Μάχη ενάντια στο φασισμό- Δε φτάνει να έχουμε σωστή γραμμή

Για τη μεγάλη, καθημερινή και ιστορική, μάχη με το φασισμό, θυμόμαστε μερικές εύστοχες συμβουλές του Γκεόργκι Δημητρώφ, που διατηρούν πάντα την επικαιρότητά τους.

Παραπέρα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας, ότι είναι αδύνατο να γίνουν οι αποφάσεις μας χτήμα των πλατειών μαζών, αν εμείς δε μάθουμε να μιλάμε σε μια κατανοητή στις μάζες γλώσσα. Δεν ξέρουμε πάντα να μιλάμε απλά, συγκεκριμένα, με εικόνες, που να είναι γνωστές και κατανοητές στις μάζες. Ακόμη δεν μπορούμε να παραιτηθούμε από αφηρημένες φόρμουλες που μάθαμε απ’ έξω. 

Πραγματικά, κοιτάξτε τις προκηρύξεις μας, τις εφημερίδες, τις αποφάσεις και θέσεις μας, και θα δείτε, ότι συχνά είναι διατυπωμένες σε μια τέτοια γλώσσα, είναι γραμμένες τόσο δύσκολα, που είναι δυσκολονόητες ακόμη και για στελέχη των κομμάτων μας, για να μη μιλήσουμε για τους απλούς εργάτες.

Αν σκεφτούμε, σύντροφοι, ότι οι εργάτες, που μοιράζουν και διαβάζουν τις προκηρύξεις αυτές, ιδιαίτερα στις φασιστικές χώρες ριψοκινδυνεύουν τη ζωή τους, τότε θα γίνει ακόμη πιο φανερό ,ότι πρέπει να γράφουμε σε μια κατανοητή γλώσσα στις μάζες, ώστε να μην είναι μάταιες οι θυσίες που προσφέρουν.

Σε όχι μικρότερο βαθμό, ισχύει αυτό και για την προφορική αγκιτάτσια και προπαγάνδα. Από αυτή την άποψη, πρέπει να παραδεχτούμε ανοιχτά, ότι συχνά οι φασίστες είναι πιο επιδέξιοι και πιο ευέλικτοι από ό,τι πολλοί από τους συντρόφους μας.

Θυμάμαι για παράδειγμα μια συγκέντρωση ανέργων στο Βερολίνο, πριν από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ήταν την εποχή της δίκης ενάντια στους γνωστούς απατεώνες και τυχοδιώκτες αδελφούς Σκλάρεκ, που τράβαγε αρκετούς μήνες. Ο εθνικοσοσιαλιστής ομιλητής που εμφανίστηκε στη συγκέντρωση, εκμεταλλεύτηκε τη δίκη αυτή για τους δημαγωγικούς σκοπούς του. Επισήμανε την περίπτωση απάτης, τις δωροδοκίες και άλλες παλιοδουλειές, που έκαναν οι αδελφοί Σκλάρεκ. Τόνισε, ότι η δίκη ενάντιά τους κρατάει μήνες, υπολόγισε, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες μάρκα κόστισε ήδη στο γερμανικό λαό, και ανάμεσα στα δυνατά χειροκροτήματα των παρισταμένων, δήλωσε, ότι τέτοιους ληστές, όπως είναι οι Σκλάρεκ, πρέπει να τους εχτελούμε χωρίς πολλά λόγια και τα λεφτά που ξοδεύτηκαν για τη δίκη, να τα δίνουμε στους ανέργους. 

Τότε σηκώνεται πάνω ένας κομμουνιστής και ζητάει το λόγo. Ο πρόεδρος αρνείται στην αρχή, αλλά κάτω από την πίεση των παρισταμένων, που ήθελαν να ακούσουν τον κομμουνιστή, αναγκάζεται να του δώσει το λόγο. Όταν ανέβηκε ο κομμουνιστής στο βήμα, όλοι οι παριστάμενοι ήταν περίεργοι να ακούσουν, τι θα πει ο κομμουνιστής ομιλητής. Και τι είπε λοιπόν;

“Σύντροφοι”, είπε με δυνατή και τρανταχτή φωνή, “μόλις τελείωσε η Ολομέλεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς τη συνεδρίασή της. Αυτή κατέδειξε το δρόμο για τη σωτηρία της εργατικής τάξης. Το κύριο καθήκον που μας θέτει, σύντροφοι, είναι η “κατάχτηση της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης”. Η Ολομέλεια τόνισε, ότι το κίνημα των ανέργων πρέπει να πολιτικοποιηθεί. Η Ολομέλεια μας καλεί να το ανεβάσουμε σε ένα ανώτερο επίπεδο…” Και πάνω σ’ αυτό το πνεύμα μίλησε ο ομιλητής παραπέρα, προφανώς πιστεύοντας, ότι “εξηγούσε” τις πραγματικές αποφάσεις της Ολομέλειας.

Μπορούσε ένας τέτοιος λόγος να ενθουσιάσει τους άνεργους; Μπορούσε να τους ικανοποιήσει το γεγονός, ότι θέλουμε πρώτα να τους πολιτικοποιήσουμε και ύστερα να τους κινητοποιήσουμε, για να ανεβάσουμε το κίνημά τους σε ένα ανώτερο επίπεδο;

Καθόμουν σε μια γωνιά και παρατηρούσα με θλίψη, πώς οι παριστάμενοι άνεργοι, που τόσο ήθελαν να ακούσουν τον κομμουνιστή, για να μάθουν από αυτόν, τι να κάνουν συγκεκριμένα  άρχισαν να χασμουριώνται και να δείχνουν φανερά την απογοήτευσή τους. Και δεν παραξενεύτηκα καθόλου, όταν ο πρόεδρος αφαίρεσε τελικά βίαια, χωρίς καμιά διαμαρτυρία από την πλευρά των συγκεντρωμένων, το λόγο από τον ομιλητή μας.

(από το βιβλίο Φασισμός. Βρείτε το ολόκληρο εδώ)

Πηγή