Zapatistas (EZLN): Για τα 20 χρόνια της επανάστασης

Κήρυξη Πολέμου

Gloria Muñoz Ramírez

Όλα άρχισαν με την κήρυξη ενός πολέμου. Η τελευταία επιλογή, είπαν, αλλά ενός πολέμου. Πολλοί είπαν τότε ότι όλο αυτό ήταν συμβολικό, ότι τα όπλα δεν είχαν καμία σημασία, ότι δεν ήταν ένας τακτικός στρατός, αλλά μια ομάδα κουρελήδων με ραβδιά για όπλα . Αλλά ήταν και είναι ένας πόλεμος. Επτά δημοτικά κτίρια κατελήφθησαν, μετά άνοιξαν οι πόρτες των φυλακών που ήταν γεμάτες από αθώους ιθαγενείς,  δημοτικά παλάτια – σύμβολα εξουσίας και ντροπής – καταστράφηκαν, γαίες, αγροκτήματα και το ζωικό κεφάλαιο που κατέχονταν από γαιοκτήμονες και αφεντικά της πολιτικής  ανακτήθηκαν, η αστυνομία και λευκοί φρουροί αφοπλίστηκαν, πιάστηκε ένας αιχμάλωτος πολέμου. Και ο θάνατος, ο οποίος ήδη υπήρχε, έγινε ορατός.

Έτσι, 20 χρόνια είναι για το τίποτα; Εξαρτάται. Είναι τώρα δύο δεκαετίες από τότε που ο EZLN άρχισε μια πορεία που ποτέ δεν είχε την πρόθεση να είναι μόνο γι’ αυτόν (τους ανθρώπους του). Έχοντας σχηματιστεί κυρίως από Tzotziles, Tzeltales, Tojolabales, Choles, Zoques και Mames, δεν γεννήθηκε με καθαρά αυτόχθονες αξιώσεις. Από την αρχή του (Νοέμβριος 1983, και ακόμη πιο πριν) μίλησε για ένα εθνικό αγώνα . Το 1983 ο EZLN ρωτούσε « πώς θα εξασφαλίσουμε καλή υγεία, καλή εκπαίδευση, καλή στέγαση, για ολόκληρο το Μεξικό; Είναι μια πολύ μεγάλη δέσμευση. Και τότε το είδαμε και εμείς. 

Σε αυτά τα πρώτα 10 χρόνια αποκτήσαμε πολλές γνώσεις, εμπειρίες, ιδέες και τρόπους οργάνωσης. Και σκεφτήκαμε: πώς θα μας δεχτεί ο λαός του Μεξικού (επειδή δεν τους αποκαλούσαμε κοινωνία των πολιτών); Και νομίζαμε ότι επρόκειτο να μας υποδεχτούν με χαρά διότι φυσικά επρόκειτο να πολεμήσουμε και να πεθάνουμε γι ‘αυτούς, γιατί θέλουμε την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για όλους. Αλλά την ίδια στιγμή σκεφτήκαμε, πώς θα είναι; Θα μας αποδεχτούν;» θυμόταν πριν από λίγα χρόνια ο τωρινός υποδιοικητής Moisιs, o Tzeltal διοικητής, οραματιστής και επαναστάτης. Η στιγμή ήρθε την 1η Ιανουαρίου του 1994 . Ο πόλεμος εξέπληξε τον κόσμο. Και η ανάδυση της κοινωνίας των πολιτών με την οποία συναντιούνται εδώ και 20 χρόνια … 

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει το κίνημα είναι το πείσμα της σε πρωτοβουλίες οι οποίες, αν και μπορεί να μην έχουν αίσιο τέλος, αυτό που έχει σημασία είναι να τις περπατάμε, να μην παραδινόμαστε. Σήμερα, οι Ζαπατίστας είναι ίδιοι και διαφορετικοί. Είναι οι ίδιοι, γιατί οι απαιτήσεις τους είναι το ίδιο επίκαιρες όπως και τότε. Είναι διαφορετικοί, γιατί  τα χρόνια παίρνουν το φόρο τους, τα χρόνια δεν περνούν με ατιμωρησία. Και το Μεξικό είναι  διαφορετικό αλλά και ίδιο. 

Ο «Σαλινισμός» που ακολούθησε μετά  το 1994 (Σημείωση του Μεταφραστή: περίοδος με τη μεγαλύτερη φτώχεια, ανεργία, διαφθορά και ανισότητα στη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού) είναι πλέον γνωστός με άλλο όνομα. Η λεηλασία δεν τελειώνει. Κανείς δεν αρνείται ότι οι Ζαπατίστας κατάφεραν το πιο σοβαρό πλήγμα σε ένα σύστημα που καταπίνει τα πάντα. Η φράση τους “Ya Basta!” (Αρκετά πια!)  ήταν καταστροφική. Θα συνεχίσουν να κάνουν ένα πολύ ζωηρό αγώνα σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από τις διαπραγματεύσεις των κομμάτων τα οποία μοιράζουν τα πάντα .

Η αυτόνομη οργάνωση των λαών τους, με έναν τρόπο μοναδικό στον κόσμο, είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα επιτεύγματα τους. Όχι το μόνο. Κάνοντας αυτό, η κληρονομιά των Ζαπατίστας δεν είναι να δούμε την εθνική και παγκόσμια απήχηση ενός κινήματος που έφτασε την 20η επέτειό του ( 30 από τη γέννησή του), χωρίς να του παραδοθούμε. Μπορεί κανείς να πει το ίδιο χωρίς μια μικρή αμηχανία;

(Οι από τα κάτω)

...................................................................................................................................................................

Subcomandante Marcos: Η επανάσταση είναι το καταφύγιο του EZLN, ακριβώς όπως 20 χρόνια πριν

Ο Υποδιοικητής Marcos, ηγέτης του Στρατού των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση (EZLN), δήλωσε, σε ανακοινωθέν που κυκλοφόρησε από την ομάδα, ότι όπως και πριν από 20 χρόνια, όταν ξεσηκώθηκαν ένοπλοι, έτσι και σήμερα προστατεύονται από την εξέγερση .

“Είναι έδαφος  Ζαπατίστας, είναι Τσιάπας, είναι το Μεξικό, είναι η Λατινική Αμερική, είναι η Γη. Και είναι Δεκέμβρης 2013, κάνει κρύο, όπως έκανε πριν από 20 χρόνια, και όπως και τότε , σήμερα μια σημαία είναι το καταφύγιό μας: αυτή της εξέγερσης”, δήλωσε ο ηγέτης των ανταρτών, ο οποίος δεν έχει εμφανιστεί δημόσια εδώ και πέντε χρόνια, σε ένα εκτεταμένο γραπτό κείμενο.

Σε όλο το κείμενο, γεμάτο από την ειρωνεία που χαρακτηρίζει τα γραπτά του, ο Marcos έστειλε μια αγκαλιά σε όλους τους  «συντρόφους και συντρόφισσες Ζαπατίστας, τους άθεους και τους πιστούς» για την επέτειο της εξέγερσης τους, η οποία θα εορταστεί την 1η Ιανουαρίου.

“Για εκείνους που εκείνο το βράδυ έβαλαν τα σακίδια και την ιστορία τους στις πλάτες τους, σε όσους πήραν την αστραπή και τη βροντή στα χέρια τους, σε εκείνους που οι μπότες τους ήταν πεταλωμένες χωρίς μέλλον, σε αυτούς που κάλυπταν τα πρόσωπά τους και τα ονόματά τους, σε εκείνους οι οποίοι, χωρίς να ζητούν τίποτα σε αντάλλαγμα , πέθαναν μέσα σε μεγάλη νύχτα έτσι ώστε οι άλλοι, όλοι,  ένα πρωί που ακόμα να έρθει, θα είναι σε θέση να δουν την ημέρα όπως πρέπει να τη βλέπουμε, δηλαδή, από μπροστά, όρθιοι, και με στητό το βλέμμα και την καρδιά», είπε .

Ο ηγέτης των ανταρτών δήλωσε ότι σε όλους όσους ασχολούνται με την ιστορία των Ζαπατίστας σ’ αυτούς πηγαίνει η “μνήμη και η εξέγερση.”

«Γι ‘αυτούς φωνάζουμε, Ελευθερία ! Ελευθερία ! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ! OK . Στην υγειά σας , και ας είναι  τα βήματά μας  τόσο σπουδαία όσο οι νεκροί μας», είπε .

Ο Marcos θυμήθηκε επίσης το θάνατο 49 παιδιών σε μια πυρκαγιά στο βρεφονηπιακό σταθμό ABC στη βόρεια πόλη του Hermosillo το 2009, και διαπίστωσε ότι το περιστατικό ήταν το αποτέλεσμα της «κυβερνητικής απληστίας και  δεσποτισμού.”

” Τα θύματα, 49 παιδιά, είναι οι παράπλευρες απώλειες, όταν ενοχοποιητικά αρχεία καταστράφηκαν ( … ) με την άδικη απουσία τους, τα βρέφη αυτά έχουν μεταφέρει το βάρος σε άλλους άνδρες και γυναίκες. Οι μητέρες και οι πατέρες τους επιζητούν τώρα τη μεγαλύτερη δικαιοσύνη: αυτή η αδικία δεν θα επαναληφθεί», είπε .

Ο ηγέτης των ανταρτών αμφισβήτησε επίσης τις κυβερνήσεις των προέδρων που έχουν κυβερνήσει το Μεξικό από την εμφάνιση του EZLN, τον Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι, τον Ernesto Zedillo, τον Vicente Fox, τον Felipe Calderσn και τον Enrique Peρa Nieto .

” O Vicente Fox θα είναι η απόδειξη ότι οι θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και μιας θυγατρικής αναψυκτικών είναι ανταλλάξιμες … και ότι και οι δύο θέσεις μπορούν να καταλαμβάνονται από άχρηστα άτομα , ο Felipe Calderσn Hinojosa θα είναι ένας «γενναίος πρόεδρος» ( έτσι ώστε οι άλλοι να πεθάνουν ) και όχι ένας ψυχοπαθής που έκλεψε ένα πυροβόλο όπλο (την προεδρία) για τα παιχνίδια πολέμου του ( … ) και ο οποίος κατέληξε να είναι αυτό που ήταν πάντα: ένας δεύτερος υπάλληλος σε μια πολυεθνική », είπε .

Για το σημερινό πρόεδρο, o “Marcos”, ο οποίος έθεσε υπό αμφισβήτηση τις μεταρρυθμίσεις που έχει προωθήσει, συμπεριλαμβανομένης της ενέργειας, οι  οποίες θα επιτρέψουν τις ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα, είπε : “Ο Enrique Peρa Nieto θα είναι ένας καλλιεργημένος και έξυπνος πρόεδρος ( «καλά, είναι ανίδεος και ανόητος, αλλά επιδέξιος » είναι το νέο προφίλ που κατασκευάζεται στους διαδρόμους των πολιτικών αναλυτών), και όχι ένας λειτουργικά αγράμματος” .

Πηγή