Απεργιακό τσουνάμι σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία

Σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο η βδομάδα που πέρασε ήταν βδομάδα μαζικής κινητοποίησης και αντίστασης. Εκτός από τη γενική απεργία στην Ελλάδα, εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν στην Πορτογαλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Σε κάθε χώρα, οι κινητοποιήσεις είχαν χαρακτήρα προετοιμασίας και οι εργατικές οργανώσεις αναγγέλλουν κλιμάκωση μέσα στον Οκτώβρη.

Το βράδυ της Τρίτης 25 Σεπτέμβρη, το ισπανικό κοινοβούλιο περικυκλώθηκε από χιλιάδες κόσμο. Με την κυβέρνηση και τα μεγάλα κόμματα να τολμάνε να καταγγέλλουν τον κόσμο ως “αντιδημοκράτες” επειδή έβαλαν στο στόχαστρό τους το κοινοβούλιο, η αστυνομία πήρε το ελεύθερο να ξεσπάσει με βαρβαρότητα πάνω στους διαδηλωτές. Οι πλαστικές σφαίρες και το άγριο ξύλο, στο όνομα της “δημοκρατίας”, δεν κατάφεραν και πολλά. Το κύμα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και τους τραυματίες ξανάβγαλε τον κόσμο στο δρόμο την Τετάρτη και σε μια μαζική συγκέντρωση το Σάββατο 29 Σεπτέμβρη. Πλέον η ηγεσία των CCOO (μιας από τις δύο μεγάλες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες) δηλώνει ότι προσανατολίζεται σε γενική απεργία.

Στη Χώρα των Βάσκων η απεργία έγινε πραγματικότητα την Τετάρτη 26 Σεπτέμβρη (ταυτόχρονα με την απεργία στην Ελλάδα). Την κάλεσαν οι αμιγώς βασκικές συνομοσπονδίες, σε αντιπαράθεση με τις συνομοσπονδίες που έχουν δράση σε ολόκληρη την Ισπανία. Ωστόσο είχε μεγάλη επιτυχία. Τα συνδικάτα δίνουν 56% συμμετοχή στη βιομηχανία, 75-80% στην εκπαίδευση, ακόμη μεγαλύτερα ποσοστά στο δημόσιο, τις συγκοινωνίες και την υγεία. Η διαδήλωση συγκέντρωσε 110 χιλιάδες κόσμο και όλοι τονίζουν την μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας τόσο στη συγκέντρωση όσο και στις απεργιακές φρουρές.

Στην υπόλοιπη Ισπανία, ακόμη κι αν δεν έχει οριστεί ακόμη γενική απεργία, διάφοροι κλάδοι προχωράνε απεργιακά. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς στη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη οργανώνουν από την περασμένη βδομάδα καθημερινές απεργίες όλων των μέσων (συνήθως τρεις δίωρες στάσεις μέσα στο 24ωρο), προκαλώντας σημαντικό μπλοκάρισμα στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.

Την Παρασκευή ήταν η σειρά της Ιταλίας. Οι μεγάλες συνομοσπονδίες είχαν κηρύξει γενική απεργία σε ολόκληρο το Δημόσιο. Η συγκέντρωση των απεργών είχε δεκάδες χιλιάδες. Ήδη ξεκίνησε μια βδομάδα απεργιών σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η Τρίτη 2 Οκτώβρη είναι το αποκορύφωμα, με 24ωρη σε όλες τις πόλεις, στα λεωφορεία, τα τραμ, τα μετρό και τον κρατικό σιδηρόδρομο. 

Οι μεγάλοι κλάδοι έχουν ορίσει τους επόμενους σταθμούς. Στις 12 Οκτώβρη είναι μέρα απεργίας στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Την Παρασκευή 5 Οκτώβρη οι μαθητές και οι φοιτητές της Ρώμης θα διαδηλώσουν στην πρωτεύουσα. Στις 15 Οκτώβρη, οι χαλυβουργοί της εταιρείας Ilva που προχωράνε σε απεργίες, καταλήψεις και αποκλεισμούς δρόμους εδώ και πολλούς μήνες, θα ανέβουν κι αυτοί στη Ρώμη, από τον Τάραντα. Ζητάνε από τα υπόλοιπα συνδικάτα του μετάλλου να βγουν κι αυτά στη μάχη. Στις 27 Οκτώβρη οι επιτροπές ενάντια στο χρέος από όλη τη χώρα σκοπεύουν να φτάσουν στη Ρώμη σε μία μέρα που ονομάζουν “Νο Μόντι”. Την ίδια μέρα θα απεργούν και θα διαδηλώνουν και οι γιατροί.

“Εμπρός για αγώνα διαρκή”

Το Σάββατο, η συνομοσπονδία CGTP της Πορτογαλίας οργάνωσε τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία της στη Λισαβόνα. Οι δρόμοι της πρωτεύουσας πλημμύρισαν από κόσμο που έφτασε από κάθε σημείο της χώρας για να διαδηλώσει ενάντια στη λιτότητα. “Στο διάολο η τρόικα. Θέλουμε τις ζωές μας πίσω”, “Εμπρός για αγώνα διαρκή” είναι κάποια από τα συνθήματα που μεταφέρουν τα διεθνή πρακτορεία. Η κυβέρνηση του Κοέλιο δεν έχει καθόλου εύκολο δρόμο προς τον καινούργιο προϋπολογισμό λιτότητας. Η CGTP συνεδριάζει την Τετάρτη 3 Οκτώβρη, δηλώνοντας καθαρά ότι το θέμα είναι πότε θα κηρυχθεί γενική απεργία.

Την Κυριακή, αντίστοιχη κινητοποιήση έγινε και στο Παρίσι, με πρωτοβουλία της Αριστεράς και με συμμετοχή των συνδικάτων. Από περισσότερα από 50 σημεία όλης της Γαλλίας ξεκίνησαν πούλμαν και τρένα για να κατεβάσουν κόσμο στο Παρίσι. Στο κέντρο της κινητοποίησης ήταν η αντίθεση στη συνθήκη πανευρωπαϊκής λιτότητας που έφτασε στο γαλλικό κοινοβούλιο, αλλά και το προσχέδιο του προϋπολογισμού που καταθέτει η κυβέρνηση Ολάντ – Ερό.

Πηγή