είναι μέλος σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς που έχουν συσταθεί από επιχειρήσεις με στόχο να πολεμηθεί η στρατηγική του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή και να μην υιοθετηθούν δεσμευτικοί κανόνες για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
4. International Emissions Trading Association (ΙΕΤΑ)
Η ΙΕΤΑ αποτελεί τη Βασική ομάδα πίεσης που εκπροσωπεί την παγκόσμια αγορά ρύπων, μηχανισμός που επί της ουσίας επιτρέπει στις εταιρείες αλλά και στις χώρες που είναι οι μεγάλοι ρυπαντές του πλανήτη, να εμπορεύονται τη ρύπανση. Αντιπροσωπεύει όλους τους μεγάλους παίκτες που έχουν συμφέροντα από το εμπόριο των ρύπων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται η Shell, η ΒΡ, η JP Morgan και η Deutsche Bank.
Η ΙΕΤΑ έχει τη μεγαλύτερη μη κυβερνητική αντιπροσωπεία στον ΟΗΕ και τις συνδιασκέψεις για την κλιματική αλλαγή ενώ παρέχει επιχειρηματική υποστήριξη για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με όρους αγοράς στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιρειών συγγράφουν την πλειονότητα των τροπολογιών που καταθέτουν οι ευρωβουλευτές, ενώ προσλαμβάνουν πρώην επιτρόπους και αξιωματούχους με παχυλούς μισθούς και πραγματοποιούν παραπλανητικές καμπάνιες χρηματοδοτώντας οργανώσεις - βιτρίνες
5. Daimler
Μια από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες στον κόσμο, τη δεκαετία του ’90 δεσμεύθηκε να μειώσει της εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από τα αυτοκίνητα το 2010, συμμετέχοντας σε ένα εθελοντικό πρωτόκολλο που συνέταξε η Κομισιόν. Το 2006, έγινε φανερό ότι ο στόχος δεν μπορούσε να επιτευχθεί σε εθελοντική βάση και η Επιτροπή αποφάσισε να κάνει τον στόχο υποχρεωτικό. Η Daimler, ακολουθούμενη από άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες, ηγήθηκε εκστρατείας κατά της λήψης μέτρων από την Κομισιόν και πέτυχε την καθυστέρηση στην υιοθέτηση δραστικών υποχρεωτικών μέτρων για τις εκπομπές των αυτοκινήτων.
6. International Air Transport Association
Η Διεθνής Ένωση Αερομεταφορών (ΙΑΤΑ) είναι η οργάνωση – ομπρέλα που αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα της αεροπορικής Βιομηχανίας. Εδώ και χρόνια ασκεί ισχυρές πιέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Ηνωμένα Έθνη για να μη υιοθετηθούν μέτρα για την κλιματική αλλαγή στις αερομεταφορές.
Έχει κατηγορηθεί για «πράσινο ξέπλυμα» και για παρουσίαση αναληθών στοιχείων όσον αφορά τις εκπομπές των ρύπων. 0 κλάδος των αερομεταφορών θα ενταχθεί στο σύστημα εμπορίας ρύπων το 2012, πράγμα που σημαίνει ότι οι εταιρείες που θα χρησιμοποιούν ευρωπαϊκά αεροδρόμια θα πρέπει να έχουν άδειες για να καλύπτουν τις εκπομπές τους. Στην παγκόσμια διάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη το 2009, η ΙΑΤΑ ζήτησε να είναι εθελοντική η μείωση των εκπομπών ρύπων για τις αεροπορικές εταιρείες.
«Πράσινο Ποντίκι», Νοέμβριος 2011
Το «Πράσινο Ποντίκι» είναι το μηναίο οικολογικό ένθετο της εφημερίδας «Ποντίκι»