Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ: ΚΥΡΙΑΚΗ 29 / 1 / 2012 - 15:00 KΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΑΦΕΤΗΡΙΑ:  ΣΤΟ ΜΟΛΟ ΛΕΜΕΣΟΥ (ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΡΚΙΝΓΚ) 

Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δε θα μπορούσε παρά να αγγίξει και την Κύπρο. Τα αποτελέσματα της επίθεσης που οι καπιταλιστές εντείνουν ενάντια στους εργαζόμενους δεν έχει άλλο σκοπό, από το να ξεπεραστεί η κρίση εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αλλά η αλήθεια είναι αυτή: Εμείς, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, δε δημιουργήσαμε την κρίση τους. Όπως πάντα τα κέρδη ήταν δικά τους, δικές τους  να ‘ναι και οι ζημιές.

Φορτώνουν σε εμάς τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης, τα χρέη και τα ελλείμματα που το κεφάλαιο δημιούργησε. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση χαρίζει δις στις τράπεζες που συνεχίζουν να αυξάνουν τα κέρδη τους. Η ανεργία αποτελεί πλέον εφιαλτική πραγματικότητα ιδιαίτερα για τη νεολαία, έχοντας φτάσει στο μεγαλύτερο ποσοστό, ενώ οι εργασιακές συνθήκες γίνονται ακόμα πιο σκληρές.

Κι ενώ η κυβέρνηση με τη στήριξη της αντιπολίτευσης επιβάλλει πολιτική λιτότητας με περικοπές και απολύσεις, οι δυνάμεις του κεφαλαίου προσπαθούν να υποτάξουν τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις, με τα εκβιαστικά διλλήματα για το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης μας στο ΔΝΤ. Ταυτόχρονα προσπαθούν να σπάσουν το ηθικό και τη ενότητα της εργατικής τάξης, στοχοποιώντας τμήματα της. Από τη μια έχουμε την επίθεση στους εργαζόμενους του δημοσίου που τους παρουσιάζουν ως δήθεν προνομιούχους και από την άλλη στοχοποιούν τους πιο σκληρά εκμεταλλευόμενους εργάτες, τους μετανάστες.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεγελιούνται από αυτή τη προπαγάνδα. Ήδη είναι ξεκάθαρο ότι οι περικοπές στο δημόσιο ήταν απλά η αρχή και τώρα η επίθεση επεκτείνεται και στον ιδιωτικό τομέα απειλώντας, ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων. Οι μετανάστες από τη άλλη, ζουν σε ένα μεσαιωνικό καθεστώς υπερεκμετάλλευσης που τους έχουν επιβάλει οι κυρίαρχοι. Έτσι οι εργοδότες και το κράτος θέλουν  να αποδυναμώσουν κι άλλο την αξία της εργατικής δύναμης ώστε να μεγαλώσουν τα κέρδη τους.

Ξέρουμε πως εμείς, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, δε θα βρούμε το δίκιο μας αν οι μισθοί των δημοσίων μειωθούν. Ξέρουμε ότι δε θα μπουν στη δικιά μας τσέπη όσα τους κόψουν και ξέρουμε ακόμα καλύτερα, ότι αν η επίθεση ενάντια σε αυτούς περάσει, εμείς θα χάσουμε ακόμα περισσότερα. Ξέρουμε, εμείς οι πιο παλιοί εργαζόμενοι, ότι αν οι νέοι πάρουν χαμηλότερους μισθούς από μας, τότε θα ‘ρθει αργά ή γρήγορα και η δικιά μας η σειρά. Ξέρουμε, εμείς οι νέοι εργαζόμενοι, ότι αν μας πάρουν στη δουλειά με χαμηλότερο μισθό από τον παλιότερο εργαζόμενο που απέλυσαν, με την ίδια ευκολία θα διώξουν κάποτε και μας. Ξέρουμε, εμείς οι Κύπριοι εργαζόμενοι, ότι η εκμετάλλευση των μεταναστών και το φθηνό εργατικό δυναμικό μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει σε εμάς. Όχι γιατί δε μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε που μας «τρώνε» τις δουλειές, ούτε γιατί θέλουμε να τους υπερασπιστούμε από φιλανθρωπία ή συμπόνοια. Είναι γιατί ξέρουμε ότι όταν ένα κομμάτι των εργαζομένων τυγχάνει μεγάλης εκμετάλλευσης, τότε θα ‘ρθει και η σειρά για το άλλο. Γιατί όταν ένα κομμάτι βρίσκεται σε δύσκολη θέση (πχ. παράνομη διαμονή, ανασφάλιστη και μαύρη εργασία) θα δεχθεί να εργαστεί με πολύ χειρότερους όρους, κάτι που θα αναγκάσει το υπόλοιπο κομμάτι σε υποχωρήσεις. Ξέρουμε επίσης ότι οι συντάξεις μας δε θα κινδύνευαν, αν οι ξένοι εργάτες είχαν κοινωνικές ασφαλίσεις. Αλλά η παράνονη διαμονή, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία δεν υφίστανται γιατί δε μπορούν να παταχθούν, αλλά γιατί ακριβώς συμφέρουν το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Για να αποδυναμώνουν συνολικά όλους τους εργαζόμενους. Άραγε λοιπόν, ποιος είναι ο εχθρός;;;

Οι εργαζόμενοι όπου κι αν δουλεύουν, έχουν να κερδίσουν μόνο αν ενωθούν ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τους ισοπεδώσουν.  Κύπριοι και ξένοι εργάτες πρέπει να παλέψουν μαζί για ίσα δικαιώματα και κατακτήσεις, η ενότητα είναι ο μόνος τρόπος να έχουν αντίκρυσμα οι αγώνες τους. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί μόνο αν υπάρξει άμεση και αποφασιστική αντίσταση στη βάση της ταξικής και συνδικαλιστικής ενότητας και αλληλεγγύης.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα ούτε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, καθώς ο ολοκληρωτικός έλεγχος τους από τις κομματικές γραφειοκρατίες, τις έχουν μετατρέψει σε κομματικά όργανα όπου οι βολεμένες ηγεσίες προωθούν τον πελατειακό και ξεπουλημένο διαχειριστικό συνδικαλισμό, που συνήθως συμβιβάζεται ή ακόμα και ταυτίζεται με τα εργοδοτικά συμφέροντα. Όλοι μαζί οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν τη πλάτη σε όλους αυτούς που τους εκμεταλλεύονται και να πάρουν τη κατάσταση στα χέρια τους, να αυτοοργανωθούν παλεύοντας για τις ανάγκες τους. Για να γίνει αυτό πρέπει να δημιουργηθούν σωματεία βάσης όπου θα λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά με γενικές συνελεύσεις και θα έχουν ταξική σύνθεση, δεν θα έχουν θέση εκεί κομματικά στελέχη ή αφεντικά.

Διαδηλώνουμε και φωνάζουμε ότι βρισκόμαστε στο πλάι των ξένων εργατών, απορρίπτοντας και πολεμώντας κάθε φωνή που προσπαθεί να τους ενοχοποιήσει για την κατάσταση που η κρίση δημιουργεί.  Παλεύουμε για τα δικαιώματά τους στην εργασία, την ασφάλιση, τα αξιοπρεπή μεροκάματα και την αξιοπρεπή ζωή ξέροντας ότι παλεύουμε ταυτόχρονα και για μας, τους ντόπιους εργαζόμενους. Καλούμε τους όλους τους εργαζόμενους, γυναίκες και άντρες, νέους και παλιότερους, δημόσιους και ιδιωτικούς υπάλληλους, Κύπριους και ξένους να τολμήσουν να κοιτάξουν στα μάτια τον πραγματικό τους εχθρό και μαζί να πορευτούμε στον αγώνα της διεκδίκησης των κοινών δικαιωμάτων μας.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ
ΚΥΠΡΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ

Αδέσποτοι Σύντροφοι
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λεμεσού
Devicta Limassol
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Αλληλέγγυες και Αλληλέγγυοι



Cyprus could not help but also be affected by the global economic crisis of capitalism.  The result of the attack of the capitalists’ against the working masses has no other purpose than to overcome the crisis at the expense of the social majority.  But the truth is: We, the working masses, the unemployed, and the youths; we were not the cause of their crisis.  As always, the profit was theirs and so should the crisis be; theirs.  They burden us with the capitalistic crisis, the debts and the deficits that the capital has created.  At the same time, the government spends billions on the banks so that they can continue to increase their profits.  Unemployment has become a nightmarish reality; especially for the youth, having reached its highest percentage of unemployment, while the working conditions keep getting harder and worse. Even while the government, with the support of opposition political imposes, austerity, cutbacks and layoffs, the forces of capital trying to subdue any social resistance, with extortionate dilemmas for possible inclusion in our IMF; the government tries to eliminate the morale and unity of the working classes by targeting some of its segments. But on the other hand, we have the elevation of the public employees, showing them as supposedly superior and privileged; and the attack against the foreign workers and the migrants that are targeted, even though they work under the hardest conditions and are the most exploited workers.
            Employees should not be fooled by this propaganda.  It is already clear that cuts in public were just the beginning, and now the attack has gone further into a private level by threatening even the basic rights and achievements of the workers.  Immigrants, on the other hand, living under an almost medieval overexploitation condition imposed by the ‘sovereigns’.  Therefore, the employers and the government aim to weaken the value of labour power even more in order to elevate their profits.
            We know that, we, as private employees, will not be able to claim our rights if the salaries of the public workers are decreased.  We know that the money they lose will not go into our pockets; and that if the attack against them passes, we will lose even more.  The more experienced workers know that if the new employees get a lower salary, there is certainly going be a time when their turn comes.  We, Cypriot employees, know that the exploitation of the foreign employees and the cheap working labour can only do us harm and have negative result.  Not because we cannot compete with those who ‘steal’ our jobs or because we want to support them by mere charitableness or compassion, but because we know that when one part of them is under explicit exploitation, the other part is next.  When one part is in a tough situation (e.g.: illegal stay, uninsured and illegal job), they will agree to work under the worst circumstances, something that will cause the other part to compromise and back down.  We also know that if the foreign employees were socially insured, our pensions would not have been threatened.  However, illegal stay and illegal work remain because the employees cannot confront the employers and that is something that privileges the capital and the employers themselves; their aim being to weaken all the employees on their entirety.  And I wonder; who is the real enemy?  Foreign and Cypriot employees cannot win and their struggling cannot be rewarded unless they all unite and resist those holding the strings for equal rights. This situation can only be altered if there is instant and determined resistance on the basis of class and syndicalism union and solidarity. 
            Employees cannot expect anything from the syndicalism union as the whole control by the party bureaucracies has turned them into party mechanisms where the well-endowed leaders promote customer and managerial ‘deceptive’ syndicalism which usually compromises, or even, identifies to the employers’ interests.  Employees united, should turn their backs on all those who exploit them and take matters into their own hands, and while self-organized, fight for their needs.  For this to be achieved, there have to be basis-organizations which will work with direct-democratic general assemblies and will have class composition where party officials or bosses will not have a place.
            Today, we march and shout that we are on the side of the foreign employees, rejecting and fighting every voice that tries to incriminate the situation that creates the crisis. We are fighting for their rights at work, security, decent wages and decent life, knowing that we fight together for our local workers.  We call on all workers, women and men, young and older, public and private officials, locals and foreigners to dare and look in the eyes of their real enemy and thus, together, move forward in the struggle to claim our common rights. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: