Έγινε την Κυριακή, στην Λεμεσό, ανοικτή συνάντηση συζήτηση
με κεντρικό θέμα τον πόλεμο του 74. Τριάνταεννια χρόνια μετά ο πόλεμος έχει
χαράξει ανεξίτηλα τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τόσο στην Κύπρο όσο
και στην Ελλάδα και την Τουρκία.
Η εκδήλωση οργανώθηκε από την μαθητική ομάδα ΑΝΤ.Α.Μ.Α
(ΑΝΤικαπιταλιστικός Αντιφασιστικός Μαθητικός Αγώνας), τους ΑΝΤ.ΑΡ.Τ.Ε.Σ
(ΑΝΤικαπιταλιστική Αριστερή Ταξική Επαναστατική Συσπείρωση) και την Εργατική
Δημοκρατία.
Κάτω από τον τίτλο «39 χρόνια μετά τον πόλεμο του ‘74 –
Αντίσταση στον Πόλεμο και το Εθνικισμό» έγιναν οι κεντρικές εισηγήσεις από τον
Ντίνο Αγιομαμίτη της Εργατικής Δημοκρατίας και τον Γιάννη Σωκράτους από τους
ΑΝΤΑΡΤΕΣ και ακολούθησε συζήτηση.
Στην εισήγηση του ο Ντίνος μίλησε για την αλήθεια σαν το
πρώτο θύμα σε ένα πόλεμο και το πραξικόπημα πέρα από τον μύθο του «προδοτικού»
που κυριαρχεί ανάμεσα στους ε/κ, αλλά σαν αποτέλεσμα των ανταγωνισμών ανάμεσα
στις «αδελφικές» άρχουσες τάξεις, στην ελληνική και την ε/κ άρχουσα τάξη, και
τον ρόλο που διεκδικούσε η κάθε μια για τον εαυτό της στην ανατολική Μεσόγειο.
Την εισβολή της Τουρκίας σαν μέρος του ανταγωνισμού των αρχουσών τάξεων, και
όχι σαν «ειρηνευτική» επιχείρηση για διάσωση των τ/κ. Και ακόμα την επίσημη
αριστερά του ΑΚΕΛ σαν ουραγό στις πολιτικές εθνικού ξεκαθαρίσματος του Μακαρίου
και της ε/κ άρχουσας τάξης ενάντια τους τ/κ. Τόνισε την ανάγκη για μια
ειλικρινή επαναπροσέγγιση με τους τ/κ.
Ο Γιάννης κατήγγειλε την αντιδραστική συμμαχία
Κύπρου-Ισραήλ-Ελλάδας. Μια συμμαχία που ουσιαστικά στρέφεται ενάντια στους
λαούς της περιοχής στηρίζοντας το σιωνιστικό κράτος.
Αναφέρθηκε στους κοινούς
αγώνες ε/κ και τ/κ εργαζομένων, στην δολοφονία των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και
Κώστα Μισιαούλη από τ/κ εθνικιστές και στην δολοφονία, από τους πραξικοπηματίες,
του ανιψιού του Κώστα Μισιαούλη με το ίδιο όνομα το 74.
Γύρω στα πενηνταπέντε άτομα είχαν γεμίσει τον σχετικά μικρό
χώρο της εκδήλωσης και έγιναν γύρω στις 15 παρεμβάσεις που έκαμαν την συζήτηση
ζωντανή με ερωτήματα και τοποθετήσεις που άπλωναν και πέρα από την συζήτηση
ειρήνη πόλεμος εθνικισμός. Αλλά και πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε την
συνδικαλιστική γραφειοκρατία και η ανάγκη για μια αριστερά που θα στηρίζει τους
αγώνες.
Στο κλείσιμο της συζήτησης ο Ντίνος αναφέρθηκε στην νικηφόρα
απεργία των εργαζομένων στο ξενοδοχείο Hilton την σημασία που έχει η δράση των
νεολαίων και των εργαζομένων και πόσο από τις όποιες νίκες αλλάζουν οι ιδέες
στα μυαλά των ανθρώπων, κτίσουν την αυτοπεποίθηση και την πίστη στις δικές μας
δυνάμεις για ότι μπορούμε να χτίσουμε ένα κόσμο ειρήνης και ευημερίας.
Ανοικτά αυτιά, ερωτήματα, διάθεση για οργάνωση και ενωτική
δράση αυτά είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που φάνηκαν και πάνω στα οποία
μπορούμε να δουλέψουμε, με παρεμβάσεις σαν και την συζήτηση για το ‘74, για το
κτίσιμο της αριστεράς που χρειαζόμαστε και μας αξίζει.
Σταύρος Σιδεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου