Μέχρι και κουκουλοφόρους σεκιουριτάδες με αλεξίσφαιρα (!!!)
επιστράτευσε η εταιρία Ελληνικός Χρυσός για να τρομοκρατήσει τους κατοίκους της
Χαλκιδικής που αντιστέκονται στην καταστροφή της περιοχής και την υποβάθμιση
των ζωών τους. Το απόγευμα του Μ. Σαββάτου 6 γυναίκες κάτοικοι της περιοχής
επιχείρησαν να κάνουν βόλτα στο δάσος και βρέθηκαν αντιμέτωπες με άντρες
ιδιωτικής εταιρίας security που δεν δίστασαν να τις τραμπουκίσουν λεκτικά και
σωματικά.
Αρχικά οι άνδρες του… ιδιωτικού στρατού της Ελληνικός Χρυσός
ακινητοποίησαν τα αυτοκίνητα και στη συνέχεια ζήτησαν τα στοιχεία όσων
επέβαιναν σε αυτά ενώ κατέγραψαν και τις πινακίδες. Με απίστευτο θράσος
απαίτησαν να κλείσει η κάμερα που κατέγραφε όσα συνέβαιναν και απείλησαν με
μελλοντικές διώξεις σε περίπτωση που συνεχιστούν οι διαμαρτυρίες από τις
επιτροπές κατοίκων της περιοχής. Οι 6 γυναίκες ζήτησαν τηλεφωνικά τη συνδρομή
της αστυνομίας και εισαγγελέα και τελικά αφέθηκαν λίγο αργότερα ελεύθερες…
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει τις τραμπούκικες
ενέργειες, τους προπηλακισμούς και την ομηρία που υπέστησαν 6 γυναίκες από
υπαλλήλους security της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στην περιοχή Σκουριές
Χαλκιδικής.
Εκεί φτάνει το θράσος των «χρυσοθήρων» όταν εν μία νυκτί κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση τους παραχωρούν δημόσιες εκτάσεις 3.500 στρεμμάτων: μπάρες και συρματοπλέγματα στήνονται σε δασικούς δρόμους, μπράβοι με ολοπρόσωπες μάσκες κάνουν εξακριβώσεις στοιχείων (!), χρησιμοποιούν σωματική και λεκτική βία, εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στο δάσος και κρατούν όμηρο όποιον θεωρούν ύποπτο! Είτε με επιθέσεις των ΜΑΤ, βροχή χημικών και ξύλο, είτε βάζοντας τους εργαζόμενους της εταιρείας σ’ αυτή τη θέση, είτε με κουκουλοφόρους security, τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τον ηρωικό αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής ενάντια στα καταστροφικά σχέδια εξόρυξης.
Είναι προφανές ότι όπως όλος ο πλουτοπαραγωγικός ιστός και ο ορυκτός πλούτος της χώρας εκχωρούνται στο κεφάλαιο για ένα κομμάτι ψωμί, έτσι και ολόκληρη η Β. Χαλκιδική παραδίδεται στο βωμό του κέρδους με «αντάλλαγμα» την ερημοποίηση τεράστιας δασικής έκτασης και τη μόλυνση της περιοχής με ισχυρά δηλητήρια.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι δυνάμεις της στην περιοχή απευθύνουν κάλεσμα για κλιμάκωση του αγώνα ώστε να πάψει η περιοχή να γίνεται έρμαιο των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο αγώνας για το περιβάλλον δεν μπορεί να μην είναι αγώνας ενάντια στα μνημόνια, την πολιτική κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ, δεν μπορεί να μην είναι αγώνας οργανωμένος από τις ίδιες τις συνελεύσεις κατοίκων, δεν μπορεί να μην είναι αντικαπιταλιστικός καθώς το ίδιο το σύστημα γεννά τους Πάχτες, Μπόμπολες και το σύνολο της πριμοδότησης του κέρδους έναντι της ζωής και του περιβάλλοντος, δεν μπορεί παρά να είναι μια μάχη αξιοπρέπειας.
Εκεί φτάνει το θράσος των «χρυσοθήρων» όταν εν μία νυκτί κυβέρνηση και τοπική αυτοδιοίκηση τους παραχωρούν δημόσιες εκτάσεις 3.500 στρεμμάτων: μπάρες και συρματοπλέγματα στήνονται σε δασικούς δρόμους, μπράβοι με ολοπρόσωπες μάσκες κάνουν εξακριβώσεις στοιχείων (!), χρησιμοποιούν σωματική και λεκτική βία, εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στο δάσος και κρατούν όμηρο όποιον θεωρούν ύποπτο! Είτε με επιθέσεις των ΜΑΤ, βροχή χημικών και ξύλο, είτε βάζοντας τους εργαζόμενους της εταιρείας σ’ αυτή τη θέση, είτε με κουκουλοφόρους security, τα επιχειρηματικά συμφέροντα δεν έχουν καταφέρει να κάμψουν τον ηρωικό αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής ενάντια στα καταστροφικά σχέδια εξόρυξης.
Είναι προφανές ότι όπως όλος ο πλουτοπαραγωγικός ιστός και ο ορυκτός πλούτος της χώρας εκχωρούνται στο κεφάλαιο για ένα κομμάτι ψωμί, έτσι και ολόκληρη η Β. Χαλκιδική παραδίδεται στο βωμό του κέρδους με «αντάλλαγμα» την ερημοποίηση τεράστιας δασικής έκτασης και τη μόλυνση της περιοχής με ισχυρά δηλητήρια.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι δυνάμεις της στην περιοχή απευθύνουν κάλεσμα για κλιμάκωση του αγώνα ώστε να πάψει η περιοχή να γίνεται έρμαιο των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών. Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ο αγώνας για το περιβάλλον δεν μπορεί να μην είναι αγώνας ενάντια στα μνημόνια, την πολιτική κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ, δεν μπορεί να μην είναι αγώνας οργανωμένος από τις ίδιες τις συνελεύσεις κατοίκων, δεν μπορεί να μην είναι αντικαπιταλιστικός καθώς το ίδιο το σύστημα γεννά τους Πάχτες, Μπόμπολες και το σύνολο της πριμοδότησης του κέρδους έναντι της ζωής και του περιβάλλοντος, δεν μπορεί παρά να είναι μια μάχη αξιοπρέπειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου