Φοιτητική εξέγερση στο Κεμπέκ

Μια τεράστια μάχη εξελίσσεται στο Κεμπέκ του Καναδά, με κέντρο τους φοιτητές. Πρόκειται για τις μεγαλύτερες στιγμές του φοιτητικού κινήματος της Βόρειας Αμερικής εδώ και πολλές δεκαετίες. Η συντριπτική πλειονότητα των φοιτητών βρίσκεται σε αποχή, ή “απεργία” όπως την αποκαλούν στο Κεμπέκ, από τις 13 Φλεβάρη.

Αφορμή είναι η απόφαση της κυβέρνησης του Κεμπέκ να αυξήσει τα δίδακτρα για τις σπουδές κατά περίπου 80%. Μέσα σε αυτούς τους μήνες, ο αγώνας όχι μόνο δεν καταλάγιασε, αλλά μετατράπηκε σε ένα μαζικό κίνημα που έχει παρασύρει ολόκληρη την κοινωνία. Οι διαδηλώσεις στο Μοντρεάλ ξεπερνάνε σε πλήθος τις 400 χιλιάδες, την ώρα που εξελίσσονται κινητοποιήσεις και σε άλλες πόλεις του Κεμπέκ.

Το τελευταίο διάστημα οι γειτονιές έχουν μπει στον αγώνα οργανώνοντας την αλληλεγγύη με την μορφή των “casseroles”, χτυπώντας δηλαδή κατσαρολικά σε προσυγκεντρώσεις που τελικά ενώνονται σε μια ενιαία πορεία και τελικά με τους φοιτητές. Τέτοιες κατσαρολο-συγκεντρώσεις τις οποίες έχουν εμπνευστεί από την εξέγερση της Αργεντινής το 2001, ξεκινάνε κάθε βράδυ στις 8 από κάθε γειτονιά. Η αλληλεγγύη εκφράζεται και με το σύμβολο που έχουν διαλέξει οι φοιτητές για τον αγώνα τους, ένα κόκκινο τετράγωνο ύφασμα πιασμένο με παραμάνα στο πέτο.

Χρώμα

Το χρώμα αναφέρεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των φοιτητών που βρίσκονται στο «κόκκινο» από τα δάνεια που έχουν πάρει για να ξεπληρώσουν τα δίδακτρά τους.

Το σημείο καμπής που οδήγησε το κίνημα στην εκτόξευση ήταν όταν η κυβέρνηση πέρασε τον έκτακτο νόμο 78. Είναι ένας αντιδημοκρατικός νόμος που περιορίζει το δικαίωμα στις διαδηλώσεις, με τον οποίο η κυβέρνηση έλπιζε ότι θα σταματήσει το κίνημα. Κατάφερε όμως να προκαλέσει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ο νόμος λέει ότι απαγορεύεται η συγκέντρωση πάνω από 50 ατόμων, αν οχτώ ώρες νωρίτερα δεν έχουν δηλώσει στην αστυνομία, πότε, πού θα συγκεντρωθούν και ποια ακριβώς διαδρομη θα ακολουθήσουν. Η οργή γι’αυτή την επίθεση κατέβασε ακόμα περισσότερο κόσμο στο δρόμο που όταν μαζεύεται φωνάζει ρυθμικά “Είμαστε πάνω από 50”.

Ξανά η τακτική της άλλης πλευράς ήταν να κλιμακώσει τη βία. Εξαπέλυσαν επιθέσεις με κλομπ, με δακρυγόνα και μαζικές συλλήψεις. Οι συλλήψεις γίνονται με τη μέθοδο του “κέτλινγκ”, με την αστυνομία να περικυκλώνει ένα κομμάτι της διαδήλωσης, κρατώντας τον κόσμο όμηρο μέχρι να εξαντληθεί και τελικά συλλαμβάνοντας όλους τους περικυκλωμένους. Σε κάποιες από τις επιχειρήσεις αυτές συνελήφθησαν με μία κίνηση πάνω από 500 διαδηλωτές. Σε βάρος των διαδηλωτών και των φοιτητικών οργανώσεων επιβάλλονται πρόστιμα χιλιάδων δολαρίων. 

Ούτε αυτή η επιλογή όμως λειτούργησε. Πρώτον γιατί έφερε στη μνήμη τις χειρότερες στιγμές καταστολής στο Κεμπέκ. Ήταν ένα σοκ για τον κόσμο όταν ανακοινώθηκε πως οι συλλήψεις ξεπέρασαν το ιστορικό ρεκόρ των γεγονότων του Οκτώβρη του 1970, όταν είχε επιβληθεί στρατιωτικός νόμος στο Κεμπέκ με τον καναδέζικο στρατό να χτυπάει το αυτονομιστικό κίνημα. Δεύτερον, λόγω της καταστολής, οι πιο συντηρητικές φοιτητικές ομοσπονδίες (FECQ και FEUQ) για τις οποίες όλοι ανέμεναν να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αναγκάστηκαν να συνταχθούν με την πιο ριζοσπαστική ομοσπονδία (CLASSE) και να καλέσουν κι αυτές στις «παράνομες» διαδηλώσεις.

Οι κινητοποιήσεις έχουν τρομοκρατήσει και την ομοσπονδιακή καναδέζικη κυβέρνηση. Κάποιοι εκτιμούν ότι παρασκηνιακά πιέζει την κυβέρνηση του Κεμπέκ να δώσει λύση, από το φόβο ότι το πνεύμα της εξέγερσης θα απλωθεί και στον αγγλόφωνο Καναδά, τόσο στους φοιτητές, όσο και στην εργατική τάξη, τμήματα της οποίας ήδη βρίσκονται σε αγώνες κόντρα στην ατζέντα λιτότητας που θέλει να επιβάλει ο πρωθυπουργός Χάρπερ

Πηγή

Δείτε ακόμα αναλυτικά και πολύ ενδιαφέρον κείμενα για τη εξέγερση εδώ