Πώς έκαψαν την Κύπρο οι Βγενόπουλοι

Τα διλήμματα της χρεοκοπίας… α λα Lehman Brothers, χτυπούν την πόρτα της Κύπρου. Η κεντροαριστερή κυβέρνηση Χριστόφια έκανε τη Δευτέρα επίσημη προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης και ετοιμάζεται για το Μνημόνιο. Δεν απέδωσε η απεγνωσμένη αναζήτηση εναλλακτικών «σωσιβίων» δανεισμού σε Ρωσία και Κίνα ώστε να αποφύγει το… μοιραίο.

Η Κύπρος δεν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού επειδή έχει μεγάλο δημόσιο τομέα, όπως κραυγάζουν οι απολογητές των Μνημονίων στην Ελλάδα, ούτε τεράστιο δημόσιο χρέος (61% του ΑΕΠ), ούτε επειδή έχει «έλλειμμα ανταγωνιστικότητας», ή πολλούς «τεμπέληδες» δημόσιους υπάλληλους.

Έφτασε σε τέλμα επειδή μια χούφτα τεμπέληδες τραπεζίτες και μερικά ακόμη λαμόγια μεγαλοεπιχειρηματίες φίλοι τους (σε άμεση διασύνδεση με τους ομογάλακτούς τους στην Ελλάδα) άφησαν πίσω τους τεράστιες «μαύρες τρύπες» για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας, τις οποίες καλούν τώρα να πληρώσει ο απλός κόσμος. Όπως κάνει το σινάφι τους σε όλη την ευρωζώνη και σε όλο τον πλανήτη, καθώς η παγκόσμια οικονομία κατρακυλά ξανά στην ύφεση.

Οι «μαύρες τρύπες» στο τραπεζικό σύστημα προκαλούν πανικό στις Βρυξέλλες, την ώρα που η Κύπρος -ο αγαπημένος φορο-παράδεισος των τραπεζιτών διεθνώς- αναλαμβάνει από 1 Ιουλίου την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην σκιά της… ισπανικής υποχώρησης. Φανταστείτε το συμβολισμό: Στο τιμόνι της Ε.Ε., το χρεοκοπημένο «Σίτι της ΝΑ Μεσογείου».

Αφορμή για τα ρήγματα ήταν το «κανόνι» που έσκασε στην Κυπριακή Λαϊκή Τράπεζα (Cyprus Popular Bank), πρώην Μαρφίν-Λαϊκή Τράπεζα (Mafin Popular Bank) συμφερόντων Ανδρέα Βγενόπουλου. Η Λαϊκή Τράπεζα επί διοικήσεως Βγενόπουλου, προχώρησε σε αθρόες επενδύσεις ελληνικών ομολόγων και σε μεγάλα πιστωτικά ανοίγματα στην Ελλάδα που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επισφαλή.

Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί μια τεράστια «μαύρη τρύπα» ύψους 1,8 δισ. ευρώ, την οποία χρεώνεται τώρα ο «διασώστης της τελευταίας στιγμής», το κυπριακό δημόσιο. Μέχρι τις 30 Ιουνίου η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ πρέπει να βρει αυτό το ποσό που αντιστοιχεί στο 10% του ΑΕΠ για να προχωρήσει στην επανακεφαλαιοποίηση.

Στην Ελλάδα, η τρόικα «με αριστερό πρόσημο» Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, παρέδωσαν το υπουργείο Ανάπτυξης στον Κ. Χατζηδάκη, ώστε να ηγηθεί των φιλοδοξιών για εσπευσμένες ιδιωτικοποιήσεις. Ή με άλλα λόγια, στον κυνηγημένο υπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή, που καυχιέται καθημερινά για το κατόρθωμα να ξεπουλήσει την Ολυμπιακή στον Ανδρέα Βγενόπουλο. Στο αφεντικό του επενδυτικού ομίλου MIG, στον τραπεζίτη με τις πλάτες από το Ντουμπάι, που μοιράζει… αέρα κοπανιστό.

Επικηρυγμένη

Η εκδίκηση της ιστορίας, όμως, είναι μερικές φορές πιο δυνατή ακόμα κι από τον ισχυρό υπουργό ή τραπεζίτη. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, είναι πλέον στην Κύπρο… επικηρυγμένος, ακόμα κι από τους πιο πιστούς του φίλους, στα ανώτατα κλιμάκια της οικονομικής και πολιτικής σκακιέρας, που του άνοιξαν τις πύλες του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.

Ωστόσο, δεν πρόκειται για μια «ιδιαίτερη, μεμονωμένη περίπτωση», όπως προσπαθούν να πείσουν ορισμένοι στα ΜΜΕ. Έτσι ακριβώς λειτουργεί κεντρικά το τραπεζικό κύκλωμα παντού, έτσι περπατάει ο καπιταλισμός συνολικά με τους πολιτικούς του υπηρέτες: στο βούρκο, με σμόκιν και ματωμένα χέρια.

Πριν σχεδόν 4,5 χρόνια ο Α. Βγενόπουλος τάραζε τα νερά του κόσμου του χρήματος, θέτοντας φιλόδοξους στόχους: «Στόχος είναι να υλοποιηθεί μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια η εντολή και δέσμευση του στρατηγικού μετόχου του Ντουμπάι και να καταστεί η μεγαλύτερη τράπεζα στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Ευρώπης».

“Επέκταση”

Τo διεθνές περιοδικό «The Banker» (ο Τραπεζίτης) των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς είχε επιλέξει τη Marfin Popular Bank ως “Τράπεζα της Xρονιάς” στην Κύπρο για το 2010, ενώ το site της τράπεζας αναφέρει πως «ο νέος Όμιλος Marfin Popular Bank επεκτείνει τη δραστηριότητά του στις αγορές της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Ρωσίας της Μάλτας και της Εσθονίας, εξασφαλίζοντας έτσι παρουσία σε 11 χώρες, με πάνω από 500 καταστήματα».

Τόμπολα! Τώρα, η τράπεζα «θαύμα», έχει μετατραπεί στη Νο1 «προβληματική». Πρόσφατα, μάλιστα, άλλαξε επωνυμία σε Cyprus Popular Bank. Δεν υπάρχει καν η λέξη Marfin, ενώ ο Α. Βγενόπουλος που καυχιόταν το 2007 για τους υψηλούς στόχους, στα τέλη του 2011 πήδηξε από το καράβι πριν αυτό βουλιάξει. Μαζί του ακολούθησαν και δυο πιο πιστοί του συνεργάτες, ο Ευθύμης Μπουλούτας, τελευταίος διευθύνων σύμβουλος και ο Ηρακλής Κουνάδης, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας.

Ο Μπουλούτας έφυγε, μάλιστα, κατά 2,7 εκατ. ευρώ πλουσιότερος, αφού εκτός από τις ετήσιες απολαβές του ύψους 1,166 εκατ. ευρώ, τσέπωσε επιπλέον ποσό 1,543 εκατ. ευρώ, το οποίο έλαβε με την παραίτησή του ως αποζημίωση(!).

Μέχρι και το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters το ρίχνει στο καλαμπούρι με τους φίλους των Σαμαράδων: «Το τοπίο άρχισε να ξεκαθαρίζει… Το 2010 ο όμιλος Marfin Investment Group (MIG), κατέγραψε ζημιές ύψους 1,8 δισ. ευρώ κι έκτοτε κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο στην Αθήνα. Τα αρχικά MIG αντιπροσωπεύουν πλέον τη φράση Money is Gone (τα χρήματα χάθηκαν)». Και φυσικά δεν ξεχνά κανείς ότι η Marfin Popular Bank ενεπλάκη στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, με τον Ανδρέα Βγενόπουλο να κάνει το παγώνι.

Το «κανόνι» της Λαϊκής Τράπεζας ήταν ζήτημα χρόνου να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου στην Κύπρο, που διαφημίζονταν ως «καταφύγιο ασφάλειας καταθέσεων» όταν ξέσπαγε πριν 2,5 χρόνια η κρίση στην Ελλάδα. Τώρα η «αριστερή» κυβέρνηση του ΑΚΕΛ για να «σώσει» τους τραπεζίτες και τους φίλους τους και να καλύψει τις αποτυχίες και τις βρομιές τους, ανοίγει το καπάκι για περαιτέρω μέτρα λιτότητας και περικοπές κοινωνικών δαπανών φέρνοντας πιο κοντά την χρεοκοπία.

Αντί η κυβέρνηση Χριστόφια να ψάχνει «διασώστες» τραπεζίτες, είτε από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, είτε από τη Ρωσία (το περασμένο φθινόπωρο πήρε δάνειο 2,5 δισ.) είτε από τη μακρινή Κίνα, με αντάλλαγμα όλο και πιο σκληρούς συμβιβασμούς, θα έπρεπε να έχει άλλη στρατηγική. Όχι πιο βαθιά λιτότητα –με αριστερό πρόσημο- αλλά ρήξη και ανατροπή, διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση των μετόχων.

Πέρσι το καλοκαίρι ένα πρωτοφανές -για τα κυπριακά δεδομένα- κύμα απεργιών και διαδηλώσεων ξεδιπλώθηκε, ενάντια στις άγριες περικοπές, που άγγιξαν το 50% του προϋπολογισμού (σχεδόν 20% του ΑΕΠ), με αφορμή την τραγωδία της ναυτική βάση της Εθνικής Φρουράς στο Μαρί που προκάλεσε το θάνατο 13 ανθρώπων. Μέτρα που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της ύφεσης. Η ανεργία ανεβαίνει στο 9,5% και το ΑΕΠ συρρικνώνεται κατά 1,2%, με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια να χάνει σε δημοτικότητα δραματικά.

Η πολιτική πόλωση είναι μπροστά μαζί με τις αντιστάσεις καθώς τα νέα «σωσίβια» δημοσιονομικής προσαρμογής που ετοιμάζονται χρειάζονται πέρα από την έγκριση του κυβερνητικού ΑΚΕΛ, και τη συγκατάθεση της αντιπολίτευσης, καθώς ο Χριστόφιας δεν κατέχει τη δεδηλωμένη στη βουλή.

Το κούρεμα του ελληνικού χρέους είναι, σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του προέδρου Χριστόφια, η βασική αιτία για την χρεοκοπία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Ο τελευταίος “σφιχτός εναγκαλισμός” με την μητέρα πατρίδα, τον καλοκαίρι του 1974, χάρισε στην Κύπρο το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, την φρίκη του πολέμου και όλα τα φριχτά που ακολούθησαν. Τώρα, σαράντα σχεδόν χρόνια αργότερα, χαρίζει στους “Κύπριους αδελφούς” μας όχι μόνο την οικονομική κρίση αλλά -όπως όλα δείχνουν- και την Τρόικα, τα μνημόνια και την αιώνια λιτότητα.

Η ελληνοκυπριακή άρχουσα τάξη, είναι αλήθεια, δεν χρειάζεται πάντα την δική μας βοήθεια. Τα καταφέρνει πολύ καλά και από μόνη της. Ένα από τα σενάρια που συζητούνταν το τελευταίο διάστημα στα ηγετικά κλιμάκια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι, αντί για την Τρόικα, να αναζητήσουν στήριξη από την Ρωσία και την Κίνα. Φυσικά και αυτή η “βοήθεια” είχε όρους: και οι δυο ζητάνε σαν αντάλλαγμα το δικαίωμα να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις στο νησί.

Η Κύπρος φιλοξενεί ήδη δυο Βρετανικές στρατιωτικές βάσεις -που καλύπτουν και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Με την Ρωσική και την Κινεζική “διάσωση” θα εκπροσωπούνταν όλες οι Μεγάλες Πυρηνικές Δυνάμεις του πλανήτη στο νησί. Με την πρώτη αψιμαχία το “αβύθιστο αεροπλανοφόρο” θα κινδυνεύει να αφανιστεί κυριολεκτικά από τον χάρτη. Για πάντα.

Τύφλα να έχουν τα subprime

Οι κυπριακές τράπεζες έχουν πολύ μεγάλα επισφαλή πιστωτικά ανοίγματα στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στην Ελλάδα που περνά τη χειρότερη κρίση.

Η Τράπεζα Κύπρου και η Λαϊκή Τράπεζα, οι δυο μεγαλύτερες τράπεζες στην Κύπρο, έχουν τοποθετήσεις στο ελληνικό χρέος σχεδόν 5,8 δισ. ευρώ (3,4 και 2,4 δισ. αντίστοιχα). Η συνολική δανειακή επέκταση του χρηματοπιστωτικού τομέα ξεπερνά τα 152 δισ. ευρώ, σχεδόν οκτώ φορές το ΑΕΠ της χώρας που μόλις φτάνει στα 17 δισ. ευρώ. Τα δάνεια που έχουν χορηγήσει οι κυπριακές τράπεζες σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά στην Ελλάδα φτάνουν τα 23 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί κοντά στο 130% του ΑΕΠ.

Ενδεικτικό είναι ότι η Λαϊκή Τράπεζα στο σύνολο του 2011 έκανε αυξημένες προβλέψεις 1,151 δισ. ευρώ έναντι επισφαλειών από χορηγήσεις δανείων, όταν το 2010 οι προβλέψεις για τα λεγόμενα «κακά δάνεια» (δάνεια που καθυστερούν να πληρωθούν, δηλαδή), ήταν μόλις 266 εκατ. ευρώ. Αυτή η επιδείνωση δείχνει ότι η διοίκηση Βγενόπουλου δεν χαρακτήριζε τα δάνεια αυτά ως επισφαλή, αλλά συνέχιζε να παίζει το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες μέχρι που έμεινε στο… κενό, για να έρθει ο «διασώστης».

Τύφλα να έχει η φούσκα των subprime στις ΗΠΑ που έσκασε το 2007.

Ένα από τα κόλπα της Marfin Popular Bank, εκτός από την κερδοσκοπία με το δανεισμό του δημοσίου ήταν να ρισκάρει χρησιμοποιώντας τις καταθέσεις για να φτιάχνει νέα δάνεια που χρηματοδοτούν εταιρείες οι οποίες συνδέονται με τη MIG. Έγιναν αγορές μετοχών με δάνεια. Τα δάνεια διασφαλίστηκαν με τις ίδιες τις μετοχές. Αλλά αυτό κάνει τις εγγυήσεις αδύναμες, όταν οι τιμές των μετοχών υποχωρούν. Και κυρίως, όταν οι εταιρείες εμπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας μια τρύπα που ρουφάει τα πάντα.

Πηγή