Άρθρο για την διεθνιστική εκδήλωση στην Αθήνα με τη συμμετοχή μας

Η ανάδειξη των κινδύνων που απορρέουν από τις νέες συμμαχίες που αναπτύσσονται στη Μεσόγειο, με το νέο προσανατολισμό Ελλάδας και Κύπρου προς μια μόνιμη και αναβαθμισμένη συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ ήταν το αντικείμενο της Διεθνιστικής εκδήλωσης. Η ενδυνάμωση και δικτύωση των κινημάτων της περιοχής με στόχο να αντιμετωπισθεί ο αυξανόμενος εθνικισμός αλλά και οι πολεμικές απειλές που αναπτύσσονται, οδήγησε τις διοργανώτριες οργανώσεις να προσκαλέσουν οργανώσεις από Τουρκία, από τις δύο κοινότητες της Κύπρου αλλά και από το Ισραήλ, απ’ όπου δυστυχώς τελικά δεν κατάφερε να έρθει  ο προσκεκλημένος.

   

  Φόρος τιμής στον Πέρετς Κιντρόν

Ο συντονιστής Τάσος Κωστόπουλος άνοιξε την εκδήλωση με ένα φόρο τιμής προς τον Πέρετς Κιντρόν, Ισραηλινό αγωνιστή κατά του εθνικισμού, του μιλιταρισμού και του πολέμου, που πέθανε στις 7 Νοεμβρίου, και αποτελούσε μια συμβολική μορφή. Μετείχε στο κίνημα από τη δεκαετία του 1960 σε οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, κοινές οργανώσεις με τους Παλαιστίνιους, στους αντιρρησίες συνείδησης στη χώρα του, και έχαιρε διεθνούς αναγνώρισης. Είχε έρθει στην Ελλάδα προσκεκλημένος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης και του Δικτύου Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος. Το 2002 τον συναντήσαμε στις διαδηλώσεις εναντίον της ισοπέδωσης της Ραμάλα, οι οποίες ήταν μαζικές και γνώρισαν μεγάλη καταστολή, και στις οποίες είχε  πάει πολυπληθής ομάδα από το ελληνικό κίνημα.

                     

                    Χουλιά Γκιουλές - δημοσιογράφος  - Γερμανία

Μιλώντας για τον πόλεμο, μπορούμε να πούμε ότι η Γερμανία, πριν επιτεθεί στους άλλους λαούς, επιτέθηκε στο δικό της. Στην πορεία να σώσουν τις τράπεζες, ψάχνουν να βρουν το αμαρτωλό κατσίκι, και αυτό είναι οι μετανάστες, που δεν δουλεύουν, ή όπως έγραψε η εφημερίδα Μπιλτ οι Έλληνες που είναι τεμπέληδες και φάγανε τόσα λεφτά ή φταίνε τα «προβληματικά» κράτη. Αυτή η προπαγάνδα αναπτύχθηκε ιδιαίτερα μετά τις 11 Σεπτέμβρη, με κύριο στόχο τους μετανάστες. Ιδιαίτερα προβλήματα που αφορούν τους νέους και τις γυναίκες, τα χρησιμοποιούσαν στην προπαγάνδα τους. 

Φέτος γιορτάζονται τα 50 χρόνια από τότε που άρχισε η μετανάστευση των Τούρκων εργατών και εργατριών στη Γερμανία, και όμως ακόμα υπάρχουν πολλοί νόμοι που δεν τους αναγνωρίζουν ίσα δικαιώματα και γενικότερα τους βλέπουν σαν ξένους. Ακόμα και στο γάμο, αλλιώς ανττιμετωπίζουν με πολίτες τρίτων χωρών, και αλλιώς αν είναι Αμερικανοί πολίτες. Κι ενώ μιλάνε για τα δικαιώματα των γυναικών, για να τους δώσουν άδεια τις συνδέουν με την άδεια του συζύγου. Μπορεί από χώρα σε χώρα τα προβλήματά μας να είναι διαφορετικά, όμως στο βάθος είναι κοινά και ο δρόμος αντιμετώπισής τους είναι ο αγώνας.

Χασιμέ Ακπακίς - Κόμμα Εργασίας - Τουρκία

Καθώς ερχόμουνα έμαθα ότι έχετε κι εσείς έναν Ντερβίς (στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που διορίστηκε υπουργός Οικονομικών το 1991) κι από τότε παλεύουμε με την πολιτική του Ντερβίς στην Τουρκία. Σας εύχομαι καλή επιτυχία στο δικό σας αγώνα. 

Στην Τουρκία ήρθε πριν λίγα χρόνια στην κυβέρνηση το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, αλλά είναι ένα μαύρο κόμμα και εχθρός του λαού. Οι Αμερικάνοι και άλλοι ιμπεριαλιστές τον έβαλαν στην κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Τώρα έχουν αναπτύξει το δόγμα του νέου Οθωμανισμού, όπου λένε πρέπει να πάμε με καπιταλιστικούς όρους σε όσες χώρες ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία. 

Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής τόσο οι Αμερικάνοι όσο και το Τούρκικο κεφάλαιο θέλουν να επεκτείνουν την κυριαρχία τους. Στη Λιβύη και τη Συρία, μέχρι χθες ο Ερντογάν έλεγε ότι ήταν αδέλφια οι εξουσίες. Όταν ήταν να πάει το ΝΑΤΟ στη Λιβύη, ο Ερντογάν έλεγε ότι δεν πρέπει να γίνει. Μετά είπε ότι αυτό χρειαζόταν. Η πολιτική του Ερντογάν ενάντια στο Ισραήλ, είναι απλώς διπρόσωπη. Ο πόλεμος του Ισραήλ ενάντια στους Παλαιστίνιους, είναι ίδιος με τον πόλεμο της Τουρκίας ενάντια στους Κούρδους. Εδώ και 30 χρόνια διεξάγεται ένας βρόμικος και αιματηρός πόλεμος ενάντια στους Κούρδους, που αγωνίζονται εδώ και 30 χρόνια για δημοκρατικά δικαιώματα. Πολλές οργανώσεις και το δικό μας κόμμα, υποστηρίζουν την αυτοδιάθεση των λαών και αυτόν τον αγώνα. 

Ο Ερντογαν εδώ και δύο χρόνια παραδέχτηκε ότι υπάρχει κουρδικό ζήτημα, ενώ προηγούμενα έλεγαν ότι οι Κούρδοι είναι ορεσίβιοι Τούρκοι. Κι ενώ έκανε κάποια ανοίγματα, στη συνέχεια σκλήρυνε την πολιτική του ενάντια στους Κούρδους και όσους τους υποστηρίζουν. Φυλάκισε βουλευτές και συνέλαβε επίσης αρκετούς διανοούμενους, συγγραφείς, δημοσιογράφους.

Το Κόμμα μου υποστηρίζει τη φιλία των λαών και τους κοινούς αγώνες, και τονίζει ότι ο κουρδικός λαός είναι διπλά καταπιεσμένος. Εμείς υποστηρίζουμε τους κοινούς αγώνες των λαών.

Μέλος της οργάνωσης ΑΝΤΑΡΤΕΣ από την Κύπρο

Η Κύπρος ήρθε στο διεθνές προσκήνιο με την έκρηξη στο Μαρί, με τους 13 νεκρούς, κάτι που δείχνει την ανεύθυνη πολιτική του κυπριακού κράτους και τις σχέσεις του με τον ιμπεριαλισμό και το Ισραήλ. Τώρα αυτά συνεχίζονται με τα παιχνίδια με το φυσικό αέριο. για εμάς αυτή η πολιτική είναι μέρος του ακήρυχτου πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη, όχι μόνο της Κύπρου αλλά και των άλλων χωρών που εμπλέκονται σ’ αυτές τις συμμαχίες. 

Εδώ καταρρέει και το παραμύθι ότι μπορεί να υπάρχει μια αριστερή κυβέρνηση επί του καπιταλιστικού συστήματος. Ο προοδευτικός κόσμος στήριξε αυτή την αλλαγή, αναμένοντας την επίλυση του Κυπριακού. Γρήγορα οι ελπίδες προς τον αριστερό πρόεδρο αλλά και τον Τουρκοκύπριο Ταλάτ διαψεύστηκαν, όχι μόνο για το Κυπριακό αλλά και για την άρνησή του να συγκρουστεί με το λεγόμενο βαθύ κράτος το οποίο από την εποχή της ανεξαρτησίας ελέγχεται από αντιδραστικές δυνάμεις, και από την ακροδεξιά.  

Αυτό φάνηκε και από την άρνησή τους να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία, ενώ στους Τουρκοκύπριους αυτό έγινε. Επίσης είναι το θέμα της φορολόγησης της εκκλησίας, που κατέχει το 20% της κυπριακής γης και ο αρχιεπίσκοπος αυτή τη στιγμή εκφράζει ακροδεξιές απόψεις. Το ίδιο φάνηκε και στα εργατικά θέματα. 

Η στροφή του Χριστόφια προς τη συμμαχία με το Ισραήλ και τις μεγάλες δυνάμεις υπάρχει εδώ και αρκετό χρόνο τώρα. Ακόμα και στους πολέμους που διεξήγαγαν οι Αμερικάνοι, από την εποχή του Παπαδόπουλου ακόμα, έχουν υπογραφεί 14 συμφωνίες συμμετοχής στον λεγόμενο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, και έχουν παραχωρήσει τις βάσεις για το σκοπό αυτό. Τώρα αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν με τον Λίβανο, σε σχέση με την ΑΟΖ, και από το 2006 ακόμα όταν επιτέθηκε το Ισραήλ στον Λίβανο, η κυπριακή κυβέρνηση είχε συμβάλει στον αποκλεισμό του. 

Σχετικά και με το Ισραήλ, η Κύπρος έχει απεμπολήσει το χαρακτήρα που είχε ως σύμμαχος των αραβικών κρατών και των Παλαιστινίων. Από το Γενάρη του 2009, με τον αποκλεισμό της Γάζας, φάνηκε η πολύ αντιδραστική στροφή της κυπριακής κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ απέναντι στο Παλαιστινιακό. Αυτό έφτασε στην κορύφωσή του με τα πλοία της Γάζας που τα εμπόδισαν να περάσουν από Κυπριακό χώρο. Έχει πλέον επιτευχθεί μια συναίνεση από όλα τα κόμματα, με το επιχείρημα ότι πρέπει να είμαστε ενωμένοι ενάντια στην Τουρκία που μας απειλεί σ’ αυτό το ζήτημα. Αντίθετα στον αριστερό κόσμο αυτή η πολιτική έχει φέρει μεγάλη αμηχανία, γι’ αυτό προς το παρόν δεν υπάρχουν έντονα ρήγματα στον αριστερό κόσμο.

Στο θέμα των δύο κοινοτήτων, εμείς υποστηρίζουμε την επανένωση και τη συνεργασία σε ταξική βάση.

Με όλο αυτό το σκηνικό που γίνεται με τις ΑΟΖ, υπάρχουν άπειρες στρατιωτικές δυνάμεις στην Κύπρο, εκτός από τις προϋπάρχουσες. Ακόμα, σε σχέση με τις βρετανικές βάσεις, ο Χριστόφιας είπε ότι το ζήτημα να φύγουν δεν μπορούμε να το βάλουμε τώρα, είναι ζήτημα που θα το λύσουν τα εγγόνια ή τα δισέγγονά μας. Η Κύπρος συμμετέχει στη Βαλκανική ταξιαρχία του Ευρωστρατού, που κύριο στόχο της έχει την καταστολή εξεγέρσεων. Το Ισραήλ σήμερα χρησιμοποιεί τον κυπριακό χώρο, λιμάνια, αεροδρόμια, σαν να είναι η 4η εγγυήτρια δύναμη. Εμείς είμαστε αντίθετοι σε όλα αυτά, και προσπαθούμε να υπάρχει ένα αντιπολεμικό κίνημα που να ανατρέψει τα σχέδιά τους, σε συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους.

Μουράτ Κανατλί -Κόμμα Νέα Κύπρος - Αντιρρησίας συνείδησης

Πάντα η καρδιά μας χτυπάει μαζί σας και με το κίνημα στο Σύνταγμα. Προσπαθούμε να παρακολουθήσουμε από κοντά τις εξελίξεις και να δείξουμε τη συμπαράστασή μας. Το Κυπριακό είναι ένα ζωντανό ζήτημα και στην Ελλάδα και στην Τουρκία και στις δύο πλευρές της Κύπρου, που ανεβάζει διαρκώς τον εθνικισμό. ιδιαίτερα μετά το 1964 οι τούρκοι της Κύπρου εξαναγκάστηκαν στη γκετοποίηση και οι Ελληνοκύπριοι γίνανε μοναδικοί κυρίαρχοι στην Κύπρο, πράγμα που δημιούργησε μια ντε φάκτο κατάσταση που διαρκεί μέχρι σήμερα. 

Το 1974 πραγματοποιήθηκε η εισβολή της Τουρκίας στο 1/3 της Κύπρου και αυτό δημιούργησε μια νέα κατάσταση, και μια εξαρτημένη από την Τουρκία περιοχή. Αυτό ήταν πάντα ζήτημα με βάση το οποίο η Τουρκία ανέβαζε τον εθνικισμό, όπως και το κούρδικο και το αρμένικο.Και το κυπριακό έγινε ένα ταμπού και απαγόρευαν στους λαούς της Τουρκίας να συζητούν γι’ αυτό. Τόσο η Τουρκία όσο και η Ελλάδα, βλέπουν την Κύπρο ως μητέρες πατρίδες και αυτά δημιουργούν σοβαρά ζητήματα στην επίλυση του Κυπριακού, γιατί δεν είναι αποδεκτή η ανεξαρτησία της Κύπρου.

Ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές αγωνιζόμαστε εδώ και χρόνια, και λέμε ότι υπάρχουν πολλοί πολιτισμοί στην Κύπρο.

Το 2003-4 οι εξελίξεις για την επίλυση δεν προχώρησαν, και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μας έφερε σε σημείο ανάπτυξης του εθνικισμού, και αυτή η διαίρεση είναι σήμερα πιο βαθιά.

Όταν ξεκίνησαν οι έρευνες για τους φυσικούς πόρους φάνηκε ότι οι συνθήκες πολέμου είναι υπαρκτές, και η τουρκία είπε ότι θα στείλει στόλο στην περιοχή, και οι στρατιωτικές δυνάμεις της βρίσκονταν σε συναγερμό. Είναι πολύ επικίνδυνη η γεωγραφική περιοχή που ζούμε. Και δεν ξεχνάμε ότι χρησιμοποιούνται οι βάσεις και τα λιμάνια της Κύπρου σε όλους τους πολέμους του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό ο αντιμιλιταριστικός αγώνας στην Κύπρο είναι σημαντικός. Τώρα προχωράμε σε μια επικίνδυνη κατάσταση με τη συμμαχία με το Ισραήλ, κάτι που είναι μια προδοσία ενάντια στον ηρωϊκό αγώνα του παλαιστινιακού λαού.

Για εμάς είναι σημαντικό θέμα η λύση του Κυπριακού, και χρειάζεται μια καινούρια πρόταση, όπως στη Βόρειο Ιρλανδία.

Όσο για την υπόλοιπη κατάσταση στη Βόρειο Κύπρο, όλα εξελίσσονται με βάση τις αποφάσεις για την ίδια την Τουρκία. Την περασμένη εβδομάδα συνέλαβαν αρκετούς Κούρδους φοιτητές, που εμείς τους υποστηρίξαμε. Επίσης προχωρούν σε ιδιωτικοποιήσεις, πράγμα που αναμένουμε να αντιμετωπισθεί με μεγάλες κινητοποιήσεις.

                            

                         Τάσος Κωστόπουλος - δημοσιογράφος - συντονιστής

Για το Κυπριακό νομίζω ότι κρίθηκε το 2004 οριστικά και αμετάκλητα η παγίωση της διχοτόμησης ασχέτως αν σε επίπεδο νομικό υπάρξει κάτι που να μοιάζει με δύο κράτη σε συσκευασία ενός. Μετά από τόσα χρόνια διχοτόμησης, οι κοινωνίες είναι διαφορετικές.

Το βασικότερο όταν μιλάμε για τη σημερινή συγκυρία είναι η καπιταλιστική κρίση και ο πόλεμος ως μια δυνατή διέξοδός της, ως μια παραδοσιακός τρόπος εξόδου από την κρίση. Επίσης έτσι πειθαρχούμε το εργατικό δυναμικό, στο όνομα της έκτακτης ανάγκης. Επίσης υπάρχει μια διαφορά φάσης στην κρίση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, εδώ είμαστε στο μάτι του κυκλώνα, στην Τουρκία βρίσκονται σε μια δικιά μας πρότερη κατάσταση. 

Η ιστορία της ΑΟΖ και η επιστράτευσή της μπορεί να λειτουργήσει ως μια διέξοδος από την κρίση όταν καεί το χαρτί των τραπεζιτών και άλλων δήθεν τεχνοκρατών. Και όταν η ελληνική κοινωνία φθάσει σε τέτοιο σημείο βρασμού, που θα είναι έτοιμη να πετάξει το καπάκι. Το λεγόμενο Σκοπιανό δεν προσφέρεται για μια τέτοια διέξοδο, απεναντίας η ΑΟΖ, το Καστελλόριζο και τα πετρέλαια μπορεί να συγκινήσει ένα μέρος του πληθυσμού. Ενώ το 2004 δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα πήγαινε κάποιος Έλληνας να πεθάνει για την ΑΟΖ, δεν είμαι σίγουρος τι θα γίνει το 2014. 

Κι εδώ παίζει επίσης μεγάλο ρόλο το θέμα της συμμαχίας με το Ισραήλ. παλιότερα υπήρχε το σύνθημα Ελλάδα-Κύπρος Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει. Ήταν ένα αυτονόητο σύνθημα. Τώρα αναρωτιέμαι αν αυτή η παλιά κατάσταση που περιγράφω οφείλεται σε πραγματική αλληλεγγύη προς ένα λαό που παλεύει για τα δίκαιά του, ή μια παρένδυση της αντιιμπεριαλιστικής πολιτικής ενάντια στον άξονα ΗΠΑ, Τουρκία Ισραήλ, και δεύτερον του παραδοσιακού αντισημιτισμού όπου έβλεπε όταν βομβαρδίζονταν οι Παλαιστίνιοι από το Ισραήλ να σκέφτεται ότι ο Εβραίος χτυπάει τον ορθόδοξο Χριστιανό. 

Κι έχουμε σήμερα, ακόμα και οι αντισημιτικές δυνάμεις που βλέπουν τον παγκόσμιο εβραϊσμό ως πηγή όλων των κακών, να δέχονται αυτό τον επαναπροσανατολισμό των συμμαχιών.  Και επίσης να θυμίσω ότι σήμερα, που η ακροδεξιά μπαίνει στην κυβέρνηση, πριν λίγες εβδομάδες ο αρχηγός της ο Καρατζαφέρης, είχε προτρέψει την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σ’ ένα θερμό επεισόδιο ενάντια στην Τουρκία, με την πλάτη των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Και να θυμίσω ότι ο αρχηγός αυτός της ακροδεξιάς, συνδυάζει τον πιο αποκρουστικό αντισημιτισμό με συνεργασίες με το Ισραήλ, και με την επίκληση να νικήσει η Ελλάδα με την επίκληση αυτής της συμμαχίας. 

  

                                      Σίσσυ Βωβού - Εφημερίδα Εποχή