Τι έγινε χτες στο δικαστήριο - Αναβολή για τις 10 Απριλίου ο αγώνας συνεχίζεται

Έπιασε τελικά τόπο η πολιτική ανυπακοή του 37χρονου δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά. Η σημερινή έναρξη της δίκης του, υπήρξε ένα θετικό ορόσημο στον αγώνα του για αυτοοργάνωση των πολιτών, αφού δεκάδες συμπολίτες μας από όλα τα μέρη της Κύπρου, κατέκλυσαν την αίθουσα του δικαστηρίου για να συμπαρασταθούν στην ενέργεια πολιτικής ανυπακοής του, να μην καταβάλλει τις εισφορές του προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, διαμαρτυρόμενος για τη διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο, που ανέρχονται στο ποσό των 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ραντεβού στις 10 Απριλίου

Κατά τη σύντομη, ολιγόλεπτη τυπική διαδικασία στο επαρχιακό δικαστήριο Λευκωσίας, ενώπιον της δικαστή Χριστιάνας Παρπόττα, ο 37χρονος Μ. Παρασκευάς άσκησε το δικαίωμά του να γνωρίζει τη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής για να καθορίσει τη θέση του, κατά πόσο θα παραδεχτεί ή όχι τις κατηγορίες εναντίον του.

Η δικαστής όρισε τη 10^η Απριλίου 2014 για να συνεχιστεί η δίκη και να δώσει ο κατηγορούμενος την απάντησή του. Σε σύντομη συγκέντρωση που ακολούθησε έξω από το κτίριο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ο νεαρός δικηγόρος κάλεσε ακόμα περισσότερους συμπολίτες μας να παρευρεθούν εκείνη τη μέρα για να στηρίξουν το κοινωνικό αίτημα για αλλαγή του νόμου που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και για οικονομικό και λογιστικό έλεγχο του Ταμείου από τον λαό.

Περαιτέρω αποκάλυψε την υπερασπιστική γραμμή του, που όπως είπε, έχει στόχο να αξιοποιήσει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με την οποία ως κατηγορούμενος έχει το δικαίωμα να ζητήσει από το δικαστήριο να κληθεί ως μάρτυρας κατηγορίας, κάποιο πρόσωπο που έχει να αναφέρει ουσιώδη μαρτυρία».

Ο Υπουργός, ο Διευθυντής και…η Ρόζα Παρκς

Ο Μ. Παρασκευάς αποκάλυψε ότι θα καλέσει ως μάρτυρα κατηγορίας τον Υπουργό Εργασίας ή τον Διευθυντή του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων για να έρθει να δώσει μαρτυρία κατά πόσο διαγράφηκαν ή όχι οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που ανέρχονται στο ποσό των 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. «Το δικαστήριο», πρόσθεσε, «θα αποφανθεί κατά πόσο ο Υπουργός ή ο Διευθυντής ΤΚΑ είναι υποχρεωμένος να καταθέσει ή όχι. Έχω και άλλα νομικά όπλα, αλλά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν θα περιμένουμε από κανένα δικαστήριο να μας δικαιώσει.

Από μόνοι μας θα “αναγκάσουμε” τους δικαστές που είναι και αυτοί μέρος του συστήματος, να πάρουν σωστές αποφάσεις». Συνέχισε αναφέροντας το παράδειγμα της πολιτικής ανυπακοής της Αμερικανίδας έγχρωμης μοδίστρας Ρόζα Παρκς που το 1955 στην Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ. «Η Ρόζα Παρκς», είπε, «δεν εφάρμοσε τον ρατσιστικό νόμο που χώριζε τους ανθρώπους σε άσπρους και μαύρους και που αποδέχονταν και οι δικαστές μέχρι τότε και έτσι το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων με τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, κατάφερε να καταργήσει τον ρατσιστικό νόμο».

Μικρά βήματα για το καλύτερο

Είπε και τα εξής ο Μιχάλης Παρασκευάς προς τους παρευρεθέντες: «Θέλω να σας πω ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό που κάνετε και σας ευχαριστώ πολύ. Νιώθω ότι ο κόσμος μπορεί να κάνει την αλλαγή, φτάνει να το θέλει. Το θέμα εδώ, δεν είμαι εγώ. Το θέμα είναι ευρύτερα κοινωνικό. Γι’ αυτό είπα ότι αυτή η μέρα είναι πολιτικό ορόσημο. Κάνουμε μικρά σταθερά βήματα στην κατεύθυνση εκείνου που πιστεύουμε είναι το καλύτερο για τον τόπο. Θεωρώ ότι ήρθε αρκετός κόσμος, αν και είναι Πέμπτη, καθημερινή μέρα δουλειάς και σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που είστε εδώ, που ήρθατε ακόμα κι από την Πάφο, από τη Λεμεσό, από το Λυθροδόντα και από άλλες περιοχές. Πρέπει αυτό το κίνημα να μεγαλώσει».

«Όπλο μας η αλληλεγγύη»

Όπως ανέφερε ο δικηγόρος-ακτιβιστής, οι προτάσεις του είναι «πρακτικά και άμεσα εφαρμοστέες». Και συνέχισε: «Δεν λέμε αερολογίες ότι θα αλλάξουμε τα πάντα κλπ. Ως δικηγόρος ξέρω το σύστημα καλύτερα από εκείνους και αυτό για μένα είναι μεγάλο όπλο και θέλω να το χρησιμοποιήσω για το καλό όλων μας.

Πρώτον λοιπόν, ζητούμε άμεσα εδώ και τώρα τροποποίηση του Άρθρου 72 του νόμου για τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις που να ορίζει ότι τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου θα ορίζονται από τους εργαζόμενους, με εκπρόσωπους άμεσα ανακλητούς. Πρέπει εμείς οι εργαζόμενοι να αποφασίζουμε ποιος θα μας εκπροσωπεί. Δεν γίνεται ο πολίτης να συνεισφέρει για 40 χρόνια στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων και να έρχονται οι διάφοροι διορισμένοι να τα τρων. Η Γενική Ελέγκτρια διαπίστωσε ότι το Ταμείο έχει υπόλοιπο 7.466,9 δισεκατομμύρια ευρώ! Δηλαδή το κράτος εκτελώντας τις εντολές της Τρόϊκας, διέγραψε τα 7.466,9 δισεκατομμύρια ευρώ των εισφορών μας!

»Είδαμε αυτές τις μέρες τη διαπλοκή και τη συναλλαγή που έγινε. Εγώ δεν πιστεύω σε θεσμούς, πιστεύω σε ανθρώπους. Στην περίπτωση αυτή η Χρυστάλλα Γιωρκάτζη έκανε καλά τη δουλειά της – τους αποκάλυπτε και τους ξεμπρόστιαζε. Αυτή τη στιγμή την έκαναν Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας και ο τελευταίος θεσμός που ίσως λειτουργούσε προς όφελος όλων μας, του Γενικού Ελεγκτή, έπεσε. Όμως η Γενική Ελέγκτρια εξέδωσε πολύ σημαντικές εκθέσεις που έχουμε στη διάθεσή μας και αποκαλύπτουν ότι το κράτος έκανε παράβαση όλων των νόμων.

Δεύτερον, ζητούμε οικονομικό, λογιστικό έλεγχο του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων με άμεση πρόσβαση επί 24ωρης βάσης, στο Διαδίκτυο. Αλλά για να γίνουν αυτά, πρέπει να τα υποστηρίξουν οι Κύπριοι πολίτες. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας».

Αν οι 50 γίνουν 200 ή 1000…

Ο κ. Παρασκευάς αναφέρθηκε και στο πρώτο ρεπορτάζ για το θέμα αυτό που έγινε από τον υπογράφοντα στις 20 Δεκεμβρίου 2013. «Αυτή η συνέντευξη», είπε, «κυκλοφόρησε στο Sigmalive και στο Διαδίκτυο – facebook, twitter κλπ – γιατί ευτυχώς εκείνοι δεν ελέγχουν πλέον την ενημέρωση. 

Βλέπετε τώρα ότι απουσιάζουν απ’ εδώ όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης. Μήπως δεν γνωρίζουν για τη σημερινή εκδήλωση; Φυσικά και το ξέρουν. Όμως δεν βρίσκονται εδώ για να την καλύψουν δημοσιογραφικά κι αυτό λέει πολλά.

»Πρέπει να καταλάβουμε τη δύναμή μας. Μέχρι αυτή τη στιγμή, 50 άνθρωποι υπέγραψαν την επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και συνειδητά δεν πληρώνουν Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Αν οι 50 γίνουν 200, 300 ή 1000, το σύστημα θα κρεπάρει και θα παραλύσει. Γιατί πρέπει να γίνει αυτό; Για να αναγκαστούν να έρθουν να διαπραγματευτούν με εμάς, τους απλούς ανθρώπους που ενεργούμε χωρίς να μας καπελώνει κανένας και που εκπροσωπούμε μόνο τον εαυτό μας. Αυτό είναι το όραμά μου, οι απλοί άνθρωποι να αυτοοργανωθούμε, χωρίς καπέλωμα από κανένα. Γιατί ξέρουμε καλά ότι το κράτος, μας έχει ανάγκη, όχι εμείς το κράτος».

Πηγή