Η συγκλονιστική επιστολή της κόρης του Δ. Χριστούλα

«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.

Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.

Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας΄΄, σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.

Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.

Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.

Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου ''To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση΄΄.

Έμμυ Χριστούλα».

Κάτοικοι, Σωματεία, Φορείς και συλλογικότητες των Αμπελοκήπων

Να γίνει η οργή, συλλογικός αγώνας

Τετάρτη πρωί ένας συνάνθρωπός μας, ο Δημήτρης Χριστούλας, στην πλατεία Συντάγματος έβαλε τέρμα στη ζωή του, σε μια πράξη έσχατης πολιτικής διαμαρτυρίας, καταγγέλλοντας τους δήμιους της οικονομικής κατοχής που σχεδιάζουν τις δολοφονίες εκατομμυρίων και καλώντας τους νέους να αντισταθούν και να τιμωρήσουν αυτούς που τους στερούν το μέλλον.

Ο Δημήτρης Χριστούλας, ο γείτονάς μας, δε μας είναι άγνωστος. Τον συναντήσαμε στους αγώνες των κατοίκων της περιοχής, στις ανοιχτές συνελεύσεις, στους αγώνες ενάντια στα χαράτσια,  στις πολιτικές συγκεντρώσεις της αριστεράς. Πάλεψε μια ζωή ενάντια στην τυραννία και για την κοινωνική απελευθέρωση. Και αυτή η έσχατη πράξη του είναι μια πράξη βαθειά πολιτική, όπως βαθειά πολιτικό είναι και το μήνυμά του:

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνο (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι' αυτή.

Επειδή έχω μια ηλικία που δε μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος να ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου.

Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στο Μουσολίνι (πιάτσα Πορέτο του Μιλάνου).»

Το αίμα του συναγωνιστή μας αφήνει βαριά την ευθύνη πίσω του. Η θυσία σου δε θα πάει χαμένη.

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις ενάντια σ’ όλους και όλα που μας στερούν τη ζωή, ενάντια στην οικονομική, πολιτική και αστυνομική τρομοκρατία της κυβέρνησης και του κράτους, τη λεηλασία των δανειακών συμβάσεων, την ξένη «κηδεμονία». Ο αγωνιζόμενος λαός μπορεί να ανατρέψει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης και τρόικας, να διεκδικήσει μια ζωή άξια να τη ζεις και τον πλούτο που του ανήκει.

·        ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

·        ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

·        ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ

·        ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ! ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας τιμής και μνήμης,

Σάββατο 7/4/12, 11πμ, Μετρό Πανόρμου.