Κάτω τα χέρια από τη Γάζα. Πάνω από 100 νεκροί τις πρώτες έξι μέρες

Από τις 14 Νοέμβρη στη Γάζα εξελίσσεται ένα μακελειό. Δεν υπάρχει άλλη λέξη για να περιγράψεις τι σημαίνει, η 4η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του κόσμου, το Ισραήλ, να επιτίθεται σε βάρος μιας περιοχής πυκνοκατοικημένης, γεμάτης με φτωχούς ανθρώπους, η οποία δεν έχει ούτε τακτικό στρατό, ούτε τανκς, ούτε αεροπλάνα, ούτε αεράμυνα.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές πάνω από 100 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί. Σύμφωνα με την φρικιαστική διατύπωση των Ισραηλινών “μόνο το ένα τρίτο όσων έχουν σκοτωθεί είναι άμαχοι”. Στην πραγματικότητα οι άμαχοι είναι πολύ περισσότεροι. Έτσι κι αλλιώς, ποια η διαφορά αν σκοτωθεί ένας μαχητής, ο οποίος έχει ένα Καλάσνικοφ για να προστατευσεί την οικογένειά του σε πιθανή χερσαία εισβολή, από κάποιον που είναι άοπλος, όταν κι οι δύο σκοτώνονται από βόμβες που πέφτουν από τον ουρανό σαν τη βροχή;

Ως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 1600 ισραηλινά χτυπήματα κάθε είδους. Οι τραυματίες είναι πολλές εκατοντάδες και στριμώχνονται στα νοσοκομεία που έχουν μόνο τα στοιχειώδη να τους προσφέρουν. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν από βόμβες που διαλύουν πολυκατοικίες. Οι εικόνες των μικρών παιδιών, ακόμη και βρεφών που έχουν δολοφονηθεί, κάνουν το γύρο του διαδικτύου.

Το Ισραήλ κάνει επίδειξη ισχύος και πυγμής. Χτύπησε το κέντρο όπου στεγάζονται οι δημοσιογράφοι, κτίρια όπου διέμεναν αποστολές διεθνών πρακτορείων. Δολοφόνησε υπάλληλους του ΟΗΕ. Και την ίδια στιγμή, κατηγορεί τη Χαμάς ότι χρησιμοποιεί τον κόσμο ως “ανθρώπινη ασπίδα”.

Η επίθεση ξεκίνησε στις 14 Νοέμβρη με την δολοφονία του Άχμαντ Τζάμπαρι, του επικεφαλής της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς και από τότε το Ισραήλ δεν έχει σταματήσει να σφυροκοπάει. Από τις 18 Νοέμβρη εκτός από τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη, άρχισαν να χτυπάνε και από θαλάσσης. 

Υποτίθεται στόχος της επιχείρησης είναι ο περιορισμός της δυνατότητας των ένοπλων παλαιστινιακών οργανώσεων να δίχνουν ρουκέτες στο ισραηλινό έδαφος.

Είναι φανερό ότι η επιλογή της ημερομηνίας έχει να κάνει με το τέλος των αμερικάνικων εκλογών. Η αμερικάνικη ηγεσία είχε τη δυνατότητα να κρατάει φιμωμένο το μαντρόσκυλο, για να μην έχει να διαχειριστεί έναν πόλεμο εν όψει εκλογών. Η ισραηλινή ηγεσία είχε ταχθεί ολόψυχα με τον Ρεπουμπλικάνο υποψήφιο, Μιτ Ρόμνεϊ, όμως ξέρει ότι και ο Ομπάμα δεν πρόκειται να βάλει φρένο στις επιχειρήσεις.

Ωστόσο, ο καινούργιος βομβαρδισμός της Γάζας δεν δείχνει πραγματική δύναμη. Το αντίθετο, δείχνει τον πανικό του Ισραήλ μπροστά στις εξελίξεις στην περιοχή. Εδώ και καιρό, οι Ισραηλινοί επιδιώκουν να κλιμακωθεί ο πόλεμος, με επέμβαση στο Ιράν ή και στη Συρία, ώστε να προλάβουν τα γεγονότα.

Μπούμερανγκ

Το 2005 το Ισραήλ είχε διαλύσει τους επικοισμούς του στη Γάζα και επισήμως εγκατέλειψε την περιοχή. Θεωρούσε ότι από μακριά μπορούσε να έχει καλύτερο έλεγχο με λιγότερες απώλειες, ειδικά αν η απόσυρση αυτή δυνάμωνε τις πολιτικές πτέρυγες των Παλαιστίνιων που ήταν πιο πρόθυμες να συμβιβαστούν. Η κατάσταση γύρισε μπούμερανγκ με τη ριζοσπαστική οργάνωση Χαμάς να κερδίζει τις εκλογές που έγιναν το Γενάρη του 2006.

Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος με ισραηλινή υποστήριξη, το 2007 η Χαμάς πήρε τον έλεγχο στη Λωρίδα. Το Ισραήλ κλιμάκωσε την περικύκλωση και τον αποκλεισμό, προσπαθώντας να επιστρέψει τους Παλαιστίνιους στο μεσαίωνα και να τους αναγκάσει να συνθηκολογήσουν κάτω από την απειλή της πείνας.

Ο εκβιασμός δεν πέρασε και το Ισραήλ προχώρησε στο βομβαρδισμό του 2008-2009, στον οποίο έχασαν τη ζωή τους πάνω από 1100 Παλαιστίνιοι. Είχε προηγηθεί το φιάσκο της ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο το καλοκαίρι του 2006 και το Ισραήλ χρειαζόταν να χυθεί πολύ αίμα για να ξανακερδίσει την αυτοπεποίθησή του. Ούτε και εκείνος ο πόλεμος όμως κατάφερε να λυγίσει τους Παλαιστίνιους, όπως δεν το έχουν καταφέρει οι συνεχείς δολοφονίες, εξευτελισμοί και η τρομοκρατία που εξελίσσεται καθημερινά από τότε.

Η στιγμή του μεγάλου φόβου για το Ισραήλ ήρθε με το ξέσπασμα των αραβικών επαναστάσεων, πρώτα στην Τυνησία και στη συνέχεια στην Αίγυπτο το 2011. Το καθεστώς Μουμπάρακ ήταν το σημαντικότερο στήριγμα του Ισραήλ απέναντι στους Παλαιστίνιους. Εξασφάλιζε πως η Αίγυπτος, η μεγαλύτερη αραβική χώρα είχε συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ, κρατούσε αποκλεισμένα τα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ παρείχε αφειδώς φυσικό αέριο στο ισραηλινό κράτος.

Όμως η κατάσταση άλλαξε. Με την πτώση του Μουμπάρακ, ο κόσμος δεν είναι πλέον διατεθειμένος να ανεχτεί την κατάσταση όπως ήταν μέχρι τώρα. Στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια έχουν γίνει επανειλημμένες εισβολές στην ισραηλινή πρεσβεία και το προξενείο, με τους διαδηλωτές να διεκδικούν να διακοπούν οι σχέσεις με το κράτος-δολοφόνο. Ταυτόχρονα, δεν έχουν σταματήσει οι ένοπλες επιθέσεις στους αγωγούς του φυσικού αερίου αλλά και στα σύνορα, ενάντια σε Ισραηλινούς στρατιώτες.

Δεν είναι μόνο η Αίγυπτος. Η αραβική Άνοιξη που ξέσπασε το 2011 δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Μέσα σε όλες τις χώρες της περιοχής έχουν δυναμώσει τα κινήματα που ζητάνε αλλαγή και απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους να σταματήσουν να είναι τα πιστά σκυλιά των ιμπεριαλιστών σε βάρος των Παλαιστίνιων.

Τα γεγονότα στην Ιορδανία τις τελευταίες μέρες είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα, με τοπικές εξεγέρσεις και μεγάλες διαδηλώσεις στο κέντρο του Αμάν, ενάντια στο καθεστώς του βασιλιά Αμπντάλα. Η Ιορδανία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο συγκεντρωμένο παλαιστινιακό πληθυσμό, μιας και εκεί είχαν καταφύγει οι περισσότεροι πρόσφυγες απο τους προηγούμενους κύκλους ισραηλινής βίας.

Αντίστοιχες εξελίξεις όμως υπάρχουν και στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Εκατοντάδες ακτιβιστές από την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή βρίσκονται μέσα στη Λωρίδα της Γάζας. Για πρώτη φορά κατάφεραν να περάσουν στην άλλη πλευρά των συνόρων για να μεταφέρουν την αλληλεγγύη τους, αλλά και την υπόσχεση ότι θα αναγκάσουν την κυβέρνηση του Μοχάμεντ Μούρσι να σπάσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ.

Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να σταματήσει την ισραηλινή θηριωδία και αυτό ακριβώς προσπαθεί να προλάβει το Ισραήλ με τα καινούργια του εγκλήματα. Οι εξεγερμένοι στις αραβικές πρωτεύουσες είναι το πιο σημαντικό όπλο που διαθέτουν οι Παλαιστίνιοι. Οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν πάρει δύναμη από τις μέχρι τώρα ανατροπές αράβων δικτατόρων και ξέρουν ότι αν συνεχίσουν, το Ισραήλ θα μείνει απομονωμένο και αδύναμο. 

Το Ισραήλ είναι το τελευταίο απομεινάρι της αποικιοκρατίας, ένα ρατσιστικό κράτος στη μέση της περιοχής με το περισσότερο πετρέλαιο. Ένα κράτος που υπάρχει χάρη στην αμερικάνικη υποστήριξη και βοήθεια, στο βαθμό που μπορεί και τρίζει τα δόντια στους Άραβες, αναγκάζοντάς τους να συμβιβάζονται. Όμως η εποχή του συμβιβασμού έχει πλέον λήξει.

Νίκος Λούντος

Διαδηλώσεις αλληλεγγύης παντού

Διαδηλώσεις αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους και καταδίκης των ισραηλινών εγκλημάτων ξέσπασαν από την πρώτη μέρα των βομβαρδισμών σε όλο τον κόσμο, από την Τζακάρτα ως τη Λατινική Αμερική.

Στην Ελλάδα η πρώτη απάντηση δόθηκε την Παρασκευή 16/11, με δεκάδες αγωνιστές από την κοινότητα των παλαιστίνιων και των Αράβων της Αθήνας, από οργανώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, όπως ο Σύλλογος Ιντιφάντα και η Δικτύωση Αλληλεγγύης, και το Ένα Καράβι για την Γάζα, αγωνιστές από την Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, την ΚΕΕΡΦΑ, το ΣΕΚ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στη διαδήλωση έφτασαν αργότερα και οι Αιγύπτιοι που διαδήλωναν νωρίτερα έξω από την πρεσβεία τους ενάντια στο ρατσισμό. 

“Όταν βλέπουμε παιδάκια να σκοτώνονται, Ολόκληρα τετράγωνα να ισοπεδώνονται σε κατοικημένες περιοχές, δεν μπορούμε να μένουμε με τα μάτια κλειστά. Οι Αιγύπτιοι και στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο βρίσκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων και ελπίζουμε σύντομα να δούμε τις κυβερνήσεις της Αιγύπτου να σταματήσουν να κρατάνε στάση σιωπής και ακόμα χειρότερα συνεργασίας με το καθεστώς του Ισραήλ”, τόνισε ο Άλεξ Λεόν πρόεδρος της κοινότητας των Αιγύπτιων στην Ελλάδα.

Όμως η πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, με την επιλογή των περισσότερων μπλοκ να βαδίσουν μέχρι την ισραηλινή πρεσβεία μετατράπηκε στη μεγαλύτερη διαδήλωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε όλη τη διαδρομή προς τη συμβολή Κατεχάκη και Κηφισίας, όπου βρίσκεται η πρεσβεία, κυριάρχησαν τα συνθήματα υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης.

“Σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο οι εξεγέρσεις έχουν γύρει την πλάστιγγα προς την μεριά των Παλαιστίνιων. Έχει κάνει ακόμα πιο δύσκολο για το Ισραήλ να επιβάλει με στρατιωτικούς όρους την κυριαρχία του. Παρόλα αυτά ακριβώς λόγο αυτής της κατάστασης βλέπουμε κλιμάκωση της βίας και των πολεμικών επιχειρήσεων και ακόμα πιο ασφυκτικό αποκλεισμό των Παλαιστινιακών εδαφών”, μας είπε ο Λουκάς Σταμέλος από το Ένα Καράβι για τη Γάζα και μέλος του πληρώματος του Εστέλ που δέχτηκε πρόσφατα την επίθεση των Ισραηλινών.

“Είναι ένας πόλεμος μέχρι τέλους. Αυτό που έχει αλλάξει όμως πλέον είναι πως η Παλαιστινιακή αντίσταση είναι πιο δυνατή. Η Αραβική Άνοιξη παίζει καθοριστικό ρόλο στο να σπάσει τη σιωπή που είχαν επιβάλει για χρόνια τα καθεστώτα συνεργασίας με την Αμερική. Η ίδια η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Αιγύπτου στην Γάζα δείχνει πως οι πιέσεις προς όλα τα αραβικά καθεστώτα είναι πολύ μεγάλες. Ελπίζουμε πως και οι Αιγύπτιοι θα καταφέρουν να σπάσουν την σιωπή δεκαετιών και να σταθούν ξεκάθαρα στο πλευρό των Παλαιστινίων. Ήδη μετά την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ, η Παλαιστινιακή πλευρά έχει καταφέρει να εξοπλιστεί και να δυναμώσει. 

Πλέον οι Ισραηλινοί γνωρίζουν καλά πως κάθε απόπειρα να πατήσουν το πόδι τους στην Γάζα θα κουβαλάει βαριές απώλειες”, μας δήλωσε η Σάνα Κάσεμ Παλαιστίνια που ζει στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, εξελισσόταν διαδήλωση συμπαράστασης το βράδυ της Τρίτης, την ώρα που η Εργατική Αλληλεγγύη πήγαινε στο Τυπογραφείο.

Η ξεκάθαρη συνενοχή της κυβέρνησης του Σαμαρά μπήκε στο στόχαστρο των διαδηλωτών. Οι κοινές ελληνο-ισραηλινές στρατιωτικές ασκήσεις στο Αιγαίο αποκαλύπτεται τώρα πως ήταν μια πρόβα ενόψει του βομβαρδισμού της Γάζας. Το ίδιο και οι αλλεπάλληλες επισκέψεις ισραηλινών αξιωματούχων, όπως και οι πανηγυρικές επισκέψεις του Παναγιωτόπουλου πάνω στα ισραηλινά πολεμικά πλοία. Από τη μεριά του κινήματος αλληλεγγύης δεν μπορεί να υπάρχει άλλη απάντηση από την απαίτηση να κλείσει η πρεσβεία των σιωνιστών, να διακοπούν όλες οι σχέσεις με το κράτος-τρομοκράτη. Αλληλεγγύη στην αντίσταση στην Παλαιστίνη και σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο.

Κυριάκος Μπάνος

Πηγή