Σαν σήμερα έπεσε ο ήρωας αγωνιστής Γιώργος Τσικουρής

Σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου 1970 ο Κύπριος Γιώργος Τσικουρής και η Ιταλίδα Ελένη Μαρία Ατζελόνι (θεία του Κάρλος Τζουλιάνι που σκοτώθηκε στη Γένοβα) έπεσαν ηρωικά όταν εξερράγη ωρολογιακός εκρηκτικός μηχανισμός που προσπαθούσαν να πυροδοτήσουν στο κτίριο της αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα.

Οι δύο ήρωες του αντιδικτατορικού κινήματος στην Ελλάδα ενάντια στην χούντα, προσπάθησαν να κτυπήσουν τον εγκέφαλο της στρατιωτικής δικτατορίας, την αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα. Το σχέδιο που είχε συλλάβει ο Τσικουρής, είχε οργανωθεί από τον ένοπλο πυρήνα «Άρης Βελουχιώτης» του ΠΑΜ (Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο) Μιλάνου (Το ΠΑΜ ήταν οργάνωση του του ΚΚΕ εσ.).

Ο Γεώργιος Τσικουρής γεννήθηκε το 1945 στο χωρίο Άσσια, της Επαρχίας Αμμοχώστου. Μεγάλωσε σε μια εργατική και προοδευτική οικογένεια που είχε παρέμβαση στα κοινά μέσα από τις γραμμές της Αριστεράς. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο μπαίνει με υποτροφία στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Μιλάνου.

Εκεί θυσίασε το λαμπρό επιστημονικό μέλλον που είχε μπροστά του και οργανώθηκε στους αντιχουντικούς κύκλους των Ελλήνων φοιτητών και των πολιτικών εξόριστων που ανέπτυσσαν δραστηριότητα στην Ιταλία για να παλέψει στο πλευρό τους για την ανατροπή της δικτατορίας. Στρατεύθηκε αμέσως γιατί γνώριζε πολύ καλά πως η παραμονή της δικτατορίας στην εξουσία εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους και για τη δημοκρατία και την ακεραιότητα της Κύπρου.

Η οργάνωση του ΠΑΜ Μιλάνου κυρίως εφοδίαζε με όπλα και άλλα εκρηκτικά τους Έλληνες αντιστασιακούς που αγωνίζονταν μέσα στην Ελλάδα.

Το καλοκαίρι του 1970 μετέβηκε στην Ελλάδα για να εκτελέσει την αποστολή μαζί με τη συναγωνίστρια του Έλενα Μαρία Αντζελόνι.

Επιχείρησαν μια θεαματική συμβολική ενέργεια στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Αθήνα για να καταγγείλουν το βρώμικο ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, να καταδείξουν τον εμπνευστή και τον ηθικό αυτουργό του απριλιανού πραξικοπήματος. Ταυτόχρονα, στόχευαν με τη ενέργεια αυτή, να τονώσουν το αντιδικτατορικό και αντιφασιστικό φρόνημα του λαού για να ενταθεί η Αντίσταση στη Χούντα.

Σχεδιάστηκε μια δυνατή έκρηξη για αργά τη νύχτα, να υποστεί μεγάλες υλικές ζημιές το κτίριο της πρεσβείας και να μην υπάρξει κανένα θύμα.

Κατά αφηγήσεις συμμαχητών τους, το απόγευμα της 2ας Σεπτεμβρίου του 1970 θα στάθμευαν ένα Φολκς-Βάγκεν γεμάτο εκρηκτικά, στο πάρκινγκ της πρεσβείας, και θα έφευγαν αμέσως για το αεροδρόμιο, να γυρίσουν στο Μιλάνο -είχαν ήδη θεωρήσει τα εισιτήρια, είχαν παραδώσει τις βαλίτσες.

Λίγες ώρες αργότερα, όταν θα είχε κλείσει η πρεσβεία, που εκείνα τα χρόνια δεν είχε αυστηρή φρούρηση, ένας ωρολογιακός μηχανισμός θα «έλυνε» το χειρόφρενο, το αυτοκίνητο θα κύλαγε και θα εξερρήγνυτο στον τοίχο της πρεσβείας στη οδό Βασ. Σοφίας.

Στην τελευταία δοκιμή καθ' οδόν προς την πρεσβεία, ο μηχανισμός μπλόκαρε, ο Τσικούρης απέτρεψε την τελευταία στιγμή την έκρηξη, πίστεψε ότι βρήκε το λάθος και αποφάσισε, μαζί με την Αντζελόνι, να πραγματοποιήσουν την ενέργεια.

Όμως τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζαν. Καθώς ο Τσικούρης προσπαθούσε να συνδέσει το μηχανισμό, έγινε έκρηξη και τους διαμέλισε. Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων είναι συγκλονιστικά: Ο Τσικούρης εκσφενδονίστηκε δέκα μέτρα μακριά, του κόπηκε το κεφάλι και τα δυο χέρια, η Αντζελόνι παραμορφώθηκε και απανθρακώθηκε. Κομμάτια του αυτοκινήτου πετάχτηκαν παντού η έκρηξη ακούστηκε μέχρι το Κολωνάκι. Μαζί τινάχτηκαν τα πλαστά και αληθινά διαβατήριά τους και η ασφάλεια έμαθε γρήγορα την ταυτότητά τους.

Ακολούθησαν θριαμβολογίες της χούντας και πογκρόμ συλλήψεων. Η χούντα χαρακτήρισε τον Τσικουρή «τρομοκράτη», ανακοινώνοντας πως ο θάνατός του προήλθε από τρομοκρατική ενέργειά του.

Ο ένοπλος πυρήνας Άρης Βελουχιώτης του ΠΑΜ ανάλαβε την ευθύνη για τη ενέργεια με την εξής προκύρηξη που απέστειλε στους ανταποκριτές του ξένου τύπου στην Αθήνα:

Tη Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου στις 15:45 η ομάδα Άρης του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου κτύπησε τον εγκέφαλο της στρατιωτικής δικτατορίας, την αμερικάνικη πρεσβεία. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης ένα από τα μέλη της ομάδας, ο Γιώργος Τσικουρής και η Μαρία Αντζελόνι, συμμαχήτρια στον αγώνα του λαού μας, βρήκαν ηρωικό θάνατο τη στιγμή που ρύθμιζαν τον ωρολογιακό μηχανισμό ώστε η έκρηξη να γίνει τη νύκτα. Ο θάνατος τους μας στοιχίζει απέραντα. Τα ονόματα τους θα γίνουν τραγούδι στο στόμα του ελληνικού λαού μετά την απελευθέρωση, σύμβολο της αγωνιστικής τόλμης των Ελλήνων και της ηρωικής συμπαράστασης των ξένων αντιφασιστών στον αγώνα που διεξάγουμε στην Ελλάδα. Η πράξη τους μας δείχνει τον δρόμο για την ανατροπή του λαομίσητου καθεστώτος.

 Η κηδεία του Τσικουρή στην Κύπρο έγινε υπό αυστηρά μέτρα ασφάλειας καθώς οι χουντικοί εγκάθετοι καραδοκούσαν. Τον κήδεψε σύσσωμο το χωριό του.

Το 1974 με την τουρκική εισβολή, το χωριό του, η Άσσια, βρέθηκε υπό τουρκική κατοχή ενώ ο πατέρας του Χρίστος Τσικουρής χάθηκε τότε στις μάχες. Είναι ένας από τους 86 αγνοούμενους της Άσσιας.

Η κηδεία της Αντζελόνι, της οποίας η σορός έμεινε στο ψυγείο για αρκετές μέρες, έγινε στις 18 του μηνός στο Μιλάνο. Πάνω από 1.500 άτομα ακολούθησαν την κηδεία της, ανάμεσα τους και πολλοί Έλληνες αντιστασιακοί. Τον επικήδειο εκ μέρους των αντιστασιακών οργανώσεων, εκφώνησε η Μελίνα Μερκούρη.

Στην Ελλάδα δυστυχώς το κράτος της λήθης κάλυψε με τη σιωπή τη θυσία. Τα ονόματα του Τσικουρή και της Αντζελόνι καταχωρήθηκαν στον κατάλογο των αφανών. Τους θυμήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 όταν κάλεσε τον γιο των δύο αγωνιστών. Στη συνέχεια όμως η υπόθεση ξεχάστηκε.

Όταν πριν λίγα χρόνια πήγε στην Αθήνα η μάνα του Κάρλο Τζουλιάνι και ζήτησε να πάει να εναποθέσει λίγα λουλούδια στη μνήμη της Έλενας Ατζελόνι (ήταν γυναίκα του αδερφού της) δεν είχαν να της υποδείξουν που θα μπορούσε να γίνει αυτό. Δεν υπάρχει μια πλατεία, ένας δρόμος, κάπου μια προτομή, μια πλάκα στη μνήμη αυτών που πέσανε για τη ελευθερία των ελλήνων. Ο δρόμος πίσω από την αμερικάνικη πρεσβεία που έγινε η επιχείρηση χαρίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην αμερικάνικη πρεσβεία, κλείστηκε και ενσωματώθηκε στην ιδιοκτησία της. Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση η Ελλάδα πρέπει κάτι να κάνει για να εκπληρώσει το στοιχειώδες χρέος της προς τιμή των μαρτύρων Τσικουρή και Ατζελόνι.

Στην Κύπρο δύο δρόμοι φέρουν το όνομα του Γιώργου Τσικουρή. Σε πάρκο κεντρικής λεωφόρου στη Λευκωσία παρά το άνοιγμα Κολοκάση, βρίσκεται η προτομή του ήρωα.

Υπογραμμίζουμε όμως ότι η Πολιτεία έχει ακόμα το ανεκπλήρωτο χρέος να τιμήσει τη θυσία του Τσικουρή με τον τρόπο που του αξίζει. Η οικογένεια του Γ. Τσικουρή και πολλές δημοκρατικές δυνάμεις στην Κύπρο διαμαρτύρονται συχνά γιατί δεν αποκαλύφθηκε ακόμα στο σύνολό της η εγκληματική δράση της ΕΟΚΑ Β΄, του Σαμψών και της φασιστικής του ομάδας, ότι στελέχη τους βρίσκονται ακόμα και σήμερα στον κρατικό μηχανισμό, αποσιωπάται η βρώμικη ιστορία τους και περιμένουν από τη σημερινή κυβέρνηση να εκπληρώσει τις υποσχέσεις της σε αυτό το πρόβλημα.

Η θυσία των δύο αγωνιστών ήταν από τις κορυφαίες πράξεις αντίστασης κατά της χούντας και αυτή που έδωσε το έναυσμα για να ξεσηκωθεί ο λαός και να αγωνιστεί. Αποκορύφωμα αυτών των αγώνων αποτέλεσε ο ξεσηκωμός των φοιτητών και του λαού στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβριο του 1973. Αποτελούν για μας το παράδειγμα επαναστατικής πάλης για ιδανικά που αξίζει να δίνει κανείς την ίδια του τη ζωή. Αυτό το παράδειγμα θα συνεχίσει να μας καθοδηγεί στον αγώνα μας για μια Κύπρο Ελεύθερη και Σοσιαλιστική.